ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1297 งานพึ่งทักษะ

เมื่อรู้ว่าหอยเม่นเอ็กไคโนคอคคัสมาถึงแล้ว บัตเลอร์ก็ขับเรือยอชต์ลำเล็กกลับมาอย่างดีอกดีใจ หลังจากกระโดดขึ้นมาบนท่าเรือแล้วเขาก็เริ่มร้องตะโกนออกมาว่า “ฉิน ฉิน หอยเม่นของฉันอยู่ที่ไหน?”
ฉินสือโอวขยับมุมปากไปมา พาเขาขึ้นไปบนเรือบรรทุกสินค้า ให้เขาไปตรวจดูลูกบอลหนามกลมเล็กเหล่านี้ที่อยู่ในกล่องเพาะพันธุ์
บัตเลอร์ใช้คีมหนีบหอยเม่นตัวหนึ่งขึ้นมาดู สายตาแน่นิ่ง ราวกับประติมากรที่กำลังชื่นชมหินอ่อนชั้นดีอยู่อย่างไรอย่างนั้น
หลังจากดูไปสักพักแล้ว ลุงหนวดก็พูดด้วยน้ำเสียงแปลกใจว่า “โอ้พระเจ้า นี่ก็คือหอยเม่นเอ็กไคโนคอคคัสเหรอ? ที่คนจีนกับคนญี่ปุ่นชอบกินก็คือเจ้าตัวนี้นี่เองเหรอ? มองไปแล้วพวกมันนั้นช่างน่ารักน่าชังเสียจริงเลย”
มุมปากฉินสือโอวกระตุกขึ้นมาถี่ๆ บิลดึงเขาไปแล้วพูดกับเขาเสียงเบาว่า “นี่ก็คือคนที่คุณบอกว่าจะเป็นคนตรวจเช็กหอยเม่นที่เก่งกาจคนนั้นเหรอครับ? แหม จะพูดอย่างไรดี ดูจากภายนอกแล้วดูไม่ออกเลยนะครับ”
เมื่อเจอเข้ากับสายตาอำมหิตของฉินสือโอวแล้ว บัตเลอร์ก็หัวเราะฮ่าออกมา เขาตบไปที่บ่าของท่านชายฉินแล้วพูดว่า “โอเคๆ ใจเย็นๆ เพื่อน ฉันล้อเล่นเฉยๆ เท่านั้นแหละ ต้องรู้นะว่าตอนฉันอายุสิบสี่ก็ได้ออกไปยังทะเลทางตอนเหนือของน่านน้ำจีนเพื่อจับหอยเม่นมาแล้ว”
บัตเลอร์ตรวจเช็กกล่องเพาะเลี้ยงอย่างละเอียดถี่ถ้วนพยักหน้าแล้วพูดว่า “ไม่มีปัญหาอะไร นี่เป็นหอยเม่นเอ็กไคโนคอคคัสจริงๆ แถมมีชีวิตชีวามากด้วย ทำได้ดีมากเพื่อน ในปัจจุบันของดีแบบนี้หาเจอได้ยากมากเลย”
เมื่อได้ยินคำนี้แล้ว ใบหน้าของบิลก็เผยสีหน้าได้ใจออกมา แล้วพูดว่า “ก็ถือว่าไม่เลวครับ ผมเองก็ต้องพึ่งเส้นสายนิดหน่อยถึงจะหามาได้เหมือนกัน”
บัตเลอร์จับมือกับบิลแล้วพูดกับฉินสือโอวว่า “คุณได้รู้จักกับเพื่อนที่มีความสามารถคนหนึ่งแล้ว ตอนนี้ตลาดหอยเม่นวุ่นวายมาก ไม่กี่วันก่อนที่ญี่ปุ่นผมได้ยินมาว่าฟาร์มเพาะพันธุ์ที่สิงคโปร์ตอนนี้ชอบเอาเม่นมุราซากิไปหลอกขายว่าเป็นหอยเม่นเอ็กไคโนคอคคัส ทำให้พ่อค้าอาหารทะเลในญี่ปุ่นเสียหายกันหลายคนเลย”
หอยเม่นคือหนึ่งในอาหารรสเลิศในตำนานของประเทศในทวีปเอเชียตะวันออก ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นอัญมณีทั้งแปด ส่วนของเจ้าตัวนี้ที่สามารถกินได้ก็คือไข่หอยเม่น อุดมไปด้วยสารอาหาร รสชาติอร่อย เป็นประโยชน์ต่อการบำรุงและเสริมความแข็งแกร่งให้กับร่างกายมาก
ส่วนอาหารที่นำไข่หอยเม่นไปเป็นส่วนประกอบหลักในการแปรรูปอย่างเช่นผงหอยเม่น หอยเม่นหมักน้ำแอลกอฮอล์ หอยเม่นแช่แข็ง หอยเม่นนึ่งหรือซอสหอยเม่นนั้นก็ยิ่งได้รับความนิยมจากคนระดับที่มีรายได้สูงมากด้วย
เนื่องด้วยอิทธิพลของประเทศในทวีปเอเชียตะวันออกกับโลกมีมากขึ้น และเนื่องด้วยผู้คนเชื้อสายจีน เชื้อสายญี่ปุ่นและเชื้อสายเกาหลีได้กระจายไปอยู่ทั่วทุกมุมโลก ทำให้ไข่หอยเม่นค่อยๆ เข้าไปสู่ตลาดนานาชาติ
ในปัจจุบันไข่หอยเม่นเอ็กไคโนคอคคัสที่เมืองแถบตะวันออกเฉียงเหนือของจีนผลิตออกมาก็คือผลิตภัณฑ์เม่นทะเลที่ดีที่สุดในโลก ได้รับความนิยมในทวีปเอมริกามากเช่นเดียวกัน ถึงขั้นว่าไม่พอกับปริมาณความต้องการของตลาด งานอภิเษกสมรสของเจ้าชายวิลเลี่ยมที่เพิ่งจัดขึ้นเมื่อปีที่แล้ว ในงานเลี้ยงก็มีหอยเม่นเอ็กไคโนคอคคัสด้วยเช่นกัน
หอยเม่นมุราซากิที่บัตเลอร์พูดถึงมีรูปร่างภายนอกที่คล้ายกับหอยเม่นเอ็กไคโนคอคคัส ภายนอกเป็นสีม่วงดำเหมือนกัน ดังนั้นจึงมีพ่อค้าบางคนที่มักจะเอามันมาหลอกขายเป็นหอยเม่นเอ็กไคโนคอคคัส
ความจริงแล้วหอยมุราซากิก็เป็นของล้ำค่าเช่นกัน แต่ว่าก็ยังเทียบกับหอยเม่นเอ็กไคโนคอคคัสไม่ได้ หอยมุราซากิเป็นสัตว์ที่โตในน่านน้ำแถบร้อน แต่หอยเม่นเอ็กไคโนคอคคัสเป็นสัตว์ที่อาศัยอยู่ในน่านน้ำแถบหนาวเย็น โดยปกติแล้วสำหรับสัตว์พันธุ์เดียวกัน สัตว์ที่เติบโตในน่านน้ำหนาวเย็นจะมีราคาสูงกว่าที่เติบโตมาจากน่านน้ำเขตร้อน
หอยเม่นที่บิลส่งมาพวกนี้ก็คือลูกหอยเม่น ชื่อทางวิทยาศาสตร์คืออนุบาลเม่น ในช่วงนี้พวกมันจะพิถีพิถันในคุณภาพน้ำมาก แน่นอนว่าคุณภาพน้ำของฟาร์มปลาต้าฉินแทบจะเป็นหนึ่งในอเมริกาเหนือแล้ว จึงเหมาะสมเป็นที่สุด
การเพาะเลี้ยงหอยทะเลจะลำบากกว่าการเพาะเลี้ยงกุ้งปูมาก เพราะจำเป็นจะต้องนำพวกมันไปวางไว้บนแผ่นเพาะพันธุ์ก่อน ไม่สามารถโยนพวกมันลงไปในทะเลแล้วไม่สนใจเลยได้ หากว่าเห็นแก่ความสะดวกสบายเลือกใช้วิธีเลี้ยงแบบปล่อยตามธรรมชาติแล้วล่ะก็ ผ่านไปไม่กี่วันก็คงเห็นหอยเม่นที่โยนลงไปลอยขึ้นมาทั้งหมด ซึ่งแน่นอนว่าพวกมันคงตายไปแล้ว
การที่บิลสามารถร่วมงานกับฉินสือโอวได้ดีมาตลอด ก็เพราะว่าเขาเป็นคนมีความสามารถ ทำงานดี การมาในครั้งนี้ของเขาก็ได้เตรียมอุปกรณ์ที่จำเป็นต่อการเพาะเลี้ยงมาครบหมดแล้ว ฉินสือโอวเพียงแค่นำมาใช้ก็ได้แล้ว
อุปกรณ์ที่จำเป็นในการเพาะเลี้ยงก็คือแผ่นเพาะพันธุ์กับโครง แผ่นเพาะพันธุ์ใช้สำหรับเก็บอนุบาลเม่นที่กลายพันธุ์ แถมยังสามารถใช้เป็นที่เลี้ยงดูอนุบาลเม่นกับให้อาหารจำพวกไดอะตอมให้กับอนุบาลเม่นที่กลายพันธุ์ได้ด้วย ส่วนโครงหลักๆ ก็ใช้เพื่อจัดเก็บแผ่นเพาะพันธุ์นั่นเอง เพื่อให้ง่ายต่อการเลี้ยงดูมากขึ้น
ที่จริงแล้ว แผ่นเพาะพันธุ์ก็คือแผ่นลอนคลื่นที่ทำจากพอลิไวนิลคลอไรด์ที่ปลอดสารพิษนั่นเอง มีความยาวครึ่งเมตร ความกว้างสี่สิบเซนติเมตร หนาครึ่งมิลลิเมตร มีลอนคลื่นบนแผ่น ความสูงของลอนคลื่นคือ 1.5 มิลลิเมตรโดยประมาณ
โครงสำหรับยึดแผ่นเพาะเลี้ยงมีทั้งแบบทรงตะกร้าและแบบพับได้ โครงแต่ละอันสามารถบรรจุแผ่นเพาะพันธุ์ได้ 20 แผ่น
โครงที่บิลลี่นำมาด้วยเป็นแบบพับได้ เขาให้คนงานทำการเปิดออกให้ดูอันหนึ่ง แล้วพูดว่า “คุณดูสิ ไม่ว่าจะวางแบบแนวนอนหรือแนวตั้ง หากใช้โครงอันนี้แล้ว แผ่นเพาะพันธุ์ก็จะไม่หลุดออกไปได้ง่ายๆ อย่างแน่นอน อีกอย่างโครงแบบนี้มีพื้นที่มาก ทำให้แผ่นเพาะพันธุ์มีพื้นที่ให้เว้นระยะห่างเยอะ และไม่ทับซ้อนกันได้ง่าย เหมาะมากสำหรับการใช้กับลูกหอยเม่น”
เมื่อตรวจดูทั้งหมดว่าไม่มีปัญหาอะไรแล้ว ก็ถึงเวลาทำการเพาะพันธุ์แล้ว
ฟาร์มปลาทั่วไปจะทำการขุดสระเพาะพันธุ์ก่อน แต่ว่าที่ฟาร์มปลาต้าฉินมีแบบพร้อมใช้เลย นั่นก็คือสระเพาะพันธุ์แบบต่อสำเร็จรูป ทันสมัยกว่า และมีพื้นที่มากกว่าด้วย
ก่อนหน้านี้ในสระเพาะพันธุ์มีการเลี้ยงกุ้งไว้ ฉินสือโอวให้พวกชาวประมงเปิดจุกปิดน้ำออกเพื่อปล่อยกุ้งลงไปในฟาร์มปลา อย่างไรเสียเขาก็ได้ถ่ายพลังโพไซดอนให้กุ้งไปพอสมควรแล้ว ปลาตัวเมียที่สามารถวางไข่ได้ก็วางไข่แล้ว การปล่อยไปอยู่ในทะเลตอนนี้จึงไม่มีปัญหา
หลังจากจัดการสระเพาะพันธุ์เสร็จแล้ว บิลก็สั่งการให้คนงานและชาวประมงนำโครงไปวางไว้ข้างในทีละอัน จากนั้นค่อยวางแผ่นเพาะพันธุ์ไว้ข้างบน สุดท้ายจึงจะนำอนุบาลเม่นไปวางไว้
แผ่นเพาะพันธุ์หนึ่งแผ่นสามารถเลี้ยงอนุบาลเม่นได้ประมาณสี่สิบตัว ตอนนี้พวกมันยังตัวเล็ก อีกหน่อยพอโตแล้วยังต้องมีการขยายพันธุ์อีก ทำให้สามารถเพาะได้มากกว่านี้อีก
หลังจากปล่อยพวกหอยเม่นไปในสระเพาะพันธุ์แล้ว บิลก็พูดกับฉินสือโอวว่า “อนุบาลเม่นค่อนข้างพิถีพิถันเรื่องอุณหภูมิน้ำด้วยนะครับ แต่ว่าฤดูร้อนไม่เป็นไร คุณแค่ระวังเรื่องคุณภาพน้ำก็พอแล้ว”
ฉินสือโอวเปิดดูคู่มือการเพาะเลี้ยง แล้วพูดว่า “ทุกวันต้องทำการเปลี่ยนน้ำ 2 ครั้ง น้ำที่เปลี่ยนในแต่ละวันก็ต้องเท่ากันด้วยใช่ไหม? ไม่มีปัญหา ปริมาณออกซิเจนก็ไม่มีปัญหา เครื่องผลิตออกซิเจนของผมเป็นรุ่นใหม่ทั้งนั้น”
บิลพูด “ไม่เพียงแต่ต้องเปลี่ยนน้ำเท่านั้น ปริมาณการกินอาหารของอนุบาลเม่นเยอะมาก ปริมาณการถ่ายอุจจาระก็เยอะมากเช่นกัน ดังนั้นทุกๆ 10 วันจะต้องทำการล้างสระ ทำความสะอาดเศษซากของอาหาร อุจจาระ และซากของตัวที่ตายด้วย”
อนุบาลเม่นจะเกาะอยู่บนแผ่นเพาะเลี้ยง อาหารที่พวกมันกินก็คือไดอะตอมที่ปูไว้บนแผ่นเพาะเลี้ยง เจ้าพวกนี้กินเก่งมาก เพราะว่าการเจริญเติบโตของพวกมันต้องเผชิญกับการกลายพันธุ์หนึ่งครั้ง ดังนั้นจึงทำเป็นต้องได้รับสารอาหารที่เพียงพอ
ในกระบวนการปกติแล้ว ก่อนที่จะนำอนุบาลเม่นไปวางบนแผ่นเพาะพันธุ์ จะต้องทำการปูเมล็ดพันธุ์ไดอะตอมก่อน จากนั้นในระหว่างเพาะเลี้ยง ค่อยเพิ่มพวกเกลือเสริมอาหาร เพื่อเป็นการเพาะพันธุ์หอยเม่นโดยผ่านทางการเพาะพันธุ์ไดอะตอม
ฟาร์มปลาต้าฉินไม่จำเป็นต้องทำอย่างนี้ การเพาะพันธุ์ไดอะตอมคืองานที่เสียเวลามาก ฉินสือโอวแค่วางไดอะตอมบนแผ่นเพาะพันธุ์ก็พอ เพราะฟาร์มปลาของเขาขึ้นชื่อเรื่องการผลิตสาหร่ายชั้นดีอยู่แล้ว ดังนั้นสามารถทำการเติบโตด้วยตัวเองได้
บิลเป็นคนค่อนข้างรอบคอบ จึงพูดว่า “อย่างไรเสียผมก็แนะนำให้ทำการเพาะพันธุ์ไดอะตอมบนแผ่นเพาะพันธุ์จะดีกว่านะครับ คุณเองก็เห็น แผ่นเพาะพันธุ์มีสองชั้น ชั้นล่างสามารถใช้มาเพาะพันธุ์สาหร่ายได้”
ฉินสือโอวปัดมือไปมา แล้วพูดว่า “เรื่องนี้ผมเอาอยู่แน่นอน คุณวางใจเถอะ ไม่มีปัญหาหรอก”
เขาให้บูลที่อยู่ต่อพาคนนำแหเพาะพันธุ์ที่บรรจุไดอะตอมมา บดให้ละเบียดแล้วก็ใส่ลงไปในสระเพาะพันธุ์แล้วพูดว่า “ดูสิ พวกมันไม่ต้องรอ สามารถกินได้ทันทีเลย ส่วนที่กินเหลือเหรอ? ก็คงไม่เหลือสิ่งปนเปื้อนไว้หรอก ผมสามารถเปลี่ยนน้ำทุกวันได้”
……………………………………………….