ปล้นสวรรค์ – ตอนที่ 205 คู่ต่อสู้ที่สมศักดิ์ศรี

ปล้นสวรรค์ SPH: บทที่ 205 คู่ต่อสู้ที่สมศักดิ์ศรี

“ตูม!”

จากส่วนลึกของปารกร้างในทิศใต้ เสียงฟ้าผ่าก็มาอย่างกระทันหัน

รัศมีอันงดงาม ได้แผ่กระจายไปทั่วทั้งป่า

นกและสัตว์นับไม่ถ้วน บินกลับไปยังรังของพวกมัน

ที่ด้านหน้าของภูเขาห้านิ้ว ทางเข้าสู่ถ้ําก็ถูกสร้างขึ้นในที่สุด!

ผู้ฝึกฝนความอมตะหลายหมื่นคน ยืนอยู่หน้าที่ปากถ้ํา ภายใต้แรงกดดันต่อความกระหายต่อสมบัติของพวกเขา

ไม่มีทางเลือก พวกเขาต้องควบคุมตัวเอง

เมื่อร่างกายของเขาสั่นไหว ไฟในใจของเขาก็ยิ่งเข้มข้นขึ้น!

นี่เป็นที่พํานักอันยิ่งใหญ่ของสัตว์ร้ายแน่นอน! แม้ว่าจะไม่ใช่ราชาสัตว์ร้ายก็ตาม แต่มันก็อยู่ไม่ไกล!

“ผลตอบแทน” ขุมสมบัติเป็นของข้า!”

“ฮ่าฮ่า!” นี่เป็นโชคดีของข้า! ”

” ทุกอย่างภายใน เป็นของข้า! อย่าขโมยมันไป!”

คลื่นที่ไม่รู้จบของผู้ฝึกฝน เพิ่มขึ้นไปทางปากถ้ํา

อย่างไรก็ตาม ในพริบตาเดียว ผู้ปลูกฝึกความอมตะ บางคนได้เข้าไปในถ้ําแล้ว ในขณะที่คนอื่นถูกสกัดกั้นอยู่ภายนอก!

“บ้าชิบ!” ทําไมถึงไม่ให้ข้าเข้าไป! โอกาสที่โชคดีของข้า!”

“ให้ข้าเข้าไป!” รีบให้ข้าเข้าไป! ”

“บ้าเอ้ย!” ดูสิว่าข้าจะทําลายค่ายกลนี้ได้อย่างไร!”

ตูม!

หนึ่งในผู้ฝึกฝนความอมตะ ขั้นสร้างกระดูก ปล่อยเสียงคํารามที่โกรธเกรี้ยวออกมา และอาวุธวิญญาณของเขา ออกมาทุบกับค่ายกลภายนอกถ้ํา

ก่อนที่ผู้ฝึกความอมตะ ขั้นเข้าสู่แก่นแท้นี้ จะสามารถตอบสนองได้ ทันใดนั้น ร่างกายของเขาก็ระเบิด และเลือดสาดไปทั่วพื้นดิน ทําให้พื้นหินด้านหน้าถ้ําเปื้อนภูเขาสีแดงย้อมทั้งห้านิ้ว

กลุ่มผู้คร่ําครวญ ก็ตกตะลึงในทันใด และทุกคนก็หยุดลง

ถ้ํานี้สามารถฆ่าคนได้จริงๆ!

ผู้ฝึกความอมตะที่ภายนอกถ้ําต่างลังเล

“ฮิม” ข้าไม่เชื่อ! ข้าต้องได้รับโอกาสโชคดีนี้! “

ผู้ฝึกความอมตะคนหนึ่งกัดฟันของเขา และเดินไปที่ถ้ํานั้น

หวูด!

ระลอกประกายแวววาว: ผู้ฝึกฝนความอมตะนี้หายไปอย่างไร้ร่องรอยในพริบตา

“ เขาเข้าไปข้างใน! เป็นไปได้ไหมที่มีเพียงคนโชคชะตาเท่านั้น ที่สามารถเข้าไปในถ้ํานี้ได้?”

“ข้าเข้าใจแล้ว!” รากฐานการฝึกฝน! ถ้ํานี้ผู้ฝึกฝนความอมตะขั้นเข้าสู่แก่นแท้ จะสามารถเข้าไปได้! ชายหนุ่มคนนี้อยู่ที่ขั้นเข้าสู้แก่นแท้ ดังนั้นเขาสามารถเข้าได้!“

“ฮ่าฮ่า … ข้าอยู่ในขั้นนี้!” ฉันก็สามารถเข้าไปได้ด้วย!”

“ข้าอยู่ที่ ระดับนี้เหมือนกัน ระดับเดียวกัน! มาดูกันว่าใครจะคว้าโอกาสที่เป็นของข้าได้!”

กลุ่มผู้ฝึกหัดรุ่นเยาว์ บ้าคลั่งอย่างสิ้นเชิง เมื่อเห็นพวกเขาเข้าไปในถ้ํา ด้วยดวงตาสีแดงค่ํา

สายตาของผู้คน จากทั้งแปดสํานัก ที่ยืนอยู่ด้านหลังผู้ฝึกฝนความอมตะสว่างไสว พวกเขาสามารถเลือกลูกศิษย์ที่ระดับขั้นเข้าสู้แก่นแท้และส่งเข้าไปได้

เย่หยู ควบคุมกระจกกาลเวลา และมาถึงด้านหน้าถ้ํา เพื่อจะเข้าไปข้างหน้า

หวูด!

กระจกกาลเวลา ปรากฏขึ้น และในวินาทีต่อมา สภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคยปรากฏขึ้น

ดวงตาของเย่หยูส่องประกายด้วยความประหลาดใจ อย่างที่คาดไว้ เขาก็สามารถเข้าไปในถ้ําได้

ที่อยู่อาศัยของถ้ําแห่งนี้ ดูเหมือนจะตั้งอยู่ภายในรอยแตกของพื้นที่เต็มไป เกาะลอยสูงหลายพันฟุตในอากาศ

สภาพแวดล้อมโดยรอบอยู่ในภาวะสับสนวุ่นวาย บางครั้งฟ้าแลบสีดํากระพริบๆทําให้หัวใจของคนคนนั้นหดเกร็ง

อย่างไม่ตั้งใจ

เย่หยู หันกระจกของอุโมงค์กาลเวลา และสังเกตอย่างเงียบๆ

เย่หยูใช้ความคิดอย่างจริงจังที่สุดของเขาในการคํานวณ และค้นพบว่าขนาดของเกาะลอยได้นี้ค่อยๆหดตัวลง

แม้ว่า แต่ละครั้งที่เกิดการหดตัวนั้นสั้นมาก แต่ความเร็วก็เพิ่มขึ้น เย่หยูคาดว่าเกาะล่องลอยแห่งนี้จะไม่สามารถอยู่ได้นานกว่านี้อีกแล้ว!

เย่หยูดึงหน้าจอขึ้นมา ในใจกลางของเกาะที่ล่องลอยอยู่ มีแท่นหินกลมๆ

ด้านบนของแท่นหิน มีกองซากสัตว์ประหลาดแปลกๆที่สูงราวกับภูเขา เปล่งประกายด้วยแสงไฟหลากสี

ไร้แกนกลางคริสตัล ระดับเก้าในซากกองแปลกประหลาด!

บนยอดของกองซากประหลาด แกนคริสตัล ฝ่ามือที่ถูกตัดออกอยู่บนนั้น

ฝ่ามือที่ถูกตัดออกมา เหมือนรูปปั้นหยก และพื้นผิวนูนละเอียด และประณีตเหมือนของจริง

ฝ่ามือที่ถูกตัดขาด เปล่งประกาย ราวกับภาพลวงตา ภาพติดตาทับซ้อนอย่างต่อเนื่อง และเมื่อตรวจสอบอย่างใกล้ๆ ปรากฏว่าสัตว์ป่า และนกนับไม่ถ้วน กําลังโลดแล่นอยู่ในปา

ขุมทรัพย์ของสัตว์ร้ายโบราณ!

ความคิดนี้ ส่งประกายไปทั่วจิตใจ ของผู้ฝึกฝนทุกคนที่เห็นมือที่ถูกตัดออกมา

รอบๆแท่นหิน มีการสู้รบที่ดุเดือดและวุ่นวาย

อาวุธวิเศษลอยออกไปทุกหนทุกแห่ง และตราสัญลักษณ์ก็เกิดขึ้นไปทุกหนทุกแห่ง เพื่อคว้าโอกาสในการชิงขุมทรัพย์ ผู้ฝึกฝนเริ่มต่อสู้เพื่อแย่งชิง!

เสียงดังเกรียวกราว!

เสียงจากดาบ หลังจากจบการสังหารที่รอคอยมานานนี้

หัวหน้าละศิษย์ของสํานักดาบ ซึ่งเป็น ดาบผ่าสวรรค์ จึงเฟยหยูยืนด้วยความภาคภูมิใจ ด้วยดาบของเขาที่ถืออยู่ ในมือของเขา

เมื่อมองไปที่ผู้ฝึกฝนความอมตะ รอบตัวเขา ดวงตาของจิงเฟยหยูส่องแสงเย็น ถือด้ามดาบของเขามีออร่าที่แหลมคมและดุร้าย

“ใคร ที่ไม่ยอมรับเรื่องนี้ มาลองดาบผ่าสวรรค์ของข้า

กลุ่มผู้ฝึกฝน อดไม่ได้ที่จะล่าถอย

ดาบผ่าสวรรค์นี้ กําลังรบของจิงเฟยหยู ช่างน่ากลัวเหลือเกิน!

จิงเฟยหยู หัวหน้าของวิหารดาบ เคยทําลายชีวิตของผู้ฝึกฝนความอมตะขั้น เข้าสู่แก่นแท้!

หวีด!

มือขวาของจิงเฟยหยู วางไว้บนด้ามจับดาบที่เอวของเขา ทันใดนั้น เขาก็หันกลับมามองที่ฝ่ามือที่ถูกตัดบนภูเขาแกนคริสตัล

“ขุมทรัพย์ ของสัตว์ร้ายโบราณ เป็นของข้าแล้ว!”

นัยน์ตาของจิงเฟยหยู เปล่งประกายระยิบระยับ สัตว์ร้ายโบราณนี้มีชื่อเสียงมาหลายปี ในผู้อาวุโส ฝ่ามือของมัน สามารถต่อสู้กับผู้ฝึกฝนความเป็นอมตะได้ง่ายดายเหมือนน้ําดื่ม!

สิ่งที่น่าตื่นตะลึง ยิ่งกว่านั้น ก็คือฝ่ามือของสัตว์ร้ายที่อยู่ตรงหน้าคือของจริง!

ไม่น่าแปลกใจ ที่ทุกคนอิจฉาด้วยความสามารถนี้ แม้แต่จิงเฟยหยู ผู้มีดาบอยู่ในใจ เขาก็อดไม่ได้ที่จะต่อสู้เพื่อที่จะเอามันมา

“เดี๋ยวก่อน! ข้าต้องการขุมทรัพย์นี้!”

เสียงที่ดังกึกก้อง ออกมาจากเกาะลอยล่องอยู่

จิงเฟยหยูหันกลับมาในทันที ทันใดนั้น ดวงตาที่เฉียบคมของเขาก็กวาดไปทั่วกลุ่มผู้ปลูกฝังความอมตะ “มันคือใคร?!

ผู้ฝึกฝนทุกคน มองหน้ากันและกัน พลางพูดว่า “ไม่ใช่ข้า!”

“ไม่ใช่เจ้า แล้วใครพูดแบบนั้น?”

“มีใครบางคน ที่กล้าท้าทายพลังแห่งดาบผ่าสวรรค์ เขาคงไม่กลัวตายจริงๆ!”

“แน่นอน! จิงเฟยหยูเป็นผู้เชี่ยวชาญ เป็นความภูมิใจของสวรรค์ ที่สามารถเปรียบเทียบได้กับ ผู้ฝึกฝนขั้นผู้ฝึกแก่นทองคําได้!”

จิงเฟยหยู ขมวดคิ้วเล็กน้อย ขณะที่นัยน์ตาเหมือนดาบของเขา กวาดไปทั่วทั้งผู้ฝึกตน และพูดอย่างเยือกเย็นว่า “สหายเต่คนไหน? ทําไมไม่แสดงตน?”

“เงยหน้าขึ้นมา!”

เสียงที่ชัดเจนดังขึ้น อีกครั้ง

จิงเฟยหยู และผู้ฝึกฝนทุกคนในปัจจุบัน เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าเบื้องบน

หืมมม ?!

ออร่าของดาบพุ่งเข้าหาดวงตาของจิงเฟยหยู ดวงตาของเขาจ้องมองอย่างที่มทื่อ ขณะที่เขามองที่ฝ่ามือที่อยู่เหนือเขา

“อะไร?” จริงๆแล้วมันเป็นฝ่ามือหนึ่ง! ”

“นี่อาจเกี่ยวข้องกับ ขุมทรัพย์สัตว์ร้ายโบราณหรือไม่?”

“ชิ!” ข้าคิดว่ามีคนกําลังสร้างอุบายกับพวกเรา! ใช้ คาถาล่องหน หลอกลวงทุกคน! “

“ฮีเ” ถ้ําแห่งนี้เข้าถึงได้เฉพาะผู้ที่อยู่ระดับเข้าสู่แก่นแท้ เจ้าของฝ่ามือนี้อยู่ที่ระดับนั้นแน่นอน!”

“จิงเฟยหยู เป็นคนโหดเหี้ยมที่สามารถฆ่าผู้ฝึกฝนขั้นจินตานได้! เจ้าของฝ่ามือนี้ อาจไม่สามารถอยู่รอดได้!”

ฝ่ามือของจิงเฟยยู กระชับด้ามดาบ ในทันใดนั้น เขาก็พูดอย่างดังลั่นว่า “เจ้าเป็นใคร? แสดงตัวออกมาต่อหน้าข้า”

เสียงดังเครั้ง!

ดาบยาวถูกกระชับไว้ และดาบพลังปราณสีเขียวอ่อน ถูกส่งไปยังฝามือของเย่หยู

เย่หยูมองดูที่ดาบของ จิงเฟยหยูในหัวใจของเขาเต็มไปด้วยความสุข “โชคดี!”

เสียงดังเกรียวกราว!

เย่หยู จู่โจมด้วยดาบพลังปราณสายฟ้า!

ตูม!

ดาบทั้งสองปะทะกัน พลังปราณที่เหมือนสายฟ้า ทําให้ระลอกคลื่นพลังปรากฏ แล้วทําลายซึ่งกันและกันในกลางอากาศ

ผู้ฝึกฝนที่เห็นด้านล่าง ล้วนแต่ตกตะลึง

“บุคคลนี้ยังเป็นผู้ฝึกฝนดาบอีกด้วย!” และมันก็เป็นกลิ่นอายของดาบ!”

“เขาสามารถเทียบได้กับ ผ่าสวรรค์ได้จริงๆ! ดูเหมือนว่าบุคคลนี้มีทักษะเช่นนี้ไม่กี่คน!”

“มันเป็นเพียงแค่นั้น ไม่รู้ว่าดาบพลังปราณสายฟ้า – คุณลักษณะของคนนี้ สามารถเปรียบเทียบกับลมที่เกิดจากดาบพลังปราณของดาบผ่าสวรรค์ได้หรือไม่!”

“จากสิ่งที่ข้าเห็น คนๆนี้ไม่ได้มาจาก วิหารดาบแน่นอน ศิลปะการฝึกฝนดาบผ่าสวรรค์ของจิงเฟยหยู คือทักษะการต่อสู้ระดับสวรรค์

ไม่มีใครภายใต้ระดับเดียวกัน ที่สามารถทนต่อการโจมตีนี้ได้!”

มุมปากของจิงเฟหยู ขดตัวเป็นรอยยิ้ม เมื่อดาบพลังปราณส่องประกายในดวงตาของเขา ” น่าสนใจมาก! มันเป็นเวลานานมากแล้วที่ได้พบกับคู่ต่อสู้ที่สมน้ําสมเนื้อ!”

เสียงดังเครั้ง!

ดาบพลังปราณสีเขียวอ่อน ร่วงลงมาเหมือนสายฝน กระจัดกระจายไปเบื้องหน้าฝ่ามืออย่างรุนแรง ซึ่งเย่หยูเผยให้

เย่หยู มองไปที่ดาบพลังปราณของเขา เหมือนฝูงตกแตน ดวงตาของเขาเผยให้เห็นความสุข ”มาและต่อสู้กัน!”

ด้วยการสะบัดนิ้วของเขา พลังงานดาบพลังปราณสายฟ้า ดังกึกก้องไปทั่วท้องฟ้า เหนือเกาะที่ล่องลอยอยู่

พร้อมกับเสียงของลม และสายฟ้า มันยินดีต้อนรับที่จะปะทะกับดาบของจิงเฟยหยู!

ตูม! ตูม! ตูม!

เสียงของการระเบิด ดังขึ้นเรื่อยๆ ทําให้ทุกคนหูอื้อไปหมด

คลื่นพลังที่กระแทกอย่างรุนแรง ส่งผลต่อผู้ฝึกฝนทุกคนที่เฝ้าดูการต่อสู้นี้

ดาบพลังปราณ ที่บินไปทุกทิศทุกทาง พร้อมกับเสียงลมกระโชกแรง

ผู้ฝึกตน ที่เฝ้าดูการต่อสู้ทุกคน ล้วนมีการเปลี่ยนแปลงในการแสดงออกของพวกเขา

ขณะที่พวกเขารีบหนีลงมาเบื้องล่าง

หลังจากนั้นไม่นาน เย่หยู และ จิงเฟยหยู ก็หยุดในเวลาเดียวกัน

ข้ามีนามว่าจิงเฟยหยูแห่งวิหารดาบ! เจ้ามีคุณสมบัติที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของข้า!”

พลังดาบบนร่างของจิงเฟยหยู พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า และจุดชนวนวิญญาณแห่งการต่อสู้ในแววตาของเขา

“เรียกฉันว่าเย่หยู!” ตอนนี้ฉันทําได้แค่ต่อสู้กับคุณ ด้วยมือขวาของฉันเท่านั้น!“

เย่หยูมองดูที่จิงเฟยหยู ด้วยสีหน้าที่เฉยเมย นี่คืออัจฉริยะดาบที่แท้จริง

“ไม่ต้องห่วง!” ออร่าของดาบ ที่ล้อมรอบร่างของจิงเฟยหยูนั้นเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ “ต่อไป ข้าจะใช้พลังเต็มที่ของข้า! ข้าหวังว่าเจ้าจะหยุดมันได้อย่าทําให้ผิดหวัง!”