SPH:บทที่ 173 พรสวรรค์ของช่างตีเหล็ก
เสียงดังเครั้ง!
ถังไท่ วางค้อนลงในมือลง แล้วหันไปมองรอบ ๆเขาเช็ดเหงื่อจากศีรษะล้านด้วยฝ่ามือกว้าง แล้วมองไปที่ถังฉีด้วยรอยยิ้ม “ฮ่าฮ่า หัวหน้าคุณมาได้อย่างไร?
ถังฉี พาเย่หยู ไปที่ห้องหลอมอาวุธ และพูดกับถังไท่ว่า ” เย่หยูต้องการหลอมตัวอ่อนดาบที่นี่”
“เย่หย?”
ถังไท่ พูดประโยคนี้ซ้ํา ๆ อย่างสงสัย ก่อนที่ดวงตาของเขาจะสว่างขึ้น
ปัง!
ชายร่างใหญ่ตบหน้าผากของเขา และปล่อยเสียงดังอู้อี้ออกมา
” ต้องเป็นผู้อาวุโสในตระกูลคนใหม่ใช่มั้ย?”
ถังไท่ มองไปที่เย่หยู ด้วยความจริงใจในสายตาของเขา “ถังไท่ขอบคุณอาวุโสเย่ที่อนุญาตให้เข็มฝนดอกท้อกลับคืนยังตระกูลถัง!”
เมื่อมองดูชายร่างใหญ่ ผู้ซึ่งดูเหมือนว่าเขาทําจากเหล็กท่อนใหญ่แข็งแกร่งเย่หยู่โบกมือแล้วพูดว่า “คุณควรเรียกผมว่า
เย่หยู ดีกว่า คุณกําลังหลอมอะไรอยู่?”
เย่หยู มองดูที่แท่นตีเหล็ก บนนั้นมี โลหะเรียงรายอยู่
ชิ้นส่วนของโลหะ เป็นสีแดงเล็กน้อย และความร้อนที่แผดเผาทําให้อากาศรอบๆมันบิดเบี้ยว
ได้ยินคําถามของเย่หยู ถังไท่ รีบตอบ”รายงานผู้อาวุโส กลุ่มของผม…เอ่อกําลังพยายามที่จะหลอมส่วนหนึ่งของฝนเข็มดอกท้อ”
“โอ้ว”
ดวงตาของเหยูส่องประกาย “มันเป็นไงบ้าง?” คุณสามารถหลอมมันขึ้นมาได้หรือไม่? “
ถังไท่ ถอนหายใจอย่างเสียอกเสียใจ เมื่อเปรียบเทียบ กับเข็มฝนที่คุณนํามาผมยังอยู่ไกลจากนั้นมากโข!”
หลังจากที่ถังไท่พูดจบ เขาก็หยิบแท่งเหล็กขึ้นบนโต๊ะจิ้มด้วยมือที่แข็งแรงและใหญ่โตของเขา
“มือของคุณ?”
เย่หยู มองไปที่แท่งเหล็กสีแดงเล็กน้อย และหยิบมันขึ้น มาทันทีก่อนที่ความร้อนจากมัน จะกระจายออกไป
“ไม่ต้องกังวล ถังไท่ เป็นผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ ขั้นเข้าสู่ แก่นแท้ดังนั้นทักษะของเขาจึงยอดเยี่ยม ความ ร้อนเล็กน้อยนี้ ไม่สามารถทําร้ายเขาได้!”ถังฉีพูดอย่างเฉย
เมย
ถังไท่ถือปลายทั้งสองของแท่งเหล็ก ด้วยมือทั้งสองและใช้แรงแขนของเขา
ซึ่ง * * * *
ด้วยเสียงดังดึงๆ ของเหล็กแหลม
เย่หยู มองดูที่กล้ามเนื้อเป็นมัดๆของ ถังไท่ และรู้สึกว่าแท่งเหล็กนี้แข็งแกร่งมาก!
เอี้ยด! เอี้ยด!
ด้วยเสียงที่แหลมเจาะแก้วหู แท่งเหล็กในมือของถังไท่ถูกดัดให้ความโค้งงอมากขึ้น
” ปัง!”
ทันใดนั้นแท่งเหล็กโค้งที่โค้งงอ ก็แตกกระจายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
” หรือ!”
เสียงดังเครั้ง!
เย่หย เหวี่ยงนิ้วของเขา สะบัดเศษเหล็กที่พุ่งมาเบื้องหน้าเขา
“โอ้ๆ!” ” ช่างแข็งแกร่งเหลือเกิน!”
เมื่อได้รับผลกระทบจากปลายนิ้วของเขา เย่หยูก็แปลกใจเล็กน้อย
“ เอ๊ะ…ผมขอโทษด้วย ผู้อาวุโส ผมไม่ได้สังเกตว่าแท่งเหล็กนั้นจะหัก!”
ถังไท่ พูดด้วยน้ําเสียงต่ํา ในขณะที่เขาเห็นเย่หยู สะบัดเศษโลหะออกไปหน้าสีคล้ําของเขาแข็งขึ้นเล็กน้อย
“ไม่เป็นไร”
เย่หยู มองดูที่แท่งเหล็กที่หักเป็นชิ้นๆ และถามว่า “ความแข็งแกร่งของแท่งเหล็กนี้ หลังจากถูกทําให้แข็งแกร่งมากขึ้น เป็นไปได้หรือไหมที่มันจะยังไม่ถึงขั้น
ที่จะสามารถทําเข็มฝนดอกท้อได้”
ถังไท่กล่าวอย่างเสียใจ “แม้ว่าพลังของมันจะแข็งแกร่งแต่ก็สามารถใช้งานได้เพียงครั้งเดียว! หลังจากผ่านไปหนึ่งรอบส่วนนี้จะถูกทําลาย!เข็มฝนดอกท้อ
ที่แท้จริง จะสามารถเติม และนํามาใช้ซ้ําได้!”
“นั่นคือวิธีที่มันเป็น!” เย่หยุพยักหน้า และกล่าวว่า “ถ้าเป็นไปได้ผมจะให้คําแนะนําแก่คุณเชื่อว่า คุณจะหลอมมันได้อย่างแน่นอน ”
ถังไท่ สะดุ้งตกใจ แล้วมองดูเย่หยุด้วยความประหลาดใจ “อาวุโสเย่ จริง ๆ แล้วคุณรู้วิธีการหลอมได้อย่างไร?”
“ถูกต้อง ผมมาที่นี่ เพื่อหลอมตัวอ่อนดาบ!”
หลังจากเหยูพูดจบ หูของเขาก็กระดิก และเขาก็ได้ยิน เสียงฝีเท้าจํานวนมากออกมาจากด้านนอกห้องหลอมอา วุธ
” หัวหน้า คุณอยู่ที่นี่เอง!”
” หัวหน้า โปรดให้เวลาเราอีกหน่อย เราจะสา มารถหลอมส่วนประกอบเพื่อทําเป็นเข็มฝนดอกท้อได้เ”
“อีกนิดเดียว! มันเป็นเรื่องน่าเสียดาย ที่ชิ้นส่วนที่หลอมขึ้นไม่สามารถนํามาใช้ซ้ําได้!”
“ภูมิปัญญาของสมัยโบราณ สร้างความประทับใจแก่เราอย่างแท้จริง! ส่วนเล็ก ๆ ที่เหนียวในเวลาเดียวกันก็แข็งแรงและนิมนวล
ด้านนอกประตู มีผู้ชายที่แข็งแรงหลายคน เดินเข้ามา แต่ ละคนทุกคนหน่วยก้านดีที่ถูกฝึกฝนและเป็นช่างตีเหล็กทั้งหมดที่เป็นของตระกูลถัง
เมื่อพวกเขาได้ยินว่า ถังฉีมา พวกเขาทุกคนต่างก็แสดงความเคารพ
“ทุกคน หยุดนิ่ง!”
เมื่อมองไปที่ช่างตีเหล็กกว่าสิบคน หรือมากกว่านั้นที่อยู่ใกล้ๆห้องหลอมอาวุธถังฉี ก็ตะโกนออกมาอย่างนุ่มนวล
เมื่อกลุ่มช่างตีเหล็ก ได้ยินการตําหนิของถังฉี พวกเขา ก็รีบหยุดและยืนเคียงข้างกัน
ถังฉี ชี้ไปที่เย่หยู และพูดว่า “นี่คือผู้อาวุโสคนใหม่ เย่หยู เขามาที่นี่เพื่อหลอมตัวอ่อนดาบ”
เมื่อช่างตีเหล็กได้ยินสิ่งนี้ พวกเขาก็โค้งคํานับอย่างลึกซึ้งและกล่าวด้วยความเคารพว่า ” ขอบพระคุณอาวุโสเย่ที่นํา เข็มฝนดอกท้อกลับมาที่ตระกูลถัง!”
เย่หยู ต้องการที่จะก้าวเท้า เบี่ยงการคํานับของฝูงช่างตีเหล็กแต่ถังฉีหยุดเขากล่าวว่า “อย่าเป็นถ่อมตัวเลย คุณควรได้รับสิ่งนี้”
เย่หยู ทําอะไรไม่ถูก ทําได้เพียงพูดว่า “นี่เป็นเพียงครั้งเดียวถ้าคุณได้พบผมในอนาคตและโค้งคํานับผมคงจะยืนไม่ไหวเอา!”
ทุกคนเหยียดหลังตรง ขณะที่หัวเราะ “ผู้อาวุโสเย่ ใช้เวลากี่ปีในการที่ตระกูลถึงเรา จะมีเข็มฝนดอกท้ออีกครั้ง”
“ถูกต้อง!” เป็นที่น่าเสียดายว่าทักษะของเราไม่ดีพอที่จะสร้างเข็มฝนดอกท้อได้อย่างสมบูรณ์แบบ! “
“ฉันได้ยินมาว่า คุณต้องการสร้างตัวอ่อนดาบ?” ให้ฉันทํามันเถอะ! ”
“ให้ฉันลอง ฉันเป็นคนที่เก่งที่สุด ในการตีดาบยาว!”
เมื่อทุกคนได้ยินว่า เย่หยู ต้องการหลอมตัวอ่อนของดาบพวกเขารีบเสนอตัวช่วยทําให้
เย่หยู โบกมือของเขา ” ขอขอบคุณความตั้งใจที่ดีของคุณแต่ผมต้องการหลอมตัวอ่อนดาบนี้ด้วยตัวเอง!”
ถังไท่ ผู้ซึ่งยืนอยู่ข้างๆเย่หยู ถามว่า “อาวุโสเย่ คุณเพิ่งพูดว่าคุณจะแนะนําเรา ในการหลอมชิ้นส่วน ที่เรา สามารถใช้ได้ซ้ํา ๆ อย่าบอกผมว่าคุณเข้าใจศิลปะของ การหลอมอาวุธ?”
เย่หยู พยักหน้า “ผมทําได้เ”
เมื่อทุกคนในห้องตีอาวุธได้ยินสิ่งนี้ พวกเขาต่างก็มองหน้ากัน แล้วมองไปที่ใบหน้าที่ไร้เดียงสาของเย่หยู และพูดอย่าง สงสัยว่า “ผู้อาวุโสเย่หยูการหลอมอาวุธ
เป็นทักษะไม่ใช่สิ่งที่คุณพูดก็สามารถทําได้!”
“ถูกต้อง! มันไม่ใช่ว่า จะหลอมอาวุธได้เพียงแค่เข้าใจในทฤษฎีแต่คุณจะต้องทํามัน โดยใช้ร่างกายของคุณเอง!”
“ถูกต้องแล้วชิ้นส่วนของฝนเข็มดอกท้อ นั้นปลอมได้ยากมากสิ่งที่สําคัญที่สุดคือ มีความยืดหยุ่นและแข็งแรง และสา มารถที่จะใช้มันซ้ํา ๆ !”
“อาวุโสเย่ โปรดอย่าล้อเล่น คุณรู้จักเทคนิคการตีดาบได้อย่างไร?”
เมื่อเห็นว่าไม่มีช่างตีเหล็กคนใด ไว้วางใจเย่หยู ถังฉีได้ระเบิดเสียงหัวเราะ “เหยู ถ้าคุณรู้วิธีการหลอมอาวุธอย่างแท้จริงแล้วคุณต้องแสดงความสามารถที่แท้จริงของคุณ มีฉะนั้นคุณจะเสียหน้าในฐานะผู้อาวุโส!”
เย่หยู ยกคิ้วของเขา แล้วตะโกนเบา ๆ “ดูให้ดีล่ะ!”
เขาหยิบเหล็กชั้นดี มาวางไว้ในเตา
หลังจากนั้นไม่นาน โลหะที่ร้อนมาก ๆ ก็เริ่มไหม้เป็นสีแดง
เย่หยู เอามันออกไป แล้ววางมันลงบนโต๊ะสําหรับตีเหล็ก
เอื้อมมือออกไป เขาหยิบค้อนตีเหล็กขึ้นมาและเริ่มตีมันลงบนเหล็กเนื้อดี
ตึก! เสียงดังเครั้ง!
เสียงกระทบจากค้อนหนัก และรุนแรง สามารถได้ยินเสียงที่ทําให้ช่างตีเหล็กที่อยู่รายล้อมขมวดคิ้ว
“นี่กําลังหลอมเหล็กอยู่หรือเปล่า ทําไมมันยุ่งยากจัง!”
“ใช่ แม้แต่ลูกศิษย์ก็ยังติได้ดีกว่าผู้อาวุโส!”
“ เหอๆ เย่หยู ล้อเล่นกับเราหรือเปล่า? นี่เรียกอีกว่าตีเหล็กเหรอ?”
“ฮีเ” ถ้าสิ่งนี้สามารถหลอมอาวุธได้ ฉันจะกินมันลงไป! “
หม? “ ตั้งแต่ผู้อาวุโสเย่หยูพูดเช่นนี้แล้ว มันไม่ควรจะไร้สาระแต่ทําไมการตีของผู้อาวุโสเราจึงไม่คุ้นเคยเลย?”
ถังฉี และ ถังไท่ ขมวดคิ้ว เมื่อมองดู เย่หยูผู้เล่นค้อนของเขา
ตึก! เสียงดังเครั้ง!
เย่หยู หยุด แตะเหล็ก และพูดเบา ๆ ว่า “เกือบแล้ว!”
เย่หูปิดตาของเขา เปิดพรสวรรค์ของเขา ในฐานะช่างดีเหล็ก!
เย่หยุใช้ความแข็งแกร่งในแขนของเขาและกล้ามเนื้อของเขาโปงเหมือนสายเหล็ก เขายกค้อนขึ้นไปบนอากาศ
แล้วกระแทกมันลงบนบล็อกโลหะบนแท่นตีเหล็ก
หรือ!
เสียงหวีดหวิวที่รุนแรง สามารถได้ยินได้ เมื่อค้อนเหล็กตีลงไปเหล็กพร้อมกับภาพหลังถูกทุบตี กับบล็อกโลหะด้วยค วามเร็วสูง
ตึก!
เสียงที่แผ่วเบามาก ดังขึ้น
ทุกคนจ้องมองอย่างว่างเปล่า ที่แท่นตีเหล็กด้วยดวงตาเบิกกว้าง
ตอนนี้เย่หยู ใช้พลังทั้งหมดของเขาเพื่อทุบโลหะแต่ทําไมเสียงถึงอ่อนแอมาก?
โดยไม่ต้องรอให้ทุกคนเข้าใจ เย่หยู ยกแขนอีกครั้ง
คราวนี้เมื่อแขนของเย่หู ตกลงมา มันเบาราวกับใบไม้หล่นลงมาบนพื้นเบาๆหมุนไปในอากาศ ก่อนที่จะร่อน ลงบนแผ่นโลหะของแท่นตีเบา ๆ
เสียงที่โดดเด่นสะดุดตา ทําให้หูของทุกคนได้ยินเสียงดัง
ทุกคนสะดุ้งตกใจ เมื่อมองดูเย่หยู ด้วยสีหน้าไม่เชื่อ ทําไมจึงมีเสียงฟ้าร้องและตามมาด้วยแสงสว่าง
“ฉันเข้าใจแล้ว!”
ทันใดนั้นถังไท่ ก็อุทานออกมา ดวงตาของเขาเบิกกว้างเมื่อเขามองเหยูด้วยความตกใจ
“นี่เป็นการยกของที่หนักหน่วง ราวกับว่ามันเบาและยกของที่บางเบาราวกับมันหนัก!”
