บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอน – บทที่ 208 วิชาสูงสุดนกยูง แสงเทพห้าสี (2)

บทที่ 208 วิชาสูงสุดนกยูง แสงเทพห้าสี (2)

“คุกเข่าอ้อนวอนเสียเถอะ! หากเจ้าร่วมมือกับข้าล่อบุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์มาได้ ข้าจะให้ศพเจ้าเหลืออยู่ครบสมบูรณ์!”

จินอวี่กางปีกข้างหลัง ประกายแสงพลันสว่างจ้าเหมือนกับดวงตะวันสีทอง ดาบนักรบในมือปกคลุมด้วยไอกระบี่ควบแน่น กดดันให้คนเกิดความหนาวเหน็บไปทั่วกาย

“โง่งมงาย! เก้าตัดสังหารปักษาสวรรค์ ตัดครั้งที่หนึ่ง ตัดภูผานที!”

เมื่อเห็นฉินอวิ๋นตี๋ไม่มีทีท่าว่าจะอ้อนวอนแม้แต่น้อย จินอวี่ก็แค่นเสียงขึ้นจมูก

เขาชูดาบนักรบในมือขึ้นสูง ดาบทองคำยาวสิบกว่าเมตรพุ่งขึ้นฟ้า พลังกำลังหลอมรวมกันไม่หยุด

ทันทีที่เห็นจินอวี่รวมพลังอยู่กลางอากาศ ดวงตาตี่ของฉินอวิ๋นตี๋กลับเป็นประกายไม่แยแส

มีกำลังรบแค่นี้ยังกล้าปากดีไม่ละอายใจเสียมารยาทกับศิษย์พี่หรือ

“ผู้เสียมารยาทกับศิษย์พี่ ตาย!”

เสียงแน่วแน่ดังขึ้น

ปืนหยินหยางพิฆาตอสูรหกสิบสี่กระบอกข้างหลังฉินอวิ๋นตี๋เปล่งแสงอ่อนๆ พร้อมกัน

ปัง!

กระสุนทองคำวิญญาณนัดหนึ่งพร้อมกับประกายไฟชัดเจนพุ่งใส่จินอวี่ รวดเร็วเสียจนเห็นเพียงเศษเงา

“เร็วมาก!”

จินอวี่มีแววตาระมัดระวัง ก่อนจะปรากฏโล่ทองคำขึ้นบนผิวกาย โล่ทองคำนั้นขยายใหญ่ทันที กันกระสุนทองคำวิญญาณนัดนั้นไว้ ทำให้กระสุนทองคำวิญญาณกระเด้งออกไป

“เหอะๆ ก็ได้เท่านี้!”

จินอวี่หัวเราะเยาะ ไอดาบทองคำในมือแทบจะรวมเป็นของจริงแล้ว ทว่าวินาทีต่อมาเขาก็หน้าเปลี่ยนไป เม็ดเหงื่อใหญ่เท่าเม็ดถั่วไหลลงมาจากหน้าผากเขาไม่หยุด

เพราะตอนนี้ปืนหยินหยางพิฆาตอสูรอีกหกสิบสามกระบอกเริ่มรัวยิงใส่มาแล้ว

ตึง~!

ตึงๆๆ~!

ตึงๆๆๆๆ~!

…..

ปืนหยินหยางพิฆาตอสูรหกสิบสี่กระบอกหมุนวนอยู่ข้างหลังฉินอวิ๋นตี๋ รัวยิงเปลวไฟสีฟ้าอ่อนออกมาตลอด

กระสุนทองคำวิญญาณที่มากับประกายไฟพุ่งออกจากปืนยิงใส่จินอวี่

แก๊ง~!

แก๊งๆๆ~!

แก๊งๆๆๆๆ~!

……

โล่ทองคำโดนกระสุนทองคำวิญญาณรัวยิงใส่ แสงสว่างก็อ่อนลงเรื่อยๆ

จินอวี่หน้าซีดขาวเล็กน้อย ถึงอย่างไรโล่ทองคำนี่ก็เป็นหนึ่งในอาวุธหัวใจสำคัญของเขา

ขณะเดียวกับที่มีอานุภาพเหนือชั้นก็ยังมีการเชื่อมต่อกับตัวจินอวี่อย่างขาดกันไม่ได้ด้วย

สำหรับโล่ทองคำนี่แล้ว การกันกระสุนทองคำวิญญาณหนึ่งนัดไม่ใช่เรื่องยาก สามารถจัดการได้สบายๆ แต่ตอนนี้ฉินอวิ๋นตี๋ยิงกระสุนทองคำวิญญาณมาเยอะเกินไป ยิงออกมาทีละหลายสิบนัด!

หลังจากยิงกระสุนทองคำวิญญาณไปสิบนัด โล่ทองคำนั้นก็อ่อนแสงลงอย่างยิ่ง กระทั่งเกิดรอยร้าวไม่ชัดเจน

ยิงกระสุนทองคำวิญญาณไปยี่สิบนัด ไอกระบี่ในมือจินอวี่แตกสลายไปทั้งหมด พลังทั้งหมดส่งเข้ามาเป็นพลังป้องกันของโล่

เมื่อยิงกระสุนทองคำวิญญาณมาสี่สิบนัด โล่ทองแตกเป็นเสี่ยงๆ จินอวี่กระอักเลือดออกมา

เขาไม่ทันเสียดายโล่ทองคำนั้น เพราะปืนหยินหยางพิฆาตอสูรข้างหลังฉินอวิ๋นตี๋ยังคงรัวยิงมา อีกทั้งปืนที่ยิงกระสุนทองคำวิญญาณหมดแล้ว ตอนนี้ฉินอวิ๋นตี๋ก็กำลังเปลี่ยนกระสุนอย่างเป็นลำดับขั้นตอน เตรียมพร้อมต่อเสมอ

นี่มันสัตว์ประหลาดอะไรกัน

เห็นๆ อยู่ว่าแค่ระดับสร้างฐาน เหตุใดถึงน่ากลัวยิ่งกว่ามารโลหิตนั่นอีก

“บัดซบ เจ้าหลอกข้า ความจริงเจ้าก็คือบุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ล่ะสิ! หน้าไม่อายนัก!”

จินอวี่กระพือปีกหลบกระสุนทองคำวิญญาณที่เหลืออย่างอนาถ ทว่าเขาที่เสียโอกาสในการจู่โจมก่อนไปคิดว่าจะง่ายหรือ

พรวด~!

พรวดๆๆ~!

พรวดๆๆๆ~!

…..

โลหิตกระเซ็นออกมาจากปีกและตัวของจินอวี่ ดูอนาถามากแล้ว

ยังดีที่ชุดขนนกของจินอวี่เป็นสมบัติวิเศษคุ้มกันอันล้ำค่าของเผ่าพญาอินทรีปีกทอง มีการป้องกันที่ทรงพลังอย่างมาก ไม่อย่างนั้นแค่ฉินอวิ๋นตี๋รัวยิงปืนหยินหยางพิฆาตอสูรมาชุดเดียวก็มากพอจะฉีกจินอวี่เป็นชิ้นๆ

ทว่าถึงจะมีชุดขนนกทองคำคุ้มกัน ตอนนี้จินอวี่ก็ยังบาดเจ็บสาหัสและตกลงมาจากฟ้า

เขามองฉินอวิ๋นตี๋พลางพูดขึ้น “บัดซบ ไม่นึกเลยว่าบุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์จะใช้อาวุธชั่วช้าโหดเหี้ยมเช่นนี้! เก่งจริงก็อย่าใช้อาวุธนี่ แล้วมาสู้กับข้าด้วยอาวุธจริงๆ เถอะ!”

ฉินอวิ๋นตี๋มองจินอวี่อย่างเฉยชา ปืนหกสิบสี่กระบอกเปล่งแสง “เจ้าเข้าใจผิดแล้ว ความสามารถอันน้อยนิดของข้าเทียบกับศิษย์พี่บุตรศักดิ์สิทธิ์แล้วต่างกันราวกับแสงหิ่งห้อยกับดวงตะวันยิ่งใหญ่

เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาไร้มารยาทกับศิษย์พี่บุตรศักดิ์สิทธิ์ ภพหน้าก็ปรับแสงดวงตาให้สว่างๆ ขึ้นหน่อยเถอะ!”

เมื่อเอ่ยจบ ฉินอวิ๋นตี๋ก็เร่งรัดปืนพิฆาตอสูรให้ยิงระลอกสอง ส่งนกปีกทองแปลกประหลาดนี่เดินทาง

ทันใดนั้นเขาขมวดคิ้วเล็กน้อย

ปืนพิฆาตอสูรหันปากปืนไปทางเข้าหุบเขาพร้อมกัน

พบว่ามีร่างคนในชุดขนนกสี่ร่างพุ่งมาจากทางปากหุบเขา

พวกเขาทุกคนแผ่กลิ่นอายพลังที่แข็งแกร่งมาก ไม่ด้อยไปกว่าจินอวี่แม้แต่น้อย คนที่นำหน้ามาเป็นเด็กสาวชุดขนนกห้าสี นางดูเหนือธรรมดายิ่งกว่า ข้างหลังยังมีปรากฏการณ์ ‘แสงเทพเบิกฟ้า’ ประหนึ่งผู้อริยะหญิงมาเยือน

เมื่อเห็นสหายมาถึงแล้ว จินอวี่ก็ถอนหายใจโล่งอก “ทุกคนระวัง เจ้านี่คือบุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ มันเจ้าเล่ห์มาก! โดยเฉพาะอาวุธวิเศษชั่วช้าข้างหลังมันยิ่งเร็วมาก ทุกกระบอกทำอันตรายระดับแก่นพลังทองได้!”

เมื่อได้ฟังคำเตือนของจินอวี่ก่อนที่จะเห็นจินอวี่ในสภาพเป็นรูเลือดทั้งตัวแล้ว แววตาของอัจฉริยะเผ่าปักษาสี่คนมีความจริงจังขึ้นมาเสี้ยวหนึ่ง

พวกเขาเข้ามาใกล้ฉินอวิ๋นตี๋จากสี่ทาง เตรียมจู่โจมอย่างฉับพลันและรุนแรงที่สุดทุกเมื่อ

“ศิษย์น้องจ้าวเฮ่า ข้าจะขวางพวกเขาไว้ก่อนเอง พวกเจ้าไปหาวิธีปลุกศิษย์พี่ มีเพียงศิษย์พี่ที่จะรับมือกับเจ้าพวกนี้ได้”

ฉินอวิ๋นตี๋หรี่ตาลง ใต้หนังตาเปล่งประกายกังวล เขารู้ดีว่าตนมีกำลังเท่าไร

ถ้าเผชิญหน้ากันตรงๆ เขามั่นใจว่าจะสู้กับจินอวี่ได้อย่างสูสี แต่ไม่มีทางสังหารจินอวี่ได้ในพริบตาอย่างง่ายดายแน่นอน

ถึงอย่างไรหากไม่ใช่เพราะจินอวี่ประมาทจนสั่งสมพลังใช้ท่าใหญ่ แต่ใช้ความเร็วสูงสุดของเผ่าพญาอินทรีปีกทอง ปืนหยินหยางพิฆาตอสูรก็อาจจะเล็งถูกเป้าเขาไม่ได้ง่ายๆ

ตอนนี้โอรสสวรรค์เผ่าปักษาอีกสี่คนมาถึงแล้ว ทุกคนไม่ด้อยไปกว่าจินอวี่เท่าไร คนที่นำหน้ามานั้นถึงขั้นแกร่งกว่าจินอวี่อีก ประกอบกับมีจินอวี่เตือน ปืนหยินหยางพิฆาตอสูรจึงหมดประสิทธิภาพเกินคาดไปแล้ว อานุภาพสังหารลดลงไปอย่างมาก

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ฉินอวิ๋นตี๋ไม่มีความมั่นใจจะขวางคนพวกนี้ไว้ได้เลย อย่างมากสุดแค่ถ่วงเวลา

จ้าวเฮ่าพยักหน้าอย่างจริงจังก่อนจะพุ่งไปยังส่วนลึกของหุบเขาเพื่อปลุกเสิ่นเทียน

…..

“ให้ศิษย์น้องไปก่อนหรือ”

โอรสสวรรค์ของเผ่านกจาบฝนยิ้มงดงาม “บุตรศักดิ์สิทธิ์คนดี หน้าตาชั่วช้าเช่นนี้ แต่กลับมีความเป็นบุรุษอยู่บ้าง”

โอรสสวรรค์จากเผ่ากระเรียนขาวหัวเราะเยาะ “จินอวี่ กับอีแค่มนุษย์ระดับสร้างฐานตัวเล็กๆ กลับทำให้เจ้าเสียเปรียบหนักเช่นนี้เชียวหรือ”

จินอวี่แค่นเสียงขึ้นจมูก “เฮ่ออู๋ซวง ถ้าเจ้ากล้าก็ลองบุกเข้าไปคนเดียวดู ระวังจะถูกยิงตายล่ะ!”

เฮ่ออู๋ซวงหัวเราะเสียงดัง “ลองก็ลอง! ทุกคนคุมเชิงให้ข้า อย่าสอดมือ!”

เพิ่งพูดจบ เฮ่ออู๋ซวงก็ระเบิดขนนกสีขาวนับไม่ถ้วนออกมารอบตัว นั่นคือขนนกที่รวมขึ้นจากพลังฤทธิ์บริสุทธิ์ ทุกเส้นทำให้ระดับสร้างฐานบาดเจ็บสาหัสได้

ขนนกเต็มฟ้าลอยไปทางฉินอวิ๋นตี๋ ความเร็วไม่ถือว่าเร็วมาก แต่กลับปิดทุกทางหนีของเขา

เห็นได้ชัดว่าแม้เฮ่ออู๋ซวงจะปากเก่ง แต่เวลาลงมือจริงๆ ก็ยังระวังกว่าจินอวี่

“ฝีมือยังอ่อนหัด ดูข้าเถอะ!”

ฉินอวิ๋นตี๋หัวเราะเยาะ เขาเสกยันต์ออกมาหลายร้อยแผ่น ชั่ววูบเดียวก็ลอยไปทางขนนกทั้งหมด

“ศิษย์พี่เคยบอกว่าศิลปะก็คือระเบิด!”

สายลมของหุบเขาพัดเส้นผมสีทองของฉินอวิ๋นตี๋ปลิวไสว

ดวงตาตี่ในตอนแรกค่อยๆ เบิกกว้างขึ้น เปล่งประกายแสงสว่างจ้าออกไป

บึ้ม~!

แรงระเบิดน่าสะพรึงก่อให้เกิดคลื่นเสียงรุนแรง พัดขนนกพลังฤทธิ์สีขาวแหลกสลายไปทั้งหมด เกิดฝุ่นควันคละคลุ้งขึ้นกลางหุบเขา บดบังทุกอย่าง

“ยันต์ระเบิดอัสนีระดับสูงสุดทั้งหมดเลย!”

ไป่หลิงโอรสสวรรค์จากเผ่านกจาบฝนปิดปาก แอบตื่นตกใจ “สมกับเป็นบุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ ร่ำรวยจริงๆ!”

“แล้วอย่างไร เมื่ออยู่ต่อหน้าสุดยอดกำลังรบ ของพวกนี้ก็เป็นภาพลวงตา ต้านการโจมตีเดียวไม่ได้ด้วยซ้ำ!”

เฮ่ออู๋ซวงยิ้มเยาะ ทันใดนั้นก็มาปรากฏร่างข้างหลังฉินอวิ๋นตี๋

พู่กันกระเรียนในมือเขาแทงใส่ฉินอวิ๋นตี๋ราวกับกระบี่

ทว่าทันทีที่พู่กันกระเรียนแทงฉินอวิ๋นตี๋นั้น เฮ่ออู๋ซวงกลับไม่ได้มีสีหน้าดีใจแม้แต่น้อย

ในทางตรงข้าม เขาหน้าเปลี่ยนสีไป รีบดึงพู่กันกระเรียนถอยหนีมาอย่างว่องไว

พริบตาต่อมา พบว่าฉินอวิ๋นตี๋ที่ถูกพู่กันกระเรียนทะลวงไม่มีโลหิตไหลออกมาสักหยด แต่กลับเริ่มกลายเป็นสีดำ

นั่น…นั่นคือมนุษย์โคลนที่ปั้นขึ้นจากดินโคลน เป็นเหยื่อล่อที่ใช้ควบคู่กับวิชามายา

“รู้ตัวเร็วมาก น่าเสียดายก็ยังไม่ทันการอยู่ดี”

เสียงฉินอวิ๋นตี๋ดังขึ้นกลางฝุ่นควัน

แผ่นดินใต้เท้าเฮ่าอู๋ซวงแยกออก ตามด้วยระเบิดเจาะเกราะสีเงินระเบิด

กระสุนทองคำวิญญาณที่ซ่อนอยู่ในระเบิดเจาะเกราะแตกกระจายเป็นวงกว้าง เฮ่ออู๋ซวงรับไปเต็มๆ ขณะเดียวกันยังเกิดเสียงทะลวงสายลมรุนแรงดังขึ้นจากรอบทิศ กระสุนทองคำวิญญาณยิงใส่เฮ๋ออู๋ซวงจากทุกสารทิศ

เห็นได้ชัดว่านี่คือกับดักที่ฉินอวิ๋นตี๋วางไว้ก่อนแล้ว เพื่อล่อให้เฮ่ออู๋ซวงติดกับ

ตนเป็นศิษย์สายตรงระดับสร้างฐานเพียงคนเดียวของแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์รุ่นนี้ แม้เขาจะมีพลังบำเพ็ญสู้ศิษย์สายตรงคนอื่นไม่ได้ แต่ประสบการณ์ในการต่อสู้ก็ไม่แพ้ใครเลย

ก่อนหน้าที่จะประดิษฐ์ยันต์ระเบิดอัสนีหยินหยาง เขายังเคยใช้ยันต์ระเบิดอัสนีธรรมดาระเบิดสังหารสัตว์อสูรระดับแก่นพลังทองตอนปลายมาแล้ว

จากตรงนี้จะเห็นได้ว่าฉินอวิ๋นตี๋เข้าใจในกลยุทธ์ระเบิดค่อนข้างยอดเยี่ยมเลย

ตอนนี้มีปืนหยินหยางพิฆาตอสูรกับยันต์ระเบิดอัสนีหยินหยาง กลยุทธ์ระเบิดของเขาจึงพุ่งพรวดขึ้นในพริบตา

ถึงจะเผชิญหน้ากับโอรสสวรรค์ระดับสุดยอดของเผ่าปักษาดินแดนทักษิณ ฉินอวิ๋นตี๋ก็ยังไม่หวาดกลัวแม้แต่น้อย ยังคงต่อสู้ได้อย่างสบายใจ

ถึงเขาจะอ่อนโยน แต่…คนตาตี่ล้วนเป็นสัตว์ประหลาด!

…..

ฝุ่นควันสลายไป

ฉินอวิ๋นตี๋ยืนตรงปากทางเข้าหุบเขาอย่างเฉยชา

ใต้เท้าเขาเป็นเฮ่ออู๋ซวงที่ถูกตอกแขนขากับพื้น

ปืนหยินหยางพิฆาตอสูรสามกระบอกจ่อศีรษะเฮ่ออู๋ซวง ปืนหยินหยางพิฆาตอสูรที่เหลือเล็งโอรสสวรรค์เผ่าปีศาจอีกสามคน

ฉินอวิ๋นตี๋เอ่ยอย่างเย็นชา “ข้อหนึ่ง ข้าบอกแล้วว่าข้าไม่ใช่ศิษย์พี่บุตรศักดิ์สิทธิ์ ถ้าศิษย์พี่อยู่ แค่ดีดนิ้วก็สังหารพวกเจ้าเป็นเถ้าถ่านได้แล้ว

ข้อสอง แดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ไม่เคยหาเรื่องใครก่อน แต่ถ้าบุกเข้ามาก่อน ปืนเทพในมือข้าก็ไม่เกรงกลัวเช่นกัน!

ข้อสาม ถ้าไม่อยากให้สหายของพวกเจ้าตาย อย่าบุ่มบ่ามจะดีที่สุด!”

เมื่อสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายหนาวเยือกที่แผ่มาจากปืนหยินหยางพิฆาตอสูรแล้ว เฮ่ออู๋ซวงถึงกับมีเหงื่อใหญ่เท่าถั่วไหลลงมาไม่หยุด

เขารีบพูด “ท่านหญิงเซียนข่งเมิ่ง ช่วยข้าด้วย!”

หญิงที่สวมชุดห้าสีเดินหน้ามาช้าๆ มองฉินอวิ๋นตี๋ “พรสวรรค์ในการต่อสู้ของเจ้าเยี่ยมมาก ข้าชื่นชมมาก ต้องยอมรับว่าบุตรศักดิ์สิทธิ์ที่เจ้าเลื่อมใสเช่นนี้ทำให้ข้าสนใจแล้ว

ปล่อยเฮ่ออู๋ซวงเถอะ! ขอแค่เจ้าช่วยข้าตามหาบุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ ข้ารับปากว่าจะไม่ฆ่าเจ้า”

ฉินอวิ๋นตี๋มองข่งเมิ่ง ไม่กล้าประมาทแม้แต่น้อย “เจ้าคิดว่าข้าจะเชื่อรึ”

ข่งเมิ่งเผยรอยยิ้ม “จะเชื่อหรือไม่ต่างกันด้วยหรือ”

เพิ่งพูดจบก็เห็นปรากฏการณ์นกยูงข้างหลังข่งเมิ่งค่อยๆ ขยายออก เปล่งแสงเทพห้าสี

แสงเทพนี้รวดเร็วมาก ตอนที่ฉินอวิ๋นตี๋จะตั้งสติได้ เฮ่ออู๋ซวงใต้เท้าพลันหายไปแล้ว กระทั่งปืนหยินหยางพิฆาตอสูรกระบอกหนึ่งยังหายไปด้วย โดนแสงเทพม้วนเอาไป

ฉินอวิ๋นตี๋มองข่งเมิ่งที่ยังคงเย็นชาสูงส่งพลางสูดลมหายใจเข้าลึก

“วิชาสูงสุดของเผ่าเทพนกยูง แสงเทพห้าสี? นี่เจ้าฝึกฝนสำเร็จแล้วอย่างนั้นรึ!”

……………………………………………………