ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 66 เต็มไปด้วยชีวิตชีวา

บทที่ 66 เต็มไปด้วยชีวิตชีวา
โดย
Ink Stone_Fantasy

หลังจากวันวิคตอเรีย แปลงผักของข้างทางหน้าทางเข้าพื้นที่ประมงของฉินสือโอวล้วนปลูกผักผลไม้ไว้เต็มไปหมด
มะเขือเทศ มะเขือม่วง แตงกวา พริก พริกไทย ถั่วแขก กระเทียม กุยช่ายฯลฯ แต่ละอย่างล้วนปลูกไปครึ่งแถว ถ้าพวกนี้โตหมด ทั้งปีพื้นที่ประมงคงไม่ต้องซื้อผักแล้ว
ฉินสือโอวเอาราสเบอร์รี บลูเบอร์รีแล้วก็แบล็คเบอร์รีมาปลูกไว้ที่หลังแปลงผัก ถัดไปอีกก็เป็นเชอร์รี่ หลังสุดก็เป็นแอปเปิลแดงอเมริกา แอปเปิลและสาลี่
ตามความสูงแล้ว หน่ออ่อนต้นผัก พุ่มเบอร์รี แล้วยังมีต้นเชอร์รี่ ต้นแอปเปิล ความสูงเรียงกันไม่เป็นระเบียบแต่กลับดูสวย
สองวันผ่านไปเมล็ดสาหร่ายก็โปรยจนหมดแล้ว คนขับเครื่องบินเกษตรอูฐหนอกเดียวบอกลากับฉินสือโอวกลับบริษัทซึ่งตั้งอยู่ที่ควิเบก
เมล็ดสาหร่ายก็เหมือนกับวัชพืช ขอแค่อุณหภูมิเหมาะสม ขอแค่มีสารอาหารก็จะเติบโตอย่างรวดเร็ว ตอนนี้จิตสำนึกโพไซดอนอยู่ในทะเล ก็สามารถเห็นว่าในท้องน้ำมีสาหร่ายต้นเล็กๆพริ้วไหวอยู่ในน้ำ ทำให้พื้นทะเลไม่ดูร้างแล้งเดินไป
ฉินสือโอวเริ่มซื้อปูก้ามดาบกับปูเสฉวนตามแผนที่วางไว้แล้ว เจ้าพวกนี้อาจไม่ค่อยอร่อย แต่กลับเป็นส่วนที่ระบบนิเวศพื้นที่ประมงที่สมบูรณ์แบบจะขาดไม่ได้ พวกมันอาจตัวเล็กแต่บทบาทใหญ่ จนถูกขนานนามว่า “นักเก็บขยะก้นทะเล” สามารถกินสาหร่ายตายและในขณะเดียวกันก็เป็นอาหารให้กับพวกปลาหิมะ ปลาปากแหลม ปลาเซลฟิชได้ด้วย
ปูตัวน้อยจำนวนมากถูกโปรยลงทะเล ทำให้โลกใต้ทะเลที่เริ่มมีสาหร่ายดูคึกคักมากขึ้น
ปลาหมึกหอม หมึกกระดอง และปูก้ามดาบ ปูเสฉวน พวกมันล้วนเป็นสัตว์ที่อาศัยเป็นพื้นทะเล ปกติมองไปทางไหนก็เจอ แต่ตอนนี้ที่ก้นทะเลไม่มีเปลือกหอย และแนวปะการังไว้ให้พวกมันซ่อนตัว พวกมันจึงได้แต่ซ่อนตัวอยู่ในทราย ต้องแย่งที่อยู่อาศัยกันอยู่บ่อยๆ
แต่ที่ดีใจไปกับเรื่องนี้ที่สุดก็คือเหล่าปลาหิมะ และปลาเทราท์ที่ค่อยๆโตขึ้น ไม่ว่าฝ่ายชนะในการแก่งแย่งระหว่างลูกปลาหมึกและปูจะเป็นใคร ขอแค่ปะทะกันก็จะดึงดูดผู้ล่าอย่างปลาหิมะมา
พอได้สาหร่ายเป็นฐาน ห่วงโซ่อาหารของพื้นที่ประมงเริ่มอุดมสมบูรณ์ ฉินสือโอวจึงทุ่มเงินซื้อลูกปลาแฮร์ริ่งอีกห้าล้านตัว
เหล่าปลาแฮร์ริ่งที่ฉินสือโอวซื้อเข้ามาไม่ได้มีแค่เพียงชนิดเดียว แต่มีหลากชนิดอย่างปลาซาดีน ปลาแฮร์ริ่งแอตแลนติกที่อยู่ในตระกูลปลาแฮร์ริ่ง
ไม่ว่าจะเป็นปลาซาดีนหรือว่าปลาแฮร์ริ่งแอตแลนติกก็เป็นปลาที่ใช้เป็นอาหารที่สำคัญมาก และมีบทบาทสำคัญต่อระบบนิเวศทางทะเล
ปลาแฮร์ริ่งแอตแลนติกมีความสำคัญในการแปลงสารที่ผลิตโดยแพลงก์ตอน และรักษาจำนวนของสัตว์น้ำเปลือกแข็ง เคยและกุ้งอาร์กติก นอกจากนี้ พวกมันยังเป็นอาหารสำคัญของสัตว์ที่อยู่สูงขึ้นไปในห่วงโซ่อาหารอย่างปลาหิมะ
พื้นที่ประมงที่นิวฟันด์แลนด์ไม่ค่อยเพาะพันธุ์ปลาซาดีน เพราะปลาซาดีนเป็นปลาน้ำอุ่นนอกชายฝั่ง ปกติจะใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางอุณภูมิระหว่างยี่สิบถึงสามสิบองศา แม้ว่าพื้นที่ประมงในนิวฟันด์แลนด์จะมีกัลฟ์สตรีม แต่การจะเลี้ยงปลาซาดีนจำนวนมากก็ยังเป็นเรื่องค่อนข้างยาก
ที่ฉินสือโอวซื้อคือปลาซาร์ดีนแปซิฟิกมา ปลาชนิดนี้เป็นปลาประเภทที่เยอะที่สุดในหมู่ปลาซาดีน ส่วนมากจะกระจายอยู่แถวทะเลละแวกญี่ปุ่น หลายปีมานี้เพราะจำนวนปลาหิมะในพื้นที่ประมงนิวฟันด์แลนด์ลดลงอย่างมาก อุตสาหกรรมการประมงในแคนาดาจึงได้แต่นำเข้าปลาชนิดอื่นที่เหมาะต่อการเพาะพันธุ์เข้ามา ปลาซาร์ดีนแปซิฟิกก็คือหนึ่งในนั้น
การเพาะพันธุ์ปลาชนิดนี้ยังสามารถรับเงินชดเชยจากรัฐบาลได้ด้วย ปลาซาดีนทั้งหมดหนึ่งล้านตัว ฉินสือโอวใช้เงินไปสองแสน รัฐบาลให้ชดเชยมาแล้วแปดหมื่น
ลูกปลาเป็นเรือถูกส่งมาที่พื้นที่ประมงต้าฉิน วินนี่กลับค่อยๆเกิดความสงสัย สุดท้ายเธอจึงทนไม่ไหวที่จะถามฉินสือโอว “พื้นที่ประมงคุณนี่ดูเหมือนจะซื้อไปเสียทุกอย่างเลยนะ? แต่ก่อนไม่มีปลาแล้วเหรอ? นี่พื้นที่ประมงเชียวนะ ทำไมอย่างกับสระว่ายน้ำใหญ่ที่ใส่น้ำทะเลไว้?”
ชาร์คตอบคำถามแทนฉินสือโอวด้วยน้ำเสียงหงอย “วินนี่ คุณก็รู้ว่าพื้นที่ประมงนิวฟันด์แลนด์เสื่อมโทรมแล้ว แต่คุณอาจไม่รู้ว่าตอนนี้พื้นที่ประมงนิวฟันด์แลนด์เกือบจะเสียหายหมดแล้ว!”
“ใช่ แม้รัฐบาลจะใช้นโยบายฤดูตกปลา แต่ก็บังคับใช้ช้าเกินไป และอีกอย่างระบบนิเวศของพื้นที่ประมงไม่ได้ฟื้นฟูได้ด้วยแค่การห้ามจับปลา พื้นที่ประมงในทะเลใกล้เกาะแฟร์เวลเสียหายยิ่งกว่าอีก ที่นี่มีโรงงานเคมีที่น่าไปตายอยู่หลายโรง ทำให้น้ำทะเลปนเปื้อนรุนแรง ปลาไม่มีทางมีชีวิตรอดได้” ซีมอนสเตอร์พูดขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์
ฉินสือโอวพูดปลอบเขา “ไม่เป็นไรหรอก เพื่อนๆ อย่าเศร้าไปเลย เราเริ่มใหม่ ต้องสร้างพื้นที่ประมงยิ่งใหญ่ได้แน่!”
ชายฝั่งทะเลของพื้นที่ประมงต้าฉินยาวถึงสิบห้ากิโลเมตร ยื่นไปในกลางทะเลเกือบๆสี่ร้อยกิโลเมตร พื้นที่กว้างใหญ่ถึงหกพันตารางกิโลเมตร กว้างมากๆ
หลายๆคนอาจจะไม่รู้สึกอะไรกับเลขนี้ อาจต้องเปรียบเทียบสักหน่อย อ่างเจียวโจวในเขตหลู่ตงที่ประเทศจีนมีเนื้อที่ราวกว่าสี่ร้อยตารางกิโลเมตร ส่วนอ่าวป๋อไห่ที่มีฉายาว่าแหล่งปลาของจีนมีเนื้อที่หนึ่งหมื่นหกร้อยตารางกิโลเมตร ก็น่าจะพอรู้ว่าพื้นที่ประมงนี้ใหญ่แค่ไหนแล้ว
ตั้งแต่เกาะแฟร์เวลไปจนกลางทะเล พื้นที่ประมงก็ใหญ่ขนาดวงรอบนั้น!
เพียงแต่พื้นที่ประมงนิวฟันด์แลนด์ตอนนี้ไม่มีมูลค่า ไม่มีปลาหิมะแล้ว ถ้าจะสร้างพื้นที่ประมงใหญ่อย่างพื้นที่ประมงต้าฉินตั้งแต่ต้นก็ต้องการเงินทุนอย่างน้อยราวๆเป็นสิบล้านดอลลาร์แคนาดา เจ้าของพื้นที่ประมงจะไปมีสิบล้านดอลลาร์แคนาดาได้ไง? ต่อให้มีเงินเยอะขนาดนี้ งั้นทำไมต้องเปิดพื้นที่ประมงละ ไปลงทุนไอที เล่นหุ้น อสังหาริมทรัพย์ ทองไม่ดีกว่าเหรอ?
พื้นที่ประมงตอนนี้ถือว่าฟื้นฟูไปในส่วนของทะเล ทีนี้ก็ต้องสร้างสิ่งก่อสร้าง การก่อสร้างท่าน้ำสองท่าก็เร่งให้ไวขึ้นแล้ว บริษัทก่อสร้างวิลก็กำลังเร่งออกแบบ ฉินสือโอวยังซื้อไฟล่อปลาพลังงานแสงอาทิตย์มาติดไว้ในพื้นที่ประมงเพื่อให้ปลามั่นคงขึ้นด้วย
แม้ไฟล่อปลาจะแพง แต่สำหรับพื้นที่ประมงที่เลี้ยงปล่อยก็เป็นของจำเป็น สัตว์ทะเลส่วนใหญ่ชอบแสง ไฟล่อปลาส่องทั้งกลางวันกลางคืนแน่นอนว่าสามารถล่อให้ปลามาอาศัยอยู่รอบๆได้ ไม่ออกจากพื้นที่ประมงไปในทะเลลึก
ไฟล่อปลาแบบที่ฉินสือโอวซื้อเป็นไฟที่ทันสมัยที่สุดในระดับนานาชาติ แบ่งเป็นสายๆ สายหนึ่งความยาวก็มักจะถึงยี่สิบแปดถึงห้าสิบเมตร เรียงกันสิบถึงยี่สิบเส้นโดยมีจำนวนไฟแสงเย็นต่างกัน มีตั้งแต่บริเวณตื้นจนไปถึงทะเลลึก
ด้านบนสุดของไฟล่อปลาเป็นแผ่นชาร์จไฟพลังงานแสงอาทิตย์ที่ลอยอยู่เหนือน้ำ พอตกกลางคืนก็จะแปรเป็นพลังงานไฟฟ้ารักษาความสว่างของไฟซึ่งช่วยออมแรงของเจ้าของพื้นที่ประมงได้มาก
ฉินสือโอวยังวางแผนจะสร้างประภาคารสักที่ แต่นี่ก็เป็นเรื่องทีหลัง ตอนนี้ยังไม่วางแผนจะทำ
กลางวันของวันหนึ่ง ฉินสือโอวกำลังคิดจะไปตระเวนรอบพื้นที่ประมงดูว่าไฟล่อปลาทำงานเป็นไงบ้าง ทันใดนั้นหู่จือกับเป้าจือก็วิ่งมาอย่างรีบร้อน พอเห็นเขาก็เห่า “โฮ่งๆ” ไม่หยุด
วินนี่จะเข้าไปปลอบเจ้าสองแสบ หู่จือกระโดดออกจากอ้อมกอดของเธอ ผงกหัวขึ้นเห่าไม่เลิก
ฉินสือโอวรู้ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น เขาให้วินนี่ปล่อยเป้าจือ เจ้าสองตัวก็รีบวิ่งออกไปนอกบ้านแล้วหันหน้ากลับมาเห่าเรียกเขา
ฉินสือโอวเลี้ยงหู่จือกับเป้าจือด้วยวิธีเลี้ยงปล่อยมาโดยตลอด สองตัวนี้ได้พลังโพไซดอนไปก็ฉลาดไม่เบา หลังจากที่มาอยู่พื้นที่ประมงก็ตระเวนไปรอบ รู้จักเฝ้าบ้านตั้งแต่เล็กๆ
ฉินสือโอวเดาว่าหู่จือกับเป้าจืออาจจะเจอคนขโมยปลาหรือแอบตกปลาในพื้นที่ประมง
การตกปลาในทะเลที่แคนาดาไม่ได้ทำได้ตามใจชอบ จะตกปลาจะต้องมีใบรับรอง อีกอย่างถ้ามาตกปลาในพื้นที่ประมงก็ต้องจ่ายเงิน
ใช่ว่าเป็นคนจากประเทศพัฒนาแล้วจะเป็นคนดีไปเสียหมด ที่แคนาดาก็มีคนแอบตกปลา สองวันก่อนก็มีข่าวที่ช่องโทรทัศน์เซนต์จอห์นว่ามีคนที่แอบเข้าไปตกปลาห้าคนแล้วถูกเจ้าของพบ ทั้งสองฝ่ายเกิดปากเสียง กลุ่มคนแอบเข้ามาตกปลาชกต่อยเจ้าของจนบาดเจ็บ
ฉินสือโอวตามไป หู่จือกับเป้าจือก้าวขาน้อยๆวิ่งอย่างรวดเร็ว
มาที่พื้นที่ประมงสิบกว่าวัน ทั้งกินดีอยู่ดีทั้งได้พลังโพไซดอนคอยบำรุงร่างกาย เจ้าสองตัวโตและแข็งแรงขึ้น ขนสีทองบนตัวที่อย่างกับเคลือบทองเป็นชั้นๆ แสงส่องลงไปยังแสบตา
วิ่งตามหมาไปบนหาดสิบกว่านาที ฉินสือโอวก็ชักเซ็งขึ้นมา ดูท่าพื้นที่ประมงนี้ใหญ่ไปก็ไม่ดี แค่จะไปขวางคนขโมยของยังเปลืองแรงขนาดนี้
ในที่สุดทั้งสองก็ผ่อนความเร็วลง ทั้งสองหมอบลงครึ่งตัวแล้ววิ่งไปด้านหน้าแบบแอบๆโดยไม่มีใครสอน
พอถึงตรงนี้ ฉินสือโอวก็เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ที่แท้ก็มีไอ้คนสองคนนี้ปรากฏตัวบนหาด พวกเขากลับดูไม่เหมือนแอบเข้ามาตกปลา เพราะไม่มีอุปกรณ์ แต่ทั้งสองต่างสะพายกระเป๋าที่ใหญ่ราวกระป๋ากีร์ต้ามาด้วย
สองคนกำลังก้มลงหาบางอย่างบนหาดทราย พลางคุยเล่นกันเป็นพักๆดูมีความสุข
ฉินสือโอวเดินเข้าไปแล้วถามขึ้น “ไฮ เพื่อน พวกนายมาทำอะไรกันที่นี่?”
ทั้งสองเป็นคนวัยกลางคนอายุสามสิบกว่า โกนหัวล้าน ทั้งหน้ามีกล้ามเนื้อปูดดูดุดัน แค่ท่อนบนก็มีรอยสักเต็มไปหมด ดูๆแล้วไม่ใช่คนดีอะไร
“เรื่องอะไรของแก?” หนุ่มร่างใหญ่คนหนึ่งพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยดี อีกคนกลับมองฉินสือโอวอย่างตกใจแล้วพูดขึ้น “เพื่อน แล้วนายคิดจะมาทำอะไรที่นี่?”
ฉินสือโอวพูดตอบ “นี่คือพื้นที่ประมงของฉัน นายว่าฉันยุ่งได้ไหม?”
พอได้ยินที่เขาพูด ชายทั้งสองก็อึ้งไป คนหนึ่งในนั้นพูดขึ้น “พื้นที่ประมงเก่าๆนี่ไม่ได้เจ๊งไปนานแล้วเหรอ? ทำไมถึงมีเจ้าของอีก?”
อีกคนกระแอมไอแล้วพูดขึ้น “โอเค เพื่อน เราไม่รู้ว่าพื้นที่ประมงนี้มีเจ้าของแล้ว งั้นก็ขอโทษด้วยที่รบกวน เดี๋ยวเราจะไปเดี๋ยวนี้”
“จะไปเดี๋ยวนี้? เพื่อน เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า? เราแค่จับเต่าได้ไปหกตัว มันก็ไม่เท่าไรนี่!” ชายที่ออกปากก่อนหน้านี้พูดขึ้น
คิ้วของฉินสือโอวขมวดเข้าหากัน เขามองไปที่กระเป๋าเป้บนตัวทั้งสอง “พวกนายมาจับเต่าทะเล? เต่าบึงจุด?”
ทางตะวันออกของหาดนี้ก็คือปากอ่าวภูเขาหิมะซึ่งเป็นถิ่นของเต่าบึงจุด อีกอย่างเต่าบึงจุดจะขึ้นมาวางไข่บนหาดช่วงเดือนพฤษภาคมถึงกรกฎาคม ช่วงนี้เป็นช่วงที่จะจับพวกมันได้ง่ายที่สุด
………………………………………