คู่ข้างที่นั่งอยู่ข้างขวาของผมลุกขึ้นยืนต่อจากคู่ของลิเลียจัง
“เอย์เซนเอ๋ย ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ จนท้ายที่สุดก็ไม่ได้มาแม้กระทั่งงานศพของฉันเลยนี่ งานที่ห้องวิจัยเวทย์มนตร์มันยุ่งขนาดนั้นเลยงั้นเหรอ? ลำบากน่าดูเลยงั้นสินะ”
ก่อนที่ดาร์กเอลฟ์ที่ชื่อเอย์เซนจะได้ทันทักทาย ท่านทวดก็เปิดปากพูดก่อน
แถมเธอยังทำหน้าดูเหมือนโกรธด้วย ตานี่เบิกกว้างมาเลย
“ตอนงานศพของฉันก็ไม่กลับมาที่หมู่บ้านเลยด้วยซ้ำ แต่พอเป็นเรื่องรับมรดกดันกลับมาได้อย่างงั้นเรอะ?”
“ขะ ขออภัยด้วยค่ะท่านทวด….”
“ถ้ายุ่งกับงานมากขนาดนั้น จะกลับไปที่ห้องทดลองเดี๋ยวนี้เลยก็ได้นะ?”
“ไม่ค่ะ คือ….”
พอท่านทวดเปิดปากพูด ดาร์กเอลฟ์เอย์เซนคนนั้นก็ตัวสั่น
เท่าที่ดู เหมือนว่าคุณเอย์เซนจะอายุมากกว่าคุณซิลเวียนะ
เธอสูงกว่าคุณซิลเวีย ใส่ชุดค็อกเทลเดรสสีน้ำเงินกรมท่า
มีผมสีเทา แถมหน้าม้าของเธอปิดหน้าเธอไปครึ่งหน้า
ผมเลยบอกไม่ได้ว่าเธอหน้าตาเป็นยังไง
ผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างกับคุณเอย์เซนก็เป็นผู้ชายที่ดูผอมกะหร่องและสูง
ผู้ชายคนนี้เองก็คนเป็นผู้ชายที่เนื้อหอมในโลกนี้ด้วยงั้นสินะ….
ในขณะที่ผมกำลังคิดเรื่องนี้
จู่ๆผู้ชายคนนั้นก็จ้องมาทางผมด้วยสายตาที่ดูไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไหร่
“ท่านทวดคะ ต้องขออภัยด้วยจริงๆค่ะ….คือว่า หนูน่ะ….”
ทันใดนั้นเองผู้ชายคนนั้นก็เอามือโอบคุณเอย์เซน
หรือบางที–ชายคนนี้คงจะพยายามเลียนแบบวิธีการทักทายของผม
ที่ใช้มือโอบไหล่คุณซิลเวียเมื่อก่อนหน้านี้
เพราะถ้าดูจากสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้แล้ว
ตอนนี้เขาเลยจะพยายามทำตัวให้ดีต่อหน้าท่านทวดอยู่ล่ะมั้ง
แต่ คุณเอย์เซนนั้นสูงกว่าผู้ชายหน้าจิ้งจอกคนนั้นมาก
เลยทำให้มือของผู้ชายคนนั้นหลุดออกจากไหล่ของคุณเอย์เซน
ลงไปโดนที่แถวๆหน้าอกของเธออย่างจัง
ดูเหมือนว่ามือจะหลุดลงไปแรงพอสมควร เลยไปทำให้ตะขอเสื้อหลุดออก
ทำให้ชุดของคุณเอย์เซ็นหลุดและหน้าออกของเธอก็โผล่ออกมา
บนผิวสีน้ำตาลผมเห็นหัวนมสีดำของเธอชี้ตั้ง ผมห้ามตัวเองไม่ให้มองไม่ได้เลย
“ฮย้า!?”
“หวา!”
เธอร้องฮย้ากับผู้ชายคนนั้น
คู่ของคุณเอย์เซ็นกับคู่ของลิเลียจังก็หันหน้าหนีไป
พร้อมทำหน้าราวกับเห็นอะไรที่ดูไม่ได้ยังไงยังงั้น
คุณเอย์เซ็นหน้าแดงและรีบจับชุดของเธอไว้
แต่ดูเหมือนว่าตะขอนั่นมันจะหลุดไปอย่างสมบูรณ์เลย
แบบนี้คงจะซ่อมไม่ได้ง่ายๆแน่ๆ
เมื่อท่านทวดเห็นคู่คุณเอย์เซนเป็นแบบนั้น ท่านทวดก็ถอนหายใจออกมา
“เรื่องการทักทายน่ะพอได้แล้วล่ะ ทั้งสองคนไปซ่อมชุดของเอย์เซนซะนะ”
“คะ…ค่ะ….ขอบคุณมากค่ะ….”
พอท่านทวดพูดแบบนั้น คุณเอย์เซนก็เดินออกจากห้องไป
ส่วนชายหน้าจิ้งจอกคนนั้นก็ยักไหล่และนั่งลงเก้าอี้ แล้วก็เริ่มกินอาหารที่อยู่บนโต๊ะ
จะ จะว่ายังไงดี…..นอกจากคู่พวกเราแล้ว คู่อื่นๆค่อนข้างแย่เลยนะเนี่ย
แต่ว่านะ ไม่ใช่แค่คู่ของลิเลียจังแค่คนเดียว
สรุปแล้วเจ้าพวกนี้นี่เป็นคู่หมั้นกันจริงๆรึเปล่าล่ะเนี่ย?
เอิ่ม แต่ว่าผมก็ไม่ใช่คู่หมั้นจริงๆด้วยเหมือนกันนี่นา
“แหม่ สุดยอดไปเลยนะครับ”
“อืม เอย์เซนน่ะ ตั้งแต่เมื่อก่อนแล้วเธอค่อนข้างที่จะมีปมด้อยกับหัวนมสีดำของเธอน่ะนะ บางทีแล้ววันนี้เธอก็อาจจะไม่กลับที่นี่อีกแล้วก็ได้นะ”
เอ่อ ที่ผมพูดว่าสุดยอดไม่ได้หมายถึงหัวนมซักหน่อยนะครับ
“เอาล่ะ คู่สุดท้ายที่ต้องแนะนำตัวก็คือคู่ของคิยาโนโตะ….แต่ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับคู่ของเธอล่ะนั่น?”
“ขอโทษนะคะท่านทวด ถ้าเขาล่ะก็ เขาว่าจะมาที่นี่ช้านิดหน่อยน่ะค่ะ….แต่อีกซักเดี๋ยวเขาก็คงจะมาถึงแล้วล่ะค่ะ….”
ดาร์กเอลฟ์สาวคิยาโนโตะ พูดอย่างแผ่วเบา
เธอมีผิวสีน้ำตาล ใส่ชุดสีทอง และชุดของเธอก็มีประกายระยิบระยับ
ที่นั่งข้างๆของคุณคิยาโนโตะยังว่างอยู่
แต่จู่ๆก็มีการมาของบุคคลที่ผมคาดไม่ถึง–
ทันใดนั้นเองผมก็ได้ยินเสียงดังจากทางเข้า ดูเหมือนว่าจะมาถึงแล้ว
“ขะ ขออภัยที่มาช้าครับ!”
–!?
สิ่งที่มาปรากฎต่อหน้าผมคือคู่หมั้นของคุณคิยาโนโตะ
ผู้ชายคนนั้นหน้าบาน หน้าตาคล้ายคางคก
แล้วพอผู้เข้าร่วมงานคนอื่นๆเห็นเขา ต่างก็อุทานออกมาว่า
[โฮ่….][ตายจริง….ช่างงดงามอะไรแบบนี้นะ….] เลยล่ะ
แต่รูปร่างหน้าตาของชายคนนั้นไม่ได้ทำให้ผมประหลาดใจแต่อย่างใด
เพราะผู้ชายคนนั้น–เป็นคนที่ผมเคยเจอมาก่อนแล้ว
ผู้ชายที่หน้าตาเหมือนคางคก–เขาคืออดีตสามีของคุณวิลเวียนั่นเอง
เขาที่หย่ากับคุณซิลเวียไปแล้ว ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ!?
แถมยังเป็นคู่หมั้นกับคุณคิยาโนโตะอีกเนี่ยนะ….!?
ผมรีบหันไปถามคุณซิลเวียด้วยสายตาว่านี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
แต่ดูเหมือนว่าเธอเองก็ตกตะลึงเหมือนกัน
ใบหน้าโผล่มาให้เห็นนั่นก็คงเป็นใบหน้าที่คุณซิลเวียก็คาดไม่ถึงเหมือนกัน
ครั้งนี้ผมหันหน้าไปหาคุณแม่ของคุณซิลเวียที่นั่งอยู่ข้างๆ
แต่คุณแม่ของคุณซิลเวียกำลังทำหน้าโกรธจัดอยู่และกำลังจะลุกออกจากเก้าอี้
ผมจึงรีบคว้าแขนเธอและกระซิบคุยกับเธอเบาๆ
“คุณแม่ครับ ช่วยใจเย็นๆก่อนนะครับ! ถ้าพวกเราก่อเรื่องที่นี่ พวกเราจะทำให้คุณซิลเวียต้องอับอายเอานะครับ”
“เรียวคุง…..”
“ตอนนี้มาอดทนกันไว้ก่อนเถอะครับ หลังจากนี้เดี๋ยวผมจะลองไปคุยกับเขาให้อย่างแน่นอนเลยล่ะครับ”
“….เข้าใจแล้ว”
คุณแม่ของคุณวิลเวียพยักหน้าและนั่งลงบนเก้าอี้
“ขอบคุณนะเรียวคุง ตอนนี้ใจเย็นลงได้แล้วล่ะ….”
“ไม่หรอกครับ แต่จะว่าไปแล้ว นอกจากพวกเราแล้วดูไม่มีใครตกใจเลยนะครับเนี่ย? หรือว่าพวกเขาจะไม่รู้หรอกเหรอครับ ว่าเขาเคยเป็นสามีของคุณซิลเวียมาก่อนน่ะครับ?”
“ใช่แล้วล่ะ ผู้ชายคนนั้นน่ะไม่เคยมาที่หมู่บ้านนี้เลยซักครั้ง เลยมีแค่คนที่ฉันกับที่รักที่รู้จักหน้าตาของเขาน่ะจ่ะ….”
คุณแม่ของคุณซิลเวียพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่เบา
พร้อมจ้องเขม็งไปที่ชายคางคกคนนั้น
“ผู้ชายคนนั้น….! ตอนที่ยังแต่งงานกับซิลเวียจังอยู่น่ะ ต่อให้ซิลเวียจังจะขอร้องเท่าไหร่แต่ก็ไม่เคยคิดที่จะมาที่หมู่บ้านนี้เลยแม้แต่น้อยเลยล่ะ….!”
“จะ ใจเย็นๆนะครับ”
ไม่รู้ว่าสัมผัสได้ถึงจิตสังหารเมื่อกี้รึเปล่า แต่จู่ๆชายคางคกคนนั้นก็ตัวสั่น
คุณคิยาโนโตะกอดเขาที่ตัวสั่นแบบนั้นและเริ่มทักทายท่านทวด
“ท่านทวดคะ นี่คือท่านสามีที่รักของฉันเองค่า♡”
“ยะ ยินดีที่ได้รู้จักครับ….”
ชายคางคกดูอ่อมน้อมกว่ามากถ้าเทียบกับสองคู่ก่อนหน้านี้ คำทักทายของเขาถือว่าเซฟอยู่ล่ะนะ
หลังจากที่กลุ่มสุดท้ายแนะนำตัวกันเสร็จท่านทวดก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้และมองไปหาทุกคนที่อยู่รอบๆ
“เอาล่ะ….ยังไงก็ขอแสดงความยินดีด้วยนะที่เหลนทุกคนของฉันทุกคนได้เจอกับคู่ครองแล้วน่ะ”
ท่านทวดยกแก้วในมือข้างหนึ่งขึ้น ในขณะเดียวกัน ทุกคนบนโต๊ะก็ถือแก้วด้วยมือขวา
“พรุ่งนี้เราจะมีการซ้อมทำพิธีแต่งงาน เพราะฉันนั้น พรุ่งนี้เจอกันที่สถานที่จัดงานตอน 10 โมงเช้านะ อีกสองวันจะถึงวันแต่งจริง หลังจากที่พิธีแต่งงานจบแล้ว เราก็จะไปประชุมเรื่องการแบ่งมรดกกันทีหลัง ถ้างั้นทุกคน–วันนี้ก็หมดเรื่องพูดคุยแต่เพียงเท่านี้และมาสนุกไปกับงานเลี้ยงมื้อค่ำนี้กันเถอะ ชนแก้ว!”
(Spoil Alert ตอนหน้าจะมีตัวละครเก่าโผล่มาครับ เดากันเอาเองนะว่าเป็นใคร5555555)
