“ฮ้าาาา พอไม่มีกิลด์มาสเตอร์กับเรียวจังแล้วพวกเราเหงากันมากเลยน้า!”
“ใช่ๆ ยังไงก็ต้องมีดอกไม้ล่ะนะ ดอกไม้น่ะ”
“อ๊ะ อะฮ่ะฮ่ะ……ขอบคุณมากครับ”
ผมขำแห้งกับคำพูดที่รัวยังกับปืนกลของเหล่าคุณป้านักผจญภัย
เมืองคาสซานดร้าวันนี้ก็ยังคงสงบสุขเช่นเคย ที่กิลด์นักผจญภัยแห่งนี้ก็เช่นกัน
ถ้าเทียบกับบรรยากาศที่กิลด์นักผจญภัยสาขาใหญ่ที่เมืองหลวงแล้ว
พวกคุณป้านักผจญภัยที่กำลังคุยกับผมอยู่ตอนนี้ดูน่ารักไปเลย
“เรียวจังไม่เจอสาวดีๆที่เมืองหลวงบ้างเลยเหรอ อายุอย่างเรียวจังก็น่าจะมีแฟนได้แล้วไม่ใช่เหรอ?”
“งั้นถ้าเป็นพวกป้าๆพวกนี้ดีมั้ยล่ะ? ถ้าเป็นเด็กน่ารักอย่างเรียวคุงล่ะก็ยินดีต้อนรับเสมอเลยนะ♡”
“อะฮ่าฮ่าฮ่า! สมกับเป็นเรียวจังเลยนะ ทั้งที่เห็นป้าๆอย่างพวกเราแล้วแต่ลูกชายของเธอกลับไม่สะทกสะท้านเลยนะ!”
“ถึงวันนี้จะไม่อยาก แต่ถ้าอยากเมื่อไหร่ วันอื่นก็มาหาได้เสมอนะ!”
“””อะฮ่าฮ่าฮ่าฮ๋า!”””
……ขอกลับคำพูด
ตอนนี้ชักเริ่มอยากกลับเมืองหลวงขึ้นมาซะแล้วสิ
จะว่าไปแล้ว จนถึงตอนนี้ผมยังแทบจะไม่ได้พูดอะไรเลยแท้ๆ
แล้วทั้งสามคนนี้จะมาคุยอะไรกันขนาดนี้ล่ะเนี่ย
ผมยิ้มแห้งๆ พร้อมหยิบเอกสารในมือขึ้นมาประทับตาให้เสร็จ
ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไปผมคงต้องประสาทกินแน่
ผมเลยรีบหยิบเอกสารขึ้นมาอย่างเร็ว
“ขอบคุณนะเรียวจัง! งั้น วันนี้ก็มาเต็มที่กับการสำรวจกันดีกว่า”
“กะแล้วเชียว ถ้ามีเรียวจังอยู่ยังไงก็รู้สึกมีกำลังใจจริงๆนั่นแหละน้า～ จนกว่าพวกโรเซนครูเซอร์จะย้ายมาที่นี่ พวกเราก็ต้องพยายามกันให้ดีที่สุดแล้วล่ะนะ”
“ถ้างั้นไปก่อนนะ แล้วเจอกันนะเรียวจัง”
“ไปดีมาดีนะครับ โปรดรักษาตัวด้วย”
ผมโบกมือให้พวกนักผจญภัยที่เดินออกไป
หลังจากที่ผมต้อนรับพวกเธอที่แผนต้อนรับเสร็จ
ผมก็ได้แขวนป้าย ‘ไม่อยู่’ เอาไว้บนโต๊ะและเดินออกไปจากที่นั่ง
“ฮู่ว….รู้สึกอย่างกับว่าผมออกจากเมืองหลวงมานานแล้วยังไงยังงั้นเลยนะ”
ผมพูดกับตัวเองระหว่างเดินไปห้องน้ำ
ตอนนี้ก็ผ่านไปสองสัปดาห์แล้วตั้งแต่ที่ผม กิลด์มาสเตอร์ คุณอาเน็ตและโรเซนครูเซอร์ไปที่เมืองหลวงกัน
บางคนอาจจะคิดว่ามันก็แค่สองสัปดาห์เองนี่
แต่สำหรับผมที่แยกจากโรเซนครูเซอร์มา
ผมน่ะคิดว่ามันเป็นเวลา’ตั้ง’สองสัปดาห์เลยนะ!
….ถึงคุณคาร์ล่าจะบอกว่าคงจะใช้เวลาประมาณ 10 วันในการย้ายมาก็เถอะ
แต่ดูท่าพวกเธอน่าจะยังมาไม่ถึงแฮะ…..
ในวันนั้นสิ่งคุณคาร์ล่าให้ผมฟังอย่างมีความสุขด้วยรอยยิ้ม
คือการย้ายถิ่นฐานการทำงานของพวกเธอจากเมืองหลวงมาลงที่เมืองคาสซานดร้าแห่งนี้
————————————————————————–
“เอ๊ะ? จริงเหรอครับ!?”
“อืม…..พวกเราทุกคนตัดสินใจกันเรียบร้อยแล้วล่ะ ถึงแม้พวกเราโรเซนครูเซอร์จะยังคงทำงานกันอยู่ที่เมืองหลวงนี่อยู่ ก็คงไม่มีงานอะไรที่ทำเงินได้มากกว่าที่ทำอยู่หรอก เพราะงั้นพวกเราก็เลยจะย้ายบ้านกันไปที่เมืองคาสซานดร้าน่ะ แล้วก็มุ่งเน้นไปที่การสำรวจดันเจี้ยนหมาป่าแทนน่ะ แถมยังมีเรื่องที่อยากรู้เกี่ยวกับดันเจี้ยนหมาป่าด้วยล่ะนะ”
“ตะ แต่ว่า….จะดีเหรอครับ? แน่นอนว่าผมคงมีความสุขมากแน่เลยแหละครับ ถึงจะผมคาดไม่ถึงก็เถอะ แต่ว่าพวกคุณคาร์ล่าก็น่าจะมีเมืองอื่นที่ดีกว่าที่เมืองคาสซานดร้าไม่ใช่เหรอครับ?”
พอผมถามไปแบบนั้นคุณคาร์ล่าก็เบ้ปากแล้วก็เอนตัวมาทางผม
“มันก็อาจจะจริงอยู่ว่าถ้าอยากได้ชื่อเสียงในฐานะนักผจญภัยก็ควรไปที่เมืองอื่น…..แต่ว่านะ…..”
คุณคาร์ล่าโอบแขนรอบคอของผมแล้วก็ขยับหน้าผมเข้าไปใกล้ๆ
ริมฝีปากของเธอที่เพิ่งผ่านการจูบอย่างดูดดื่มนั้น ช่างดูแวววาว
“ที่เมืองนั้นน่ะมีเรียวอยู่ยังไงล่ะ สิ่งที่มีค่ามากกว่าชื่อเสียง ยิ่งกว่าฐานะ…..ในฐานะนักผจญภัยแล้ว คงปล่อยให้สิ่งที่มีค่าแบบนี้หลุดมือไปไม่ได้อยู่แล้วใช่มั้ยล่ะ?”
คุณคาร์ล่าพูดด้วยรอยยิ้ม
ผมก็เลยจูบเธอ และผลักเธอลงบนเตียง….
โอ๊ะ ไม่ได้สิ ไม่ได้ ถ้ายังคิดถึงเรื่องนั้นไปมากกว่านี้คงไม่เป็นอันเท่าอะไรกันพอดี
หลังจากที่ล้างมือเสร็จผมก็เดินออกมาจากห้องน้ำ แล้วก็เดินกลับไปที่แผนกต้อนรับ
แต่ว่า ในตอนที่ผมกำลังเดินกลับไปที่แผนกต้อนรับนั้นเองพนักงานกิลด์หญิงคนหนึ่ง
ก็เดินมาหาผมอย่างรวดเร็ว ทันทีที่เธอเห็นหน้าผมเธอก็รีบกวักมือเรียกผม
“อ๊ะ เจอแล้วๆ! เรียวคุง!”
“มีเรื่องอะไรเหรอครับ”
“คือว่านะ มีแขกมาหาเรียวคุงน่ะ!”
“หือ? มีแขกมาหาผมเหรอครับ?”
ผมเอียงคอสงสัยเล็กน้อย แต่ถึงผมจะงงๆกับสถานการณ์อยู่แต่เธอก็ยังคงอธิบายเรื่องราวให้ผมฟังต่อไป
“แต่เธอไม่ใช่แค่แขกธรรมดาๆหรอกนะ พอขอให้เธอแสดงบัตรนักผจญภัยให้ดู ก็ดูเหมือนเธอจะเป็นนักผจญภัยแรงค์ S น่ะ! ไม่อยากเชื่อเลยนะว่าจะมีนักผจญภัยแรงค์ S คนใหม่มาที่เมืองนี้แบบนี้น่ะ!”
“นักผจญภัยแรงค์ S…..?”
ผมยิ่งเริ่มรู้สึกกังวลใจขึ้นไปอีก ถ้าตามที่พนักงานกิลด์คนนี้บอกมา
แสดงว่าเธอไม่ใช่นักผจญภัยโรเซนครูเซอร์แรงค์ S ที่เคยมาเมืองนี้แล้วสินะ?
ยิ่งไปกว่านั้นคนคนนั้นยังเอ่ยชื่อถึงผมอีกด้วยสิ
นักผจญภัยแรงค์ S นอกจากโรเซนครูเซอร์แล้ว ผมก็ไม่รู้จักหรอกนะ
ไม่สิ…….จะว่าไปแล้วก็มีอยู่คนนึงนี่นา
“อะ เอ่อ…..ขอโทษนะครับ ตอนนี้คุณนักผจญภัยคนนั้นอยู่ที่ไหนเหรอครับ?”
“พอได้รู้ว่าเป็นคนรู้จักของเรียวคุง ฉันก็เลยพาเขาไปรออยู่ที่ห้องรับแขกแล้วน่ะ”
“เข้าใจแล้วครับ ว่าแต่นักผจญภัยคนนั้นเป็นคนแบบไหนเหรอครับ?”
“นักดาบดาร์กเอลฟ์หญิงน่ะ ดูเหมือนว่าเธอจะมาจากปาร์ตี้นักผจญภัยแรงค์ S ที่ชื่อ เฮียกกะเรียวรันที่อยู่เมืองหลวงน่ะ แล้วเธอยังบอกอีกว่า ‘พอดีว่าตอนที่อยู่เมืองหลวงได้ท่านเรียวคอยดูแลเป็นอย่างดีเลย ก็เลยว่าจะมาทักทายเขาซักหน่อยน่ะค่ะ’น่ะ”
(เป็นบุคคลที่ทุกคนที่อ่านก้รู้ว่าใคร และตรงนี้นางแทนเรียวว่าリョウ殿(Ryo-Dono) นะครับเพราะคุยเป็นทางการ)
![[นิยายแปล] เจ้าหญิงแสงจันทร์แห่งดินแดนไว้ทุกข์](https://novel00.net/wp-content/uploads/2022/03/4500_cover-193x278-1.jpg "[นิยายแปล] เจ้าหญิงแสงจันทร์แห่งดินแดนไว้ทุกข์")
