นักผจญภัยหญิงแรงค์ S ขึ้นคาน ในโลกคู่ขนาน – ตอนที่ 51

 

“ฮ้าาาา พอไม่มีกิลด์มาสเตอร์กับเรียวจังแล้วพวกเราเหงากันมากเลยน้า!”

 

“ใช่ๆ ยังไงก็ต้องมีดอกไม้ล่ะนะ ดอกไม้น่ะ”

 

“อ๊ะ อะฮ่ะฮ่ะ……ขอบคุณมากครับ”

 

ผมขำแห้งกับคำพูดที่รัวยังกับปืนกลของเหล่าคุณป้านักผจญภัย

เมืองคาสซานดร้าวันนี้ก็ยังคงสงบสุขเช่นเคย ที่กิลด์นักผจญภัยแห่งนี้ก็เช่นกัน

 

ถ้าเทียบกับบรรยากาศที่กิลด์นักผจญภัยสาขาใหญ่ที่เมืองหลวงแล้ว

พวกคุณป้านักผจญภัยที่กำลังคุยกับผมอยู่ตอนนี้ดูน่ารักไปเลย

 

“เรียวจังไม่เจอสาวดีๆที่เมืองหลวงบ้างเลยเหรอ อายุอย่างเรียวจังก็น่าจะมีแฟนได้แล้วไม่ใช่เหรอ?”

 

“งั้นถ้าเป็นพวกป้าๆพวกนี้ดีมั้ยล่ะ? ถ้าเป็นเด็กน่ารักอย่างเรียวคุงล่ะก็ยินดีต้อนรับเสมอเลยนะ♡”

 

“อะฮ่าฮ่าฮ่า! สมกับเป็นเรียวจังเลยนะ ทั้งที่เห็นป้าๆอย่างพวกเราแล้วแต่ลูกชายของเธอกลับไม่สะทกสะท้านเลยนะ!”

 

“ถึงวันนี้จะไม่อยาก แต่ถ้าอยากเมื่อไหร่ วันอื่นก็มาหาได้เสมอนะ!”

 

“””อะฮ่าฮ่าฮ่าฮ๋า!”””

 

……ขอกลับคำพูด

ตอนนี้ชักเริ่มอยากกลับเมืองหลวงขึ้นมาซะแล้วสิ

จะว่าไปแล้ว จนถึงตอนนี้ผมยังแทบจะไม่ได้พูดอะไรเลยแท้ๆ

แล้วทั้งสามคนนี้จะมาคุยอะไรกันขนาดนี้ล่ะเนี่ย

 

ผมยิ้มแห้งๆ พร้อมหยิบเอกสารในมือขึ้นมาประทับตาให้เสร็จ

ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไปผมคงต้องประสาทกินแน่

ผมเลยรีบหยิบเอกสารขึ้นมาอย่างเร็ว

 

“ขอบคุณนะเรียวจัง! งั้น วันนี้ก็มาเต็มที่กับการสำรวจกันดีกว่า”

 

“กะแล้วเชียว ถ้ามีเรียวจังอยู่ยังไงก็รู้สึกมีกำลังใจจริงๆนั่นแหละน้า~ จนกว่าพวกโรเซนครูเซอร์จะย้ายมาที่นี่ พวกเราก็ต้องพยายามกันให้ดีที่สุดแล้วล่ะนะ”

 

“ถ้างั้นไปก่อนนะ แล้วเจอกันนะเรียวจัง”

 

“ไปดีมาดีนะครับ โปรดรักษาตัวด้วย”

 

ผมโบกมือให้พวกนักผจญภัยที่เดินออกไป

หลังจากที่ผมต้อนรับพวกเธอที่แผนต้อนรับเสร็จ

ผมก็ได้แขวนป้าย ‘ไม่อยู่’ เอาไว้บนโต๊ะและเดินออกไปจากที่นั่ง

 

“ฮู่ว….รู้สึกอย่างกับว่าผมออกจากเมืองหลวงมานานแล้วยังไงยังงั้นเลยนะ”

 

ผมพูดกับตัวเองระหว่างเดินไปห้องน้ำ

ตอนนี้ก็ผ่านไปสองสัปดาห์แล้วตั้งแต่ที่ผม กิลด์มาสเตอร์ คุณอาเน็ตและโรเซนครูเซอร์ไปที่เมืองหลวงกัน

 

บางคนอาจจะคิดว่ามันก็แค่สองสัปดาห์เองนี่

แต่สำหรับผมที่แยกจากโรเซนครูเซอร์มา

ผมน่ะคิดว่ามันเป็นเวลา’ตั้ง’สองสัปดาห์เลยนะ!

 

….ถึงคุณคาร์ล่าจะบอกว่าคงจะใช้เวลาประมาณ 10 วันในการย้ายมาก็เถอะ

แต่ดูท่าพวกเธอน่าจะยังมาไม่ถึงแฮะ…..

 

ในวันนั้นสิ่งคุณคาร์ล่าให้ผมฟังอย่างมีความสุขด้วยรอยยิ้ม

คือการย้ายถิ่นฐานการทำงานของพวกเธอจากเมืองหลวงมาลงที่เมืองคาสซานดร้าแห่งนี้

 

————————————————————————–

“เอ๊ะ? จริงเหรอครับ!?”

 

“อืม…..พวกเราทุกคนตัดสินใจกันเรียบร้อยแล้วล่ะ ถึงแม้พวกเราโรเซนครูเซอร์จะยังคงทำงานกันอยู่ที่เมืองหลวงนี่อยู่ ก็คงไม่มีงานอะไรที่ทำเงินได้มากกว่าที่ทำอยู่หรอก เพราะงั้นพวกเราก็เลยจะย้ายบ้านกันไปที่เมืองคาสซานดร้าน่ะ แล้วก็มุ่งเน้นไปที่การสำรวจดันเจี้ยนหมาป่าแทนน่ะ แถมยังมีเรื่องที่อยากรู้เกี่ยวกับดันเจี้ยนหมาป่าด้วยล่ะนะ”

 

“ตะ แต่ว่า….จะดีเหรอครับ? แน่นอนว่าผมคงมีความสุขมากแน่เลยแหละครับ ถึงจะผมคาดไม่ถึงก็เถอะ แต่ว่าพวกคุณคาร์ล่าก็น่าจะมีเมืองอื่นที่ดีกว่าที่เมืองคาสซานดร้าไม่ใช่เหรอครับ?”

 

พอผมถามไปแบบนั้นคุณคาร์ล่าก็เบ้ปากแล้วก็เอนตัวมาทางผม

 

“มันก็อาจจะจริงอยู่ว่าถ้าอยากได้ชื่อเสียงในฐานะนักผจญภัยก็ควรไปที่เมืองอื่น…..แต่ว่านะ…..”

 

คุณคาร์ล่าโอบแขนรอบคอของผมแล้วก็ขยับหน้าผมเข้าไปใกล้ๆ

ริมฝีปากของเธอที่เพิ่งผ่านการจูบอย่างดูดดื่มนั้น ช่างดูแวววาว

 

“ที่เมืองนั้นน่ะมีเรียวอยู่ยังไงล่ะ สิ่งที่มีค่ามากกว่าชื่อเสียง ยิ่งกว่าฐานะ…..ในฐานะนักผจญภัยแล้ว คงปล่อยให้สิ่งที่มีค่าแบบนี้หลุดมือไปไม่ได้อยู่แล้วใช่มั้ยล่ะ?”

 

คุณคาร์ล่าพูดด้วยรอยยิ้ม

ผมก็เลยจูบเธอ และผลักเธอลงบนเตียง….

 

โอ๊ะ ไม่ได้สิ ไม่ได้ ถ้ายังคิดถึงเรื่องนั้นไปมากกว่านี้คงไม่เป็นอันเท่าอะไรกันพอดี

หลังจากที่ล้างมือเสร็จผมก็เดินออกมาจากห้องน้ำ แล้วก็เดินกลับไปที่แผนกต้อนรับ

 

แต่ว่า ในตอนที่ผมกำลังเดินกลับไปที่แผนกต้อนรับนั้นเองพนักงานกิลด์หญิงคนหนึ่ง

ก็เดินมาหาผมอย่างรวดเร็ว ทันทีที่เธอเห็นหน้าผมเธอก็รีบกวักมือเรียกผม

 

“อ๊ะ เจอแล้วๆ! เรียวคุง!”

 

“มีเรื่องอะไรเหรอครับ”

 

“คือว่านะ มีแขกมาหาเรียวคุงน่ะ!”

 

“หือ? มีแขกมาหาผมเหรอครับ?”

 

ผมเอียงคอสงสัยเล็กน้อย แต่ถึงผมจะงงๆกับสถานการณ์อยู่แต่เธอก็ยังคงอธิบายเรื่องราวให้ผมฟังต่อไป

 

“แต่เธอไม่ใช่แค่แขกธรรมดาๆหรอกนะ พอขอให้เธอแสดงบัตรนักผจญภัยให้ดู ก็ดูเหมือนเธอจะเป็นนักผจญภัยแรงค์ S น่ะ! ไม่อยากเชื่อเลยนะว่าจะมีนักผจญภัยแรงค์ S คนใหม่มาที่เมืองนี้แบบนี้น่ะ!”

 

“นักผจญภัยแรงค์ S…..?”

 

ผมยิ่งเริ่มรู้สึกกังวลใจขึ้นไปอีก ถ้าตามที่พนักงานกิลด์คนนี้บอกมา

แสดงว่าเธอไม่ใช่นักผจญภัยโรเซนครูเซอร์แรงค์ S ที่เคยมาเมืองนี้แล้วสินะ?

ยิ่งไปกว่านั้นคนคนนั้นยังเอ่ยชื่อถึงผมอีกด้วยสิ

 

นักผจญภัยแรงค์ S นอกจากโรเซนครูเซอร์แล้ว ผมก็ไม่รู้จักหรอกนะ

ไม่สิ…….จะว่าไปแล้วก็มีอยู่คนนึงนี่นา

 

“อะ เอ่อ…..ขอโทษนะครับ ตอนนี้คุณนักผจญภัยคนนั้นอยู่ที่ไหนเหรอครับ?”

 

“พอได้รู้ว่าเป็นคนรู้จักของเรียวคุง ฉันก็เลยพาเขาไปรออยู่ที่ห้องรับแขกแล้วน่ะ”

 

“เข้าใจแล้วครับ ว่าแต่นักผจญภัยคนนั้นเป็นคนแบบไหนเหรอครับ?”

 

“นักดาบดาร์กเอลฟ์หญิงน่ะ ดูเหมือนว่าเธอจะมาจากปาร์ตี้นักผจญภัยแรงค์ S ที่ชื่อ เฮียกกะเรียวรันที่อยู่เมืองหลวงน่ะ แล้วเธอยังบอกอีกว่า ‘พอดีว่าตอนที่อยู่เมืองหลวงได้ท่านเรียวคอยดูแลเป็นอย่างดีเลย ก็เลยว่าจะมาทักทายเขาซักหน่อยน่ะค่ะ’น่ะ”

(เป็นบุคคลที่ทุกคนที่อ่านก้รู้ว่าใคร และตรงนี้นางแทนเรียวว่าリョウ殿(Ryo-Dono) นะครับเพราะคุยเป็นทางการ)

 

นักผจญภัยหญิงแรงค์ S ขึ้นคาน ในโลกคู่ขนาน

นักผจญภัยหญิงแรงค์ S ขึ้นคาน ในโลกคู่ขนาน

Status: Ongoing
อ่านนิยาย นักผจญภัยหญิงแรงค์ S ขึ้นคาน ในโลกคู่ขนานผมทำตามที่กิลด์มาสเตอร์สั่งและเดินตรงไปยังห้องประเมินของกิลด์ ในตอนที่ผมเปิดประตูเข้าไป สินค้าก็ได้วางอยู่ในห้องไว้อยู่แล้ว และเมจิคไอเทมที่กิลด์มาสเตอร์อยากให้ผมประเมินนั้นวางอยู่บนโต๊ะ ผมเดินไปหยิบคริสตัลประเมินออกมาจากตู้และเปิดใช้งานมันด้วยพลังเวทย์ คริสตัลประเมินนี่ถือว่าเป็นของมีค่ามากเลยทีเดียว ในแต่ละกิลด์ภายในอาณาจักรจะต้องคริสตัลนี้สาขาละ1อัน ก็ตามชื่อน่ะนะ คริสตัลอันนี้ มีไว้เพื่อใช้ประเมินค่าของเมจิคไอเทม ผมบอกตัวเองว่า ถ้าผมทำคริสตัลอันนี้แตกขึ้นมาล่ะก็ ต่อให้ผมจะเกิดใหม่ซัก 3 รอบก็คงไม่มีทางทำงานหาเงินมาจ่ายได้แน่ๆ จะว่าไปแล้ว คริสตัลอันนี้มันจำทำให้เราคิดมากจนเกินไปหน่อยแล้วมั้ง? หรือนี่มันจะเป็นชะตากรรมของผมกันนะ? ในตอนนั้นเองที่ผมกำลังหยิบคริสตัลประเมินผมไม่ได้สังเกตเห็นเลยว่า ชายเสื้อของผมมันไปเกี่ยวกับไอเทมเวทย์มนต์บนโต๊ะและตอนที่ผมขยับออกมา เมจิคไอเทมอันหนึ่ง–ขวดแก้วเล็กๆ ตกลงไปที่พื้นและแตกเป็นเสี่ยงๆ

Recommended Series

Comment

Options

not work with dark mode
Reset