ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1155 ร่วมมือกันล่าสัตว์

จะให้หมูป่าพุ่งมาถึงข้างหน้าไม่ได้ เจ้านั่นน้ำหนักอย่างน้อยก็มีสองสามร้อยกิโล แรงปะทะเหมือนกับรถยนต์เล็ก ตายได้เลยนะ!
ฉินสือโอวจับแขนทั้งสองของพ่อเอาไว้จากด้านหลัง ให้เขายกปืนขึ้น มือซ้ายพยุงปากปืนไว้อย่างมั่นคง ด้ามปืนพาดอยู่บนไหล่ของพ่อ ตาด้านหนึ่งหาศูนย์หน้าและหมูเพศเมียที่ตาแดงก่ำด้านหลังเจอ นิ้วมือเหนี่ยวไกเบาๆ “ปัง ปัง ปัง!”
เสียงดังขึ้นสามเสียง ปากปืนไรเฟิลมีจังหวะขยับ หมูป่าเพศเมียที่วิ่งอยู่ด้านหน้าเหมือนถูกค้อนทุบบนหัว ฝีเท้าที่เย่อหยิ่งก็สะดุดขึ้นมาในทันที
แต่ว่าพลังชีวิตของเจ้าตัวใหญ่ดื้อรั้นมาก หน้าผากของหมูป่าเพศเมียตัวนี้ถูกเปิดออกบางส่วน แต่ยังทนไล่ตามไปข้างหน้าอีกสิบยี่สิบเมตร
ราชาเจ้าป่าซิมบ้าหันกลับมามองทีหนึ่ง มันตกใจแทบบ้า หนีบหางร้องคร่ำครวญ แล้ววิ่งต่อไป!
ด้านหลังยังมีหมู่ป่าเพศเมียอีกสี่ห้าตัว ใหญ่บ้างเล็กบ้าง เล็กสุดก็มีความยาวลำตัวหนึ่งเมตรครึ่ง มิน่าแมวป่าถึงกลัวขนาดนี้ ถ้าหากถูกหมู่ป่าพวกนี้ตามทันแล้วล้อมเอาไว้ งั้นราชาเจ้าป่าซิมบ้าคงกลายเป็นซิมบ้าตายแน่นอน
ได้ยินเสียงปืนและเสียงเห่า เห็นพี่ใหญ่ด้านหน้าใกล้ตาย บวกกับมีสุนัขล่าเนื้อกับหมีสีน้ำตาลปรากฏตัวอยู่ข้างหน้า หมูป่าเพศเมียพวกนี้ตกใจกลัว ฝีเท้าที่วิ่งอยู่ของพวกมันหยุดลง มองไปทางกลุ่มฉินสือโอวอย่างลังเล ไม่กล้าไล่ตามแมวป่าต่อแล้ว
ตอนนี้ถึงคราวพวกเสือหมีหมาป่าแสดงฤทธิ์แล้ว หู่จือเป้าจือเข้าขนาบสองข้าง ฉงต้าวิ่งคำรามจากทางตรง ข้างๆ ยังมีหมาป่าขาวที่อ้าปากแยกเขี้ยวยิงฟันตัวหนึ่ง
เหล่าหมูป่าเพศเมียที่ถูกกลิ่นของทรัฟเฟิลดึงดูดความสนใจ พวกมันวนหมุนอยู่กับที่อย่างตกใจ สุ่มหาทิศทางหนึ่งแล้ววิ่งหนี มีตัวหนึ่งแตกตื่น ไม่ได้หันหลังวิ่งแต่วิ่งไปด้านข้างจึงชนเข้ากับเขี้ยวของหู่จือ
สุนัขพันธุ์แลบราดอร์ริทรีฟเวอร์ธรรมดา เผชิญกับหมูป่าได้ไม่นาน พวกมันไม่ใช่คู่ต่อสู้ในระดับเดียวกัน
หู่จือและเป้าจือไม่ใช่สุนัขพันธุ์แลบราดอร์ริทรีฟเวอร์ธรรมดา แต่พวกมันเป็นราชาสุนัขก็ไม่เกินไป ถ้าหากอยู่ในสนามสู้สุนัข หู่จือและเป้าจือสามารถจะกัดพวกสุนัขพันธุ์ทิเบตัน มาสทิฟฟ์ สุนัขพันธุ์ฟิล่า บราซิเลียโร สุนัขพันธุ์อเมริกันพิทบูล เทอร์เรีย จนวิญญาณล่องลอยได้!
ตามหมูป่าตัวนั้นทัน หู่จือเหมือนกับเสือชีตาห์ที่ล่าเหยื่อ มันกระโดดขึ้นมา แล้วชนเข้าไปที่คอของหมู่ป่าอย่างดุร้าย สี่เท้าเกาะอยู่อย่างแน่นหนา อ้าปากแล้วกัดลงไปที่เส้นเลือดบนคออย่างแรง
จุดสำคัญถูกยึดไว้ ความเร็วของหมู่ป่าตัวนี้ก็ช้าลงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เป้าจือก็ตามมา แล้วกัดไปที่คออีกฝั่งของหมูป่า หมาป่าขาวน้อยยิ่งดุดัน หลังจากพุ่งไปข้างหน้าก็กัดเข้าที่ขาหลังข้างหนึ่งของหมูป่าเอาไว้
หมูป่าเพศเมียเจ็บจนร้องครวญคราง ตอนนี้ความดุร้ายของมันก็ถูกกระตุ้นออกมา เบิกดวงตาแดงก่ำหันหัวไปหาคู่ต่อสู้ อ้าปากให้เห็นเขี้ยวฟันสั้นๆ แม้ว่าหมูป่าเพศเมียจะมีเขี้ยวเหมือนกับหมู่ป่าเพศผู้ แต่ว่าสั้นกว่ามาก
มันหันหัวไป สิ่งที่เห็นคือราชาแห่งป่าที่ขนาดตัวใหญ่กว่ามันมาก หมีสีน้ำตาลโคดิแอค!
ฉงต้าอ้าปากส่งเสียงร้องที่น่ากลัวออกมา เผยให้เห็นเขี้ยวฟันที่แหลมคม ต่อด้วยฝ่ามือใหญ่ข้างหนึ่งยกขึ้นมาแล้วตบไปที่หัวของหมูป่าเพศเมีย
หมูป่าไม่ยอมด้อยกว่า พาเจ้าสามตัวพุ่งไปทางฉงต้า!
ฝ่ามือใหญ่ของฉงต้าตบเข้าที่หลังหัวของมัน แต่มันเองก็ชนเข้ากับหน้าท้องของฉงต้าจนล้มลง จากนั้นก็ส่ายร่างกายอย่างรุนแรงเพื่อจะสลัดหนอนสามตัวที่ติดอยู่ออก ในเวลาเดียวกันก็เงยหน้าร้องคำราม ความดุร้ายนั้น แสดงให้เห็นความอหังการ์ของหมูป่าในป่า
เรี่ยวแรงของหู่จือเป้าจือเยอะมาก หมูป่าสลัดพวกมันออกไม่ได้ จึงคิดที่จะล้มลงกับพื้นเพื่อทับพวกมันให้ตาย ถ้าหากเป็นหนึ่งต่อหนึ่ง ยุทธวิธีนี้ถูกต้อง แต่ตอนนี้มันมีคู่ต่อสู้มากเกินไป โดยเฉพาะยังมีหมีสีน้ำตาลที่ร่างใหญ่แรงเยอะกำลังจ้องพร้อมตะครุบอยู่
พอหมูป่าล้มลง หู่จือและเป้าจือกระโดดหลบลงมาอย่างคล่องแคล่ว เสียงดัง ‘โครม’ ของหมูป่าที่ล้มลงบนพื้น ทีนี้มันลุกไม่ขึ้นแล้ว ฉงต้าเหมือนกับเสือ มันกระโดดไปบนหน้าท้องของหมูป่า ยกฝ่ามือใหญ่ทั้งสองแล้วเริ่มตบอย่างแรง!
แค่ฉงต้ากระโดดขึ้นไปเท่านั้น พลังชีวิตของหมูป่าเพศเมียนี้ก็ถูกลดลงกว่าครึ่งแล้ว ทวารเปิด แม้แต่ขี้ยังถูกทับจนออกมา!
กลุ่มฉินสือโอวมองจนปากคอแห้ง เวร หมูป่าเพศเมียนี้น่าอนาถมาก
มองดูฉงต้าตบหมูป่าเพศเมีย อาร์ม็องรู้สึกทึ่งมาก “หมีสีน้ำตาลยังมีการโจมตีแบบนี้ด้วย? พวกมันน่าจะกดคู่ต่อสู้ไว้แล้วใช้เขี้ยวฟันฉีกกัดถึงจะถูก ฉงต้าก็เหมือนกับยอดฝีมือสานต่า ช่างน่าตกใจจริงๆ”
“ผมรู้สึกว่ามันฝึกมวยหย่งชุน” พี่เขยพูดพึมพำ
หมูป่าเพศเมียนี้ถูกฉงต้าสะกดไว้จันพลิกตัวไม่ได้ หู่จือเป้าจือหมาป่าขาวน้อยก็เข้าไปฉีกกัดอีก หลังจากเลือดออกสักพัก แรงขัดขืนของหมูป่าเพศเมียก็ไม่มีแล้ว มันร้องงึมงำไม่กี่คำ สี่เท้ายืดออก แล้วมันก็ตาย!
ฉินสือโอวเดินเข้าไปดู หมูป่าเพศเมียตายได้น่าอนาถมาก สมองถูกฉงต้าตบจนแบะ พ่อของฉินสือโอวก็เข้าไปดู ส่ายหัวพูดอย่างเสียดาย “เก็บกวาดเนื้อหัวหมูยากแล้ว”
อาร์ม็อง “…”
ถ้าหมูป่าตัวนี้ไม่ทำตัวเองล้มนอนลง ตอนนี้ก็คงจะยังสู้กับฉงต้าอย่างดุเดือดแน่ พลังชีวิตและพลังต่อสู้ของสัตว์ป่าดุร้ายน่ากลัวมาก
แน่นอนว่ามนุษย์น่ากลัวกว่า หมูป่าเพศเมียตัวก่อนหน้านี้มีรูปร่างใหญ่และดุร้ายกว่า แต่กลับถูกกระสุนสามนัดทำให้ล้มลง ยกเดียวก็ทนไม่ได้แล้ว!
หมูป่าสองตัว ฉินสือโอวถอนหายใจ เจ้าพวกนี้กระตือรือร้นเกินไปแล้ว ความจริงแล้วหมูตัวเดียวก็เพียงพอที่จะให้พวกเขากินแล้ว วินนี่ไม่ค่อยชอบกินเนื้อหมูป่า แบบนี้สองตัวคงกินไม่หมดแน่ ยังต้องเอาพวกมันลงเขาอีก
พ่อของฉินสือโอวทอดถอนใจอยู่ข้างๆ “แก่แล้ว แก่แล้ว ตอนสมัยเป็นหนุ่ม เมื่อครู่ฉันคนเดียวก็ยิงหมู่ป่าตัวนั้นได้แล้ว”
อาร์ม็องเอามือถือยื่นให้ฉินสือโอว บอกว่า “รูปภาพนี้คู่กับหัวข้ออะไรถึงจะดี? การสืบทอดพลัง?”
บนหน้าจอ เป็นภาพจังหวะที่ฉินสือโอวช่วยพ่อถือปืนเพื่อยิงจากด้านหลัง อาร์ม็องจับภาพได้เก่งมาก ภายใต้สถานการณ์ที่กดดันขนาดนี้เขายังสามารถจับภาพนี้ได้อีก เก่งมากแล้ว
ที่จริงแล้ว นี่ถือเป็นการสืบทอดของพลัง ตอนที่ฉินสือโอวฝึกเขียนหนังสือตอนเด็ก เริ่มแรกพ่อของฉินสือโอวก็คอยจับมือเขาไว้จากด้านหลัง สอนเขาวาดตารางทีละขีดทีละเส้น ตอนนี้กลับกันแล้ว เขาช่วยพ่อยิงปืน
“ภาพถ่ายดีมาก อีกเดี๋ยวส่งให้ผมด้วยนะ” ฉินสือโอวพูดกับอาร์ม็องอย่างจริงใจ ครั้งนี้พี่เขยใหญ่ทำได้ไม่เลว
พาหมูป่าสองตัวนี้กลับไป วินนี่พูดอย่างไม่ชอบใจว่า “พวกคุณทำอะไรกันเนี่ย? ฟาร์มปลายังเลี้ยงหมูป่าไว้อีกหลายตัวนะ พวกคุณยังจะล่ามาขนาดนี้ ฟุ่มเฟือยชัดๆ”
“พวกเราฆ่าแค่ตัวเดียว อีกตัวหนึ่งพวกฉงต้าเป็นคนฆ่า คุณดูภาพที่น่าอนาถของหัวหมูนั่นสิ” ฉินสือโอวชี้ให้วินนี่ดู
แม่ของฉินสือโอวกลับดีใจ บอกว่า “หมูอ้วนใหญ่ขนาดนี้สองตัว แล้วยังเป็นหมูป่าอีก เอากลับไปทำเนื้อตากแห้ง เนื้อผึ่งลมก็ดีมากไม่ใช่เหรอ? หมูป่านี้แพงมาก ที่บ้านเราครึ่งโลตั้งหนึ่งร้อยหยวนแน่ะ”
พ่อของฉินสือโอวพยักหน้า การรับรู้ของทั้งสองคนกับวินนี่ไม่เหมือนกัน พวกเขามีความคิดของการเกษตรขนาดเล็กดั้งเดิม วินนี่มีความคิดตระหนักถึงสิ่งแวดล้อมของหญิงแคนาดา
ได้ยินที่ฉินสือโอวและแม่ของฉินสือโอวพูด วินนี่กลับคำทันที
เธอเรียกเสือหมีหมาป่ามา ใช้กระดาษชำระเช็ดรอยเลือดบนกรงเล็บและปาก บอกอย่างดีใจว่า “เด็กๆ ทำได้ดีมาก พวกเธอสามารถล่าหมูป่าได้แล้วเหรอ? เก่งมากเลย พวกเธอโตกันหมดแล้ว แม่ดีใจมาก…”
……………………………………………………………….