ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1477 การอวยพรปีใหม่ที่แตกต่าง

ในเวลานี้เป็นเวลาฟ้ารุ่งสาง ฉินสือโอวเดินออกไปดูด้วยความสงสัย เช้าขนาดนี้ใครจะมาที่ฟาร์มปลา? ผลปรากฎว่าพอเขาเดินออกไป เห็นคนกลุ่มหนึ่งเดินมาจากท่าเรือ คนที่อยู่ด้านหน้าสุดคือนายกเทศมนตรีวิลเลี่ยม แฮมเล็ตบุคคลสำคัญอันดับหนึ่งของเมืองเซนต์จอห์น แฮมเล็ตพาคนกลุ่มหนึ่งที่เป็นทั้งผู้ชายและผู้หญิงแต่งตัวดีมาด้วย คนตรงกลางที่ถูกล้อมอยู่เป็นชายวัยกลางคนผิวขาว
หลังจากที่ฉินสือโอวโผล่หน้าไป แฮมเล็ตก็โบกไม้โบกมือทันที พูดเสียงดังว่า “ฉิน เพื่อนรัก สวัสดีปีใหม่! สุขสันต์วันปีใหม่!”
พอได้ยินคำพูดนี้ ฉินสือโอวก็หัวเราะขึ้นมาแล้วพูดขึ้นว่า “สวัสดีปีใหม่ แฮมเล็ต ขอบคุณมากที่มาเยี่ยมผมและครอบครัวในเวลานี้”
แฮมเล็ตขยิบตา “ไม่ใช่แค่ฉันนะ เพื่อน ดูสิ ว่ามีใครบ้าง?”
เขาผายมือออกไปเพื่อแนะนำคนตรงกลางที่ยืนอยู่ในกลุ่ม ฉินสือโอวมองอย่างละเอียดแล้วทันใดนั้นก็ตกตะลึง ท่านนี้เป็นบุคคลสำคัญนี่ ท่านคือเอลวิน มัลเบอรี่ ผู้ว่าการรัฐนิวฟันด์แลนด์และแลบราดอร์
“สวัสดีปีใหม่ครับ ท่านผู้ว่าการ” ฉินสือโอวยื่นมือออกไปอย่างสุภาพ
เอลวินจับมือกับเขาอย่างกระตือรือร้น ยิ้มแล้วพูดว่า “สวัสดีปีใหม่ ฉินที่รัก ขอให้ร่ำฮวยๆ!”
เพื่อจะอวยพรปีใหม่ ผู้ว่าการรัฐจึงตั้งใจเรียนภาษาจีนมาสองสามประโยค ฉินสือโอวรู้สึกตะลึงในความตั้งใจนี้ ดูท่าเขาน่าจะมีความสำคัญในรัฐนิวฟันด์แลนด์ขึ้นมาหน่อย
”ขอให้ร่ำฮวยๆ” ฉินสือโอวตอบกลับโดยใช้สำเนียงที่ใกล้เคียงกัน ฝืนทนฟังไป พูดผิดซ้ำอีก
เมื่อนำคนกลุ่มหนึ่งเข้ามาในบ้าน พ่อฉินและแม่ฉินยังคงโกยเกี๊ยวต้มขึ้นมาอยู่ ฉินสือโอวจึงแนะนำให้ทั้งสองรู้จัก หลังจากนั้นเอลวินก็จับมือพ่อแม่ของฉินสือโอวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ยังคงพูดด้วยจีนแรพ “ซาหวัดดีปีใหม่ครับ ขอห้ายร่ำฮวย ขอให้ท่านทั้งสองมีจุกภาพแข็งแฮง คิดสิ่งใดซมปรารถนา!”
พ่อฉินและแม่ฉินหัวเราะขึ้นมาอย่างมีความสุข หลังจากนั้นก็รีบจัดที่นั่งให้เขา ตักเกี๊ยวต้มให้คนละชาม
บทบาทที่สำคัญในเวทีการเมืองของรัฐนิวฟันด์แลนด์มาที่นี่เกือบทุกคน เอลวินพาสมาชิกสภาจังหวัดมา ส่วนแฮมเล็ตก็พาสมาชิกสภาเมืองของเขามาด้วย ทุกคนทำท่าทางมีความสุข หลังจากนั้นก็มีสื่อมวลชนมาห้อมล้อมและเริ่มกดชัตเตอร์รัวๆ
จริงๆ แล้วฉินสือโอวไม่ค่อยชอบบรรยากาศแบบนี้ วันแรกของปีใหม่ที่กำลังไปได้ดีกลับถูกทำลายลงเสียแล้ว มันก็ใช่ที่ผู้ว่าการรัฐและนายกเทศมนตรีมาอวยพรปีใหม่นั้นถือเป็นเกียรติมาก แต่ทว่าเขาไม่ได้มีจิตใจที่จะโอ้อวดมานานแล้ว เทศกาลแบบนี้การอยู่กับครอบครัวอย่างมีความสุขถึงจะสำคัญ
พอคนเหล่านี้มา จึงทานมื้อเช้าไม่ได้ แม้ว่าจะบอกไม่ได้ว่านี่คือการแสดง แต่ก็มีองค์ประกอบบางอย่างของการแสดงแน่นอน เมื่อจำนวนคนจีนที่เพิ่มมากขึ้นในรัฐนิวฟันด์แลนด์ รัฐบาลท้องถิ่นจึงเริ่มแสดงความเป็นมิตรด้วย
แต่ทว่าเอลวินไม่ได้มาเพื่อแค่อวยพรในวันปีใหม่ หลังจากที่พวกเขาคุยกันไปสักพัก ก็มีคนเปลี่ยนหัวข้อที่คุยเป็นเรื่องเศรษฐกิจอย่างชาญฉลาด หลังจากนั้นเรื่องที่เลี่ยงจะไม่คุยไม่ได้ก็คือกลุ่มบอมบาร์เดียร์
เมื่อเป็นแบบนี้ฉินสือโอวก็เหมือนเข้าใจขึ้นมาทันที โอ้ว ที่แท้ยังมีเรื่องแบบนี้ด้วย คนพวกนี้สงสัยยังมีความคิดที่จะให้เขาเป็นผู้นำในการส่งเสริมเศรษฐกิจรัฐนิวฟันด์แลนด์ด้วย
เอลวินกล่าวว่า “ฉิน ตอนนี้คุณเป็นหุ้นส่วนสำคัญในบอมบาร์เดียร์แล้ว พวกเราต้องยินดีกับคุณก่อน คุณเป็นคนแรกในรัฐนิวฟันด์แลนด์ของพวกเราที่เข้าเป็นคณะกรรมการบริหารในบอมบาร์เดียร์”
ฉินสือโอวกล่าวอย่างถ่อมตัว “ผมยังเป็นแค่สมาชิกรอบนอก ที่เข้าไปถือหุ้นก็เป็นเพียงบริษัทสาขาแห่งหนึ่ง เกรงว่าจะไม่มีคุณสมบัติในการเข้าเป็นคณะกรรมการบริหารหรอกครับ”
เอลวินยิ้ม “ไม่ ไม่เลย ฉินคุณมีนะ คุณเป็นหนึ่งในคณะกรรมการคนสำคัญในบอมบาร์เดียร์แล้ว ผมคิดว่าอีกไม่นานคุณก็น่าจะได้เข้าร่วมการประชุมผู้ถือหุ้นบอมบาร์เดียร์”
แฮมเล็ตพูดต่อว่า “อันที่จริงมันก็ไม่ได้สำคัญหรอกว่าจะได้เข้าร่วมประชุมคณะกรรมการผู้บริหารหรือเปล่า แต่จุดที่ฉินเก่งกาจเลยก็คือ ศักยภาพของเขา โอ้ว พระเจ้า เขายังหนุ่มแน่นขนาดนี้ นี่เขาถือว่าเป็นคนเก่งที่อายุน้อยที่สุดในรัฐนิวฟันด์แลนด์ของพวกเราเลยไม่ใช่เหรอ?”
”ฉินยังเคยได้รับรางวัลทูลา รีฟส์ อวอร์ดจากรัฐนิวฟันด์แลนด์ของพวกเราด้วย เขาเป็นชายหนุ่มที่เก่งคนหนึ่งเลยทีเดียว ถ้ารัฐของเรามีหนุ่มสาวที่เก่งเหมือนเขาเพิ่มขึ้นสักสองสามคน พวกเราก็จะรอดจากวิกฤตเศรษฐกิจได้แน่ๆ” สมาชิกสภาเมืองคนหนึ่งหัวเราะพร้อมกับพูด
รางวัลทูลา รีฟส์ อวอร์ดคือรางวัลพิเศษสำหรับความทุ่มเทในการฟื้นฟูเศรษฐกิจ ซึ่งฉินสือโอวได้มาในช่วงที่เขาบริหารอยู่ที่อ็อกเฟอร์
แฮมเล็ตขยิบตาให้เขาแล้วกล่าวว่า “ผมกล้าพนันเลยว่า รางวัลทูลา รีฟส์ อวอร์ดของปีที่แล้วในครึ่งปีหลังก็เป็นของฉินเหมือนกัน ไม่ใช่เหรอ?”
รางวัลนี้ปีหนึ่งๆ จะได้รับการพิจารณาอยู่สองครั้ง ซึ่งภายหลังความสัมพันธ์ระหว่างฉินสือโอวและอ็อกเฟอร์ไม่ดีนัก จึงไปสนับสนุนแฮมเล็ตผู้ร่วมลงแข่งขันโดยตรง ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาจึงพลาดรางวัลทูลา รีฟส์ อวอร์ดมาโดยตลอด ตอนนี้แฮมเล็ตเข้ามามีอำนาจ แน่นอนว่าสถานการณ์จึงไม่เหมือนเดิมไปโดยปริยาย
ฉินสือโอวกล่าวว่า “ถ้าผมได้รับรางวัล แน่ล่ะว่าถือเป็นเรื่องที่ดีเรื่องหนึ่ง แต่ไม่ว่าจะได้รับรางวัลหรือไม่ แน่นอนว่าผมต้องทุ่มเทช่วยรัฐของเราในการพัฒนาเศรษฐกิจ เพราะว่าผมเป็นคนนิวฟันด์แลนด์ ที่นี่ก็เป็นเหมือนบ้านเกิดผมแล้ว ซึ่งผมมีหน้าที่รับผิดชอบในการพัฒนาบ้านเกิดอยู่แล้วครับ”
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับนักการเมืองก็ต้องดูว่าควรจะพูดแบบไหนในแต่ละสถานการณ์ ฉินสือโอวถือนิวฟันด์แลนด์เป็นบ้านเกิดบ้าสิ ที่เขาให้ความสำคัญก็แค่เกาะแฟร์เวลที่เป็นถิ่นของเขาเท่านั้น แม้แต่เมืองเซนต์จอห์นเขาก็ไม่สนใจ
คำพูดของเขาเหล่านี้พูดออกไปแล้วเขายังรู้สึกเองด้วยซ้ำว่าน่าคลื่นไส้ แต่พวกนักการเมืองกลับต้องการคำมั่นสัญญาแบบนี้ เอลวินพูดสนับสนุนเขาว่า “คุณสามารถขยายงาน ฉิน ขยายธุรกิจของคุณ เพิ่มขนาดของฟาร์มปลาของคุณ นี่เป็นความสามารถที่คุณมีอยู่แล้ว คุณก็มีพรสวรรค์ทางด้านนี้จริงๆ”
“ถ้าต้องการการสนับสนุนจากทางรัฐบาล คุณสามารถเสนอมาได้เลย พวกเราจะให้การสนับสนุนที่จำเป็นกับคุณ” เอลวินยังให้คำสัญญาที่เป็นไปไม่ได้กับเขา ดูท่าแล้วชีวิตในหน่วยงานของรัฐไม่ง่ายเลย
ฉินสือโอวกล่าวขอบคุณและบอกว่าเขาพยายามอย่างแน่นอน เอลวินกล่าวว่า “เกี่ยวกับพันธมิตรการประมงนิวฟันด์แลนด์ ไม่ทราบว่าคุณมีความคิดเห็นอย่างไรบ้าง ผมคิดว่านี่เป็นโอกาสที่ดีในการพัฒนาการประมงของบ้านเราไม่ใช่เหรอ?”
ฉินสือโอวเพิ่งจะตระหนักได้ว่า ฐานะของเขาไม่เหมือนกับเมื่อก่อนแล้ว เขาไม่ได้เป็นแค่เจ้าของฟาร์มปลาขนาดใหญ่แล้ว ยังเป็นผู้ถือหุ้นคนสำคัญในธุรกิจระดับประเทศ แน่ล่ะว่าเป็นแค่ผู้ถือหุ้นรายสำคัญในสาขาบอมบาร์เดียร์เท่านั้น และยังเป็นหัวหน้าขององค์กรที่มีรัฐบาลเป็นภูมิหลังด้วย
อัตลักษณ์เหล่านี้เมื่อหล่อหลอมรวมเข้าด้วยกัน จึงไม่น่าแปลกใจที่ผู้ว่าการเอลวินต้องมาอวยพรปีใหม่เขา ตอนนี้เมื่อรวมแต่ละด้านของเขาเข้าด้วยกัน อย่างน้อยก็มีอำนาจมากพอที่จะสนทนากับเอลวิน
ย้อนนึกกลับไปในตอนนั้นที่เขาไม่อยากเป็นประธานพันธมิตรการประมงนิวฟันด์แลนด์ ความคิดนี้ช่างไร้เดียงสาจริงๆ ตอนนี้เมื่อได้พูดคุยกับเอลวิน เขาถึงเพิ่งรู้ว่าพันธมิตรการประมงนิวฟันด์แลนด์นี้มีพลังมหาศาลขนาดไหน
การประมงเป็นอุตสาหกรรมของแคนาดา และยังเป็นอุตสาหกรรมหลักในรัฐนิวฟันด์แลนด์อีกด้วย!
ฉินสือโอวตอบว่า “ผมมีความคิดบางอย่างแล้ว ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือเพิ่มการสื่อสารระหว่างเจ้าของฟาร์มปลา กำจัดพันธุ์สัตว์ทะเลที่ด้อยคุณภาพแล้วเพิ่มพันธุ์สัตว์ทะเลที่ดีกว่าให้มากขึ้น เพื่อให้ฟาร์มปลาฟื้นฟูกลับมามีชีวิตชีวา”
เอลวินกะแอมหนึ่งที สมาชิกคนหนึ่งก็ถามขึ้นมาว่า “ถ้าอย่างนั้นคุณเคยมีความคิดไหมว่าจะผลักดันยอดขายอาหารทะเลนิวฟันด์แลนด์ผ่านอาหารทะเลแบรนด์ต้าฉินของคุณ?”
ฉินสือโอวคิดด่าในใจ บ้าเอ๊ยพวกแกโลกสวยเกิน ฉันอุตส่าห์กว่าจะล้มภูเขาเจียงซานได้ แล้วพวกนายก็จะมานั่งหน้าระรื่นง่ายๆ? เรื่องมันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก?
ตอนนี้แฮมเล็ตเลือกที่จะยืนอยู่ฝั่งเดียวกับเขาจึงพูดขึ้น “ผมกลับคิดว่านี่ไม่ใช่เป็นความคิดที่ดีนัก เมื่อผมกับฉินเคยคุยกัน ว่าเราสามารถพัฒนาเส้นทางการขายสายหนึ่งควบคู่ไปกับแบรนด์ต้าฉิน แต่ไม่ใช่เอาอาหารทะเลท้องถิ่นมารวมกับอาหารทะเลแบรนด์ต้าฉินเฉยๆ”
…………………………