SPH: บทที่ 174 พิสูจน์ความแข็งแกร่ง
การยกของหนัก ๆ ราวกับว่ามันเบา ยกของเบาราวกับว่ามันหนัก!
เมื่อคําพูดเหล่านี้ ออกจากปากของถังไท่ห้องดีเหล็กก็ตกอยู่ในความเงียบงัน
นี่เป็นสองอาณาจักรของศิลปะการตีดาบ ช่างตีเหล็กทุกคนในปัจจุบันไม่เคยหยุดวิ่งไล่ตาม อาณาจักรทั้งสองนี้
เขายกดาบหนัก ราวกับว่ามันเบาดูเหมือนว่าเขายกสูงขึ้นไปในอากาศด้วยความแข็งแกร่งทั้งหมดของเขาแต่พลังงานทั้งหมดถูกดูดซับไว้ในเหล็ก
เพื่อกลั่นสิ่งสกปรกที่อยู่ภายในทั้งหมด
มันเบาเหมือนขนนก และดูเหมือนจะค่อยๆยกขึ้น แต่ความแข็งแรงทั้งหมดในร่างกายของเขา ถูกหลอมรวมเข้ากับค้อนเหมือนระฆังทองคํายักษ์เขาทุบเหล็กอย่างหนัก ทําให้มันแข็งและทําลายไม่ได้!
ตึก!
เสียงดังเครั้ง!
เสียงเคาะสองครั้งดังขึ้น หนึ่งเสียงเบาและ อีกหนึ่ง นั้นหนักสิ่งที่ปรากฏต่อหน้าต่อตาของทุกคน คือแขนที่ ชูขึ้นด้วยกําลังทั้งหมดมันยกหัวขึ้นเล็กน้อยเหมือนลมกระโชกแรงกับต้นหลิวน้อยๆ!
ดูเหมือนจะขัดแย้งกันอย่างมากแต่ก็แปลก ๆมันกลมกลืนและกลมกลืนเป็นอย่างยิ่ง
“เฮ้อ ฉันเพิ่งเข้าใจมันอย่างผิวเผิน ไม่ได้คาดคิด ว่าผู้อาวุโสเย่จะเข้าใจแนวคิดทั้งสองนี้อย่างสมบูรณ์”
ถังไท่ มองการกระทําของเย่หยูในขณะที่เขาพูดอย่างเสีย
ในที่สุด ช่างตีเหล็กคนอื่น ๆ ก็ตะลึงพรึงเพลิดดึงสติออกมาจากความงุนงงของพวกเขาและมองด้วยความตกใจในขณะที่เย่หยูตีโลหะ ๆ
หลังจากได้ยินเสียงถอนหายใจของถังไท่ทุกคนมองเหยูด้วยความชื่นชม
“อาวุโสเย่ นั้นทรงพลังเกินไป! จริง ๆ แล้วมันถูกเก็บงําและฉันก็ยังสงสัยว่าเขารู้วิธีหลอมมันได้อย่างไร!”
“เราต้องตายแน่ๆ ถ้าเราเปรียบเทียบตัวเอง กับคนอื่น ๆ ! คุณค่าของสินค้ามีค่ามากกว่าราคาสินค้า! เมื่อเทียบกับอาวุโสเย่ ฉันรู้สึกเหมือนฉันเป็นแค่คนโง่!”
“ เหอๆ อย่างน้อยคุณก็ถือว่าเป็นมนุษย์ ฉันรู้สึกว่า ฉันมีชีวิตอยู่เป็นเวลาหลายปีที่ผ่านมาจะกลายเป็นสุนัข!”
“จ๊ๆ!” วิธีการของอาวุโสเย่ มันทรงพลังมากเกินไป! มันทําให้หัวใจฉันเต้นแรง! ”
“ชูว!” หยุดพูด! หากเราพิจารณาเทคนิคของผู้อาวุโสเย่ อย่างละเอียดบางทีเราสามารถเข้าใจพื้นฐานของแนวคิดทั้งสองนี้ได้! ”
ตึก!
เสียงดังเครั้ง!
ทุกคนจ้องมอง การกระทําของเหยู โดยไม่กะพริบตาและหวังว่าพวกเขาจะสามารถแกะสลักฉากนั้นไว้ในหัวใจของพวกเขาได้
เย่หยู ไม่ได้ใส่ใจกับฝูงชนที่ตกใจ ในขณะนี้เขายังคงอยู่ ในกระบวนการของการหลอมโลหะ
ดวงตาของเหยู จ้องที่ค้อนในมือของเขาและโลหะบนโต๊ะตีเหล็กแขนของเขาเต้นไปตามสัญชาตญาณเป็นครั้งคราวเบา ๆ เป็นครั้งคราว
และมีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา
ตึก!
เสียงที่ชัดเจนของการตีเหล็ก ก็กลายเป็นเร็วขึ้นและเร็วขึ้นในตอนแรกมันเป็นเหมือนสายลมอ่อนโยนและฝนตกปรอยๆเมื่อเวลาผ่านไป
มันก็กลายเป็นฝนที่ตกหนักและลมกระโชกแรง!
ในที่สุด เสียงก็ดังมาก จนยากที่จะบอกว่ามันหนักหรือเบา!
ตึก!
เสียงร้องเบา ๆ ดังก้องไปทั่วห้องหลอมอาวุธ ทําให้ทุกคนตื่นขึ้นมา
รูปร่างของเหยู ยังคงไม่ขยับเหมือนภูเขา แขนของเขากลายเป็นภาพติดตา และด้วยความสมบูรณ์ของการตีครั้งล่าสุดภาพติดตานับไม่ถ้วนซ้อนทับกัน
เย่หยู วางค้อนลงในมือของเขาลงเป็นเวลาสิบนาที
เย่หยู บิดนิ้วของเขา ออกจากส่วนที่หลอมอาวุธออกจากโต๊ะตีเหล็ก
“ถังไท่ คุณคิดว่าส่วนนี้ใช้ได้หรือไม่?”
เย่หยุ ส่งมอบชิ้นส่วนในมือ ให้กับถังไท่ในขณะที่เขายิ้มเบา ๆ
“อา, โอ๊ะ!” เอาล่ะ! ”
ถังไท่ ดึงสติกลับมา และหยิบชิ้นโลหะขึ้นมา ด้วยความเคารพ โดยกล่าวว่า “อาวุโสเย่ คุณเป็นช่างตีเหล็กมืออาชีพแน่นอน!หากไม่ใช่บุคลิกของคุณหลอกตาเรา คิดว่าเราคงไม่ได้มีโอกาสเห็นคุณตีเหล็ก ๆ
“ ผู้อาวุโส เนื่องจากมีพลังเหลือเกิน ช่วยถ่ายทอดประสบการณ์ให้เราบ้างไหม?”
“ นั่นถูกต้อง! อาวุโสเย่, คุณฝึกอบรมเทคนิคการตีนี้ ได้ไหม?”
“ผู้อาวุโสเย่หยู!” ฉันเกือบเข้าใจแล้วว่า “ยกของหนัก ๆราวกับว่ามันเบา!สอนผมที่! ”
เย่หยู มองที่ดวงตาที่ร้อนใจของทุกคน ยิ้มเบา ๆแล้วพูดว่า “สําหรับเทคนิคการหลอมอาวุธผมไม่รู้อะไรมากนักถ้าคุณต้องการเรียนรู้คุณสามารถสังเกตและศึกษาเทคนิคของผมได้”
ปากของถังไท่กระตุก “คุณไม่รู้อะไรมาก?” ถ้าอย่างนั้นเราจะเป็นคางคกที่ก้นบ่อใช่ไหม? ”
เย่หยู พูดไม่ออก ชายคนนี้เป็นคนตรง จริงๆ?
“โอเค ดูที่ชิ้นส่วนโลหะนี้ มันสามารถใช้เป็นส่วนหนึ่งของเข็มฝนดอกท้อได้ไหม?”
เมื่อเย่หยูเอ่ยเตือน ในที่สุดถังไท่ ก็สังเกตเห็นชิ้นส่วนของโลหะในมือของเขา
หยิบแผ่นโลหะขึ้นมาถังไท่ตรวจสอบมันอย่างใกล้ชิด
“นึ่งๆ!” ”นี่ โลหะชิ้นนี้”
กลุ่มช่างตีเหล็ก รับล้อมรอบตัวเขาและถามว่า “ถังไท่โลหะที่อาวุโสเย่ที่ออกมาเป็นอย่างไรบ้าง?”
ถังไท่ ไม่ตอบกลับ เขามองไปที่ชิ้นส่วนของโล หะในมือของเขาด้วยสีหน้าจริงจัง ขณะที่เขายังคง จ้องมองขนาดของมัน
ชิ้นส่วนของโลหะ ยาวประมาณหนึ่งฟุต และความกว้างประมาณนิ้วสีของมันเข้มและแหลมคมภายใต้แสงของหลอดไฟมันส่องประกายแวววาวด้วยโลหะ
บาง! บางมากจริงๆ!
จากด้านข้างแผ่นโลหะ ที่ถูกหลอมโดยเย่หยู นั้นบางเป็นพิเศษดูเหมือนว่ามันจะบาง เหมือนกระดาษแผ่นหนึ่ง!
มันยากที่จะจินตนาการว่า นี่เป็นของหลอมอาวุธ โดยใช้โลหะชิ้นเดียวขนาด เท่ากะโหลกศีรษะ!
“นึ่งๆ!” ชิ้นส่วนโลหะขนาดใหญ่เช่นนั้น ถูกบีบอัดให้กลายเป็นโลหะชิ้นเล็ก ๆ มันบางเห มือนปีกของจักจั่น แต่ก็มีน้ําหนักมากกว่าครึ่งกิโล!”ยอดเยี่ยม”
มือที่หนาและทรงพลังของเขา จับไปที่ปลายทั้งสองของชิ้นส่วนโลหะและ ถังไท่ ใช้แขนทั้งสองของเขาเพื่องอชิ้นส่วนโลหะ
ซิป * * * *
หลังจากการสั่นสะเทือนเล็กน้อยชิ้นเหล็กในมือของถังไท่ถึงอลงเล็กน้อย
ชิ้นส่วนโลหะตรงจะโค้งงอเล็กน้อย เหมือนโค้งในมือของถังไท่และหยุดเคลื่อนไหวทันที
ผู้คนรอบข้างงงงวย พวกเขาดูที่ถังไท่และถามว่า “ถังไท่คุณกําลังทําอะไรอยู่” ใช้ความแข็งแกร่งให้มากขึ้นหน่อยสิ
“ฮ่าฮ่า ถังไท่ เป็นไปได้ไหมที่นายเหนื่อยเกินไปเมื่อคืน
“เร็วเข้า! หัวหน้า และผู้อาวุโสเย่หยู กําลังเฝ้าดูอยู่”
ใบหน้าสีเทาของ ถังไท่ เปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อยและเขาก็จ้องมองทันที ที่รูจมูกของเขาวูบวาบกล้ามเนื้อแข็งของเขาก็ระเบิดออกมา
พร้อมกับพละกําลังทั้งหมดของเขา
ถังไท่ ส่งเสียงคร่ําครวญอย่างอู้อี้ ชิ้นส่วนเหล็กในมือของเขาโค้งอีกเล็กน้อย แต่มันยังคงอยู่ในสภาพเดิม
“ไม่มีทาง!” คุณไม่แกล้งทําใช่ไหม “คุณเป็นผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ขั้นเข้าสู้แก่นแท้ แต่คุณไม่สามารถทําลายแผ่น เหล็กได้หรือ?”
“ยังไม่พอได้แล้ว!” แม้ว่าคุณจะพยายามเยินยออาวุโสเย่ นี่มันมากเกินไป! ”
“ใช่แล้ว ถังไท่ การแสดงของคุณ ค่อนข้างดูไม่จริงใจเลย!”
“เร็วเข้า!” แผ่นโลหะจะมีความแข็งแรงแค่ไหนกัน? มันสามารถใช้เป็นส่วนหนึ่งของเข็มฝนดอกท้อได้หรือไม่? ”
แม้แต่ ถังฉี ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วตะโกนเบา ๆ และกระตุ้นถังไท่
ใบหน้าของถังไท่ เปลี่ยนเป็นสีแดง เมื่อเหงื่อออกมาบางๆปรากฏบนหน้าผากของเขา นิ้วที่จับโลหะชิ้นนั้นกลายเป็นสีขาวซีดเมื่อกล้ามเนื้อนูนปูด
ดูเหมือนว่าเขาจะใช้กําลังเต็มที่แล้ว!
“ฮะ!”
เมื่อถึงที่สุด ดวงตาของถังไท่ก็เปล่งประกายด้วยแสงอันสดใสขณะที่เขาตะโกนเสียงดัง
ตม!
ออร่าที่แข็งแกร่ง และแข็งแรงระเบิดออกมาจากร่างของถังไท่เมื่อพลังปราณและเลือดของเขาพุ่งออกมาอย่างเต็มกําลัง เหมือนเตาหลอม
ความร้อนที่เพิ่มขึ้น ระเหยไปทําให้อากาศรอบข้างบิดเบี้ย
“บ้าชิบ!” “ ถังไท่ คุณเอาจริงหรือ!”
“ถังไท่ จริง ๆ แล้วคุณระเบิดความแข็งแกร่งของคุณในฐานะผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ขั้นเข้าสู่แก่นแท้!?”
เขาต้องทําแสร้งทําอย่างนั้นเหรอ? มันเป็นแค่โลหะชิ้นหนึ่ง แต่ความเหนียวของมันยอดเยี่ยมขนาดนี้หรือ? ”
“ถูกต้องแล้ว ถังไท่! ปล่อยแผ่นโลหะไว้ ขนาดลูกบอลเหล็กยังโดนคุณบดขยี้! ชิ้นส่วนโลหะชิ้นนี้ ก็ยังงอไม่ได้แม้เพียงครึ่ง
มันดูปลอม มากจนเกินไปแล้ว ฉันทนดูต่อไปไม่ได้แล้ว
ใบหน้าของถังไท่ นั้นมืดมน ในขณะที่เขาหมุนเวียนเลือดอย่างต่อเนื่องในร่างกายของเขาดวงตาของเขาเบิกกว้างขณะที่ตะโกนเสียงดัง “หุบปาก!” อย่ามาพูดมาก ฉันใช้กําลังเต็มที่แล้ว! “
ถังไท่กัดฟันของเขา ขณะที่เขาต่อสู้กับเศษโลหะในมือของเขา “นี่มันแปลกเกินไป!” ฉันไม่เชื่อว่า ฉันจะไม่สามารถทําลายโลหะชิ้นนี้ได้! “
หลังจากที่ถังไท่ ได้ปลดปล่อยพลังทั้งหมดของเขาชิ้นเหล็กในมือของเขา ซึ่งบางเบาราวกับปีกของจักจั่น
ในที่สุดก็เริ่มโค้งงออีกครั้ง
อย่างไรก็ตามสิ่งที่ทําให้ถังไท่สิ้นหวังคือหลังจากโค้งครึ่งทางแล้วชิ้นส่วนโลหะก็กลับไปสภาพเดิมอีกครั้ง!
“ฮะ!”
ไม่ว่าถังไท่ จะโกรธแค้นคํารามแค่ไหน ชิ้นส่วนเหล็กในมือของเขาก็ไม่สามารถโค้งงอได้อีกต่อไป!
” หูไม่อีกแล้ว!” โลหะชิ้นนี้แข็งเกินไป! “
ในท้ายที่สุด ถังไท่ เสียใจและ ล้มเลิก ยอมแพ้ในเวลาเดียวกันหัวใจของเขาก็ตกตะลึงอย่างยิ่งยวดที่เย่หยูสามารถตีชิ้นส่วนนี้ได้แข็งแกร่งขนาดนี้
