ปล้นสวรรค์ – ตอนที่ 234 เที่ยวบินที่สูญหายกลับมาแล้ว

ปล้นสวรรค์ SPH: บทที่ 234 เที่ยวบินที่สูญหายกลับมาแล้ว

SPH: บทที่ 234 เที่ยวบินที่สูญหายกลับมาแล้ว

 

“อ้ยย!”

ภายในห้องนักบิน เซี่ยจินซี ปล่อยเสียงอุทาน

ตูม!

 

เครื่องบินตกลงไปในน้ํา

 

น้ําสาดไปที่กระจกหน้าเครื่องบิน

 

หลังจากเครื่องบินสงบลง เซี่ยจินซี ปล่อยมือของเธอแล้วลืมตาเล็กน้อย

 

“อ๊ายย!” เครื่องบิน พุ่งขึ้นจริงๆ!”

 

เซี่ยจินซี่ ลืมตากว้าง และมองด้วยความประหลาดใจ เมื่อเครื่องบินทะลุผิวน้ําทะเล และบินไปข้างหน้า

 

”เย่หยู คุณน่าพึ่งมาก!” เครื่องบิน สามารถแล่นผ่านทะเลได้จริงๆ! ”

เซี่ยจินซีตื่นเต้น เมื่อมองเย่หยู สายตาของเธอเต็มไปด้วยการเลื่อมใส

เย่หยู ควบคุมทิศทางของเครื่องบิน แล้วขับเคลื่อนมันไปบนผิว น้ําทะเลสีคราม เครื่องบินทะลุผ่านทะเลคลื่นแตกตัวออกจากกันกลายเป็น เส้นสีขาวๆ

 

ภายในห้องโดยสาร หวูไต้ และคนอื่น ๆ ต่างก็นอนราบอยู่หน้าหน้าต่างดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความตกใจ

 

“ฉันไม่เคยคิดเลย!” เย่หยูจะขับเครื่องบินได้ จริงๆ!”

 

“เหอ ๆเย่หยุคนนี้ มักจะทําให้พวกเราประหลาดใจเสมอ!”

“ฮ่าฮ่า …. ตอนนี้เครื่องบินกําลังบินอยู่ เรามาดูกันว่า ผู้โดยสารบนเกาะทําอะไรกันอยู่!”

 

“ฮิ!” พวกเขาต้องเสียใจ ที่พวกเขาไม่ได้ขึ้นเครื่องบินตอนนี้! “

 

บนเกาะฝูงชนของผู้โดยสารตกตะลึง เมื่อพวกเขาดูเครื่องบินบินไกลขึ้นและไกลออกไป

 

“เครื่องบินหายไปไหน?

“ฉันต้องการไปด้วย!” ฉันไม่ต้องการอยู่ที่นี่! ”

 

“เฮ้อ!” ฉันเสียใจจริงๆ ที่ไม่ฟังคําพูดของเด็กชาวจีนคนนั้น! ”

“ เฮ้…รอพวกเราด้วย!”

ผู้โดยสารที่เหลือบนเกาะทั้งหมดวิ่งไปที่ ชายฝั่งของเกาะพวกเขาโบกมือไปทางเครื่องบินอย่างบ้าคลั่งอยากจะขึ้นไปด้วย

 

แต่เย่หยู จะได้ยินเสียงของพวกเขาได้อย่างไร

แม้ว่าเขาจะได้ยิน เย่หยู ก็จะไม่กลับมา ตั้งแต่เขาตัดสินใจที่จะอยู่เขาไม่ควรเสียใจ!

โอวหยางอัน มองดูด้วยความผิดหวัง เมื่อเครื่องบิน บินออกไปไกลความผิดหวังและความเสียใจในใจของเขา เกือบจะทําให้เขาจมน้ําตาย

 

หากเขารู้ว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น เขาก็จะเชื่อใจเย่หยู

 

น่าเสียดายที่มันสายเกินไปแล้ว โอวหยางอัน ผู้ทรุดตัวลงบนพี่นพร้อมรอยยิ้มอันขมขื่นบนใบหน้าของเขา

สนามบินนานาชาติประเทศจีน ห้องควบคุมหลัก

“คุณเจอเที่ยวบิน M570 สําหรับการตรวจสอบแล้วหรือยัง?”

 

ชายวัยกลางคนที่ดูสงบนิ่ง พูดกับผู้สังเกตการณ์เรดาร์ในห้อง

ควบคุม

 

“ยังไม่เจอเลยครับ! การสื่อสารของเครื่องบิน M570 ถูกปิดกั้น!เราไม่พบสิ่งใดใน เรดาร์!”

 

ใบหน้าของชายวัยกลางคนมืดลง ขณะที่ดวงตาของเขาส่องแสง”เราต้องตามหาพวกเขา!”

 

เที่ยวบิน M570 เปลี่ยนเส้นทางในระหว่างเที่ยวบินจากนั้นขาดการติดต่อกับเครื่องบินอย่างสมบูรณ์ มีคําสั่งที่เข้มงวดในการค้นหาเครื่องบิน!

 

ชายวัยกลางคนคิดสักครู่ก่อนพูดเสียงดังว่า “นอกจากนี้ส่งเฮลิคอปเตอร์ไปตามทาง อย่าปล่อยให้มุมใด ๆ ของเกาะ หลุดลอดสายตาเราต้องตามหาให้ละเอียด! “

 

” เข้าใจแล้วครับ”

เมื่อเวลาผ่านไปชายวัยกลางคนที่สงบสุข ก็หวั่นวิตกกังวลมากขึ้นเรื่อย ๆ เที่ยวบินนี้มีความสําคัญอย่างยิ่ง แต่เขาไม่เคยคาดคิดว่าเครื่องบินจะถูกตัดการเชื่อมต่อ!

 

ที่อเมริกาหลายกลุ่ม ได้ได้รับแจ้งเตือน ว่าจะต้องตามหาเครื่องบิน!

นอกจากนี้ครอบครัว สวอนน์ ก็ส่งข้อความเช่นกันดูเหมือนว่ามีบางคนที่สําคัญบนเครื่องบินลํานี้

 

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ชายวัยกลางคน หวังว่าเขาจะสามารถออกไปในทะเลและค้นหาเครื่องบินที่ตก

ติด! ติดเต็ด !

เสียงไซเรนดังขึ้น

 

ร่างกายของชายวัยกลางคนตัวสั่น ขณะที่เขาถามอย่างใจจดใจจ่อว่า “เป็นอย่างไรบ้าง คุณเจอรึยัง!”

 

สมาชิกทีมขมวดคิ้ว และพูดด้วยความประหลาดใจว่า “สัญญาณเรดาร์แสดงให้เห็นว่ามีสัญญาณใกล้เข้ามา ทางมหาสมุทรด้วยความเร็วที่เร็วมาก!”

 

” บริเวณทะเลทะเล” ชายวัยกลางคนถามอย่างรวดเร็วว่า “เป็นเที่ยวบิน M570 หรือไม่”

สมาชิกทีมส่ายหัว “ไม่แน่ใจ เพราะสัญญาณนี้ไม่ได้อยู่ในท้องฟ้าแต่อยู่ที่ทะเล!”

 

” ทะเล?”

 

ชายวัยกลางคนรู้สึกผิดหวัง ดูเหมือนว่ามันจะไม่ใช่เที่ยวบิน M570แต่ก็ยังมีความหวังในใจของเขา

 

” มาดูกันว่าใครส่งสัญญาณนี้!”

มหาสมุทรอยู่ติดกับทะเลอาณาเขตของจีน

 

เครื่องบินกําลังบินอยู่เหนือทะเลสีคราม

 

เครื่องยนต์สองใบพัดของเครื่องบินเจ็ต หมุนอย่างรวดเร็วทําให้มันมีแรงยกเพียงพอ ที่จะลอยเหนือทะเล

 

ในระยะไกลเรือลาดตระเวน ได้รับคําสั่งให้เปิดเรดาร์และค้นหาM570 ที่หายไป

ติด! ติด!

 

ทันใดนั้น เรดาร์ของเรือลาดตระเวน ตรวจพบสัญญาณที่ไม่คุ้น

เคย

 

“รายงานกัปตัน!” สัญญาณประหลาดถูกค้นพบ 500 ไมล์ทะเลทางตะวันออกเฉียงใต้! หากคุณต้องการเข้าไปดูใกล้ๆ โปรดให้คํา แนะนําด้วย! ”

กัปตันของเรือลาดตระเวน ตกตะลึงและรีบไปที่หน้าจอแสดงผลเรดาร์มองไปที่จุดที่กะพริบตลอดเวลา ”เข้าใกล้ด้วยความเร็วเต็ม

” ครับผม!”

 

ตูม!

 

เรือสําราญใช้แรงม้าทั้งหมดของมัน และแล่นไปตามทิศทางที่ระบุโดยสัญญาณที่ความเร็วเต็มที่

เมื่อระยะห่างระหว่างทั้งสองฝ่ายใกล้กัน เครื่องบินที่แล่นอยู่บนผิวน้ําทะเลก็ปรากฏตัวในแนวสายตาของเรือลาดตระเวน

 

ผู้สังเกตการณ์เรือลาดตระเวน เบิกตากว้างจ้องมองไม่เชื่อพลางตะโกนด้วยความประหลาดใจ ” รายงานต่อกัปตัน!” เราพบร่องรอยของเครื่องบินที่หายไปแล้วครับ! “

 

กัปตันเรือลาดตระเวน ประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้นพบเครื่องบินโดยสารที่สูญหาย!

 

” เข้าใกล้ด้วยความเร็วเต็มที่ ลองดูว่ามันเป็นซากเครื่องบินหรือเปล่า!”

 

กัปตันสั่งให้นักบินของเรือลาดตระเวน อยากรู้ว่าผู้โดยสารคนใดรอดชีวิตมาได้บ้าง

ผู้สังเกตการณ์เรือลาดตระเวน ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็พูดว่า ” กัปตันไม่มีความพังพินาศของเครื่องบิน ที่แล่นอยู่เหนือทะเล!”

กัปตันจ้องมาที่เขาแล้วตะคอก ” ถ้าไม่มีซากเครื่องบิน ทําไมคุณบอกฉันว่าเราพบร่องรอยของเครื่องบิน!” คุณมาเป็นผู้สังเกตุการณ์ได้อย่างไร! ”

ผู้สังเกตการณ์รู้สึกผิดและกระซิบว่า ” มีเครื่องบินอยู่บนผิวน้ําทะเลและมันไม่ได้เปรซากเครื่องบิน! เครื่องบินลํานี้กําลังใกล้มาถึงเรา!”

เมื่อได้ยินดังนั้น ดวงตาของกัปตันเบิกกว้าง นี่มุกหรือเปล่าเนี่ย!?เครื่องบินสามารถแล่นเหนือทะเลได้หรือ? ”

 

ผู้สังเกตการณ์มองไปที่เครื่องบิน ที่กําลังมาถึงอย่างรวดเร็วและตะโกนบอกกัปตันว่า ” กัปตันคุณสามารถเห็นด้วยตัวคุณเอง!สิ่งที่มาจากพื้นผิวของทะเลคือเครื่องบินจริงๆ!”

 

“ออกไปให้พ้นทาง!” ขอฉันดูหน่อย!”

กัปตันของเรือลาดตระเวน เดินไปที่ตําแหน่งของผู้สังเกตการณ์และมองไปที่ระยะทาง

 

เขาเห็นเครื่องบินลําหนึ่งแล่นผ่านพื้นผิวของทะเลสีครามทิ้งเส้นสีขาวไว้ ขณะที่มันพุ่งเข้าหาเขา

“มันเป็นเครื่องบินจริงๆ!”

 

สายตาของกัปตันเรือลาดตระเวนเต็มไปด้วยความตกใจมองไปที่เครื่องบินที่กําลังใกล้เข้ามา กัปตันเรือลาดตระเวนไม่สามารถสลัดความสงสัยออกมาได้

“ส่งวิทยุมา!”

 

กัปตันของเรือลาดตระเวน กลับมาได้สติ เรียกลูกเรือและส่งคลื่นวิทยุไปที่เครื่องบิน

 

“ต็ด ติด …”

 

ในห้องนักบินของเครื่องบิน เซี่ยจินซีผู้ที่นั่งอยู่บนที่นั่งผู้โดยสารตกใจเมื่อมองดูไฟ บนแดชบอร์ดราวกับว่ามีคนติดต่อมา

 

“เย่หยแสงนี้สว่างขึ้น ฉันควรทํายังไงดี?”

 

เย่หยู ก็เหลียวมองและพูดเบา ๆ ว่า “นั่นคือเสียงบีบวิทยุคุณเห็นสัญญาณใด ๆ บนเรดาร์หรือไม่?

 

”เรดาร์?” เซียจินซีพึมพํากับตัวเอง ขณะที่เธอมองหาแผงควบ คุม

“มีสัญญาณจริงๆ!” มันกําลังส่งสัญญาณมา! ”

 

ครู่ต่อมาเซี่ยจินซี ค้นพบแสงกระพริบบนหน้าจอเรดาร์ ในขณะเดียวกันก็ใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็ว

“มันเป็นคลื่นวิทยุที่เปล่งออกมา มันน่าจะเป็นเรือลาดตระเวนที่กําลังลาดตระเวนที่ผิวน้ําทะเล!”

 

หลังจากที่เย่หยูพูดจบ เขามองเซี่ยจินซีและพูดว่า “เปิดวิทยุและดูว่าอีกฝ่ายกําลังพูดอะไร”

 

ด้วยเสียงกระหม คลื่นวิทยุก็เชื่อมต่อกัน

 

“นี่คือเรือลาดตระเวน อีสเทอรี่ วิน หมายเลข 3 และนี่คือเรือลาดตระเวนอีสเทอรี่ วิน หมายเลข 3 ถ้าคุณได้รับ สัญญาณนี้โปรดตอบ!”

ความประหลาดใจพุ่งเข้าหาดวงตาของเซี่ยจินซี มันเป็นเรือลาดตระเวนจริงๆ!

ดวงตาที่มองงุนงงคู่หนึ่ง มองเหยู เชี่ยจินซีไม่รู้วิธีตอบกลับ

 

เมื่อเห็นอย่างนี้เย่หยู ก็หันไปทางวิทยุ แล้วพูดว่า “นี่คือเที่ยวบิน M570 ที่สูญหายไป กลับมาแล้ว!”

ปล้นสวรรค์

ปล้นสวรรค์

เรื่อง ปล้นสวรรค์ นักเรียนมัธยมปลายธรรมดา นามว่าเย่หยู จู่ๆวันหนึ่งก็มีลำแสงพุ่งลงมาที่มือของเขา ด้วยเหตุนี้เขาถึงได้ระบบปล้นสวรรค์มาคลอบครอง ในแต่ละวันเขาสามารถเปิดช่องมิติ เพื่อที่จะใช้มือของเขา ล้วงเข้าไปขโมยของต่างๆจากทุกที่มาเป็นของตน “ยอดภูเขาดาบ ซึ่งมีดาบวิเศษปักอยู่ จู่ๆก็เกิดวังวน พร้อมทั้งมีมือยื่นออกมา คว้าดาบวิเศษ ที่นิกายดาบสวรรค์เฝ้ารอคอย” “ดร.อากาสะแว่นตารุ่นล่าสุดของผมอยู่ไหนครับ” “ โอ้มันอยู่ตรงนี้ โคนัน เอ๊ะ! มันหายไปไหนแล้ว!” “ ฮ่าฮ่า ในที่สุดตำราฝังเข็มเล่มนี้ก็เป็นของข้า! อ๊ะ! ใครบังอาจขโมยไป”

Options

not work with dark mode
Reset