นักผจญภัยหญิงแรงค์ S ขึ้นคาน ในโลกคู่ขนาน – ตอนที่ 59

 

“ไหนๆก็ต้องคายความจริงออกมาอยู่แล้ว ถ้างั้นก็รีบๆคายออกมาซะจะดีกว่าน่ะ”

 

“คะ ใครจะยอมพูดกันเนี้ยว…..”

 

“ฮึฮึ….เรี่ยวแรงยังเหลือเฟือเลยนี่นา แต่ว่าหูกับหางเองก็ถึงกับห้อยลงมาเลยไม่ใช่รึไง มันตกลงมาข้างหน้าฉันอยู่นะรู้รึเปล่า?”

 

“เมี้ยว! ยะ หยุดดึงหางได้แล้วเมี้ยว…..!”

 

คุณซิลเวียดึงหางของสาวหูแมวคนนั้นด้วยมือข้างเดียว

สาวหูแมวคนนั้นส่ายหัวซ้ายขวาไปมาพร้อมทั้งน้ำตา  

จะหนีก็ไม่ได้เพราะแขนทั้งสองข้างของเธอหักไปแล้ว

แค่เห็นแขนห้อยแบบนั้นผมก็รู้สึกเจ็บแทนเลย

 

“หยุดงั้นเหรอ? วิธีพูดแบบนั้นมันอะไรกันน่ะ? สงสัยคงต้องทำให้เธอเข้าใจจุดยืนของตัวเองอีกครั้งแล้วสินะ”

 

“มะ….!”

 

ขอย้ำนะครับ คนที่ถูกลอบสังหารคือคุณซิลเวีย ส่วนมือสังหารก็คือสาวหูแมวคนนั้น

ถึงแม้ผมจะเห็นเหตุการณ์ตั้งแต่เริ่ม แต่เอาจริงตอนนี้ก็เริ่มดูไม่ออกละว่าใครคือมือสังหารกันแน่……

นักผจญภัยแรงค์ S เนี่ยสามารถทรมาณและสอบปากคำแบบนี้ได้กันทุกคนเลยเหรอ?

 

มะ ไม่มั้ง ไม่น่าจะเป็นงั้นแน่ๆ คงไม่ใช่หรอกใช่มั้ย?

ผมไม่อยากจะเชื่อหรอกว่าทุกคนในโรเซนครูเซอร์จะทำแบบนั้น!

…..เพราะงั้น เพื่อความสบายใจของผม ขอคิดแค่ซะว่าแบบนี้มีแค่คุณซิลเวียที่ทำได้ก็แล้วกัน

อื้ม!

 

“คุณซิลเวีย พอแค่นี้ก่อนเถอะน—“

 

“นั่นสินะ~ ช่วยหยุดรังแกซึสึจังของพวกเราทีได้รึเปล่า?”

 

“!?”

 

เสียงผู้หญิงแปลกหน้าดังขึ้นมาจากข้างหลังผม

ผมพยายามจะหันหลังกลับไปดู แต่กลับทำไม่ได้

เพราะในตอนที่ผมรู้สึกตัว ดาบยาวสีเงินก็ส่องแสงอยู่ทางด้านหลังคอของผมแล้ว

 

“อึก เรียว–!”

 

“โอ๊ะโอ๋! อย่าขยับเชียวนะซิลเวียจัง ถ้าขยับล่ะก็ จมูกของพี่ชายคนนี้หลุดออกไปไม่รู้ด้วยนะ?”

 

ผมตัวแข็งทื่อเมื่อได้ยินคำพูดน่ากลัวๆด้วยน้ำเสียงที่สดใส

คุณซิลเวียจ้องไปยังคนที่อยู่ข้างหลังผมพร้อมกัดฟันด้วยความสิ้นหวัง

 

จากตรงนี้ผมมองไม่เห็นหน้าเธอ….แต่ถ้าฟังจากน้ำเสียงแล้วเธอน่าจะเป็นเด็กสาวอายุน้อย

น่าจะอายุพอๆกับสาวหูแมวคนนั้น เธอตัวติดกับแผ่นหลังของผม เลยบอกได้ว่าตัวเธอน่าจะไม่ค่อยสูงเท่าไหร่

 

“ชิ มีอีกคนงั้นเรอะ! ขอโทษนะเรียว….!”

 

“คุณซิลเวีย! ไม่ต้องเป็นห่วงผมหรอก เพราะงั้นหนีไปเถอะครับ”

 

“อะฮ่าฮ่า คุณพี่ชายนี่ล่ะก็ใจกล้าบ้าบิ่นดีจังเลยนะ♡ นี่ จะเอาไงดีล่ะซิลเวียจัง? จะทิ้งคุณพี่ชายไว้แล้วหนีไปดูมั้ยล่ะ? สำหรับเราแล้วจะยังไงก็ได้ล่ะนะ”

(ตรงนี้นางแทนตัวเองว่า Boku แต่ผมจะใช้เราแทน เหมือนกับ Warawaของซึกิคาเงะนะครับ เผื่อใครงง)

 

เด็กสาวที่อยู่ข้างหลังผมจับคว้าแขนผมกับดาบคุณซิลเวียไป  

ถึงจะเจ็บใจ แต่ผมก็ขัดขืนเธอไม่ได้เลย

เธอดึงแขนซ้ายของผมแรงมากๆ

 

“อั้ก…!”

 

“อะฮ่าฮ่า♡ เสียงเพราะใช้ได้เลยนี่คุณพี่ชาย”

 

บ้าเอ๊ย! ดันเป็นข้างที่สวมแหวนซะด้วย….!

ถ้าเป็นงี้ก็ยิงหนามออกมาจากแหวนไม่ได้น่ะสิ….!

 

“เอ้า เอ้า จะทำยังไงดีล่ะซิลเวียจัง? เหมือนกับซึสิจังของเรา มาดูกันซิว่าแขนของคุณพี่ชายคนนี้จะหลุดเหมือนกันมั้ยดีรึเปล่า? หรือจะเอาเป็นที่จมูกดีล่ะ? อะฮ่าฮ่า!”

 

“หยุดนะ! บ้าเอ๊ย…..แค่นี้ก็พอแล้วใช่มั้ย?”

 

คุณซิลเวียกัดริมฝีปาก แล้วก็ปล่อยสาวหูแมวไป

สาวหูแมวคนนั้นก็มาทางนี้พร้อมแขนที่ห้อยไปมา

เธอร้องไห้และพูดออกมา

 

“เมย์ฟาจัง~~~! มะ มาช้านะ!”

 

“ซึสึจัง โทษทีนะ โทษที แล้วก็ขอบคุณที่ล่อซิลเวียจังไว้ให้นะ♡”

 

หญิงสาวด้านหลังผมชื่นชมสาวหูแมวคนนั้นที่กำลังน้ำตานอง

แล้วจากนั้นแรงดึงที่แขนผมก็ผ่อนลงไปนิดหน่อย ตอนนั้นผมเลยหาวิธีในการเล็งแหวนไปที่เธอ

แต่แค่ผมเคลื่อนไหวแค่นิดเดียวเธอก็จับแขนผมไว้แรงขึ้น

 

“อึก….!”

 

“อยู่นิ่งๆจะดีกว่านะคุณพี่ชาย จริงๆแล้วเราเองก็อยากจะปฏิบัติกับผู้ชายอย่างอ่อนโยนนะรู้มั้ย?”

 

เธอล็อคแขนผมไว้และมองมาที่หน้าผม

พอเห็นเธอผมก็ถึงกับอ้าปากข้างด้วยความประหลาดใจ

 

ส่วนสูงประมาณ 150 เซน ร่างกายผอมเพรียวไม่มีเนื้อหรือไขมันส่วนเกิน

เธอสวมเสื้อสีดำเหมือนกับสาวหูแมว ผมจึงสามารถเห็นสะดือและหน้าอกของเธอได้ชัดเจน

หน้าอกของเธอน่าจะประมาณคัพBได้มั้ง?

 

ไม่ใช่แค่นั้น เธอมีผิวขาวราวกับหิมะ 

ผมของเธอเป็นสีขาวและที่สำคัญกว่านั้น เธอมีหูกระต่ายอยู่บนหัวด้วย

 

มนุษย์กระต่าย! เพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรกเลย….! 

แถมเธอยังหน้าตาน่ารักอีกด้วย ดวงตาสีชมพูแซลมอนที่ดูสดใส

ที่มากับขนตาสีขาวบริสุทธิ์ ใบหน้าของเธอเล็กมากจนน่าจะจับได้ด้วยสองมือของผมเลย 

ผิวเธอขาวมากๆเลยล่ะ

 

“ใช่แล้ว ใช่แล้ว ถ้าทำตัวเป็นเด็กดีแบบนั้นก็จะไม่ทำอะไรโหดร้ายหรอกนะ เข้าใจอะไรง่ายแบบนี้ก็ช่วยได้เยอะเลยล่ะคุณพี่ชาย”

 

สาวหูกระต่ายยิ้มและลดดาบที่เธอจ่อไว้บนหน้าของผม

 

“แต่แอบน่าเสียดายน้า…..♡ เราชอบผู้ชายที่ดูจริงจังแบบคุณพี่ชายมากเลยนะ ค่อนข้างตรงสเปคเราเลยแหละนะ เอาจริงๆเราอยากแกล้งให้มากกว่านี้อีกจังเลยน้า♡”

 

พอเด็กสาวหูกระต่ายพูดแบบนั้นเสร็จเธอก็ลูบก้นของผม

บังเอิญจังนะสำหรับผมแล้วเธอก็ค่อนข้างตรงสเปคขอผมเหมือนกัน

โดยเฉพาะหูกระต่ายนั้นวิเศษมากเลยล่ะ….!

แต่วิธีการพูดของเธอมันดูน่ากลัวเกินไปเลยต้องขอผ่านล่ะ!

 

“นี่ ฉันปล่อยยัยผู้หญิงแมวคนนั้นไปแล้วไม่ใช่รึไง! ถ้ายังยุ่งกับเรียวไปมากกว่านี้ฉันจะไม่ยกโทษให้แน่!”

 

“ชิ….เป็นผู้หญิงที่เสียงดังน่ารำคาญจริงๆเลยนะ กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มอยู่เลยแท้ๆ”

 

พอได้ยินเสียงโกรธของคุณซิลเวีย 

สาวหูกระต่ายคนนั้นก็ปล่อยมือออกจากก้นของผมอย่างไม่เต็มใจ

 

พร้อมกันนั้น สาวหูแมวที่อยู่ข้างๆก็แลบลิ้นแบร่ๆใส่คุณซิลเวีย

ก่อนที่ผมจะรู้ตัว แขนของเธอก็กลับมาเป็นปกติแล้ว เพราะว่าเธอดื่มโพชั่นเข้าไป

 

“หื้มม! ซิลเวีย เค้าไม่กลัวเธออีกต่อไปแล้วล่ะเมี้ยว”

 

“–หา?”

 

“มะ!!!!”

 

คุณซิลเวียจ้องมาทางนี้ด้วยสายตาอาฆาต 

หูและหางของสาวหูแมวคนนั้นตั้งขึ้นพร้อมกัน

ดูเหมือนการหักข้อต่อก่อนหน้านี้จะทำให้เกิดแผลในใจของสาวหูแมวคนนั้น 

ซึ่งผมก็ไม่แปลกใจเลย….

 

“มะ เมย์ฟาจัง~~! ยัยผู้หญิงซิลเวียคนนั้นน่ากลัวอะเมี้ยว!  ขอโทษนะ แต่เค้าจะไม่ขอเป็นตัวล่ออีกแล้วเมี้ยว!”

 

“โทษทีนะ ซึสิจัง โทษที แต่ก็เพราะแบบนั้นเราถึงสามารถจับเป้าหมายทางนี้ได้ด้วยนะ เดี๋ยวพาไปเลี้ยงพาร์เฟต์ร้านนาคาโอกะ เพราะงั้นอย่าอารมณ์เสียเลยนะ?”

 

“…..เลี้ยงดังโงะเพิ่มด้วยสิเมี้ยว”

 

“รับทราบ! ตกลงได้แล้วนะ”

 

ผมกับคุณซิลเวียขมวดคิ้วกับบทสนทนาระหว่างมือสังหารทั้งสองคนนั้น

[เป้าหมายทางนี้ได้ด้วย….?] งั้นก็หมายความว่า

 

“เดี๋ยวก่อนนะ เป้าหมายของพวกเธอไม่ใช่แค่ฉันงั้นเหรอ!? อย่าบอกนะว่าเรียวก็…..”

 

คุณซิลเวียทำสีหน้าตกใจ แต่ในทางกลับกันสาวหูกระต่ายก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

 

“ใช่แล้วล่ะซิลเวียจัง เพิ่งมารู้สึกตัวเอาตอนนี้เหรอ? พวกเราไม่เคยบอกว่าเป้าหมายมีแค่ซิลเวียจังคนเดียวซักครั้งเลยนะ?”

 

“จริงๆเลยเมี้ยว! เพราะแบบนั้นคนรักเลยต้องตกเป็นตัวประกันยังไงล่ะเมี้ยว”

 

มือสังหารทั้งสองคนนั้นหัวเราะคิกคัก

 

“ซิลเวียจังน่ะเป็นนักผจญภัยแรงค์ S นี่นา ก็เลยมีพลังป้องกันตัวที่แข็งแกร่งใช่มั้ยล่ะ? แถมต่อให้เราสู้พร้อมกันก็ยังไม่รู้เลยว่าจะเอาชนะได้ด้วยรึเปล่าน่ะนะ….นั่นเลยเป็นเหตุผลที่เราให้ซึสึจังไปเป็นตัวล่อยังไงล่ะ”

 

“ในขณะที่เค้ากำลังสู้อยู่ เมย์ฟาจังก็ได้วางแผนที่จะจับชายคนนี้เป็นตัวประกันไงล่ะเมี้ยว”

 

“อะฮ่าฮ่า สำเร็จอย่างงดงามเลยใช่มั้ยล่ะ?”

 

“พวกเราสามารถจับกุมเป้าหมายทั้งสองคนไว้ได้ เป็นแผนที่ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวยังไงล่ะเมี้ยว”

 

วะ ว่ายังไงนะ….!? ถ้างั้นก็แปลว่า…..

 

“งั้นก็แปลว่า เมื่อกี้นี้….ที่คุณซิลเวียจับผู้หญิงคนนั้นทรมาณและสอบปากคำนั่นก็อยู่ในแผนงั้นเหรอ?”

 

เนื่องด้วยความสงสัยผมจึงถามออกไป

รอจับเป้าหมายอีกคนในขณะที่พวกพ้องของตัวเองกำลังถูกทรมาณ….ช่างเป็นแผนการที่บ้าบิ่นอะไรแบบนี้นะ

 

ต้องบอกว่าสมกับมือสังหารจากกิลด์แห่งความมืดสินะ

แต่สิ่งที่แสดงกลับมาให้เห็นคือการแสดงออกที่ดูเศร้า

 

“….ไม่ล่ะ ไอ้นั่นน่ะก็เป็นที่สิ่งที่เราเองก็คาดไม่ถึงเหมือนกัน….”

 

“ซิลเวีย เธอน่ะ เป็นนักผจญภัยแรงค์ S จริงๆงั้นเหรอเมี้ยว? ถึงจะเป็นเจ้าหน้าที่สอบปากคำของกิลด์แห่งความมืด ก็ไม่สามารถทรมาณได้ดูเชี่ยวชาญมากขนาดนั้นหรอกนะเมี้ยว?”

 

“คุณซิลเวีย หรือคุณคือ…..”

 

“เฮ้ย เรียว ทำไมนายถึงมองฉันแบบนั้นล่ะ!?”

 

คุณซิลเวียที่ถูกเราสามคนจ้องมาก็เริ่มตื่นตระหนก

 

“ยะ หยุดเปลี่ยนเรื่องได้แล้ว! ทางเรายังไม่ได้ยินถึงจุดประสงค์ของพวกเธอเลยนะ!”

 

“เปล่านะ คนที่เปลี่ยนเรื่องคุยไม่ใช่พวกเราซักหน่อยนะ…..แล้วก็นะ พวกเราก็เลยไม่สามารถบอกจุดประสงค์ได้หรอก นั่นก็เพราะว่าผู้ว่าจ้างของเราก็บอกแค่ว่าอยากคุยกับทั้งสองคนน่ะนะ”

 

ผู้ว่าจ้าง…..ก็หมายความว่ามีคนขอให้กิลด์แห่งความมืดจับผมกับคุณซิลเวียงั้นเหรอ?

ทำไปเพื่ออะไรกันล่ะ?

 

ผมมองกลับไปที่สาวหูกระต่ายข้างหลังทั้งๆแบบนั้น

พอสาวหูกระต่ายคนนั้นสบตากับผม เธอก็ยิ้มกลับมาให้ผม

 

“เอาล่ะ เรื่องความจริงน่ะ เอาไว้หลังจากนี้ก็แล้วกันนะ เราคงต้องขอให้ทั้งสองคนหลับพักผ่อนกันก่อนล่ะนะ

แล้วพอทั้งสองคนลืมตาขึ้นมา…..ก็คงจะลงนรกไปเรียบร้อยแล้วน่ะนะ♡ อะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”

 

พร้อมกับเสียงหัวเราะดังลั่นของสาวหูกระต่าย จู่ๆหลังคอของผมก็ถูกกระแทก

สติของผมก็ค่อยๆเลือนรางหายไป

 

“เรียววววว!”

 

ก่อนที่สติของผมกำลังจะหายไป ผมได้ยินเสียงของคุณซิลเวียเรียกผมด้วยน้ำตา  

แต่ผมก็กลับทำอะไรไม่ได้เลย

 

นักผจญภัยหญิงแรงค์ S ขึ้นคาน ในโลกคู่ขนาน

นักผจญภัยหญิงแรงค์ S ขึ้นคาน ในโลกคู่ขนาน

Status: Ongoing
อ่านนิยาย นักผจญภัยหญิงแรงค์ S ขึ้นคาน ในโลกคู่ขนานผมทำตามที่กิลด์มาสเตอร์สั่งและเดินตรงไปยังห้องประเมินของกิลด์ ในตอนที่ผมเปิดประตูเข้าไป สินค้าก็ได้วางอยู่ในห้องไว้อยู่แล้ว และเมจิคไอเทมที่กิลด์มาสเตอร์อยากให้ผมประเมินนั้นวางอยู่บนโต๊ะ ผมเดินไปหยิบคริสตัลประเมินออกมาจากตู้และเปิดใช้งานมันด้วยพลังเวทย์ คริสตัลประเมินนี่ถือว่าเป็นของมีค่ามากเลยทีเดียว ในแต่ละกิลด์ภายในอาณาจักรจะต้องคริสตัลนี้สาขาละ1อัน ก็ตามชื่อน่ะนะ คริสตัลอันนี้ มีไว้เพื่อใช้ประเมินค่าของเมจิคไอเทม ผมบอกตัวเองว่า ถ้าผมทำคริสตัลอันนี้แตกขึ้นมาล่ะก็ ต่อให้ผมจะเกิดใหม่ซัก 3 รอบก็คงไม่มีทางทำงานหาเงินมาจ่ายได้แน่ๆ จะว่าไปแล้ว คริสตัลอันนี้มันจำทำให้เราคิดมากจนเกินไปหน่อยแล้วมั้ง? หรือนี่มันจะเป็นชะตากรรมของผมกันนะ? ในตอนนั้นเองที่ผมกำลังหยิบคริสตัลประเมินผมไม่ได้สังเกตเห็นเลยว่า ชายเสื้อของผมมันไปเกี่ยวกับไอเทมเวทย์มนต์บนโต๊ะและตอนที่ผมขยับออกมา เมจิคไอเทมอันหนึ่ง–ขวดแก้วเล็กๆ ตกลงไปที่พื้นและแตกเป็นเสี่ยงๆ

Comment

Options

not work with dark mode
Reset