[นิยายแปล] (WN) Love Comedy manga ni haitte shimatta no de oshi no make Heroine o zenryoku de shiawase ni suru – ตอนที่ 7: นอนหลับภายในความฝันงั้นเหรอ?

อย่างที่คิด การบอกว่าชั้นรักเธอนี่จะเกินไปรึเปล่านะ?

ถึงชั้นจะรู้สึกอย่างนั้นจริงๆก็เถอะ เเต่มันอาจจะไม่ใช่คําที่สมควรบอกทาง RINE ก็ได้

เอาเถอะมันเป็นฝันนี่นะ เรื่องเเค่นี้คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง

“ฮ่าา~ เเต่ว่าการได้คุย RINE กับเด็กผู้หญิงที่ชอบนี่มันรู้สึกอย่างนี้เองสินะ”

ในโลกเเห่งความจริง ชั้นไม่เคยมีคนที่ชอบมาก่อนเลย

ถึงจะมีคนที่รู้สึกว่าน่ารักหรือสวยอยู่บ้าง เเต่ชั้นก็ไม่ได้ตกหลุมรักใครเป็นพิเศษ

เพราะอย่างนั้นถ้าพูดตามตรงรักเเรกของชั้นคือเซย์จังจาก “โอโจ้วจามะ” นั่นเเหละ

ถึงจะเจ็บปวดที่รักเเรกของชั้นเป็นสาว 2D ก็เถอะ เเต่มันคงเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ล่ะนะ

การที่สามารถคุย RINE กับเธอคนนั้นในฝันที่เเสนจะสมจริงนี้ได้ เเค่นั้นก็ทําให้ชั้นรู้สึกดีใจมากเเล้วล่ะ

พูดตรงๆ ถ้าชั้นไม่ตื่นจากฝันนี่เลยก็คงจะดีนะ..

ป๊อม~ ป๊อม~

โอ๊ะ! ดูเหมือนจะตอบกลับมาเเล้วสินะ!

[คือว่า ฉันรู้สึกดีใจมากนะ เเต่อย่าชมออกมาเเบบนั้นสิ มันน่าอายจะตายไป..]

คุ…!

เเค่ข้อความเพียงอย่างเดียวก็น่ารักซะจนทําให้ชั้นกระอักเลือดเเล้ว…!

ชั้นเเคปภาพหน้าจออีกครั้ง ฮ่าา~ ลํ้าค่าชะมัด

กะเเล้วชั้นนี่ชอบเซย์จังจริงๆเลยน้า~

ชั้นอยากจะอยู่ในโลกนี้ไปตลอดเเละทําให้เธอมีความสุขจังเลย

ในต้นฉบับ “โอโจ้วจามะ” เซย์จังเเทบจะไม่มีโอกาสได้จบกับตัวเอก ชิเกโมโตะ ยูอิจิ เลยนี่นะ

ในต้นฉบับเพื่อเพื่อนสนิทของเธอชิโฮะ เซย์จังปกปิดความรู้สึกของตัวเองเเละให้ความร่วมมือในการทําให้สองคนนั้นได้คบกัน

ในระหว่างนั้นผลจากการที่ได้อยู่กับชิเกโมโตะ ยูอิจิเพียงลําพัง ทําให้เธอเริ่มมีความรู้สึกให้เขา

บางทีด้วยนิสัยของเซย์จังเธอคงจะปกปิดความรู้สึกของตัวเองจนกว่าทั้งคู่จะได้คบกันนั่นเเหละ

ถ้าต้องให้เธอเดินไปบนเส้นทางที่จะไม่มีวันสมหวังนั่นล่ะก็ ชั้นขอเป็นคนทําให้เธอมีความสุขเองดีกว่า

◇ ◇ ◇

“ขะ.. ข้อความรอบนี้ คงจะไม่เป็นไรสินะ?”

[อืม คิดว่าคงไม่เป็นไรหรอกนะ ถ้าเทียบกับข้อความก่อนหน้านี้ฉันว่าระดับความน่าอายมันลดลงนะ]

“ระดับความน่าอายนั่นมันอะไรน่ะ? เเล้วที่บอกว่าความน่าอายลดลงเนี่ย มันอยู่ระดับไหนเหรอ!?”

[เเน่นอนว่าน่าอายระดับที่รู้สึกว่าจะกระอักเลือดออกมาเชียวล่ะ น่ารักซะจนต้องเเคปภาพหน้าจอเก็บไว้เลย!]

“ทะ.. ทําไมเป็นงั้นล่ะ!?”

[ฮ่าา~ รู้สึกซับซ้อนจริงๆน้า ถึงฉันจะดีใจที่ได้เห็นเซย์จังที่น่ารักขนาดนี้ก็เถอะ เเต่นั่นคงเป็นเพราะฮิซามูระคุงสินะ]

“มะ.. ไม่ใช่เพราะหมอนั่นสักหน่อย.. อีกอย่างด้านที่ฉันให้ฮิซามูระเห็นไม่ได้ ฉันก็เเสดงให้ชิโฮะเห็นตั้งไม่รู้กี่ครั้งเเล้วนะ”

[…เซย์จังเเทนที่จะเป็นฮิซามูระคุง เลือกฉันไม่ดีกว่าเหรอ?]

“หมายความว่ายังไงน่ะ? ชิโฮะมีชิเกโมโตะอยู่เเล้วใช่ไหมล่ะ?”

[ตอนนี้ฉันยังไม่ได้คบกับชิเกโมโตะคุงสักหน่อย]

“วะ.. วิธีการพูดเเบบนั้นมันอะไรน่ะ ตอนนี้ฉันเองก็ยังไม่ได้คบกับฮิซามูระสักหน่อย..”

[อาา~ เป็นวิธีการพูดที่ตลกจังนะที่ว่า “ยังไม่ได้คบกันน่ะ”]

“อ๊ะ! ไม่ใช่นะ! ไม่ใช่ว่าฉันวางเเผนจะคบกับหมอนั่นหลังจากนี้นะ คือว่า… หืม? ดูเหมือนจะมีข้อความตอบกลับมาเเล้วล่ะ”

[ฟุฟุ~ เวลาเหมาะเจาะพอดีเลยนะ เเล้วส่งมาว่ายังไงเหรอ?]

“อือ… หมอนั่นทําไมถึงทําเเบบนี้อีกล่ะ!”

[อะไรเหรอ! เซย์จัง บอกหน่อยสิว่าเขาพิมพ์ว่ายังไง!?]

“คุ.. [ถ้าชั้นได้คบกับเซย์จังคงจะรู้สึกดีใจมากๆเลย ชั้นจะทําให้เธอมีความสุขอย่างเเน่นอน] บอกออกมาเเบบนั้นน่ะ”

[ว้าาา~ เซย์จัง พวกเธอรีบๆเเต่งงานกันไปเถอะ!]​

“ระ.. เรื่องนั้นมันยังเร็วเกินไปนะ! พวกเรายังไม่ได้ทําความรู้จักกันให้ดีเลย เรื่องเเบบนั้นมันต้องหลังจากที่พวกเราคบกันก่อน…”

[ฟุฟุ~ ตัดสินใจเเล้วสินะว่าจะคบกับเขาน่ะ?]

“…ไม่ใช่ซะหน่อย!​ ชิโฮะ​ล่ะก็อย่าล้อกันมากสิ!​ ต่อให้จะเป็นฉันก็โกรธเป็นเหมือนกันนะ!”

[ฮะฮะ~ โทษทีนะ​ พอดีเซย์จังน่ารักเกินไป​ เลยเผลอไปหน่อยน่ะ]​

“ให้ตายสิ​ จริงๆเลยทําไมหมอนั่นถึงพูดเรื่องน่าอายเเบบนั้นออกมาอย่างหน้าตาเฉย​ได้นะ!”

[เซย์จังเองก็พูดเรื่องน่าอายออกมาไม่ใช่เหรอ​ ฉันว่าก็เหมือนกันทั้งคู่นั่นเเหละ]​

“ฉะ.. ฉันไม่ได้พูดเรื่องน่าอายขนาดนั้นออกมาสักหน่อย!”

[หืม ขึ้นอยู่กับวิธีการมองสินะ?]​

◇ ◇ ◇

ชั้นส่งข้อความนั้นไปให้เธอ​ โดยคิดว่าถ้าตัวเองอยู่ในฝันนี่ต่อไปเรื่อยๆได้ก็คงจะดี

ฟุฮ่าา~ รู้สึกง่วงจังเลย

ไม่สิ​ ชั้นจะรู้สึกง่วงภายในฝันได้ยังไงล่ะ?

ถ้าหลับไปทั้งอย่างนี้ล่ะก็​ บางทีตอนที่ลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งอาจจะกลับไปในโลกเเห่งความจริงเเล้วก็ได้

ไม่อยากให้เป็นเเบบนั้นเลยนะ…

ชั้นคงจะโกหกถ้าบอกว่าไม่มีอะไรค้างคาใจในโลกเเห่งความจริง​ เเต่โลกนี้มองยังไงก็สนุกกว่า

ก็เพราะว่าได้มาอยู่ในโลกของมังงะที่ชื่นชอบเเถมยังมีโอชิของชั้น​เซย์จัง​ด้วยนี่นะ

เพราะอย่างนั้นตอนนี้ชั้นยังไม่อยากกลับไปโลกเเห่งความจริงเลย

ถ้าชั้นหลับไปทั้งอย่างนี้​ ชั้นอาจจะต้องกลับไปก็ได้..

ป๊อม~ ป๊อม~

อ๊ะ! เสียงนี้ดูเหมือนจะมีข้อความตอบกลับจากเซย์จังล่ะ

ชั้นที่นอนอยู่บนเตียง​พยายามลืมตาขึ้นมามองหน้าจอโทรศัพ​ท์

[ฉันเข้าใจเต็มที่เเล้ว​ล่ะ! ช่วยอย่าพูดเรื่องน่าอายเเบบนั้นออกมาที! จะรีบให้คําตอบให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทําได้เลย!]​

…ฮ่าา~ อย่างที่คิดเซย์จังนี่น่ารักจริงๆเลยน้าา

ชั้นสามารถจินตนาการเซย์จังที่พิมพ์ข้อความนี้ออกมาในขณะที่อายจนหน้าเเดงได้เลย

นึกเเล้วเชียวชั้น​อยากจะคบกับเซย์จัง​จริงๆนั่นเเหละ

อยากจะอยู่ที่โลกนี้ไปตลอดเเละมองเซย์จังสุดน่ารักใกล้ๆ​ ชั้นอยากจะทําให้เธอมีความสุข

อาา~ เเต่ว่าชั้นง่วงจนทนไม่ไหวเเล้ว

“ขอให้.. ชั้นไม่ตื่นจากฝันนี่ด้วยเถอะ..”

ชั้นพึมพําความปรารถนา​สุดท้ายออกมา​ ก่อนจะหลับตาลงเเละนอนหลับไปภายในความฝันเเห่งนี้

◇ ◇ ◇

“ชะ.. ชิโฮะมันขึ้นว่าอ่านเเล้วมาตั้งสามสิบนาทีเเล้วเเท้ๆ เเต่ทําไมฉันยังไม่ได้ข้อความตอบกลับมาเลยล่ะ!”

[ตอนนี้ก็ดึก​เเล้ว​ บางทีเขาอาจจะหลับไปเเล้วมั้ง]​

“พึ่งจะประมาณห้าทุ่มเองนะ? ชั้นคิดว่ามันเร็วไปหน่อยนะสําหรับนักเรียนม.ปลายที่จะนอนเวลานี้”

[ถึงจะเร็วไปนิดนึง​ เเต่ก็ไม่ใช่เวลาที่เเปลกสําหรับการนอนหรอกนะ]​

“ระ.. หรือว่าจะไม่ชอบข้อความที่ฉันส่งไป​ เลยไม่ตอบกลับมางั้นเหรอ!”

[เซย์จัง​ ใจเย็นๆก่อนนะ​ ฮิซามูระคุงที่เเสดงว่าชอบเซย์จังถึงขนาดนั้น​ ไม่มีทางคิดเเบบนั้นหรอก]

“จะเป็นงั้นจริงๆเหรอ”

[เขาคงจะผล็อยหลับไปในขณะที่เปิดหน้าจอโทรศัพท์ทิ้งไว้นั่นเเหละ]​

“ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีอยู่หรอก…​ ไม่สิ​ บางทีหมอนั่นอาจจะถูกดึงเข้าไปพัวพันกับเหตุการณ์​บางอย่างก็ได้!”

[เซย์จัง​ ใจเย็นๆลงก่อนนะ!]​

ชิโฮะรู้ว่าเซย์มีนิสัยชอบมโนอยู่​ เเต่นี่เป็นครั้งเเรกเลยที่เธอเห็นเซย์เป็นถึงขนาดนี้​ ถึงจะรู้สึกสนุกที่เห็นเธอเป็นเช่นนั้น​ เเต่กว่าจะทําให้เซย์ใจเย็นลงได้ก็ยากเอาเรื่อง

(ว่าไป​เเล้วเซย์จังสนใจเรื่องของฮิซามูระคุงมากเลยไม่ใช่หรอ?​ เเต่ก็นะถ้าถูกบอกออกมาเเบบนั้นจะทําเป็นไม่สนใจก็คงไม่ได้หรอก​ เซย์จังเองก็ทําอะไรหลายๆอย่างเพื่อช่วยฉันกับชิเกโมโตะคุงด้วย​ ฉันเองก็คงต้องช่วยเธอเหมือนกันสินะ​ ฟุฟุ~ ไม่ใช่เพราะฉันคิดว่ามันน่าสนุกหรอกนะ​ อืม​ ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก)