ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 422 พายุจู่โจม

“ฉันเชื่อในความซื่อสัตย์ของพวกนาย ฉันไว้ใจพวกนายมาก แต่เรื่องจุดที่จะหย่อนกรง ฉันคงบอกไม่ได้” ฉินสือโอวยืนขึ้นแล้วพูดต่อว่า “ตอนนี้แยกย้ายกันได้แล้ว ไปพักผ่อน นี่คือคำสั่ง พวกนายคิดเอาเองแล้วกันว่าจะทำยังไง”
นายหนวดโกรธจนหน้าแดง เขาเข้ามาจับไหล่ของฉินสือโอวเอาไว้ไม่ยอมให้เขาเดินหนีไป
ฉินสือโอวไม่ได้ขยับตัว อีวิลสันจึงเข้ามาผลักนายหนวดคนนั้นออกไปด้วยความรวดเร็ว แล้วตวาดเสียงดังว่า “อีวิลสันจะฆ่าแก!”
“อีวิลสัน ใจเย็น!” ฉินสือโอวแตะแขนเขาแล้วดึงเขามาไว้ด้านหลัง “ตอนนี้ยังอยู่ห่างจากเกลซเบย์ไม่ไกล ถ้าใครอยากกลับบ้าน ฉันจะพาไปส่งขึ้นฝั่ง แล้วฉันก็จะรับผิดชอบค่าตั๋วเครื่องบินให้ด้วย”
ชาวประมงทุกคนหันมาสบตากัน แล้วก้มหน้าลงพร้อมกันแบบที่ไม่ได้นัดกันไว้ก่อน นายหนวดฟึดฟัดๆ อย่างหยาบคายพร้อมกับจ้องหน้าอีวิลสันด้วยความมุทะลุ แลนซ์กดเขาไว้ ขมวดคิ้วแล้วพูดกับเขาว่า “บูล นายมาหาเงิน ไม่ใช่มาหาเรื่องทะเลาะ เข้าใจไหม?!”
ฉินสือโอวเห็นว่าไม่มีใครพูดอะไรแล้ว จึงยิ้มแล้วเดินออกไป
หลังจากที่เขาเดินมาถึงดาดฟ้าเรือ แลนซ์ก็ตามเขามาเพื่ออธิบาย “บอส หวังว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่จะไม่ทำให้คุณต้องรู้สึกไม่ดีนะ ผมมาขอโทษคุณแทนบูล เขาแค่คนโง่ที่มุทะลุไปหน่อย อีกอย่างคือ เมียของเขาเพิ่งจากเขาไปด้วย…”
ฉินสือโอวถามด้วยความแปลกใจ “ตายแล้วเหรอ?”
แลนซ์ส่ายหัว เขายิ้มเจื่อนๆ “ไม่ใช่ หย่ากันน่ะ เธอทนความเจ้าอารมณ์กับความจนของเขาไม่ไหว ที่จริงแล้วบูลเป็นคนที่ดีมากคนหนึ่งเลย มีสัจจะ ซื่อสัตย์ ตรงไปตรงมา เพียงแต่ว่าเขาโมโหร้ายไปหน่อย”
ฉินสือโอวยิ้มแล้วพูดกับเขาว่า “วางใจเถอะ ฉันไม่ใช่คนใจแคบคิดเล็กคิดน้อยสักหน่อย เรื่องเมื่อกี้เป็นเรื่องปกติมาก พวกนายไม่เคยเห็นความเก่งกาจของฉันมาก่อน จะไม่เชื่อใจฉันก็ถูกแล้ว”
ได้ยินเขาพูดอย่างนี้ แลนซ์ก็อยากจะลองสืบสาวราวเรื่อง เขารีบพูดต่อว่า “ไม่ๆ ๆ พวกเราไม่ได้ไม่เชื่อใจคุณ แต่ก็ไม่รู้ว่าบอสจะจับกุ้งมังกรยัง…”
“ห้าธาตุพิชิตมังกร รู้จักไหม?”
“อะไรนะ?”
“ห้าธาตุพิชิตมังกร!” ฉินสือโอวจ้องมองไปที่ผืนน้ำด้วยใบหน้าที่ไม่อาจหยั่งรู้ความคิดได้ ในใจก็หวนคิดว่าโลกนี้ก็เป็นเหมือนโรงละคร ชีวิตของคนเราต่างก็ต้องพึ่งพาการเสแสร้ง เป็นอีกครั้งที่เขาต้องใช้ความสามารถจากรางวัลออสการ์ “เป็นเวทมนตร์คาถาอย่างหนึ่งที่สืบทอดมาจากบรรพบุรุษของพวกเรา มังกรน่ะนายรู้จักไหม?”
แลนซ์รีบพยักหน้าทันที “ผมรู้ๆ สัญลักษณ์ของคนจีน ได้ยินมาว่าร้ายกาจมาก”
“มังกรคือผู้ปกครองมหาสมุทร และร่างแปลงของผู้ปกครองในประวัติศาสตร์ชาติของเรา ในขณะที่ยังมีชีวิตอยู่จักรพรรดิทุกพระองค์ต่างก็อยากจะหามังกรให้เจอสักตัว ห้าธาตุพิชิตมังกรของวงศ์ตระกูลเราก็กำเนิดขึ้นเพราะจุดประสงค์นี้”
“ความหมายที่แท้จริงของวิชาคาถานี้ก็คือการหาชีวิตที่อยู่ในมหาสมุทรผ่านการสัมผัสลมหายใจของสิ่งมีชีวิตในทะเล ลมหายใจของมังกรจะทรงพลังที่สุด สิ่งมีชีวิตทุกชนิดในทะเลล้วนแต่มีลมหายใจที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง จากการเพ่งพินิจก็จะสามารถรู้ได้ว่าในทะเลผืนไหนมีสิ่งมีชีวิตชนิดไหนอาศัยอยู่บ้าง”
แลนซ์กะพริบตาปริบๆ เขาลองถามอย่างหยั่งเชิงว่า “บอส เมื่อกี้คุณไม่ได้พี้ยามาใช่ไหม?”
ฉินสือโอวกลอกตาใส่เขาแล้วตอบกลับไปว่า “นายจะไม่เข้าใจเรื่องนี้ก็ไม่แปลก เพราะพวกเราถูกสอนมาไม่เหมือนกัน แต่นายจะตั้งแง่สงสัยกับศาสตร์ลับในตระกูลของพวกเราไม่ได้!”
พอยกเรื่องศาสตร์ลับของตระกูลขึ้นมา แลนซ์ก็รีบส่ายหัวแล้วพูดกับเขาว่า “ผมไม่ได้ตั้งแง่กับเรื่องนี้นะ แต่ว่าบอส คุณหมายความว่าคุณสามารถทำสิ่งนี้ได้เหรอครับ?”
ฉินสือโอวพูดด้วยความภาคภูมิใจว่า “แน่นอนอยู่แล้ว ในตระกูลของพวกเรานอกจากปู่รองแล้ว คนที่เชี่ยวชาญในเรื่องศาสตร์ลับพวกนี้ก็คือฉัน!”
เมื่อได้ยินเขาพูดอย่างนี้ ทันใดนั้นแลนซ์ก็พูดกับเขาด้วยความเคารพและความตื้นตันใจว่า “ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง ผมเชื่อคุณแล้ว บอส ผมเชื่อคุณแล้ว!”
ฉินสือโอวมองเขาด้วยความสงสัย แลนซ์จึงอธิบายกับเขาว่า “มิสเตอร์ฉินคนก่อนท่านเป็นนักจับปลาที่แข็งแกร่งที่สุดในฟาร์มปลานิวฟันด์แลนด์ ความสามารถและอุบายในการหาปลาของท่านเป็นตำนานของเกาะแฟร์เวล เล่ากันว่าทุกครั้งที่ท่านออกทะเลไปจับปลาท่านไม่เคยกลับไปมือเปล่าเลยแม้แต่ครั้งเดียว! มีคนบอกว่าท่านมีพลังวิเศษ ที่แท้ก็เป็นเพราะท่านมีสุดยอดศาสตร์ลับจากตระกูลของพวกคุณนี่เอง!”
ฉินสือโอวเผยรอยยิ้มออกมา ทำไมถึงได้ลืมเรื่องนี้ไปได้ ถ้ารีบอ้างเรื่องปู่รองตั้งแต่แรกก็จบแล้วไม่ใช่เหรอ? ด้วยการพึ่งพาหัวใจโพไซดอน เขาแน่ใจว่าปู่รองต้องทิ้งตำนานไว้บนทะเลมากมายจนนับไม่ถ้วนแน่นอน
เมื่อได้คำตอบแล้ว แลนซ์ก็เดินจากไปพร้อมกับสีหน้าเคร่งขรึม ไม่ต้องสงสัยเลย เขาคงจะไปอธิบายเรื่องศาสตร์ลับห้าธาตุพิชิตมังกรของฉินสือโอวให้พวกชาวประมงฟัง
ฉินสือโอวพิงหัวเรือคิดอะไรอยู่สักพักจากนั้นก็หัวเราะคิกคักขึ้นมา ห้าธาตุพิชิตมังกร เขาก็เป็นคนที่มีความสามารถเหมือนกันนะเนี่ย ชื่อที่เขาตั้งขึ้นมาเองพอพูดออกไปคนอื่นฟังไม่เข้าใจแต่ก็คงรู้สึกว่าเขาเก่งมาก
ตั้งแต่ตอนที่ไปเมืองกลอสเตอร์ ฉินสือโอวก็คิดว่าควรจะอธิบายเรื่องความสามารถในการหาปลาที่เก่งกาจของเขาว่ายังไงดี ต่อไปนี้เขาจะต้องออกทะเลไปจับฝูงปลาใหญ่ ถ้าไม่มีวิธีอธิบาย ก็คงจะทำให้คนพากันสงสัยแน่ๆ
คิดไปคิดมา ฉินสือโอวก็คิดได้ว่าจะหยิบเรื่องที่ชาวต่างชาติจากอเมริกาเหนือมองว่าเป็นศาสตร์ลี้ลับของชาวตะวันออกมาอธิบาย ใช้ความลึกลับมาเป็นข้ออ้างก็ดูจะสอดคล้องกันดี ในสายตาของชาวต่างชาติ นอกจากวิชากังฟูของจีนแล้วก็มีศาสตร์มืดของชาวเอเชียนี่แหละที่น่าพิศวงที่สุด
เป้าหมายของเขาสำเร็จแล้ว วันต่อมาเริ่มตั้งแต่ตอนทานอาหารเช้า ทุกคนต่างก็มองมาที่เขาด้วยสายตาแปลกๆ เห็นได้ชัดว่าแลนซ์เอาข่าวเรื่องที่เขามีศาสตร์ลับตะวันออกไปบอกให้พวกชาวประมงฟังแล้ว
แต่ถ้าชาวประมงพวกนั้นเชื่อเขาก็น่าจะบ้าแล้วล่ะ พวกเขาเคยเรียนหนังสือมานะ โอเคไหม! พวกเขาเรียนรู้เรื่องธรรมชาติกับวิทยาศาสตร์มา!
ชาวประมงต่างก็เริ่มรู้สึกเสียดาย พวกเขารู้สึกว่าการมาออกทะเลกับคนพิสดารอย่างฉินสือโอวเป็นความผิดพลาด ถ้าการออกทะเลครั้งนี้จับกุ้งมังกรมาขายไม่ได้ ก็คงจะน่าสมเพชนัก
ฉินสือโอวขี้เกียจที่จะอธิบาย ตอนกลางวันเขาจึงลากเก้าอี้นอนตัวหนึ่งมานอนพักผ่อนตรงที่ว่างท้ายเรือ เมื่อคืนเขาหลับไม่สบายเนื่องจากเรือลำนี้โคลงเคลงเกินไป เขาควบคุมจิตสำนึกแห่งโพไซดอนไปลาดตระเวนฟาร์มปลาทั้งคืนก็ยังนอนไม่หลับ
ในเวลาอาหารเย็นก็เริ่มมีคนถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ ชาวประมงคนหนึ่งถามเขาขึ้นมาตรงๆ เลยว่า “บอส เรื่องศาสตร์ลับของตระกูลคุณนี่มันยังไงเหรอครับ?”
ฉินสือโอวพูดขึ้นมาอย่างไม่อาจเดาความคิดได้ว่า “เรื่องนี้ฉันไม่สะดวกที่จะเล่าต่อ กระทั่งในตระกูลของพวกเราก็ถ่ายทอดกันแค่ในหมู่ผู้ชายเท่านั้น”
นายหนวดบูลก็หัวเราะเหอะๆ ออกมา “ลึกลับจริงๆ แต่ฉันคิดว่านี่เป็นเรื่องงมงายมากกว่า!”
อีวิลสันไม่มัวรอช้า เขารีบเข้ามาจับบูลทุ่มทันที บูลก็กระโดดขึ้นมาด้วยความโมโห แล้วก็ถูกอีวิลสันจับทุ่มอีกครั้ง…
ตกดึก บนเรือที่โคลงเคลงไปมา ฉินสือโอวที่นอนกลางวันมาแล้วก็ยิ่งนอนไม่หลับ เมื่อไม่มีอะไรให้ทำ เขาจึงพาจิตสำนึกแห่งโพไซดอนลงไปสู่ทะเล
ครั้งนี้เขาไม่ได้ไปที่ฟาร์มปลา แต่ติดตามไปกับการเดินเรือ ตอนกลางวันเขาคุยโวไว้เยอะแล้ว ตอนนี้สิ่งที่เขาต้องทำก็คือกลบเกลื่อนคำโกหก
เมนล็อบสเตอร์มีชื่อเรียกอีกหนึ่งชื่อว่ากุ้งมังกรอเมริกาเหนือ แพร่กระจายไปทั่วน่านน้ำมหาสมุทรแอตแลนติกเหนือ ไม่จำเป็นต้องไปที่อ่าวเซนต์ลอว์เรนซ์ที่เดียว
ถ้าพบฝูงกุ้งมังกรตั้งแต่ยังอยู่ในเส้นทางการเดินเรือ หากเขาจับขึ้นมาได้สักร้อยกล่อง ก็จะสามารถยืนยันความน่าเชื่อถือของห้าธาตุพิชิตมังกรได้แล้ว พวกชาวประมงก็คงจะเลิกสงสัยเขาไปเอง
จิตสำนึกแห่งโพไซดอนค้นใต้ทะเลอยู่สักพักก็พบว่าถึงแม้บริเวณรอบๆ จะมีกุ้งมังกร แต่ก็มีอยู่น้อยเกินไป ไม่มีกุ้งมังกรที่อยู่กันเป็นฝูง ฝูงปลากับปูก็มีจำนวนน้อย ไม่เหมาะกับการปล่อยกรงจับกุ้ง
เขาว่ายไปข้างหน้าต่อ ฉินสือโอวก็พบกับแสงดาวที่ปรากฏขึ้นเป็นจุดๆ อยู่ในน้ำทะเล สวยงามมาก
เขาจึงเข้าไปดู ที่แท้ก็เป็นแมงกะพรุนพระจันทร์กับแมงกะพรุนไฟนั่นเอง แมงกะพรุนชนิดนี้พบได้บ่อยในน่านน้ำเอเชีย ในเขตอเมริกาเหนือจะพบได้น้อย และจะปรากฏตัวบนผิวน้ำในตอนกลางคืน เหมือนดวงดาวนับล้าน สามารถเปล่งประกายแสงได้สว่างยิ่งกว่า
ทว่าแมงกะพรุนจะชอบลอยอยู่บนผิวทะเลในตอนกลางคืนจะไม่ปรากฏตัวเป็นฝูงใหญ่ในน้ำทะเลลึกแบบนี้
ฉินสือโอวสังเกตเรื่องประหลาดใต้ทะเลอยู่สักพัก ทันใดนั้นเขาก็สังเกตเห็นว่าที่จริงแล้วบริเวณน้ำทะเลรอบๆ มีแมงกะพรุนอยู่เป็นจำนวนมาก แมงกะพรุนกล่องมีพิษ แมงกะพรุนหนัง แมงกะพรุนด่างออสเตรเลีย แมงกะพรุนแตรไปจนถึงแมงกะพรุนจิ๋วเป็นต้น ขอแค่เป็นแมงกะพรุนที่พบได้ในน่านน้ำอเมริกาเหนือ ก็พากันปรากฏตัวขึ้นทั้งหมดในตอนนี้
นอกจากนี้ยังดูเหมือนว่าแมงกะพรุนพวกนี้จะพบเจอกับศัตรูทางธรรมชาติ พวกมันแต่ละฝูงต่างก็พากันว่ายออกไปจากช่องแคบคาบ็อตอย่างเร่งรีบ ขวักไขว่ไปมาอย่างไม่ขาดสาย
ได้เห็นปรากฏการณ์ที่แปลกประหลาดเช่นนี้ ฉินสือโอวก็ตื่นตัวขึ้นมาทันที อย่ามองแค่ว่าแมงกะพรุนอ่อนปวกเปียก ในความเป็นจริงพวกมันเป็นหนึ่งในนักฆ่าท่ามกลางมหาสมุทร นอกจากเต่าทะเลแล้วก็ดูเหมือนว่าพวกมันจะไม่มีสัตว์ที่เป็นศัตรูทางธรรมชาติอื่นอีก สิ่งที่ทำให้พวกมันต้องอพยพอย่างอลหม่านแบบนี้ มีความเป็นไปได้เพียงแค่สองอย่างเท่านั้น
หนึ่ง เต่าทะเลหลายล้านตัวปรากฏตัวขึ้นกะทันหัน สอง เกิดพายุขึ้นในมหาสมุทร!
ฉินสือโอวให้ความสำคัญกับการศึกษาความรู้เกี่ยวกับทะเลมาโดยตลอด เขารู้ว่าแมงกะพรุนสามารถพยากรณ์การเกิดพายุได้
พายุไม่ได้อยู่ดีๆ ก็เกิดขึ้นในมหาสมุทร ในตอนแรกมันคือกระแสอากาศกลุ่มหนึ่ง เวลาที่กระแสอากาศกลุ่มนี้เพิ่มความเร็วลมขึ้นก็จะปะทะเข้ากับคลื่นทะเลอย่างรุนแรง จนเกิดเป็นคลื่นใต้เสียงที่มีความถี่ 8 ถึง 13 เฮิร์ท คลื่นเสียงประเภทนี้กระจายตัวไปในน้ำด้วยความเร็วมากกว่าสองกิโลเมตรต่อวินาที และเป็นตัวการก่อพายุ
แต่หูของมนุษย์จะไม่ได้ยินคลื่นเสียงแบบนี้ ปลาส่วนใหญ่ก็ไม่ได้ยินเช่นกัน แต่แมงกะพรุนได้ยิน!
แมงกะพรุนจำนวนมหาศาลขนาดนี้พากันแย่งชิงนำหน้าหนีออกจากช่องเขาแคบ ถ้าอย่างนั้นข้างหน้าจะมีพายุก่อตัวขึ้นลูกใหญ่ขนาดไหนกัน? ถ้าหากเป็นแค่ลมพายุลูกเล็กๆ พวกมันย่อมไม่กลัวอยู่แล้ว แค่ดำน้ำลงไปก็พอ แต่พอเห็นท่าทางแบบนี้ ก็ชัดแจ้งว่าแมงกะพรุนพวกนี้อยากจะหนีออกจากช่องแคบเพื่อลงน้ำลึก!
ฉินสือโอวสัมผัสได้ว่าคืนนี้คงจะเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแล้ว
……………………………………………….