ผมนี่แหละเจ้าแห่งฟาร์มปลา – ตอนที่ 672 เปิดตัวเวยป๋อ

เทนเซ็นต์เวยป๋อดำเนินการรวดเร็วมาก วันแรกเพิ่งบอกจะเปิดบัญชีไป เช้าวันที่สองก็จัดการให้เสร็จสรรพ แถมยังรับรองสถานะวีไอพีให้เขาเองเรียบร้อย
เมื่อเห็นหมายเลขโทรศัพท์ ฉินสือโอวก็ถอนหายใจอย่างจนใจ สุดท้ายตนก็เข้าร่วมกลุ่มวีไอพีเวยป๋อที่แสนชั่วร้ายจนได้ ก็ปล่อยให้จอมมารเขาแสดงฝีมือไปแล้วกัน
เทนเซ็นต์เวยป๋อนอกจากตั้งสถานะวีไอพีให้เขาแล้ว ยังทำหัวข้อโฆษณาแนะนำราชาฟาร์มปลาแห่งแคนาดาบนเวยป๋อ สำหรับพูดคุยโดยตรงเรื่องประสบการณ์การเพาะพันธุ์ปลาต่างถิ่นการซื้อรถหรูบ้านและดื่มด่ำกับสาวงาม
ชื่อเสียงของฉินสือโอวบนเวยป๋อไม่ได้น้อยดังที่เขาคิดไว้ ขนาดเกาะแฟร์เวลยังเป็นที่โด่งดังบนเว็บทางการเวยป๋อจนตอนนี้มีแฟนคลับกว่าหนึ่งล้านคนให้ความสนใจ โดยมีเขาเป็นตัวเต็งหลัก
ด้านฉินสือโอวก็ไม่เคยรู้และไม่รู้ว่าจำนวนแฟนคลับตัวเองมันเกินหมื่นคนได้อย่างไร ทว่าตอนนี้เขาคงยังโพสต์อะไรไร้สาระไม่ได้
ไม่ใช่ไม่อยากทำแค่ฉินสือโอวไม่รู้จะเริ่มเปิดตัวยังไง จะโพสต์ว่าสวัสดีทุกคนฉันคือฉินสือโอวตัวจริงเสียงจริงก็คงไม่ได้ใช่ไหมล่ะ?
ขณะที่เขากำลังกังวล เสียงชาร์คก็ดังขึ้นจากวิทยุสื่อสาร “เฮ้ บอสช่วยมาที่ท่าเรือเสาสูงหน่อยครับ มีเต่ามะเฟืองตัวหนึ่ง เอ่อ คือมันดูแปลกๆ น่ะครับ”
เต่ามะเฟืองกับเต่าลายจุดล้วนเป็นสัตว์คุ้มครองของฟาร์มปลา ห้ามยิงโดยเด็ดขาดต้องปกป้องไว้ พวกชาวประมงเลยดูแลพวกมันอย่างดี เวลามีปัญหาก็จะรายงานฉินสือโอวทันที
พอฉินสือโอวได้ยินว่ามีเรื่องเกิดขึ้นกับเต่ามะเฟืองก็รีบวิ่งไปยังท่าเรือเสาสูง หู่จือเป้าจือฉงต้าหลัวปอและปอหลัวที่เล่นกันตรงสนามหญ้าเห็นเขาวิ่งก็พากันวิ่งแข่งตามอยู่ด้านหลัง
พื้นที่ฟาร์มปลากว้างมาก ท่าเรือเสาสูงอยู่ห่างจากวิลล่าหนึ่งกิโลเมตรกว่า แต่ฉินสือโอวกลับวิ่งมาถึงอย่างรวดเร็ว จากการออกกำลังกายทุกวันและพละกำลังที่เพิ่มขึ้นด้วยจิตสำนึกแห่งโพไซดอน เลยไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร
ณ ชายฝั่งท้ายท่าเรือ มีชาวประมงเกือบทุกคนมุงอยู่ ฉินสือโอวดันพวกเขาเปิดทางเข้าไปดู เต่ามะเฟืองตัวเท่าฝาหม้อกำลัง กำลัง กำลัง…
เขาเองก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงเหมือนกัน ขาที่เหมือนไม้พายทั้งสี่ของเจ้าเต่ากางแผ่อยู่บนทรายโบกสะบัดไปมา หัวหดเข้าออกเดี๋ยวก็แกว่งซ้ายขวา กระดองโยกขึ้นลงเป็นจังหวะ เหมือนคนกำลังเต้นแถมยังเต้นฮิปฮอปอีก
ถ้าเกิดคนเต้นได้หมายความว่าเต่าก็เต้นได้เหมือนกันเหรอ?
พวกชาวประมงต่างไม่แน่ใจจึงเรียกฉินสือโอวมา พอเห็นเขามาสมทบจึงเริ่มปรึกษากันอย่างอุ่นใจ
“เต่ามะเฟืองนี่มันเมาเหรอไง? ดูมันโซเซเหมือนบูลตอนเมาเลย”
“ไอ้เวร ไม่ต้องมาว่าฉันเลย นี่มันเมากัญชาชัดๆ จำสภาพแลนซ์ครั้งล่าสุดที่พี้กัญชาไปเยอะได้ไหม? ฮ่าฮ่า!”
“ไอ้บ้า นั่นมันหมัดเมาต่างหาก! พูดถึงหมัดเมา หรือมันก็กำลังต่อยอะไรอยู่เหมือนกัน? อะต๊าอะต๊า! ฉันล่ะอยากต่อยเป็นชะมัด! หรือว่ามันกำลังฝึกกังฟูจีนอยู่?”
ฉินสือโอวจำอีกฝ่ายได้ทันที มันคือเจ้าตัวที่โชคร้ายโดนบิลลี่ทำไฟดูดเมื่อวานไม่ใช่เหรอ? ราชานักเต้นแห่งฟาร์มปลาต้าฉินนิโคลัส กูส แล้วมันปืนขึ้นมาถึงบนหาดข้างท่าเรือได้ยังไงกัน?
เขาลูบคางด้วยความสงสัย ฉินสือโอวนั่งยองมองท่าเต้นแปลกๆ ของเจ้าเต่า เขาก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเป็นอย่างนี้ได้อยู่ดี
ที่จริงเขารู้ว่าเต่ามันไม่ได้กำลังเต้นหรือต่อยหมัดเมาหรอก ไร้สาระทั้งเพ มันน่าจะโดนไฟช็อตมาแน่ บิลลี่คงไปทำมันไฟดูดเข้าเลยมีสภาพเช่นนี้
ฉินสือโอวงุนงง ชาวประมงที่มากประสบการณ์ก็ยังไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร ทุกคนได้แต่ยักไหล่ให้กัน
ทว่าฉินสือโอวพลันตระหนักได้ว่า ตัวเองนั้นมีเพื่อนในประเทศตั้งร้อยล้านกว่าคนอยู่ไม่ใช่เหรอ? เขาเชื่อว่าเพื่อนร่วมชาติในอินเทอร์เน็ตที่เปี่ยมด้วยความรู้ความสามารถ ต้องสามารถอธิบายอาการแปลกของนิโคลัส กูสได้แน่นอน
หลังพยายามอยู่สักพัก ฉินสือโอวก็เข้าใจวิธีโพสต์วิดีโอลงเวยป๋อเสียที เขาถ่ายวิดีโอในมุมต่างๆ และโพสต์ลงทีละคลิป แล้วพิมพ์หัวข้อตัวเองว่า ‘ช่วยด้วย เต่ามะเฟืองบ้านผมเป็นอะไรไม่รู้’
พอลงเสร็จฉินสือโอวก็ปล่อยทิ้งไว้ เมื่อตอนเขาลงสตอรี่คิวคิวก็ยังต้องใช้เวลาอีกสักพักถึงจะมีคนมาคอมเมนต์ เขาจึงมาตั้งใจดูเต่าที่กำลังดิ้นทุรนทรายแทน
หู่จือเป้าจือฉงต้าหลัวปอและปอหลัวที่เดิมกังวลว่าจะมีตัวมาแย่งความเพิ่มอีก แต่พอเห็นสภาพเต่าที่โงนเงนไปมา พวกมันก็พากันแสยะยิ้ม พ่อเราคงไม่ได้รสนิยมพิสดารขนาดนั้นหรอกมั้ง? ไม่ใช่ว่าอะไรก็เอากลับบ้านหมดหรอกจริงไหม?
พวกมันเดาถูกแล้ว ฉินสือโอวไม่ได้คิดจะรับเลี้ยงนิโคลัส กูสไว้ ไม่ใช่เพราะมันดูสติไม่สมประกอบ แต่เต่ามะเฟืองเป็นจอมลอยชายที่มีศักดิ์ศรี พวกมันมีใจรักอิสระ หากจับมาอุดอู้อยู่ที่เดียวจะทำให้มีลูกยากได้!
ฉินสือโอวไม่อยากทำบาป ตอนนี้เขายังไม่มีลูกเลย
เจ้าเต่ามะเฟืองเต้นไปได้สักพักก็เหมือนเริ่มเหนื่อยจึงนอนลงกับพื้นทราย ตอนนั้นเองมีเต่าน้อยตัวหนึ่งโผล่ขึ้นจากน้ำแล้วพยายามปีนไปบนกระดองของเต่าใหญ่ ดวงตาดำจิ๋วมองฝูงคนอย่างเหยียดหยาม
ทำเพื่อนฉันเป็นอัมพาตอย่างนี้ คอยดูเถอะเดี๋ยวฉันจะกลับไปเรียกพวกเต่ามะเฟืองมาถล่มพวกแกให้จมเลย!
นั่นคือความรู้สึกที่พวกชาวประมงสัมผัสได้จากแววตาของเต่าน้อย
แต่อย่างว่ากรรมตามสนอง เมื่อวานเต่าน้อยก็แกล้งบิลลี่ไปเยอะแล้ว วันนี้ดูท่าคงจัดเต็มกว่าเดิม
ใช่ เต่าอัลลิเกเตอร์ผู้น่าเกรงขามมาแล้ว!
มาสเตอร์มักมาพร้อมภาพลักษณ์ที่ดูเปล่าเปลี่ยวสันโดษเย็นชา มันก้าวอย่างมุ่งมั่นไปบนหาดทราย แล้วมองเต่ามะเฟืองพ่อลูกนิ่งๆ พร้อมสีหน้าที่เริ่มไม่สบอารมณ์
เต่าอัลลิเกเตอร์ถือเป็นเต่าเจ้านักรบ จนทุกวันนี้ก็ยังมีตำนานกล่าวขานมากมาย ไม่ว่าจะรบกับหมาบนฝั่ง เห็นทุกคนเป็นปลานิลไปหมด แถมยังกัดไม่ปล่อย ฯลฯ
เมื่อนิโคลัส กูสเห็นสถานการณ์ท่าไม่ดีจึงรีบพาเต่าน้อยกลับลงทะเลทันที ส่วนเจ้าเต่าน้อยอินดี้ที่ดุร้ายเหี้ยมโหดนั่นน่ะเหรอ? ตอนนี้เห็นแต่กระดอง หัวกับขาหดหายไปเรียบร้อย…
ฉินสือโอวลูบๆ หัวของเจ้ามาสเตอร์ พูดอย่างไม่พอใจว่า “ทำตัวดีๆ เป็นมิตรกันหน่อยสิ เข้าใจไหม? ทีหลังไม่ต้องไปขู่เพื่อนแกอีกนะ”
มาสเตอร์ทำหน้าใสซื่อใส่ฉินสือโอว ใครขู่พวกมันเหรอ? ฉันแค่กำลังจะเตรียมอัดพวกมันเท่านั้นเองนี่?
พอเห็นนิโคลัส กูสที่ขยับตัวได้คล่องแคล่วขนาดนั้นแม้ขาจะยังกระตุกอยู่บ้างระหว่างหลบหนี ฉินสือโอวก็วางใจ อีวิลสันเอาเก้าอี้เอนกับร่มกันแดดมาให้ เขาจึงนั่งลงเปิดโทรศัพท์ ดูเวยป๋อตัวเองว่ามีคนมาเมนต์หรือยัง
ปรากฏเขาแทบสะดุ้งทันทีที่เปิด เมื่อเห็นแจ้งเตือนสองร้อยกว่าข้อความ เยอะยิ่งกว่าในสตอรี่คิวคิวเสียอีก!
เหล่าเพื่อนร่วมชาติรู้ทางแก้กันสินะ ฉินสือโอวอ่านข้อความพวกนั้นด้วยความซึ้งใจ แต่ยิ่งอ่านกลับยิ่งรู้สึกว่างเปล่าแทน
“แม่เจ้าโว้ย เต่ายักษ์ เอาไปตุ๋นในซุปเครื่องเทศจีนสิบสามชนิดต้องอร่อยแน่!”
“คอมเมนต์ด้านบนไม่มีใครมีสาระเลย มันเรียกว่าเต่า จัดเป็นสัตว์เลื้อยคลาน ตระกูลเต่า! ส่วนเต่ากระดองอ่อนคือตะพาบ และตะพาบก็ไม่ใช่เต่าด้วย!”
“เลิกไร้สาระน่า ฉันอยากรู้ว่าเจ้าเต่านี่ตัวสั่นทำไมมากกว่า? หรือมันกลัวเจ้าพ่อฉิน? เจ้าพ่อจะกินซุปเต่าเหรอ?”
“ว้าว นั่นฟาร์มปลาของเจ้าพ่อฉินเหรอ? สวยจัง ฉันล่ะอยากแต่งกับคุณชะมัด!”
“ถ้าให้พูดจริงจัง เต่านี่น่าจะเป็นโรคลมชัก ฉันรู้จักหมอทหารเก่าคนหนึ่งที่รักษาโรคลมชักโดยเฉพาะอยู่”
“ลมชักบ้าอะไร ไร้สาระ อะไรเนี่ย ตอนนี้ปู่ฉันก็กำลังยืนขึ้นด้วยสภาพแบบนั้นเลย!”
“น่าจะเป็นกระดูกอักเสบหรือเปล่า? ดูจากที่มันยืนไม่ขึ้น…”
“โอ้โห ยงเจ้ง! นิโคลัส จอชนี่หว่า! ราชานักเต้นแห่งเอเชียเลยนะ ไหนว่าจัดคอนเสิร์ตที่เถียหลิ่งไงทำไมไปจัดที่เมืองอเมริกาเหนือแทนแล้วล่ะ?”
…………………………………….