ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 14 ผมคืออภิมหาเศรษฐีระดับเทพ

บทที่14 ผมคืออภิมหาเศรษฐีระดับเทพ
เห็นฉากที่อลังการขนาดนี้ หวังเย่นแอบตกตะลึงในใจ แอบคิดว่าคงไม่ใช่คนที่ยาจกคนนี้เรียกมาหรอกมั้ง
แต่พอย้อนคิด จะเป็นไปได้ไง！
ยาจกแบบนั้นจะไปรู้จักคนระดับนี้ได้ไงกัน
ถังซื่อไห่ลงมาจากรถโรลสรอยด์คันที่สาม เดินย่างก้าวเข้ามาที่ชุ่ยเก๋อซวน หวังเย่นรีบ รุดขึ้นหน้ามารับ
แต่ว่าถังซื่อไห่ไม่มองเธอเลยแม้แต่น้อย เดินตรงไปที่เย่เฉิน
“คุณชายครับ ผมมาแล้ว เอาเงินมาด้วยครับ”
ถังซื่อไห่พูดพลาง โบกมือ บอดี้การ์ดด้านหลังเดินตามเข้ามาในชุ่ยเก๋อซวน เอาวางหีบที่บรรจุเงินลงบนพื้น เปิดออก
ด้านในเป็นธนบัตรแน่นขนัดไปหมด！
คนรอบตัวเริ่มตกใจจนลมหายใจเย็นไปหมด！
บ้าเอ๊ย！
ตาบ้าใส่เสื้อกล้ามคนนี้……ไม่สิ！สิ่งที่คนๆนี้พูด เป็นความจริงหรอกหรือ！
แม่เจ้า ผู้หลักผู้ใหญ่ขนาดนี้！
ผู้คนต่างควักมือถือออกมาถ่ายคลิป ฉากน่าตะลึงขนาดนี้ พวกเขาไม่อยากพลาด
แต่ว่า บอดี้การ์ดของถังซื่อไห่รีบกวาดต้อนพวกเขาออกไป พวกเขาจึงได้แต่ถ่ายท้ายทอยเย่เฉิน
เย่เฉินชี้ไปที่ธนบัตรที่กองอยู่เต็มพื้น ถามหวังเย่น“ไหนบอกไม่เคยเห็นเงินมากขนาดนี้ไง ตอนนี้ได้เห็นแล้วนะ”
หวังเย่นตกใจจนวิญญาณแทบหลุดออกจากร่าง พยักหน้าหงึกหงัก“เห็นแล้วค่ะ เห็นแล้วค่ะ……”
เย่เฉินพูดกับถังซื่อไห่“ผมอยากพบผู้จัดการใหญ่”
ถังซื่อไห่พยักหน้า หยิบมือถือออกมา แล้วโทรทันที
พอโทรศัพท์ติด เขาก็รีบด่าขึ้นมาทันที“ไอ้บ้าเอ๊ย ฉันถังซื่อไห่ ตอนนี้อยู่ชุ่ยเก๋อซวน ให้เวลาแกหนึ่งนาที รีบไสหัวมาเลย！ไม่งั้นฉันจะส่งคนมาเผาชุ่ยเก๋อซวน！แล้วให้คนซัดหมาอย่างแกให้หมอบ！”
หวังเย่นหน้าซีดเผือด มองไปที่แววตาของถังซื่อไห่ เต็มไปด้วยความหวาดกลัว
คนๆนี้ ร้ายกาจขนาดนี้เลยหรือ
เจ้านายตัวเอง เป็นคนมีหน้ามีตาในเมืองจินหลิงเชียวนะ แล้วก็เป็นคนมีคอนเนคชั่น จะไม่ไว้หน้ากันหน่อยเหรอ
ยังไม่ทันถึงนาที ชายอ้วนวัยกลางคนก็กระเสือกกระสนออกมาจากหลังห้องทำงาน พอเห็นถังซื่อไห่ จึงรีบพุ่งขึ้นมา กล่าวว่า“คุณถังครับ มาที่ร้านผม ไม่บอกไม่กล่าวก่อนครับ จะได้ออกไปต้อนรับ”
ถังซื่อไห่ตบหน้าเขาฉาดใหญ่ กล่าวอย่างเดือดดาล“ร้านมึงฟอร์มเยอะนักนี่ ขนาดคุณชายของเราพวกแกยังลามปาม มีชีวิตจนเบื่อแล้วใช่ไหม”
ถังซื่อไห่รู้ดีว่าไม่กี่มีมานี้คุณชายลำบากมามาก วันนี้เข้าร้านก็มาโดนรังแก ในใจจึงเดือดดาลเป็นพิเศษ
ชายอ้วนวัยกลางคนโดนตบไปฉาดหนึ่งเต็มๆ เดิมทีรู้สึกอึดอัดเต็มประดา แต่พอได้ยินคำนี้จึงตกใจจนไม่อยู่กับร่องกับรอย
คุณชายของถังซื่อไห่เหรอ แม่เจ้า ถังซื่อไห่นี่ก็ยิ่งใหญ่เป็นมังกรแล้วนะ คุณชายของเขา ก็ต้องเป็นเซียนที่เหาะลงมาน่ะสิ
เขาตกใจจนสองขาสั่นพับๆ หันไปเป็นเย่เฉินที่ยืนข้างๆถังซื่อไห่ แม้ว่าจะดูธรรมดา แต่เขาเป็นคุณชายของถังซื่อไห่！
คิดมาถึงตรงนี้ ชายอ้วนวัยกลางคนรู้สึกหวาดกลัวขึ้น รีบพูดขึ้นว่า“คุณ……คุณชาย ขอโทษนะครับ กระผมขออภัยอย่างยิ่งเลยครับ”
จากนั้นจึงหันไป สีหน้าเต็มไปด้วยความโกธรเคือง ด่าทอเสียงดัง“ตกลงไอ้ตาบอดตัวไหน ที่มันบังอาจลบหลู่คุณชาย ยืนออกมานี่！”
ผู้ซื้อทุกคนหันไปทางหวังเย่นสายตาเดียว
หวังเย่นลนลานผงะถอย
ชายอ้วนวัยกลางคนกระโจนใส่ทันที กระชากคอเสื้อหวังเย่น ตบลงบนหน้าเธอฉาดใหญ่ ด่าทอเสียงดัง“อีผู้หญิงชาติหมา ขนาดคุณชายมึงยังกล้าเหยียดหยาม ตาหมาของมึงบอดหรือไงวะ！”
หวังเย่นโดนตบฉาดใหญ่ลงพื้น เธอร้องคร่ำครวญว่า“เถ้าแก่ ขอโทษนะคะ หนูตาบอดเอง เถ้าแก่ปล่อยหนูไปเถอะ！”
“ปล่อยแกไปเหรอ”ชายอ้วนวัยกลางคนกระชากผมเธอ ดึงหน้าเธอขึ้นมา ต่อยหมัดๆใหญ่ลงบนใบหน้า
หมัดแล้ว หมัดเล่า จนหน้าเธอเต็มไปด้วยเลือดสด“แม่งเอ๊ย มึงจะทำให้กูฉิบหายใช่ไหม ก่อนที่มึงจะทำกูฉิบหาย กูต้องเอามึงตายก่อน！”
หวังเย่นโดนต่อยฟันหลุดไปหลายซี่ ดั้งจมูกที่เพิ่งเสริมก็หักด้วย ใบหน้าเต็มไปด้วยเลือดสด
เธอร้องไห้คร่ำครวญกระเสือกกระสนออกจากชายอ้วนวัยกลางคน คลานไปคุกเข่าข้างๆเย่เฉิน กอดขาของเขาไว้ ร้องไห้พลางพูดว่า“คุณชายคะ ฉันสำนึกผิดแล้ว ต่อไปไม่กล้าดูถูกคนแบบนี้แล้ว ขอร้องปล่อยฉันไปเถอะนะ”
เย่เฉินพูดเย็นชา“รนหาที่เอง”
ชายอ้วนวัยกลางคนเห็นเธอกอดขาเย่เฉิน ตกใจจนวิญญาณไม่อยู่กับร่าง จึงวิ่งมากระทืบหัวเธอ ด่าทออย่างโกธรเคือง“ขาของคุณชายมึงยังกล้าแตะ กูจะเอามึงให้ตาย！”
พอกระทืบลงไป หวังเย่นจึงสลบเหมือด
ชายอ้วนวัยกลางคนพูดกับยามข้างตัวว่า“เอาอีห่าชาติหมานี่ไปโยนไว้ถังขยะหลังร้าน！”
“ได้ครับเถ้าแก่！”ยามสองสามคนไม่รอช้า รีบลากหวังเยี่ยนที่เลือดเต็มหน้าออกไป
เย่เฉินพูดกับชายอ้วนวัยกลางคนด้วยสีหน้าไร้อารมณ์“เมียฉันชอบหยกมรกตชิ้นนี้ เอาไปห่อ”
ชายอ้วนวัยกลางคนรีบพยักหน้าตอบ“ได้ขอรับ กระผมจะไปห่อให้เดี๋ยวนี้！”
เย่เฉินหยิบแบล๊คการ์ดออกมา“รูดบัตรใบนี้”
พูดจบจึงหันไปพูดกับถังซื่อไห่ว่า“เงินสดคุณเอากลับไปเถอะ”
ชายวัยกลางคนร่างอ้วนรีบพูด“คุณชายถ้าชอบหยกมรกตนี่ ข้าน้อยขอมอบให้！”
เย่เฉินกล่าว“ฉันไม่ต้องการแกให้”
ชายอ้วนวัยกลางคนพูดตะกุกตะกัก“คุณชาย ถือว่าเป็นน้ำใจเล็กๆน้อยๆของข้าน้อยแล้วกัน คุณชายรับไว้เถอะครับ！”
ถังซื่อไห่พูดกับเย่เฉินว่า“คุณชายครับ ในเมื่อเขามีแก่ใจให้ คุณชายก็รับไว้เถอะ ไม่งั้นคืนนี้เขาคงนอนไม่หลับ”
เย่เฉินลังเลชั่วครู่ พยักหน้า“ได้ งั้นก็ขอบใจนะ”
เห็นเย่เฉินเก็บสร้อยหยกมรกตเรียบร้อยแล้ว ชายอ้วนจึงถอนหายใจออกมาอย่างโล่งใจ
ถ้าหากว่าเย่เฉินไม่รับสร้อยนี้ไว้ เขาเกรงว่าถังซื่อไห่คงไม่ปล่อยเขาไปง่ายๆแน่นอน ตามศักยภาพของเขา แค่กระดิกนิ้ว ก็ทำให้ตนวอดวายได้แล้ว
ในเวลานี้ ถังซื่อไห่ถามเย่เฉิน“คุณชายครับ ให้ผมไปส่งไหม”
“ไม่ต้องหรอก”เย่เฉินโบกมือ พลางพูด“ประตูหลังอยู่ไหน ฉันไปเอง”
วันนี้ทุกคนได้เปิดหูเปิดตาแล้ว！
รถโรลสรอยด์หลายคันที่ขนเงินสิบสามล้าน ก็เพื่อหยกมรกตเพียงชิ้นเดียว
แล้วเถ้าแก่ชุ่ยเก๋อซวนจะกล้าเก็บเงินได้อย่างไรเล่า！
ชายหนุ่มที่ดูไม่สะดุดตาคนนี้ ตกลงมีที่มาที่ไปอย่างไร
ทุกคนส่งคลิปขึ้นไปบนเน็ต ชั่วครู่ก็ดังระเบิด
พวกชาวเน็ตต่างตั้งฉายาให้ชายลึกลับคนนี้ว่า “ซุปเปอร์อภิมหาเศรษฐีจูเนียร์” “ซีอีโอระเบิดอำนาจ” “อภิมหาเศรษฐีระดับเทพ”ถึงขนาดขุดยกประเด็นขึ้นมาว่า“ตามล่าหาอภิมหาเศรษฐีระดับเทพ” มีคนจำนวนนับไม่ถ้วนที่มาเข้าร่วม
ดีที่ในตอนที่คนเหล่านี้ถ่ายคลิป บอดี้การ์ดที่ยืนนอกร้านบังเอาไว้ ดังนั้นพวกเขาจึงเห็น เย่เฉินเลือนลางมากในคลิป เอาไปอ้างอิงอะไรไม่ได้