บทที่ 113 รัวปืน
โดย
Ink Stone_Fantasy
สายตาของเจ้าหมูป่าดูเหมือนจะไม่ค่อยดีนัก หลังจากที่มันเดินออกมาจากป่าก็ไม่ได้หันไปมองพวกคนที่ถือปืนยาวพวกนั้นอีก มันร้อง ‘ฮึมฮัมฮึมฮัม’ ไปที่ริมแม่น้ำ จากนั้นก็ก้มหัวลงดื่มน้ำอึกใหญ่ ปรากฏให้เห็นเป็นขนแผงคอที่ทั้งหนาและยาวแถบหนึ่ง
นี่ถือเป็นโอกาสที่ดี การล่าสัตว์ป่าไม่ใช่การต่อสู้ของคาวบอย จึงไม่จำเป็นจะต้องทักทายกันก่อน หากแต่ต้องใช้ความว่องไวในการจัดการ มือขวาของพอลอยู่ในท่าที่กำลังกระชับปืนแน่น ทุกคนต่างก็เงียบเสียงลง เพื่อดูเขาที่กำลังยกปืนยาวโมซิน-นากองท์ในมือขึ้นมา
น้ำแร่และหิมะที่เพิ่งละลายบนเทือกเขาเคอร์บัลไหลลงมาสู่ด้านล่าง แม่น้ำลำธารค่อยๆแคบลง น้ำในลำธารก็ค่อยๆไหลเชี่ยวขึ้น จากนั้นจึงไหลไปรวมกันในมหาสมุทร
พอดีกับที่นีลเซ็นพาทุกคนมาถึงบริเวณแม่น้ำที่กว้างที่สุด ฌ กึ่งกลางของภูเขาลูกนี้ อยู่ใกล้กันกับบริเวณผิวน้ำอยู่หกเจ็ดเมตร อีกทั้งทุกคนยังสวมเสื้อผ้าลายพราง และไม่ได้ส่งเสียงใดๆออกมา เจ้าหมูป่าจึงไม่รู้ด้วยซ้ำว่ายมทูตทั้งหลายอยู่แค่ข้างๆตัวมัน
ฉินสือโอวฉินสือโอวยกปืน AK-47 ขึ้น นีลเซ็นใช้มือกดลงไปที่ปลายกระบอกปืนช้าๆ แล้วกระซิบข้างๆหูของเขา “ใช้ปืนยาวโมซิน-นากองท์ ปลายกระบอกปืนAK สั่นสะเทือนรุนแรงเกินไป ถึงจะฆ่าหมูป่าได้ แต่สุดท้ายมันก็จะกลายเป็นแค่เนื้อเละๆ
พอลคุกเข่าด้วยการวางขาข้างหนึ่งบนพื้น มือขวาของเขาแตะที่จุดลั่นไกร มือซ้ายดึงปลายกระบอกปืนไว้อย่างมั่นคง ดวงตาของเขา เพ่งเล็งไปยังหมูป่า ดูท่าทางเป็นงานนัก
ฉินสือโอวนึกว่าเขาจะยิงเข้าไปที่ดวงตาของหมูป่าเหมือนในละคร แต่ปรากฏว่า เมื่อพอลลั่นไกร เสียง‘ปัง’ ดังก้องกังวานขึ้น กระสุนปืนก็แฉลบจากหัวไปที่คอของหมูป่า!
แต่กระสุนนัดนี้กลับไม่สามารถปลิดชีวิตมันได้ เจ้าหมูป่าถูกปืนยิงได้รับบาดเจ็บจนร้องตะโกนออกมา คราวนี้มันจึงรู้แล้วว่ามีกลุ่มคนอยู่ที่ฝั่งตรงข้ามกับมัน
ปรากฏให้เห็นเป็นประกายตาดุร้ายของเจ้าหมูป่าที่จ้องมองมา ขาสี่ข้างที่มีพละกำลังมุดลงไปในน้ำเพื่อข้ามมายังฝั่งนี้ เขี้ยวสีน้ำตาลทองที่แหลมคนของมันถูกยกขึ้นสูง ราวกับดาบปลายปืนอย่างไรอย่างนั้น!
“บ้าเอ๊ย!”ทุกคนต่างสบถออกมา หมูป่าที่กำลังโมโหไม่ใช่เรื่องที่น่าสนุกเลย ช่วยไม่ได้ที่พวกเขายังอยากจะกินเนื้อหมูป่าย่างอยู่ พวกเขาต่างก็พากันก้าวขาถอยหลังและยกปืนขึ้นมา
คราวนี้ ประกายแสงสีขาวเส้นหนึ่งก็ข้ามผ่านแม่น้ำไปอย่างรวดเร็ว เจ้าหมูป่าเพิ่งจะวิ่งมาได้แค่สองก้าวเท่านั้น ก้าวย่างที่เต็มไปด้วยพละกำลังก็ซวนเซขึ้นมาทันที มันวิ่งโซซัดโซเซไปบนแม่น้ำได้เจ็ดแปดก้าว ก่อนที่หัวของมันก็ทิ่มลงไปที่กลางแม่น้ำ
ข้างบนหัวของหมูป่าตัวนั้น มีลูกธนูหัวแหลมมีขนที่ส่วนปลายสะบัดอย่างรุนแรงอยู่หนึ่งดอก ลูกธนูที่มีความยาวถึงหนึ่งเมตร หลงเหลือความยาวที่ด้านนอกไว้เพียงครึ่งเมตรเท่านั้น ส่วนที่เหลือปักเข้าไปในหัวของหมูป่า!
ฉินสือโอวลดคันธนูลงแล้วถอนหายใจออกมา ทุกคนมองมาที่เขาอย่างตกตะลึง ทันใดนั้นลุงหนวดก็โห่ร้องเสียงดังขึ้นมา “โว้ว พระเจ้า ที่รักของฉัน”
ปืน AK-47 ถูกฉินสือโอวโยนทิ้งไว้ที่ริมแม่น้ำ ในระหว่างช่วงที่ตกอยู่ในวิกฤติอันตรายเมื่อครู่นี้ ฉินสือโอววางปืนลงแล้วหยิบเอาธนูคอมพาวด์ที่สะพายไว้ข้างหลังลงมา เขาหยิบลูกธนูขึ้นมาหนึ่งดอกแล้วยิงออกไปแม่นเหมือนจับวาง
จากตอนที่ทิ้งปืนมาจับคันธนูจนยิงลูกธนูออกไปในตอนท้าย เข้าใช้เวลาไปแค่ไม่ถึงสองวินาทีเท่านั้น ทุกคนต่างก็ยังไม่ทันได้เห็นชัดเจน คราวนี้เมื่อลองคิดดูแล้ว ก็ต้องตกตะลึงกับพลังของเขาที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลัน
“โอลิเวอร์ ควีนส์? ฮอว์คอาย?” พอลถามออกมาอย่างประหลาดใจ
ควีนคือฮีโร่ลูกธนูเขียว ส่วนภูมิหลังของฮอว์คอายนั้นจะมีความยิ่งใหญ่มากกว่า เขาคือพันธมิตรของทีมอเวนเจอร์ที่มีฝีมือในการใช้ลูกธนูเป็นอย่างสูง อาศัยเพียงธนูคอมพาวด์ 1 คันก็สามารถต่อสู้ร่วมกับเหล่าฮีโร่ได้
คนจำนวนห้าหกคนลงไปที่แม่น้ำ ร้องตะโกนเพลงปลุกใจไปพร้อมกับออกแรงลากดึง ลากร่างของหมูป่าอ้วนขึ้นมาบนฝั่งได้อย่างยากเย็น
มีคนหนึ่งที่พยายามยามดึงธนูออกจากหน้าผากของเจ้าหมูป่า เขาใช้แรงทั้งหมดเพื่อดึงลูกธนูแต่กลับดึงไม่ออก เมื่อเป็นเช่นนี้ทุกคนต่างก็ยิ่งประหลาดใจ ลูกธนูที่ฉินสือโอวเพิ่งยิงออกไปนั้นต้องใช้แรงมากมายขนาดไหนกัน?
ลูกธนูแหลมเจาะเข้าไปในมันสมองส่วนล่างและก้านสมองของมัน ดังนั้นมันจึงไม่สามารถรักษาสมดุลและตายลงอย่างรวดเร็ว
วัยรุ่นคนหนึ่งหัวเราะจนหัวคิ้วยกขึ้นแล้วพูดกับพอลว่า “หัวหน้า ปืนโมซิน-นากองท์ของคุณทำไมถึงได้อ่อนขนาดนี้? ดีนะที่ลูกธนูของฉินเร็วพอ ไม่อย่างนั้นวันนี้พวกเราคงไม่ได้กินเนื้อหมูป่าแน่
พอลหัวเราะออกมาอย่างเก้อเขิน “เห็นๆกันอยู่ว่าฉันเล็งแม่นแล้ว ไม่คิดเลยว่ามันจะแฉลบออก”
นีลเซ็นถึงกับหมดคำจะกล่าว ความไกลระยะยี่สิบเมตร กับหนึ่งในสี่ปืนซุ่มยิงอย่างดีในสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง ก็ยังจะยิงแฉลบได้อยู่อีกหรือ?
ฉินสือโอวกลับไม่ได้รู้สึกอะไร เขาตบไหล่ของนีลเซ็นแล้วพูดกับเขาว่า “ไม่ใช่ทุกคนที่เป็นมือสไนเปอร์หน่วยรบพิเศษแบบนายเสียหน่อย”
เมื่อต่อมาได้ลองพิจารณาดู ถึงได้พบว่าไม่ใช่ว่าเพราะฝีมือการยิงปืนของพอลไม่ได้เรื่อง แผงคอของหมูป่าตัวนี้เมื่อมองไกลๆจะเห็นเป็นตอๆ แต่เมื่อมองใกล้ๆถึงได้พบว่า ยามปกติเจ้าหมูป่ามักจะถูตัวกับต้นเมเปิล ลำตัวของมันจึงเต็มไปด้วยน้ำเชื่อม เช่นนี้แล้วเมื่อยามปกติที่มันกลิ้งไปตามภูเขามุดไปตามลำธาร จึงทำให้มีหินทรายติดสะสมอยู่ตามลำตัวของมัน จึงเหมือนกับว่ามันสวมชุดเกาะอยู่หนึ่งชั้น
สิ่งเหล่านี้ที่อยู่บนหัวของหมูป่าก็ยิ่งหนา ปืนนัดที่ยิงแฉลบของพอล ถูกคาดหวังไว้ว่าคงจะสามารถสร้างบาดแผลรุนแรงในหัวของมันได้อย่างเต็มแรง แต่ปรากฏว่ากระสุนไม่สามารถเจาะเข้าไปได้ จึงเหมือนกับว่ามันแฉลบไปข้างๆหมวกกันกระสุน จนทำให้มันเอียงออกไป โดนเข้ากับคอของหมูป่าแทน
ทว่านี่กลับยิ่งสะท้อนให้เห็นว่า ลูกธนูดอกนั้นของฉินสือโอวมีพลังมากขนาดไหน!
หลังจากฆ่าหมูป่าได้แล้ว ก็ทำให้ได้มาซึ่งอาหารเที่ยง แต่ปัญหาอื่นก็ตามมาเช่นกัน นั่นก็คือการถลกหนังของหมูป่านั้นไม่สามารถทำได้โดยง่าย
หมูป่าและสัตว์ป่าชนิดอื่นล้วนแต่แตกต่างกัน หนังหมูและเนื้อของมันเชื่อมต่อกันอยู่ ไม่เหมือนกับสัตว์อื่น ที่เพียงแต่กรีดออกก็สามารถถลกหนังได้แล้ว
ฉินสือโอวไม่ได้ยุ่งกับเรื่องพวกนี้ เขาไปจัดการกับปลากะพงปากใหญ่ตัวนั้น เขาฆ่ามันแล้วเอาเลือดออก แล้วล้างทำความสะอาดเครื่องใน จากนั้นจึงทาน้ำมันที่มี หอม กระเทียม และขิงที่ถูกตำจนข้นเหนียวลงไปบนตัวปลา แล้วจึงนำไปวางไว้บนตะแกรงแล้วเริ่มเผาพลิกสลับฝั่ง
นีลเซ็นเป็นผู้ลงมือจัดการผ่าเนื้อหมู โดยมีคนอื่นคอยช่วย พวกเขาตัดเอาขาหลังของหมูออกมาข้างหนึ่ง จากนั้นก็ออกแรงผ่าเอาเนื้อส่วนสะโพกออกมาอีกส่วน “ขาหมูเผาหั่นทานจิ้มกับเกลือ ส่วนสะโพกหมูนำไปทำเป็นสตูทาน”
ปีนเขามาแล้วทั้งเช้า ผู้คนกลุ่มนี้จึงเจริญอาหารเป็นอย่างมาก กลิ่นปลาเผาก็ฟุ้งออกมา พอลและคนอื่นๆกลืนน้ำลายไม่หยุด พวกเขาเข้ามาใกล้ๆฉินสือโอวแล้วยื่นหน้าถามว่า “เพื่อน ปลาตัวนี้ย่างยังไงทำไมถึงได้หอมขนาดนี้?”
“เพราะว่าฉันใช้เครื่องปรุงสูตรลับของจีนน่ะ”ฉินสือโอวพูดอย่างสบายๆ เขาจดจ่อกับการย่างปลา ไม่หยุดที่จะทาน้ำมันและเครื่องปรุงลงไปบนตัวปลา ปลากะพงถูกย่างจนเหลืองกรอบทั้งตัว แต่เมื่อแงะดูเนื้อด้านในกลับมีเนื้อนุ่มและมีสีขาวเหมือนหิมะ
นีลเซ็นหัวเราะออกมา “บอส ตอนนี้ทักษะการย่างปลาของคุณยอดเยี่ยมกว่าของชาร์คซะอีก”
ฉินสือโอวพยักหน้ารับคำชมอย่างภาคภูมิใจ “ชาร์คเจ้าหมอนั่นน่ะย่างเนื้อก็พอได้ล่ะ แต่ถ้าย่างปลาเขายังห่างชั้นกับฉันอยู่ ใช่แล้ว แล้วหมูของฉันล่ะ
“เนื้อหมูป่าพันธุ์แท้ รสชาติคงไม่แย่มากนัก แต่คิดว่าก็คงไม่ได้อร่อยสักเท่าไร” นีลเซ็นส่ายหัว “เจ้าตัวนี้มีขนาดใหญ่มาก ผมคิดว่าน่าจะหนักถึงห้าร้อยกว่าปอนด์”
หนึ่งปอนด์ใกล้เคียงกับห้าร้อยกรัม ก็เท่ากับสองร้อยยี่สิบกว่ากิโลกรัม ลองคิดๆดูแล้วหมูป่าจีนโตเต็มไวพร้อมที่จะเข้าโรงฆ่าสัตว์ก็หนักราวๆร้อยสามสิบกิโลกรัม เจ้าหมูป่าตัวนี้นับว่ามีขนาดไม่น้อยเลยจริงๆ
ชาวแคนาดาก็เหมือนกันกับชาวอเมริกัน พวกเขาไม่ชอบเนื้อเหนียวๆของหมูป่า พวกเขาชอบเนื้อวัวที่เมื่อกัดเข้าไปแล้วรู้สึกราวกับละลายในปากได้เหมือนกับไอศกรีมแบบนั้นมากกว่า อีกทั้งหากจัดการได้ไม่ดีเนื้อหมูป่าก็จะมีกลิ่นคาว ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ชอบทานมัน
ข้อนี้ตรงข้ามกันกับชาวจีน ที่ไม่ว่าเนื้อหมูป่าจะถูกนำมาต้มเพื่อทำหมูผัดซอสหรือนำไปตากแดดเพื่อทำเนื้อตากแห้ง ก็ล้วนแต่เป็นอาหารรสเลิศชั้นหนึ่ง กินแล้วก็มีพลังกำลังเหมือนกันกับหมูป่า
ต้มเนื้อแล้วหนึ่งหม้อ คนกลุ่มนี้เมื่อทานซุปไปได้นิดหน่อยก็ไม่ทานอีกแล้ว แต่กับปลาย่างของฉินสือโอวคนพวกนี้กลับรีบตัดแบ่งกันกินทันที จากนั้นเมื่อไม่มีปลาย่างให้ทานแล้วพวกเขาจึงจัดการกินเนื้อที่ย่างไว้
พวกเขากินอย่างไม่นึกเสียดายของ กัดคำหนึ่งทิ้งคำหนึ่ง ทำเอาฉินสือโอวปวดใจนัก
ฉินสือโอวหาหินก้อนใหญ่เพื่อนั่งแทนเก้าอี้ ในกล่องใส่อาหารล้วนแต่เป็นเนื้อหมูย่างกับเนื้อหมูต้มสุก เนื้อย่างเอามาจิ้มกับเกลือทาน ส่วนเนื้อหมูป่านำมาผัดกับซอสพริกและน้ำส้มสายชู เขารู้สึกว่ารสชาติมันช่างยอดเยี่ยม!
เมื่อทานอาหารเสร็จพวกเขาก็เริ่มพากันพักผ่อน พอลและคนอื่นๆต่างก็เริ่มพากันรัวปืน ริมแม่น้ำกว้างใหญ่ไร้ผู้คน คงไม่ก่อให้เกิดอุบัติเหตุที่ทำให้คนอื่นได้รับบาดเจ็บ ดังนั้นพวกเขาจึงบรรจุกระสุนและเริ่มยิงปืนไปอย่างไร้เป้าหมาย เมื่อเสียง ‘ปัง ปัง ปัง ปัง’ ดังขึ้นมา ก็ทำให้สัตว์ป่าที่กำลังจะมากินน้ำที่แม่น้ำวิ่งแตกกระเจิงไปทั่วสารทิศ
มีชายอ้วนใหญ่คนหนึ่งพกปืน M60A1 มาด้วย เขายกสายบรรจุกระสุนขึ้นแขวน เล็งไปที่ต้นโอ๊คสีขาวที่มีลำต้นขนาดหนึ่งคนโอบแล้วจึงเริ่มลั่นไกรยิงอย่างดุเดือดเลือดพล่าน
ฉินสือโอวได้เห็นคนยิงปืนกลเล่นครั้งนี้เป็นครั้งแรก เนื่องจากโดยทั่วไปแล้วไม่สามารถหาซื้อสิ่งนี้ได้ ที่แคนาดาการควบคุมปืนพกนั้นค่อนข้างหละหลวม แต่การจัดการปืนกลจะเป็นไปอย่างเข้มงวด
นีลเซ็นกอดอกมองอยู่สักพักแล้วจึงพูดขึ้นว่า “ท่าทางของเขาตรงตามมาตรฐานมาก อาจจะเคยเป็นทหาร หรือไม่ก็เป็นเจ้าของร้านขายปืน”
ต่อมาฉินสือโอวถามจนได้ความว่า ที่แท้แล้วเขาเป็นเจ้าของร้านขายปืน เหมือนกันกับอาชีพก่อนของนีลเซ็น
พอลและคนอื่นๆไม่ได้ปีนเขาต่อ แต่เดิมแล้วพวกเขาไม่ได้มาเพื่อปีนเขา เพียงแค่อยากหาที่ยิงปืนเล่นเท่านั้น แล้วถึงขนาดกับต้องฆ่าหมูป่าเลยหรือ? นั่นเป็นผลพลอยได้ต่างหาก ถ้าได้พบก็ล่าสักตัว หากไม่พบพวกเขาก็ไม่คิดที่จะไปตามล่า
……………………………………………………….
