ตอนที่186 คาถาเงียบ
ในอีกครึ่งชั่วโมงข้างหน้า สมาชิกของสโมสรคาถาทํางานอย่างหนักเพื่อฝึกคาถาเงียบและหลายคนใช้คาถาโดยไม่พูดได้สําเร็จ
แน่นอนว่ายังมีคนจํานวนไม่น้อยที่เลือกที่จะโกงโดยการร่ายคาถาด้วยเสียงต่ําๆ เพื่อให้คนอื่นคิดว่าตนทําสําเร็จ
อย่างไรก็ตาม ไม่มีการเรียนรู้อะไรที่เป็นประโยชน์ในลักษณะนี้
อัลเบิร์ตประสบความสําเร็จมาหลายครั้งแล้ว แต่ตัวเขาเองก็ตระหนักดีว่าเป็นเรื่องยากสําหรับเขาที่จะใช้คาถาให้สําเร็จด้วยความคิดเพียงครั้งเดียวและการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียวของไม้กายสิทธิ์
พลังเวทย์มนตร์ที่เสริมด้วยสายเลือดของพ่อมดไม่ได้เพิ่มความน่าจะเป็นที่จะประสบความสําเร็จในพื้นที่นี้ และแม้แต่คาถาเงียบก็ไม่สามารถพบได้บนแผงทักษะ
คาถาเงียบเป็นเทคนิคการร่ายคาถา ไม่ใช่คาถา หากเขาต้องการเรียนรู้และใช้งานอย่างชํานาญเขาต้องฝึกฝนด้วยตนเอง นี่เป็นกระบวนการที่ยากมาก
เจตจํานงของเขาเองเป็นกุญแจสําคัญในการพิจารณาว่าคาถาเงียบสามารถสําเร็จได้หรือไม่กระบวนการนี้ต้องการให้ผู้ใช้มีสมาธิกับมัน
บางคนบอกว่าเวทมนตร์เป็นสิ่งเพ้อฝัน แต่ก็ไม่ผิดนัก
”เวทมนตร์คือปาฏิหาริย์ที่สร้างขึ้นจากการบิดเบือนความจริง”
อัลเบิร์ตยังจําได้ว่าในชีวิตก่อนหน้านี้ เขาเคยอ่านข้อความดังกล่าวบนอินเทอร์เน็ต และเขา ก็สนับสนุนมุมมองนี้เป็นการส่วนตัว
จากมุมมองปัจจุบัน มุมมองนี้ยังคงสมเหตุสมผล
อัลเบิร์ตไม่รู้ว่าจินตนาการของเขาแข็งแกร่งเพียงพอหรือไม่ แต่เขารู้สึกว่าตราบใดที่เขาทํางานหนักเขาไม่ควรแย่กว่าคนอื่น ท้ายที่สุด เขายังคงใช้คาถาเรืองแสงอย่างเงียบ ๆ หลายครั้งได้สําเร็จ
อย่างน้อย มีสิ่งหนึ่งที่แน่นอน สถานการณ์ของเขาดีกว่าเพื่อนข้างๆมาก
ทรูแมนหน้าแดง ปิดปาก และทําหน้าดูเหมือนคนท้องผูก ถ้าเขาโค้งตัวเล็กน้อยก็จะยิ่งเหมือน
“ทําไมนายไม่เริ่มต้นด้วยคาถาง่ายๆ” อัลเบิร์ตไม่เข้าใจความคิดของอีกฝ่ายจริงๆ ทุกอย่างต้องทําเป็นขั้นเป็นตอน เห็นได้ชัดว่าไม่สมจริงที่จะต้องการเป็นคนอ้วนตัวใหญ่ในการกินข้าวคําเดียว?
“เฮ้อ!” ทรูแมนถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ เหมือนลูกบอลที่หมดแรงและกําลังปล่อยลม“คาถาเงียบยากเกินไปสําหรับเราในตอนนี้”
“ท้ายที่สุด มันคือหลักสตรสําหรับนักเรียนปีที่ 6 ที่มันยากก็ไม่น่าแปลกใจเลย” อัลเบิร์ตเห็นด้วย แม้ว่าเขาจะพูดอย่างนั้น เขาก็รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยในใจของเขา
ท้ายที่สุด เขามีระบบในร่างกายของเขา ดังนั้นเขาจึงมีความมั่นใจโดยธรรมชาติ และถึงแม้จะไม่มีระบบ เขาก็ยังมีความมั่นใจที่จะควบคุมคาถาเงียบ ซึ่งใช้เวลานานกว่าเล็กน้อย
อัลเบิร์ตสามารถเข้าใจความคิดของทรูแมนได้ เมื่อเขาล้มเหลวหลายครั้งเกินไป คนจะสูญเสียความมั่นใจในตนเองได้ง่าย หากปราศจากความมั่นใจในตนเอง ก็จะยิ่งทําสําเร็จได้ยากขึ้นเมื่อพยา ยามใช้คาถาเงียบ ข้อได้เปรียบของอัลเบิร์ตอยู่ที่ เขาเชื่อว่าเขาสามารถประสบความสําเร็จได้
เมื่อเห็นว่าทุกคนกําลังฝึกซ้อม ศาสตราจารย์ฟลิตวิคจึงพูดออกมาเพื่อดึงดูดความสนใจของทุกคน
“ฉันไม่เคยคาดหวังว่าพวกเธอจะประสบความสําเร็จในการควบคุมคาถาเงียบในการ ประชุมครั้งนี้ศาสตราจารย์ฟลิตวิคกล่าวกับทุกคนว่า ” วันนี้เป็นเพียงแค่ความพยายามธรรมดาๆ ทุกคนคงรู้ว่าการใช้คาถาเงียบ เป็นทักษะการร่ายคาถาขั้นสูง มันสามารถทําให้เราได้เปรียบในการดวล นี่สําคัญมาก พ่อมดที่เชี่ยวชาญคาถาเงียบสามารถฉวยโอกาสป้องกันไม่ให้อีกฝ่ายทําการโต้กลับคาถาของตัวเอง ฉันเคยพูดไปแล้วครั้งหนึ่งแล้วทําไมฉันต้องพูดซ้ํา? เพราะประเด็นนี้จะถูกทดสอบอย่างแน่นอน”
“แน่นอน ฉันคิดว่าปัญหาที่ควรกังวลมากขึ้นในตอนนี้คือวิธีการควบคุมคาถาเงียบ” ศาสตราจารย์ฟลิตวิกกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันสังเกตเห็นว่านักเรียนบางคนสามารถใช้คาถาอย่างเงียบๆแต่ควรพบว่าใช้มันอย่างชํานาญไม่ได้ หากไม่ร่าย เธอก็จะไม่สามารถใช้คาถาบางอย่างที่ไม่ชํานาญ
เหมือนถูกแทงใจดํา
ทุกคนฟังศาสตราจารย์ฟลิตวิคอย่างเงียบๆ โดยหวังว่าจะได้เรียนรู้สิ่งที่เป็นประโยชน์จากกันและกัน
“พ่อมดบางคนไม่สามารถร่ายคาถาเงียบได้ ฉันไม่ปฏิเสธ แต่พ่อมดส่วนใหญ่สามารถควบคุมคาถาเงียบได้หลังจากการฝึกฝนในระดับหนึ่ง ความแตกต่างอยู่ที่ขอบเขตที่สามารถใช้ได้” ศาสตราจารย์มองไปรอบๆ และถามว่า “คุณแอนเดอร์สัน เธอช่วยเล่าให้เราฟังหน่อยได้ไหม อะไรคือกุญแจสู่ความสําเร็จในการใช้คาถาเรืองแสงโดยไม่ร่ายของเธอ”
อัลเบิร์ตตกตะลึงเมื่อได้ยินคําพูดนั้น เขาไม่ได้คาดหวังว่าศาสตราจารย์ฟลิตวิคจะทําให้ตัวเอง ต้องลุกขึ้นพูดในทันใด หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เขาสรุปว่า: “อย่างแรก ต้องมีสมาธิอย่างมากในการร่ายคาถาประการที่สอง ลองใช้คาถาที่ถนัดที่สุดของตัวเองประการที่สามเชื่อว่าตัวเองจะประสบความสําเร็จ”
” ต้องอย่างนั้นสิ” ศาสตราจารย์ฟลิตวิคพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ: “เธอต้องประสบความสําเร็จก่อนเพื่อสร้างความมั่นใจ ยิ่งคาถายากเท่าไหร่ก็ยิ่งสําเร็จได้ยากขึ้นด้วยในการร่ายคาถาเงียบนี่ไม่ใช่สิ่งที่แปลก มันเหมือนกับการร่ายคาถาโดยไม่มีไม้กายสิทธิ์ “
เมื่อศาสตราจารย์พูดถึงการใช้คาถาโดยไร้ไม้กายสิทธิ์ เขายกมือขึ้นและทําท่าทางเล็กน้อยกระดาษแผ่นหนึ่งถูกทําให้ลอยด้วยคาถาลอยได้และลอยอยู่ในอากาศภายใต้สายตาของทุกคน
“แม้แต่อาจารย์ใหญ่ดัมเบิลดอร์ก็ไม่สามารถใช้คาถายาก ๆ ได้โดยไม่ต้องใช้ไม้กายสิทธิ์” ศาสตราจารย์ฟลิตวิกเพิกเฉยต่อกระดาษที่ลอยอยู่และกล่าวต่อ: คาถาเงียบนั้นร่ายง่ายกว่าการร่ายโดยไม่มีไม้กายสิทธิ์ , แต่ถ้าเธอต้องการนําไปใช้กับคาถาที่ซับซ้อน ไม่เพียงแต่ต้องการพลังใจที่แข็งแกร่งเท่านั้น แต่ยังต้องฝึกฝนให้มากอีกด้วยหลังวันหยุดคริสต์มาสเราจะเรียนรู้คาถาเงียบมากขึ้นฉันหวังว่าทุกคนจะเข้าใจในเบื้องต้นได้”
“ศาสตราจารย์ มันยังเร็วเกินไปที่เราจะเรียนรู้ คาถาเงียบหรือไม่?” นักเรียนฮัฟเฟิลพัฟคนห นึ่งถาม
“เร็วเกินไป?” ศาสตราจารย์ฟลิตวิกพูดซ้ําด้วยท่าทางแปลกๆ “เท่าที่ฉันรู้ นักเรียนเวทมนตร์ ชาวแอฟริกันเคยร่ายคาถาโดยไม่ต้องใช้ไม้กายสิทธิ์ ดังนั้น เธอคิดว่าเราเรียนคาถาเงียบเร็วเกิน ไปหรือเปล่า?”
ทุกคนมองหน้ากันและพูดคุยกันเรื่องนี้ด้วยน้ําเสียงที่แผ่วเบา
“นักเรียนที่แอฟริกาสามารถใช้คาถาโดยไม่ต้องใช้ไม้กายสิทธิ์ได้?” มีคนถามอย่างไม่แน่ใจ “นักเรียนเหล่านั้นทําได้อย่างไร”
”เพราะพวกเขาไม่มีไม้กายสิทธิ์ พวกเขาไม่มีไม้กายสิทธิ์โดยธรรมชาติ” ศาสตราจารย์ฟลิตวิคกล่าวอย่างเป็นธรรมชาติว่า “แน่นอน ถ้าไม่มีไม้กายสิทธิ์ การเรียนรู้เวทมนตร์จะยากกว่าพวกเรา”
ตอนนี้ พวกเขารู้แล้วว่าทําไมศาสตราจารย์ฟลิตวิคถึงบอกว่าพ่อมดส่วนใหญ่สามารถควบคุมคาถาเงียบได้หลังจากผ่านการฝึกมาระดับหนึ่งแล้ว
ชาวแอฟริกันสามารถควบคุมการร่ายที่ยากขึ้นได้โดยไม่ต้องใช้ไม้กายสิทธิ์ ทําไมพวกเขาจะไม่สามารถควบคุมคาถาเงียบได้?
” ตราบใดที่เต็มใจใช้เวลาในการฝึกฝน เราก็สามารถควบคุมคาถาเงียบได้” ศาสตราจารย์ฟลิตวิกกล่าวต่อว่า “ฉันหวังว่าพวกเธอจะทําให้ฉันประหลาดใจในเวลานั้น”
เมื่อกล่าวเช่นนี้แล้ว ศาสตราจารย์ฟลิตวิคได้ขอให้ทุกคนนํานิตยสาร “นวัตกรรมเวทย์มนตร์”ออกมาและเตรียมที่จะเริ่มหัวข้ออภิปรายในการประชุมครั้งนี้
ศาสตราจารย์ฟลิตวิคให้ยืม “นวัตกรรมเวทย์มนตร์” สําหรับอัลเบิร์ต
ในช่วงเวลาที่เหลือ ทุกคนยังคงเชื่อมต่อกับเนื้อหาของครั้งที่แล้ว พูดคุยเกี่ยวกับคาถาบางอย่างใน “นวัตกรรมเวทมนตร์”
อัลเบิร์ต ผู้เป็นสมาชิกใหม่กล่าวว่าตอนนี้เขารู้สึกสับสนเล็กน้อย
