หลังจากก่อนหน้านี้
คุณซิลเวียก็บอกว่ามีเรื่องที่อยากจะคุยกับคุณคิยาโนโตะและเมย์ฟา
จึงมีแค่ผมคนเดียวที่กลับไปที่บ้านของคุณซิลเวีย
ผมก็อยากรู้นะว่าจะคุยอะไรกัน
แต่ดูเหมือนว่าคุณซิลเวียไม่ค่อยอยากจะให้ผมรู้ซักเท่าไหร่
ก็นะ ถ้ามันเป็นเรื่องระหว่างคนในครอบครัว คนนอกก็ไม่ควรจะมาได้ยินนั่นแหละนะ
ในระหว่างที่กำลังเดินทางกลับไปที่บ้านของคุณซิลเวีย
คุณคาร์ลาก็มากับผมด้วยในฐานะคนคุ้มกัน
ในวันมะรืน–
หรือถ้าจะให้พูดตามเวลาที่เหลืออยู่ก็คือวันพรุ่งนี้–ซึ่งเป็นวันที่มีการจัดงานแต่ง
บางทีพวกหัตถ์แห่งพระเจ้าอาจจะแฝงตัวเข้ามาในหมู่บ้านแล้วก็ได้
ผมถูกบอกมาว่า จะให้ผู้ชายเดินกลับบ้านตอนดึกๆคนเดียวได้ยังไงกัน
หลังจากนั้นคุณคาร์ลาก็เลยมาเดินคุ้มกันเคียงข้างผมบนถนนตอนกลางคืน
“……”
“……”
อะ อึดอัดจัง!
ปกติเวลาที่พวกเราอยู่ด้วยกันตามลำพัง คุณคาร์ลามักจะเป็นคนเปิดหัวข้อสนทนา
แต่ตอนนี้คุณคาร์ลากลับเดินต่อไปโดยที่ยังมองที่พื้นไปด้วย
เธอยังคงเดินต่อไปเรื่อยๆ แถมยังจ้องๆมาทางนี้เป็นครั้งคราว
บอกตรงๆว่าผมไม่เข้าใจถึงการแสดงออกของเธอตอนนี้เลย
ทั้งๆที่เมื่อกี้เธอพุ่งเข้ามากอดผมขนาดนั้นแท้ๆนะ…
หรือว่าตอนนี้เธอจะโกรธอยู่งั้นเหรอ?
ก็เป็นไปได้นะ
เพราะว่าผมออกมาจากเมืองคาสซานดร้าทั้งๆที่ยังไม่ได้บอกลากับทุกคนในโรเซนครูเซอร์นี่นา
แถมยังเห็นผมอยู่กับคุณซิลเวียอีกด้วยสิ….
เมื่อก่อนตอนที่โรเซนครูเซอร์กับคุณซิลเวียยังลงทะเบียนนักผจญภัยที่เมืองหลวงกันอยู่นั้น
ทั้งสองฝ่ายมีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีต่อกันซักเท่าไหร่
แต่พอย้ายมาทีเมืองคาสซานดร้าแล้ว
ก็ดูเหมือนว่าพวกเธอทั้งสองฝ่ายจะมีความสบายใจต่อกันมากขึ้น
แล้วก็ไม่ทำแย่ๆต่อกันเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไปแล้ว
แถมเมื่อเร็วๆนี้ก็ยังมีบางครั้งที่พวกเธอจัดปาร์ตี้กันชั่วคราว
แล้วก็ไปทำภารกิจกันด้วยกันอีกด้วย
แต่ถ้าพิจารณาจากการที่พวกเราไม่อธิบายอะไรให้ทุกคนในโรเซนครูเซอร์ฟังแล้วมาที่นี่
มันก็คงฟังดูไม่ยุติธรรมกับพวกเธอซักเท่าไหร่นั่นแหละนะ
“เอ่อ ต้องขอโทษด้วยนะครับคุณคาร์ล่า”
“เอ๊ะ? อะ อะไรเหรอ?”
พอผมพูดขอโทษคุณคาร์ล่า เธอก็หยุดเดินและหันมามองที่ผมด้วยความประหลาดใจ
“ก็ผมน่ะ มาที่นี่ทั้งที่ยังไม่ได้พูดอะไรกับพวกคุณคาร์ล่าซักคำเลยนี่ครับ ไม่แม้แต่จะไปทักทายเลยด้วยซ้ำ….”
“เรื่องนั้นน่ะ ฉันได้ยินมาจากกิลด์มาสเตอร์แล้วล่ะนะ เห็นว่าตอนที่ซิลเวียบอกน่ะ ตอนนั้นมันก็กระทันหันมากเลยใช่มั้ยล่ะ?”
โอ๊ะ?
ผมคิดว่าคุณคาร์ล่าจะอารมณ์ไม่ดีเพราะเรื่องนั้นซะอีก
แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่แบบนั้นแฮะ
กลับกันคุณคาร์ล่ากลับยักไหล่และส่งยิ้มกลับมาให้ผมด้วย
เพียงแต่ว่า รอยยิ้มนั้นของเธอมันไม่ใช่รอยยิ้มที่ดูสดใสตามปกติ
แต่เหมือนจะเป็นรอยยิ้มแห้งๆที่ผมเห็นลางๆในเงามืด
“ก็นะ การที่ที่ซิลเวียจะไม่บอกอะไรพวกฉันเลยก็เป็นเรื่องที่เข้าใจได้แหละ เพราะถ้าโลกรู้ถึงการมีอยู่ของซากโบราณของไฮเอลฟ์ มันก็คงจะกลายเป็นเรื่องใหญ่มากแน่ๆ เพราะพวกฉันเป็นนักผจญภัยแรงค์ S ก็เคยเจอปัญหาแบบนี้มาบ้างเหมือนกันน่ะนะ”
“งั้นเหรอครับ…..”
“เพราะงั้นไม่ต้องกังวลไปหรอกนะ ฉันไม่ได้รู้สึกโกรธซักนิดเลยล่ะ!”
น้ำเสียงของคุณคาร์ลาดูไม่มีพลังเหมือนตอนปกติเลย
ไม่เชิงว่าไม่มีพลัง แต่ดูเหมือนไม่ร่าเริงมากกว่า
ในขณะที่ผมกำลังสับสนเพราะไม่เข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
จู่ๆคุณคาร์ล่าก็หลบตาผมและก้มหน้าลงกับพื้น
“คุณคาร์ลา?”
“อ๊ะ ขอโทษนะ”
ในตอนที่ผมกำลังสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นอยู่นั่นเอง
ก็มีน้ำหยดหนึ่งตกลงมาที่เท้าของคุณคาร์ล่า
ผมคิดว่าฝนคงจะตก แต่ท้องฟ้านั้นกลับปลอดโปร่ง
“คือ ก็ไม่ใช่ว่าโกรธหรอกนะ….ก็แค่ พอได้ยินว่าซิลเวียกับเรียวกำลังจะแต่งงานกันแล้ว มันก็รู้สึกตกใจมากเลยล่ะ”
“!?”
คุณคาร์ล่าเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผม
น้ำตาใสๆไหลออกมาจากดวงตาของคุณคาร์ล่า
เธอเช็ดน้ำตาด้วยหลังมือของเธอ
แต่ดูเหมือนว่าน้ำตาของเธอก็เริ่มไหลออกมามากขึ้นเรื่อยๆ
“อ๊ะ มะ ไม่มีอะไรหรอก ขอโทษนะ ฉันเองก็ไม่ได้เป็นคนรักหรือเป็นอะไรกับเรียวซักหน่อยนี่นะ….”
คุณคาร์ล่าเธอหันหลังรีบและรีบซ่อนใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาของเธอ
เธอพยายามจะกลั้นน้ำตาไม่ให้ไว้อย่างเต็มที่ แต่ดูเหมือนกลั้นไว้จะไม่ไหว
“กลับกันแล้ว ฉันควรจะขอบคุณและแสดงความยินดีให้กับเรียวที่ใจดีกับตัวฉันที่น่าเกลียดแบบนี้เสมอมาแท้ๆ….แต่พอได้ยินว่าทั้งสองคนจะแต่งงานกันแล้ว มะ มันก็รู้สึกช็อกสุดๆไปเลยล่ะ”
แผ่นหลังของคุณคาร์ล่าสั่นเทา
คุณคาร์ล่าผู้ซึ่งเคยต่อสู้กับเมย์ฟาและคนอื่นๆเพื่อปกป้องผม
แต่ตอนนี้แผ่นหลังของคุณคาร์ล่าคนนั้นกลับดูบอบบางอย่างไม่น่าเชื่อ
“ขะ ขอโทษจริงๆนะ! ฉันจะหยุดร้องไห้แล้วล่ะ รอเดี๋ยวนะ”
ผมตกตะลึงและเพิ่งรู้สึกตัวได้ หลังจากที่ได้เห็นน้ำตาของคุณคาร์ล่า
“มะ ไม่ใช่นะครับ! ผมกับคุณซิลเวียน่ะแค่แต่งงานกันหลอกๆเท่านั้นแหละครับ! ไม่ได้จะแต่งงานกันจริงๆนะครับ!”
“เอ๊ะ?”
พอผมพูดออกไป คุณคาร์ล่าก็หันกลับมามองที่ผม
แล้วจากนั้นเธอก็อ้าปากค้างและมองมาที่ผม
“เอ๊ะ…..? งะ งั้นหรอกเหรอ?”
“ก็ใช่น่ะสิครับ! ไม่ใช่ว่าได้ยินมาก่อนที่จะมาที่นี่แล้วอย่างงั้นเหรอครับ?”
“ที่ฉันได้ยินมาจากเมย์ฟามาคือเงื่อนไขในการรับมรดกคือต้องพาคู่หมั้นมาแต่งงาน แล้วก็เรื่องที่ซิลเวียกับเรียวจะแต่งงานกันแค่นั้นน่ะนะ…..”
–อ๊ะ
มาคิดดูแล้ว ตอนก่อนหน้านี้ผมก็ไม่ได้อธิบายเกี่ยวกับ
เรื่องที่ผมกับคุณซิลเวียไม่ได้เป็นคู่หมั้นกันจริงๆด้วยนี่นะ
เพราะหลังจากตอนที่เมย์ฟาพูดเรื่องหัตถ์แห่งพระเจ้าขึ้นมานั่น
มันก็น่าตกใจมากซะจนลืมคิดถึงเรื่องนี้ไปเลย
แต่เอาจริงๆผมนึกว่าทุกคนที่มาที่ๆจะรู้กันอยู่แล้วซะอีกนะ
หืม? งั้น หรือว่าบางทีแล้ว ไม่ใช่ว่าคนอื่นๆนอกจากคุณคาร์ล่า
จะเข้าใจว่าผมกับคุณซิลเวียกำลังจะแต่งงานกันจริงๆหรอกนะ?
หรือว่าเมย์ฟาอาจจะลืมอธิบายเรื่องนี้ให้คุณคาร์ล่าฟังกัน?
เรื่องนั้นช่างมันก่อน เดี๋ยวไว้ค่อยคิดก็แล้วกัน
ตอนนี้ต้องพยายามอธิบายให้คุณคาร์ล่าเข้าใจก่อน
“ขอโทษด้วยนะครับคุณคาร์ล่า….เห็นเมย์ฟาพูดถึงและดูเข้าใจเรื่องเงื่อนไขในการรับมรดกขนาดนั้น ผมก็เลยนึกว่าทุกคนน่าจะรู้เรื่องนี้อยู่แล้วน่ะครับ….”
“งะ งั้น เรียวกกับซิลเวียก็ไม่ได้จะแต่งงานกันจริงๆงั้นสินะ!?”
คุณคาร์ล่าอึ้งไปพักนึง
แต่หลังจากนั้นเธอก็ได้คว้าแขนของผมและจ้องมาที่ผมอย่างจดจ่อ
“ครับ ผมกับคุณซิลเวียน่ะไม่ได้จะแต่งงานกันจริงๆหรอกครับ”
“เป็นงี้นี่เอง….ละ โล่งอกไปที”
หลังพูดแบบนั้น
คุณคาร์ล่าก็ยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยนราวกับรู้สึกโล่งอก
“อะไรกาน~ เป็นแบบนี้เองหรอกเหรอ~ เอะเฮะเฮะ รู้งี้ฉันน่าจะถามเรียวให้เร็วกว่านี้ซะก็ดีหรอก”
“ผมเองก็ลืมไปซะสนิทเหมือนกัน ขอโทษด้วยนะครับ”
ตอนนี้รอยยิ้มของคุณคาร์ล่าร่ากลับมาเริงเหมือนกับก่อนหน้านี้แล้ว
หลังเช็ดน้ำตาด้วยหลังมือแล้วเธอก็เข้ามาใกล้ผมมากขึ้น
และในจังหวะที่เธอกำลังจะโอบผมเข้าไปในอ้อมแขน จู่ๆเธอก็หยุดไป
“เอ่อคือ…เรียวกับซิลเวียน่ะเป็นคู่หมั้นปลอมๆกันงั้นสินะ? แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังถือว่าเป็นคู่หมั้น ฉันก็เลยคิดว่า[อย่าทำแบบนี้จะดีกว่ารึเปล่านะ] อยู่น่ะ”
คุณคาร์ล่าเอียงคอพร้อมส่งเสียงครุ่นคิดฮึ่มฮึ่มฮึ่มออกมา
ท่าทางของเธอดูน่ารักดี ผมก็เลยพูดกับเธอไป
“ไม่เป็นไรหรอกนะครับ คงไม่มีใครเห็นหรอก”
จากนั้นคุณคาร์ล่าก็ยิ้มกว้างออกมา
แล้วเธอก็โอบแขนของเธอไว้รอบคอของผมและกอดผม
ผมเองก็เลยใช้แขนโอบกอดที่ตัวของเธอกลับไปด้วยเหมือนกัน
“เรียว….”
คุณคาร์ล่าเอาหน้าเข้าใกล้ผมพร้อมสายตาที่ดูเร่าร้อน
หน้าของเราใกล้กันมากจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกัน
แล้วคุณคาร์ล่าก็พุ่งเข้ามาจูบผม
ราวกับว่าเธอไม่สามารถทนได้อีกต่อไปแล้ว
(มังงะตอน 4 เจอกันวันพุธที่ 14 ครับ)
