ปล้นสวรรค์ – ตอนที่ 202 แวมไพร์ลอบสังหาร

ปล้นสวรรค์ SPH: บทที่ 202 แวมไพร์ลอบสังหาร

 

หรือ! หรือ! หรือ!

 

ละอองฝนตกลงมาบนถนนของในสหรัฐอเมริกาบดบังแสงสีส้มของไฟริมถนน ในม่านหมอก

 

หลังจากที่เย่หยู อําลาเป็นเมิ่ง และ อาเข่อแล้วเขาก็เดินกลับไปที่โรงแรมที่หรูใต้และคนอื่น ๆ เพียงลําพัง

 

เหตุผลที่เขาไม่ได้กลับไปที่รถ เพราะเย่หยุรู้ว่า ตั้งแต่แคทเธอรีนออกไป มีคนคอยแอบติดตามเขาอยู่

 

คราวนี้เหตุผลที่เย่หยู กลับไปที่โรงแรมโดยลําพัง เพื่อหลอกล่อคนเหล่านี้ออกมา

 

ต๊อกแต๊ก! ต๊อกแต๊ก!

 

เย่หยู ถือร่มของเขา ขณะที่เขาเดินไปตามถนน สายตาของเขาดูเฉยเมย ขณะที่เขามองไปข้างหน้าราวกับว่าเขาไม่สังเกตเห็นบุคคลที่ซ่อนอยู่ในความมืด

 

หม? ที่น่าสนใจ

 

การรับรู้ถึงเจตนาสังหารอย่างเลือดเย็น ที่มาจากข้างหลัง เขามุมปากของเหยูก็ขดตัว ในที่สุดเขา ไม่สามารถทนได้อีกต่อไปเหรอ?

 

มาร์ตินเป็นแวมไพร์ที่ขึ้นตรงกับโบสถ์แห่งความมืดและเป็นจ่าฝูงของแวมไพร์

 

โบสถ์แห่งความมืด เป็นองค์กรของเหล่าแวมไพร์ที่มีอิทธิพลอย่างมากในสหรัฐอเมริกา

 

แวมไพร์ ได้รับการถ่ายทอดทางสายเลือดของพวกเขาพวกมันทําตามคําสั่งอย่างเคร่งครัด และพวกเขากระหายเลือดอย่ารุนแรง

 

ลักษณะทางกายภาพของพวกเขานั้น เกินกว่าคนทั่วไป

 

จากระดับสูงสุดไปต่ําสุด แวมไพร์ถูกแบ่งออกเป็นเจ็ดระดับชั้นได้แก่เจ้าชายดยุค มาร์ควิซ เคานต์ ไวเคานต์ บารอนและทาสเลือด

 

พวกเขาตามลําดับ เทียบเท่ากับนักรบจีน ระดับหนึ่งถึงเจ็ด

 

มาร์ติน ในฐานะแวมไพร์ คือ มาร์ควิส เทียบเท่ากับผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ระดับห้าชําระไขกระดูก

 

คราวนี้ จุดประสงค์ของพวกมาร์ติน คือเพื่อเฝ้าดูเย่หยูและดูว่าเขามีเลือดของบรรพบุรุษหรือไม่

 

มันไม่ได้เป็นเพียงกลุ่มของเหยู ในสหรัฐอเมริกาผู้ที่เดินทางมาถึงในเวลาเดียวกันกับเหยู และคนอื่น ๆ ต่างก็อยู่ภายใต้การดูแลของโบสถ์แห่งความมืด

 

ขณะที่แคทเธอลีน คุกเข่าลงด้านหน้าเหยู มาร์ตินและแวมไพร์อื่น ๆก็ตรวจพบออร่าของบรรพบุรุษ

 

มาร์ติน ซ่อนตัวอยู่ในความมืด เฝ้าดู เย่หยู ถือร่มของเขาขณะที่เดินไปข้างหน้าหัวใจของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น และความตื่นตัว

 

เขารู้สึกถึงความแข็งแรงของเหยู เพียงแค่ในระดับขั้นสร้างกระดูกระดับ 4 ซึ่งเป็นแวมไพร์ เมื่อเทียบกับเขา ความแข็งแกร่งของเหยูนั้นต่ํากว่าเขา!

 

นอกเหนือจากนี้ มาร์ควิสมาร์ติน ยังมีแวมไพร์ระดับเคานต์อีกเก้าคนในทีมของมาร์ติน มีทั้งหมดสิบคน

 

การเฝ้าจับตานี้ พวกมันทั้งหมดล้อมรอบและในการสั่งหารเย่หยูมาร์ตินก็เต็มไปด้วยความมั่นใจ!

 

เมื่อมาร์ตินค้นพบว่า เย่หยู มีเลือดของบรรพบุรุษผู้ก่อตั้งเขาไม่ได้รายงานไปยังโบสถ์แห่งความมืดทันที เขาตัดสินใจล้อมฆ่าเย่หยุทันที!

 

ตราบใดที่เขา ได้รับเลือดแห่งบรรพบุรุษของเย่หยู เขาก็จะกลายเป็นราชาแห่งแวมไพร์! ไม่มีใครกล้าฝ่าฝืนคําสั่งของโบสถ์แห่งความมืดได้!

 

สายตาเมื่อเขาจ้องมองที่ด้านหลังของเหยูเต็มไปด้วยความโลภมาร์ตินโบกมือส่งสัณญาณของเขา

 

ถัดจากเขาไป มีแวมไพร์ที่มีเขี้ยวแหลมยาว!

 

ถึงแม้ว่า ระดับของแวมไพร์ระดับเคานต์ จะเทียบได้กับผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ขั้นสร้างกระดูก จะเท่ากันในฐานะของแวมไพร์ในแง่ของความเร็ว

 

พวกเขาก็มีมากเกิน พอที่จะบดขยี้ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ในระดับเดียวกัน

 

หวีด! ในคืนที่ฝนตก ร่างสีดําทะลุผ่าน ม่านฝนไปถึงด้านหลังของเย่หยูด้วยความเร็วสูง

มันได้ผล!

 

การแสดงออกของความกระหายเลือด และความตื่นเต้นกระพริบผ่านดวงตาของเคานต์ ที่มุ่งโจมตี ในขณะนี้กริชในมือของเขาซึ่งมีรูปร่างเหมือนเขี้ยว

 

ได้เข้ามาใกล้ด้านหลังของเย่หยูแล้ว!

 

ตึก!

 

เป็นไปได้อย่างไร? มันถูกขัดขวางไว้ !

 

แวมไพร์ลูกน้องของเขานั้นตกใจ ในขณะที่เขาจ้องมองด้วยความกลัวด้วยนิ้วมือสองนิ้วจับอยู่ที่ใบมีดสั้น

 

เมื่อถึงจุดหนึ่งเหยู หันไปรอบ ๆ ขยายนิ้วสองนิ้วแล้วจับแวมไพร์ที่ด้านหลังและระเบิด

 

เงยหน้าขึ้นมองดวงตาของเย่หยู มีร่องรอยของความผิดหวังและพูดด้วยน้ําเสียงต่ําว่า “นี่คือแวมไพร์หรือ?” อ่อนแอมาก! ”

 

” ปัง!”

 

เย่หยู ออกแรงกดด้วยนิ้วมือของเขา และหักมีดที่แหลมคมในมือของแวมไพร์โดยตรง!

 

เย่หยู มองไปที่ชายหน้าซีด จ้องไปที่ดวงตาที่น่ากลัวและถามอย่างไม่แยแสว่า”คุณเป็นแวมไพร์หรือไม่?”

 

” ใช่!”

 

เย่หยู กดริมฝีปากของเขา แล้วส่ายหัว แล้วพูดว่า “เขาไม่ต่างจากคนธรรมดาแค่ผิวของเขาขาวซีด !”

 

“คุณอยู่ระดับไหน?”

 

แวมไพร์กลืนน้ําลายของเขา เขาสามารถรู้สึกว่าถ้าเขาลังเลแม้แต่วินาทีเดียวคนจีนคนนี้ จะฆ่าเขาทันที!

 

“เคานต์!” ตอนนี้ฉันเป็นแวมไพร์ระดับ เคานต์!”

 

“ เคานต์” เย่หยู พูดพึมพํากับตัวเอง” ลูกชายของตระกูลขุนนางผู้ปกครองที่เทียบเท่ากับระดับ ศิลปะการต่อสู้ขั้นสร้างกระดูกขั้นสี่ในเมืองจีน”

 

ถึงแม้ว่าความเร็วจะยังพอใช้ได้ ไม่ว่าจะเป็นเทคนิคการ เคลื่อนไหวหรือการควบคุมความแข็งแกร่งแต่ก็อ่อนแอเกิน ไป!แวมไพร์เหรอ? “เหอๆไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น!”

 

เย่หยู มองที่ใบหน้าสีขาวซีดของแวมไพร์ผู้มีสีหน้าหวา ดกลัวและหัวเราะเบา ๆ ว่า “ถึงเวลาตายได้แล้ว!”

 

“อ้าก!” เมื่อได้ยินสิ่งนี้ แวมไพร์ก็ปล่อยเสียงกรีดร้องปล่อยใบมีดสั้นในมือของเขา แล้วใช้เล็บที่แหลมคมของเขาหมายจะเจาะไปที่ลําคอของเย่หยูเย่หยูผิวปาก

 

“ฮะ!” คุณประเมินตัวเองสูงไป!”

 

แสงเย็นชาส่องเข้ามาในดวงตาของเย่หยูและเขาก็สะบัดนิ้ว

 

เสียงดังเกรียวกราว!

 

ฉีก!

 

ดาบพลังปราณ ส่องประกาย และแทงทะลุหน้าอกของแวมไพร์

 

เล็บที่แหลมคมของแวมไพร์ หยุดห่างจากลําคอของเหยูเพียงสามนิ้วและไม่สามารถไปต่อได้อีก

 

บัง)

 

แวมไพร์ผู้ถูกโจมตี เย่หยูก้มลงไปที่พื้นหน้าอกของแวมไพร์มีรอยดาบแคบๆถูกเปิดออกเลือดสีแดงไหลไปตามสายฝนเหมือนงูตัวเล็ก ๆ มันคดเคี้ยวและไหลไปตามถนน

 

ม่านตาของมาร์ติน หดตัวลง เขาตกใจเมื่อเห็นลูก น้องของตัวเองที่กําลังนอนอยู่บนพื้น

 

เขาถูกฆ่าตายอย่างรวดเร็ว!

 

หัวใจของมาร์ตินหล่นวูบ เขาคิดว่า แม้ว่าผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาจะไม่ถึงขั้นเก่งกาจมากแต่อย่างน้อยพวกเขาก็จะสามารถถ่วงเวลาได้สักพัก

 

ทําให้เขาสามารถหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับศิลปินการต่อสู้ของจีนนี้ได้ง่ายขึ้น

 

ใครจะคิดว่า นักสู้จีนคนนี้สามารถฆ่าแวมไพร์ในระดับเดียวกันได้ในครั้งเดียว!

 

เพียงชั่วครู่หนึ่งความบ้าคลั่งปรากฏขึ้นในดวงตาของมาร์ตินถ้าเป็นแบบที่เดียวล่ะ!

 

เขายังมีแวมไพร์ระดับเคานต์อีกแปดคนและเขาเองก็เป็นแวมไพร์ระดับมาร์ควิสเขาไม่เชื่อว่า เขาจะไม่สามา รถฆ่าผู้ฝึกศิลปะชาวจีนคนนี้ได้!

 

“ไป!” ฆ่าทั้งหมด! “

 

มาร์ตินตะโกน และสั่งให้ลูกน้องทั้งแปดที่เหลืออยู่ ล้อมรอบเย่หยู

 

“เด็กน้อย!” ”มอบเลือดของบรรพบุรุษมา!”

 

มาร์ตินมองเหยู และตะโกน

 

สายตาของเหยู หันไปทางมาร์ติน ด้วยสีหน้าที่ไม่แยแสเขาพูดเบา ๆ ว่า “คุณเป็นหัวหน้าของพวกเขาเหรอ?” “ อืม…พลังของคุณช่างดีเหลือเกิน บางที่อาจเป็นแวมไพร์ระดับมาร์ควิส!”

 

ดวงตาของมาร์ตินกระพริบ และเขาพูดด้วยน้ําเสียงเย็นชา ”ซึม! งั้นๆเหรอ ?คุณแน่ใจนะ! ถึงแม้ว่าคุณจะอยู่ขั้น ชําระไขดูกแต่จะต่อสู้และแวมไพร์ระดับ มาร์ควิสได้ อย่างไรความแตกต่างในพละกําลังเปรียบเหมือนสวรรค์ และโลก ”

 

เย่หยู พยักหน้า และทันใดนั้นก็พูดว่า “โอ้! ถ้าคุณพูดแบบนั้นฉันก็เข้าใจว่าไม่น่าแปลกใจที่ความแข็งแกร่งของคุณอ่อนแอและไม่น่าแปลกใจเลย!”

 

ดวงตาของมาร์ติน ฉายแววแดงก่ํา และเขาก็อ้าปากเผยฟันเขี้ยวที่แหลมคม เขาพูดด้วยความโกรธว่า “ฉันหมายความว่าแวมไพร์ในระดับเดียวกัน สามารถทําลายนักสู้ของจีนได้”

 

เย่หยู ชี้ไปที่แวมไพร์บนพื้น และเย้ยหยัน “ดูสิ!” ฉันทําให้เขาไม่สามารถขยับได้! คุณจะยังจะมีหน้ามาโอ้อวดเช่นนี้ได้อย่างไร! ”

 

การแสดงออกของมาร์ตินนั้นเยือกเย็น เขาก้มหัวลง แล้วมองดูผู้ใต้บังคับบัญชา จากนั้นยกศีรษะขึ้นแล้วตะโกนว่า “แกคิดว่าฉันจะเหมือนขยะนี้เหรอ!”

 

หรือ!

 

มาร์ตินยกมือขึ้น และกวักมือเรียกพวกเขา เปลวไฟสีแดงเลือดเริ่มไหม้ในฝ่ามือของเขา

 

“นี่คือ ไฟที่ยังคุกรุ่น มีเพียงแวมไพร์ระดับมาร์ควิสเท่านั้นที่สามารถควบคุมได้!” “สารการกัดกร่อนของกระดูกเผาจนไม่เหลืออะไรเลย!”

 

หรือ!

 

น้ําฝนหนาแน่นตกลงมา และกระจายอยู่เหนือเปลวไฟบนฝ่ามือของมาร์ติน ไม่เพียง แต่จะไม่ดับไฟเท่านั้นแต่ยังทําให้มันเผาไหม้อย่างแรงยิ่งขึ้น!

 

มันคู่ควร กับชื่อเสียงในฐานะสิ่ง ที่ไม่เคยมอดดับ!

 

เย่หยูมองดูเปลวไฟในมือของมาร์ติน ด้วยความสนใจยิ้มเบา ๆ แล้วพูดว่า “ไม่เลวเลย ฉันแค่ไม่รู้ว่ามันมีพลังแบบไหน!”

 

มาร์ตินยิ้ม เผยให้เห็นฟันขาว เหมือนหิมะของเขา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกระหายเลือด “แล้วแกจะได้เห็น!”

 

“หวังว่าเป็นเช่นนั้น!”

 

เย่หยู จับนิ้วมือของเขาไว้ที่หน้าอก เหมือนท่าจับดาบ

 

เสียงดังเปรี้ยะ!

 

กระแสของดาบพลังปราณ พุ่งออกมาจากปลายนิ้วของเขา

 

ฉีก!

 

สายฟ้าผ่ารอบ กลายเป็นรัศมี เหมือนมังกรสายฟ้าคํารามไม่หยุด

เย่หยูได้ทําตราประทับที่มือ

 

คาถาพื้นฐาน: เงาแยกร่าง!

 

พรึ่บ!

 

ทันใดนั้น พลังงานดาบปราณสายฟ้าที่อยู่ตรงหน้าอกของเย่หยูก็แยกออกเป็นดาบแปดเล่ม!

 

“ไป!”

 

เย่หยู ปล่อยเสียงตะโกนต่ํา ราวกับดาบพลังปราณทั้งแปดเจาะทะลุท้องฟ้า

 

แปะ!

 

เสียงดาบทั้งแปดเล่ม ส่งพลังเข้ามาในร่างกายของลูกน้องของเขาดังขึ้นพร้อมกัน

 

มาร์ติน ตระหนักว่า ลูกน้องทุกคนที่เขาพาด้วย ล้มลงกับพื้น!

 

มาร์ตินมองเหยู ด้วยความกลัว แวมไพร์ทั้งแปดที่อยู่ในระดับเดียวกันถูกฆ่าตายในคราวเดียว!

 

มาร์ตินแค่อยากจะพูดเพียงประโยคเดียวรู้ไหมว่าคุณแข็งแกร่งแค่ไหน?

.

ปล้นสวรรค์

ปล้นสวรรค์

เรื่อง ปล้นสวรรค์ นักเรียนมัธยมปลายธรรมดา นามว่าเย่หยู จู่ๆวันหนึ่งก็มีลำแสงพุ่งลงมาที่มือของเขา ด้วยเหตุนี้เขาถึงได้ระบบปล้นสวรรค์มาคลอบครอง ในแต่ละวันเขาสามารถเปิดช่องมิติ เพื่อที่จะใช้มือของเขา ล้วงเข้าไปขโมยของต่างๆจากทุกที่มาเป็นของตน “ยอดภูเขาดาบ ซึ่งมีดาบวิเศษปักอยู่ จู่ๆก็เกิดวังวน พร้อมทั้งมีมือยื่นออกมา คว้าดาบวิเศษ ที่นิกายดาบสวรรค์เฝ้ารอคอย” “ดร.อากาสะแว่นตารุ่นล่าสุดของผมอยู่ไหนครับ” “ โอ้มันอยู่ตรงนี้ โคนัน เอ๊ะ! มันหายไปไหนแล้ว!” “ ฮ่าฮ่า ในที่สุดตำราฝังเข็มเล่มนี้ก็เป็นของข้า! อ๊ะ! ใครบังอาจขโมยไป”

Options

not work with dark mode
Reset