ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 1676 การโต้กลับของโพไซดอน

แต่แรงกดดันของฉินสือโอวและพรรคพวกลดลงมาก เสียง ‘ฟึ่บๆๆ’ แบบนั้นก็ไกลออกไป คาดว่าทุกคนกำลังรับมือกับเฮลิคอปเตอร์ที่เบิร์ดขับมา
จากนั้นเขาก็ถอนหายใจ เขาปรารถนาชีวิตที่มีห่ากระสุนปืน การหลั่งเลือด และสนามรบของทรราชอยู่เสมอ ตอนนี้เขาเข้าใจแล้ว ไปที่สนามรบของแม่เขาสิ ไปสู่ชีวิตที่กล้าหาญของแม่เขาสิ หรือย่างปลาดื่มเบียร์อย่างซื่อสัตย์ก็ค่อนข้างดี
เมื่อสักครู่นี้เสียงฟิ้วของกระสุนที่พุ่งมาตอนแหวกอากาศออก ทำให้ผู้คนกลัวจนสุดขีดจริงๆ
เมื่อแรงกดดันบรรเทาลง ก็เป็นตาของฉินสือโอวโต้กลับ เขาเรียกกั้งตั๊กแตนเจ็ดสีที่ไม่เคยปรากฏตัวมาก่อนตอนที่จัดการกับวาฬหัวทุยขึ้นมาอย่างรวดเร็วจากใต้น้ำ และยืมคลื่นทะเลที่อาละวาดส่งพวกมันขึ้นไปบนชายหาด
ตอนที่จิตสำนึกแห่งโพไซดอนอพยพคน ฉินสือโอวเห็นคนที่อยู่บนชายหาดแยกออกเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มหนึ่งกำลังยิงปืน แต่อีกกลุ่มกลับกำลังดันเรือสปีดโบ๊ทลงน้ำ พวกเขาไม่ควรลากเรือสปีดโบ๊ท เรือแบบนี้ทั้งหนักและเทอะทะมาก เรือสปีดโบ๊ท 4 ลำถูกดันลงไปแล้ว มีแค่ 2 ลำที่ยังเหลืออยู่บนฝั่ง
ฉินสือโอวเห็นว่าเวลามีไม่มาก จึงรีบสั่งพวกกั้งตั๊กแตนเจ็ดสีโจมตี หลังจากนั้นเรื่องก็เริ่มสนุกขึ้น
พลังแห่งโพไซดอนปลูกฝังมานานขนาดนี้ กั้งตั๊กแตนเจ็ดสีที่ผ่านการขยายพันธุ์มามีจำนวนเพิ่มขึ้นอย่างมาก ประชากรทั้งหมดรวมกันมี 2 พันกว่าตัว กลุ่มแรกจะมีขนาดใหญ่ทุกตัว ตัวที่ใหญ่ที่สุดสามารถมีขนาดถึง 40 เซนติเมตรได้ ในกั้งตั๊กแตนเจ็ดสีนั่นก็คือเหยาหมิง โอลาจูวอน และโอนีล
พลังก้ามของกั้งตั๊กแตนเจ็ดสีนั้นเป็นพลังที่น่ากลัวมาก กั้งตั๊กแตนตัวแรกเจอเท้าของมนุษย์คนหนึ่ง จึงเหวี่ยงก้ามและทุบลงไป หลังจากนั้นบนชายหาดก็มีเสียงกรีดร้องที่เศร้าโศกดังขึ้น “ฮือ!”
เสียงกรีดร้องครั้งแรกยังไม่ลด ก็ตามมาด้วยเสียงตะโกนที่โหยหวนดังขึ้นอีก ชาร์คกับคนอื่นๆ กลัวจนฉี่ราด และตะโกนว่า “เกิดอะไรขึ้น? เกิดอะไรขึ้น? พวกเขาเห็นวิญญาณของคนตายกันเหรอ?”
เวลานี้ ในที่สุดเรือปริ้นเซสเมล่อนก็เข้าประชิดเรือโรบินฮู้ดของซิซิลีได้ ซีมอนสเตอร์คุมหางเสือด้วยตัวเอง เรือปริ้นเซสวิ่งเข้าไปด้วยความเร็วสูงสุด หัวเรือเหล็กชนไปที่กลางและท้องเรือลำนี้ของฝั่งตรงข้ามทันที!
“ตู้ม!” เสียงดังอุดอู้ที่น่ากลัวผ่านมา ราวกับจุดปืนใหญ่
มีชาวประมงไม่ได้ยินคำสั่งของฉินสือโอว พวกเขาเข้าใจเสียงนี้ผิด และตะโกนด้วยความตื่นตระหนก “โอ้ว ชิท พวกเขายังเอาปืนใหญ่มาอีกด้วย?!”
เรือปริ้นเซสเมล่อนชนเข้าที่กลางลำของเรือโรบินฮู้ดของซิซิลีอย่างดุร้าย นี่คือส่วนที่กระดูกงูอ่อนที่สุดของเรือ ความจริงเรือทั้ง 2 ลำมีขนาดคล้ายกัน หลังจากชนเข้าไป เรือปริ้นเซสเมล่อนไม่ได้ชนเรือลำนี้จนแตกหรือชนจนพลิกคว่ำ แต่ดันมันแล่นไปข้างหน้า
พวกโจรขโมยสมบัติที่อยู่บนฝั่งตกตะลึง เรือลำใหญ่ 2 ลำสว่างไสว ดังนั้นพวกเขาจึงเห็นฉากที่เรือปริ้นเซสเมล่อนชนเรือรบของพวกเขา และก็เห็นตอนนี้เรือรบของพวกเขาถูกคนดันลื่นไหลไป
ทันใดนั้น ชายวัยกลางคนก็กระโดดออกมาจากด้านหลังเรือที่เข้าไปซ่อน และตะโกนด้วยเสียงที่แหบแห้ง “เรือของฉัน! ไม่! ไม่ๆๆๆ!”
ที่โหดร้ายที่สุดเป็น เพราะแรงต้านทานของน้ำกับแรงกระแทกที่เกิดจากเรือปริ้นเซสเมล่อน ทำให้เรือโรบินฮู้ดของซิซิลีค่อยๆ เอียง ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ การเปลี่ยนแปลงเชิงปริมาณนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงเชิงคุณภาพ และเรือลำนี้จะถูกพลิกคว่ำในที่สุด!
พวกโจรขโมยสมบัติหมดหวังแล้ว แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาหมดหวังมากยิ่งขึ้นคือ พวกเขาไม่มีวิธีโต้กลับ กั้งตั๊กแตนเจ็ดสีจำนวนมากล้อมรอบพวกเขาไว้ และทุบฝ่าเท้าจนแตกไปแล้วไม่รู้เท่าไหร่
ท้ายที่สุดก็มีคนทนไม่ไหว พวกเขาพุ่งไปยังเรือสปีดโบ๊ทที่ถูกดันลงน้ำเพราะอยากหนี
ฉินสือโอวใช้จิตสำนึกแห่งโพไซดอนหมุนคลื่นลูกใหญ่ผลักเรือสปีดโบ๊ทไปทางทิศตะวันออกตามชายฝั่ง ที่นั่นเป็นที่อยู่อาศัยของพวกแมวน้ำ จากนั้นหลังจากผลักไปเรือสปีดโบ๊ทก็ชนกับร่างของแมวน้ำตัวใหญ่ที่ดูแข็งแกร่งสองสามตัวและส่ายไปส่ายมา คนที่อยู่บนเรือคิดว่าชนแนวปะการังจึงยื่นศีรษะออกไปดู ผลคือเห็นด้วยตากลมโตจำนวนหนึ่งจ้องมองพวกเขาอย่างลึกซึ้งอยู่ใต้น้ำ…
ด้วยฝีมือของจิตสำนึกแห่งโพไซดอน แก๊งโจรขโมยสมบัติถูกทำลายลงอย่างรวดเร็ว พวกเขาจะสามารถต้านทานคลื่นลมที่จิตสำนึกแห่งโพไซดอนสร้างขึ้นมาได้อย่างไร? ยิ่งไปกว่านั้นถึงแม้ว่าพวกเขาจะหนีลงไปในมหาสมุทรก็ไม่กลัว ฉินสือโอวยังมีมือสังหาร 4 จักรพรรดิ ไม่ต้องพูดถึงคราเคนกับฝูงวาฬหัวทุยขนาดใหญ่ แค่งูเหลือมทะเลลงมือก็ฆ่าพวกเขาได้แล้ว
ในที่สุดรถตำรวจของเมืองก็ขับเข้ามาพร้อมเสียงวี้หว่อๆ โรเบิร์ตยื่นพุงใหญ่ๆ ออกมาและลงจากรถ เขายืนอยู่ไกลมากจึงใช้โทรโข่งตะโกนมาว่า “พวกแกถูกล้อมแล้ว! ฟังคำสั่งของฉัน นอนลงบนพื้นวางมือทั้งสองข้างไว้หลังศีรษะนิ้วสอดประสานกันให้ฉัน…”
ฉินสือโอวไม่พอใจ “ไอ้คนขี้ขลาด ยืนไกลขนาดนั้นตะโกนมามีนกใช้หรือไง?”
ชาร์คพูดอย่างโกรธๆ “พวกเราก็ไม่ควรบอกไอโง่นี่เลยว่ามีปืนไรเฟิลอัตโนมัติกันหมด ตอนนี้เขาคงกลัวจนฉี่รดกางเกงแล้วแน่นอน!”
ฉินสือโอวยุ่งเกินจะโต้ตอบ เขากำลังใช้จิตสำนึกแห่งโพไซดอนหมุนคลื่นขึ้นและส่งกั้งตั๊กแตนเจ็ดสีที่อยู่บนชายฝั่งไปที่อื่นหรือกลิ้งกลับไปในทะเล ไม่อย่างนั้นถ้าปล่อยให้กั้งตั๊กแตนเจ็ดสีที่อารมณ์ดุร้ายอยู่ที่นี่คงโจมตีอย่างป่าเถื่อน และทุบเด็กที่โชคร้ายพวกนี้จนกลายเป็นซอสเนื้อสับแน่
เพราะคนที่อยู่บนชายหาดมีปืนไรเฟิลอัตโนมัติอยู่ในมือ ดังนั้นพวกชาวประมงก็เลยไม่กล้าเข้าไปจับพวกเขา พวกตำรวจในเมืองยิ่งไม่มีคนกล้า แต่โจรขโมยสมบัติพวกนั้นที่อยู่บนชายหาดกลับพบกับความเสียหายอย่างร้ายแรง แต่ละคนยังกรีดร้องอย่างต่อเนื่อง ไม่มีแรงจะยิงปืนหรือวิ่งหนี ดังนั้นทั้งสองฝ่ายจึงหยุดมือไม่สู้ต่อโดยปริยาย
ฉินสือโอวโน้มเอวลงไปหาโรเบิร์ตและตำรวจนายอื่น เขาพูดด้วยความโกรธ “พวกคุณมาหลบอยู่ตรงนี้ทำไม? รีบไปจับพวกมันสิ”
โรเบิร์ตพูดอย่างจริงจัง “พวกเราต้องรอก่อน รอการสนับสนุนของยามชายฝั่ง เมื่อกี้ผมถามไปแล้ว พวกยามชายฝั่งของเซนต์จอห์นจะมาถึงฟาร์มปลาในไม่ช้า”
ฉินสือโอวรู้สึกกังวล จึงพูดว่า “คุณไม่กลัวพวกมันหนี…”
เสียงพูดของเขาไม่ได้ลดลง ทันใดนั้นก็มีเสียงดังอู้อี้ชุดหนึ่งดึงขึ้นมาจากทะเล “ตู้ม บึ้ม! ซ่า…”
ในที่สุดเรือโรบินฮู้ดของซิซิลีก็ถูกเรือปริ้นเซสเมล่อนพลิกคว่ำ!
โรเบิร์ตเห็นฉากนี้ก็ยิ้มกว้าง และพูดว่า “คุณดูสิ เรือของพวกมันถูกคุณล้มคว่ำไปแล้ว จะหนีได้อย่างไร?”
ฉินสือโอวแค่อยากชื่นชมสักประโยค สายตาของคนโง่แบบคุณก็ยังดี!
หู่เป้าฉงหลัวเจ้าตัวน้อยพวกนี้ไม่ยอมให้เห็นว่าตนด้อยกว่าจึงคิดจะเข้าไปฉีกกระชากไอ้เลวพวกนั้นที่กล้ามารังแกพ่อฉิน แต่ฉินสือโอวกลัวปืนที่อยู่ในมือของพวกเขา จึงดึงเจ้าตัวน้อยฝูงนี้มาไว้ในอ้อมกอดไม่ให้พวกมันเข้าไป
ตอนแรกพวกชาวประมงแต่ละคนเก่งมากจิตสังหารพุ่งโด่งท่ามกลางความวุ่นวาย นี่ก็จะซื่อสัตย์ แม้แต่เบิร์ดที่ขับเฮลิคอปเตอร์ก็ไม่กล้าเข้าใกล้คนที่ล้มลงกับพื้นพวกนี้ ใครจะรู้ว่าปืนที่อยู่ในมือพวกเขายังมีกระสุนอีกเท่าไหร่?
แต่พวกแมวน้ำนั้นแข็งแกร่งและสู้เก่ง เพราะเรือสปีดโบ๊ทชนพวกมันจนบาดเจ็บ เจ้าพวกนี้จึงเล่นพีระมิดคนและปีนขึ้นไปบนเรือสปีดโบ๊ท หลังจากนั้นก็ชนชายผู้โชคร้าย 2 คนบนเรือลำเล็กลงไปในน้ำทั้งชนทั้งกัดและจัดการอย่างน่าสยดสยอง
ดังนั้นบนชายจึงครึกครื้นขึ้น เสียงที่เจ็บปวดของพวกโจรขโมยสมบัติ เสียงคลื่นทะเลที่ดุร้าย เสียงคำรามของแมวน้ำที่กำลังโกรธ รวมกับเสียงหมีคำราม เสียงหมาเห่า เสียงหมาป่าหอนของเจ้าตัวน้อยทั้งหลาย ในที่เกิดเหตุวุ่นวายไปหมด
ครึ่งชั่วโมงต่อมา เฮลิคอปเตอร์ของยามชายฝั่งก็บินมาอยู่เหนือเกาะ เฮลิคอปเตอร์ลำนี้เปิดไฟหน้า และหาร่างของโจรขโมยสมบัติเจออย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นบนเฮลิคอปเตอร์ก็มีเสียงดังขึ้นเป็นคำพูดที่โรเบิร์ตตะโกนเมื่อกี้ “คนที่อยู่ด้านล่างฟัง พวกคุณถูกล้อมไว้แล้ว ขอสั่งให้นอนลงบนพื้นวางมือทั้งสองข้างไว้หลังศีรษะนิ้วสอดประสานกัน…”
แสงที่สว่างไสวส่องลงบนร่างของคนพวกนั้นที่อยู่บนชายหาด โรเบิร์ตตกตะลึง “พวกเขายังเชื่อฟังจริงๆ นอนลงบนพื้นวางมือทั้งสองข้างไว้หลังศีรษะนิ้วสอดประสานกันแล้วจริงดิ?”
…………………………
Related