ตอนที่ 180 แวดวง
ทันทีที่อัลเบิร์ตออกจากห้องทํางานของอาจารย์ใหญ่ ภาพเหมือนที่แกล้งหลับก็ตื่นขึ้น พูดคุยถึงสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น
“เจ้าหนูนั่นดู…ฉลาด” พ่อมดหัวล้านในภาพที่มุมขวาบนของโต๊ะพูดขึ้นมาทันทีว่า “กา รพูดและการแสดงออกไม่เหมือนเด็ก 12 ขวบ พ่อมดที่โตแล้วยังไม่อาจสงบใจได้เมื่อเจอเรื่องแบบนี้”
” คุณแอนเดอร์สันฉลาดมากและ…พิเศษ” ดัมเบิลดอร์พูดเบา ๆ ด้วยประกายแวววาวผิดปกติในแว่นตาของเขา ”มั่นคงละมั่นใจมาก”
ใช่ อัลเบิร์ตมีความมั่นใจมาก
“ฉันยังคิดว่าเขาคาดหวังผลลัพธ์แบบนี้มานานแล้ว” แม่มดผมหยิกที่อยู่ถัดจากภาพเห มือนของพ่อมดเฒ่าหัวล้านกล่าว ”เห็นได้ชัดว่าเขารู้คุณค่าของบัตรสมาชิกทองคําและรู้ว่า เฮกเตอร์จะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ”
“มันชัดเจน” ดัมเบิลดอร์กล่าว
อัลเบิร์ตรู้คุณค่าของบัตรสมาชิกระดับทองโดยธรรมชาติ และรู้ด้วยว่าเฮกเตอร์จะไม่ยอมแพ้บัตรนั่นสําคัญเกินไปสําหรับเขา
พ่อมดแก่กับเคราแพะและชุดนอนสีเขียวเงินพูดโดยไม่ลังเลว่า “ฉันไม่ชอบเขามากนัก”
“ฉันแปลกใจนะ ฟีนิแอส อะไรทําให้นายไม่ชอบเด็กคนนั้น” แม่มดผู้ฉลาดหลักแหลมยกไม้กายสิทธิ์อันหนาที่ทําจากไม้เบิร์ชและถามว่า “อัตลักษณ์ของพ่อมดมักเกิ้ล หรือคําพูดสุดท้ายของเขา?”
“เมื่อกี้ฉันพูดว่าอะไรนะ?” ฟินิแอสแสร้งทําเป็นว่าเพิ่งตื่นลืมสิ่งที่เขาพูด
การดําเนินหัวข้อนี้ต่อเป็นสิ่งที่ไม่เอื้ออํานวยต่อเขามาก
“ พรสวรรค์ด้านเวทย์มนตร์ของเด็กชายนั้นแข็งแกร่งและมีความสามารถมาก แต่เขาดูไม่เหมือนพ่อมดมักเกิ้ลเลย” พ่อมดเฒ่าผู้อ่อนแอกล่าว
“เขาเป็นพ่อมดมักเกิ้ล อาร์มันโด” ดัมเบิลดอร์พูดอย่างสงบ “แต่ถ้าคุณย้อนกลับไปสองสามชั่วอายุคน มันควรจะเป็นทายาทของสมิธ”
“ตระกูลสมิธ ที่มีชื่อเสียงนั่นเหรอ?” อดีตอาจารย์ใหญ่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เขารู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับครอบครัวสมิธผู้ลึกลับ
“อืม ฉันก็คิดอย่างนั้น” ดัมเบิลดอร์กล่าว “ในภาคการศึกษาที่แล้ว ฉันตรวจสอบข้อมูลของเขาโดยเฉพาะ ปู่ของแอนเดอร์สันเป็นสควิบ และพ่อของเขาเป็นมักเกิ้ล แต่แอนเดอร์สันดันเป็นอัจฉริยะด้านเวทมนตร์ที่หาได้ยากจริงๆ”
“ไม่ค่อยได้ยินว่านายใช้คําว่าอัจฉริยะกับคนอื่น” แม่มดเฒ่าผมหยิกกล่าว
“ดัมเบิลดอร์อยากจะพูดว่า เด็กคนนั้นจะเป็นรายต่อไปของเขาเหรอ?” ฟีนิแอสพูดด้วยท่าทีประชดประชัน “สัตว์ร้ายหัวสิงโตเต็มไปด้วยสติปัญญาและความกล้าหาญ?”
“คุณแอนเดอร์สันเก่งกว่าผม” ดัมเบิลดอร์ไม่ลังเลที่จะยกย่องอัลเบิรตในคําพูดของเขา
“นี่คงเป็นเรื่องตลกที่สนุกที่สุดที่ฉันเคยได้ยินมาในศตวรรษนี้” ฟินิแอสปิดท้องและหัวเราะเกินจริง
อย่างไรก็ตาม เขาเป็นคนเดียวที่หัวเราะในห้องทํางานของอาจารย์ใหญ่ ซึ่งทําให้อดีตอาจารย์ใหญ่รู้สึกน่าเบื่อมาก และเสียงหัวเราะก็ค่อยๆ ลดลง
” คุณแอนเดอร์สันได้แซงหน้าคนจํานวนมากเกินไปในการศึกษาตําราเวทมนตร์โบ ราณ(อักษรรูน)” ดัมเบิลดอร์จําสิ่งที่ได้ยินเกี่ยวกับอัลเบิร์ตเมื่อเขาคุยกับบรอด
อัลเบิร์ต เขาเป็นอัจฉริยะ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในด้านอักษรรูน เขามีสัญชาตญาณที่เกือบจะเป็นธรรมชาติ และเขาสามารถฝึกฝนความรู้ที่หลายคนอาจไม่สามารถเชี่ยวชาญได้ตลอดชีวิตโดยไม่ต้องใช้ความพยายามใดๆ
ต่อมาเมื่อ อัลเบิร์ตมองหาหนังสือในห้องสมุดและช่วยโมรัคแก้ไขหนังสือเล่มใหม่ของเขา โดยธรรมชาติแล้ว ดัมเบิลดอร์รู้เรื่องเหล่านี้
ตามจริงแล้ว โมรัคเองก็ไม่เข้าใจหนังสือเล่มนี้อย่างถ่องแท้
เมื่อไม่กี่เดือนก่อน อัลเบิร์ตเข้าไปในปาต้องห้ามและช่วยชีวิตเฟร็ดและจอร์จ ดัมเบิลดอร์ประเมินอัลเบิร์ตสูงกว่าปกติและชื่นชมสายตาของบรอด
หากปราศจากความกล้าหาญ สติปัญญา และความแข็งแกร่งเป็นพิเศษ เป็นไปได้มากว่าหลังจากเข้าไปในปาต้องห้าม เขาจะไม่สามารถกลับมาได้อีก
รอบนอกของป่าต้องห้ามไม่เป็นอันตราย แต่ในส่วนลึกของป่านั้นอันตรายมาก!
“ไม่แปลกใจเลยที่ครอบครัว สมิธจะมีอัจฉริยะอยู่เสมอ” ฟีนิแอสขดริมฝีปากของเขา
แม้ว่าแบล็กไม่ต้องการยอมรับ แต่ประวัติของตระกูลสมิธ นั้นยาวนานกว่าตระกูลแบล็กจริงๆ เป็นครอบครัวที่ลึกลับมาก
เหตุใดตระกูลสมิธ ถึงลึกลับ?
เกรงแม้แต่คนในตระกูลก็ยังไม่รู้ความลึกลับของ สมิธดีพอ
โลกภายนอกยิ่งไม่รู้สิ่งเหล่านี้แม้แต่น้อย
มีเพียงพ่อมดที่มีชีวิตอยู่นานพอและฉลาดพอเท่านั้นที่จะค้นพบเบาะแสบางอย่างในช่วงหลายปีที่ผ่านมา
มีข่าวลือว่าคนในครอบครัวสมิธจะสืบทอดความลับที่ว่า
ส่วนมันคืออะไรและคือใคร?
ไม่เคยมีใครรู้
ทันใดนั้นก็มีคํากล่าวเช่นนั้นจริง
อย่างไรก็ตาม ด้วยวิธีการสืบทอดที่แปลกประหลาดนี้ ความลับของตระกูลสมิธจึงจะคงอยู่
เพียงแต่ไม่มีใครรู้ว่าครอบครัวสมิธซ่อนความลับอะไรเอาไว้
หากคุณถามผู้สืบทอดของตระกูลสมิธทันที?
เขาทําได้แค่พูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน!
“ครอบครัวนั้นมีพ่อมดที่ดีมากมายจริงๆ” ดัมเบิลดอร์พยักหน้าเห็นด้วยกับมุมมองของฟีเนียส และโรเวนเนอร์เป็นสายเลือดตรงของสมิธ ” ผมจําได้ว่า…บรอดมีความสัมพันธ์ที่ดีกับโรเวนเนอร์”
เฮกเตอร์บอกว่าคอนเนคชั่นของบรอดกว้างมาก แต่ก็ไม่มีอะไรผิดปกติกับมัน
พ่อมดที่มีชื่อเสียงมากขึ้นในโลกเวทมนตร์ในสหราชอาณาจักรและแม้แต่ยุโรปรู้จักพวกเขา และรักษาความสัมพันธ์ฉันมิตร
เพียงแต่ว่าเป็นกลุ่มที่ค่อนข้างอิสระ คนส่วนใหญ่มักจะเป็นกลาง กฎสําหรับการเข้าสู่แวดวงนี้คือการแสดงความสามารถที่น่าทึ่งในบางแง่มุม เป็นที่ชื่นชอบจากพวกเขา และติดต่อกันทางจดหมาย
ทําไมดัมเบิลดอร์ถึงรู้ล่ะ?
แน่นอนมันเป็นเพราะเขาเป็นสมาชิกของแวดวงนี้ด้วย
ก่อนจบการศึกษาจากฮอกวอตส์ ดัมเบิลดอร์ได้พบกับพ่อมดที่มีชื่อเสียงมากมาย ได้รับความช่วยเหลือจากพวกเขา และรักษาการติดต่อสื่อสารที่เป็นมิตร
จนกระทั่ง เขาเข้าสู่ศาลสูงวิเซ็นกาม็อตเขาก็มองเห็นอิทธิพลอันน่าสะพรึงกลัวของแวดวงอันอิสระนี้
หากพวกเขาต้องการ คนเหล่านี้สามารถร่วมกันเปลี่ยนคําตัดสินของศาลฎีกาแห่งศาลสูงวิเซ็นกาม็อตได้โดยตรง หรือจัดการรัฐมนตรีกระทรวงเวทมนตร์คนหนึ่งซึ่งทํางานแย่ๆ ให้ลาออกไปก็ได้
แม้ว่าพวกเขาจะไม่เคยทําสิ่งนี้มาก่อนก็ตาม และบางทีอาจเป็นเพราะพวกเขาไม่เคยทํามาก่อน ทําให้ไม่มีใครสังเกตเห็นปัญหานี้
แต่ ดัมเบิลดอร์ค้นพบเพราะเขารักษาสัมพันธภาพอันดีกับสมาชิกส่วนใหญ่ในวง
หัวข้อที่สนทนากันในรูปของอาจารย์ใหญ่ถูกนํากลับมาอีกครั้ง
“ดูเหมือนว่าเด็กชายคนนั้นจะไม่ชอบกระทรวงเวทมนตร์”
“เรื่องนี้เป็นปัญหาของกระทรวงเวทมนตร์จริงๆ เอฟร่า ฉันจะโกรธถ้าฉันเปลี่ยนมัน”
“ฉันคิดว่าคุณเป็นคนอารมณ์ดีที่สุดของเรา Dairis”
“อารมณ์ดีไม่ได้แปลว่าอ่อนแอ” Dai Lisi กล่าวว่า “ฉันสนับสนุนแนวทางของเขา ฉันเดาว่าตัวผู้ดูแลเองที่มีปัญหา”
“แต่ดูเหมือนว่าเขาจะทําให้ผู้อํานวยการสํานักงานห้ามการใช้เวทมนตร์ในทางที่ผิดลงจากตําแหน่งโดยตรง” นี่คือสิ่งที่ Evra ไม่ชอบ
“เปล่า เขาแค่ขอให้เฮกเตอร์บอกความจริง” ดัมเบิลดอร์ยิ้ม “ถ้าเธอจะตกลงที่จะขอโทษ ตามที่แอนเดอร์สันกล่าว นี่เป็นวิธีแก้ปัญหาที่ถูกที่สุด”
