[นิยายแปล] เกิดใหม่เป็นไข่มังกร – ตอนที่ 88

　「เข้าใจที่พูดใช่มั้ย? จะไม่ถอยเหรอ? ถ้ายอมไปทางอื่นดี ๆ ทางนี้ก็จะไม่ทำอะไรเหมือนกันนะ」

　สไลม์พูดออกมา

　พูดออกมาเหมือนว่าไม่สนใจชั้นเลยสักนิด

　「นายน่ะ มองขอในตัวผมได้ ก็น่าจะเข้าใจนะ? ผมแค่อยากเก็บสกิลสบาย ๆ เท่านั้นเอง แค่ไปเก็บสกิลมังกรหินกับชาวบ้านที่ตายก็พอ เดี๋ยวก็ไปแล้ว」

　แปลว่าคนที่พาลิตเติ้ลร็อคดรากอนไปหมู่บ้าน ต้องเป็นเจ้านี่แน่นอน

　เไม่ใช่แค่นั้นสิ หรือว่ามาฮาร์วูล์ฟที่โจมตีมิเรีย แล้วที่มิเรียพาชั้นไปหมู่บ้านก็เป็นแผนของมันด้วย

　ตั้งแต่ตอนที่ชั้นได้ยินเสียงร้อง จนถึงตอนที่ชั้นไปถึงตัวมิเรียก็ห่างกันไม่ใช่น้อย

　ตอนแรกชั้นคิดแค่โล่งอกที่ไปทัน บางทีมันอาจจะรอชั้นอยู่ก็ได้

　สกิลมันทรงพลังพอที่จะโจมตีหมู่บ้านคนเดียวอยู่แล้ว กลัวโดนนักผจญภัยล่างั้นเหรอ?

　「นี่ เราสู้กันไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอก ปล่อย ๆ กันไปเถอะนะ?」

　ชั้นไม่ได้อะไรก็จริง

　แต่ในเมื่อชั้นรู้ว่ามันตั้งใจจะไปที่หมู่บ้าน ชั้นปล่อยมันไปไม่ได้

　ไม่มีอะไรมายืนยันว่ามันจะไม่ทำร้ายชาวบ้านคนอื่น แถมชั้นก็ยกโทษให้ที่มันพาลิตเติ้ลร็อคดรากอนไปที่นั่นไม่ได้ด้วย

　ที่สำคัญ ชั้นสัญญากับเกรกอรีไว้แล้วว่าจะต้องปกป้องหมู่บ้านไว้ให้ได้

　「ก่าาาห์!!」

　ชั้นคำรามออกไปเพื่่อเป็นการปฏิเสธ

　สไลม์กำลังจะอ้าปากออกอีกครั้ง แต่ชั้นพ่น [ลมหายใจแผดเผา] ที่เป็นขึ้นพัฒนาจาก [เบบี้เบรธ] ออกไปก่อน

　ร่างของมันถูกไฟร้อนแรงปกคลุมไว้

　เจ้านี่มันเปลี่ยนรูปร่างเพื่อหลบการโจมตีได้ แต่โจมตีเป็นวงกว้างแบบนี้คงรับมือได้ไม่มาก

　ถึงมันจะมีสกิลต้านทานกับสกิลฟื้นฟูมาหักล้าง แต่อย่างน้อยก็ช่วยหยุดมันได้สักหน่อย

　ชั้นรีบวิ่งเข้าไปหาสไลม์ที่ยังคงอยู่ในไฟทันที

　แทงเล็บเข้าไปในร่างของมัน แล้วก็กระโดดขึ้นไปขณะที่ถือมันอยู่

　ชั้นใช้ [กรงเล็บอัมพาต] ด้วย น่าจะทำให้มันขยับตัวได้น้อยลงบ้าง แม้มันจะมีสกิลต้านทานก็ตาม

　ชั้น [บิน] ไปทางหน้าผาพร้อมกับสไลม์ในมือ

　ถ้าตกจากความสูงขนาดนี้ มันคงไม่รอดหรอก

　หรือถ้ามันไม่ตายจริง ๆ ยังไงมันก็โดนน้ำพัดไป ไม่มีทางกลับมาได้อีก

　เมื่อชั้นไปถึง ชั้นก็ใช้ [กลิ้ง] ทันที

　ต่อให้พยายามจะเกาะตัวชั้นไว้ก็เกาะไม่อยู่หรอก

　ชั้นหยุด [กลิ้ง]  ยกแขนทั้งสองข้างขึ้นแล้วขว้างสไลม์ลงไปข้างล่าง

[เลเวลของสกิลทั่วไป [ดาวตก] เพิ่มขึ้นจาก 1 เป็น 2]

　สไลม์ร่วงลงไปลาางผาราวกับโดนดูดเข้าไป

　ชั้นกระพือปีกบินกลับลงไปยืนที่ริมผา

　「คิชิ!」

　กิ้งก่าดำวิ่งตามชั้นมา

　พอเห็นชั้นแล้วก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก แล้วก็หันหน้าตรวจสอบซ้ายขวา

　จัดการเจ้าสไลม์นั่นได้แล้ว…….ก็อยากจะบอกงั้น แต่ชั้นยังไม่ได้ค่าประสบการณ์เพิ่ม

　มันตกไปสูงขนาดนั้นยังรอดอีกเรอะ?

　งั้นคงต้องหวังพึ่งพิษพิเศษของกิ้งก่าดำจริง ๆ ซะล่ะมั้ง

　คงไม่มีทางอื่นแล้ว

　กึก! กึก!

　มีเสียงดังขึ้นจากข้างล่าง

　ชั้นกับกิ้งก่าดำที่ได้ยินต่างก็สะดุ้งขึ้นพร้อม ๆ กัน

　ชั้นก้าวถอยหลังไปจากริมผา แล้วร่างของแมงมุมยักษ์ก็โผล่ขึ้นมา

　มันต่างจากทารัน รูจที่เคยเจอมา น่าจะเป็นคนละพันธุ์กัน

　「คิชิ…」

　กิ้งก่าดำส่งเสียงออกมาเบา ๆ เพราะโล่งใจที่ไม่ใช่สไลม์

　ชั้นเองก็ด้วย แต่ก็เช็คสเตตัสมันเพราะรู้สึกแปลก ๆ

—————————————————————

譁 カ : ฟอร์เต้・สไลม์

隱マ縺 : ปก＊

Ｎ曚  : 27/35

隆モ゜ : 148/148

玄d  : 67/67

—————————————————————

　ไม่ใช่!

　ไม่ใช่แมงมุม เจ้านี่มันสไลม์!

　ขนาดชั้นโยนมันลงไป มันยังกลับขึ้นมาได้ง่ายขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย!?  

　กิ้งก่าดำที่เห็นสีหน้าชั้น ก็น่าจะเข้าใจด้วยเหมือนกัน เลยยิง [เคลย์กัน] ออกไป

　ปากของมันรูปร่างเปลี่ยนไป แล้วพ่นใยออกมาบังก้อนหินไว้

　มีเพียงก้อนเดียวที่ลอดผ่านช่องไปกระทบร่างสไลม์ในคราบแมงมุมได้

　ก้อนหินที่กระทบกับสไลม์ ทำให้ชิ้นส่วนสีเขียวกระเด็นออกมาเล็กน้อย แต่ไม่มีเลือดไหล

　จริงสิ มันมีสกิลเกี่ยวกับใยอยู่นี่นา

　ระหว่างที่มันตก มันชักใยแล้วปีนกลับขึ้นมางั้นเหรอ?

　แกทำได้ทุกอย่างเลยรึไง?

　สีของแมงมุมกลับกลายเป็นสีเขียว

　แล้วส่วนบนก็กลายเป็นร่างมนุษย์อีกครั้ง

　กลายเป็นแมงมุมที่มีร่างคนติดอยู่ข้างบน

　「น่ารำคาญ ผมน่ะ เกลีดการที่คนอื่นมาขวางที่สุดเลย」

　สไลม์ยืดแขนออกมา แล้วตรงมือก็ละลายกลับเข้าไป ขยายขนาดของแขน

　ตรงปลายมือทั้งสองข้างก็แหลมขึ้น กลายเป็นเหมือนเคียว

　ตอนนี้ร่างของมันเป็นครึ่งแมงมุม ครึ่งมนุษย์ที่มีแขนเป็นเคียว

　เป็นมอนสเตอร์ที่ผสมหลาย ๆ เข้าด้วยกัน

　สไลม์ฟันเคียวผ่านอากาศ แล้วก็ยิ้มออกมา

　จากนั้นก็เอามันปักลงพื้น

　「ถ้าไม่คิดจะถอยไปจริง ๆ ก็คงต้องไปเล่นงานตัวที่อ่อนแอกว่าก่อนล่ะนะ ผมไม่ใช่คนใจดีอะไรซะด้วยสิ」

　สไลม์เลียริมฝีปาก แล้วก็จ้องไปยังกิ้งก่าดำ