ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2165

บทที่ 2165
หลังจากได้ยินเสียงคำราม เซียวเวยเวย เฉินเสี่ยวเฟย และคนอื่น ๆ ก็มองไปทางทิศทางเสียงตามสัญชาตญาณ
ตอนนี้เห็นเย่เฉินขับรถจักรยานยนต์ไฟฟ้า และขับเข้ามาหาทุกคนอย่างรวดเร็ว
ทันใดนั้น เย่เฉินก็จอดรถจักรยานยนต์ไฟฟ้า แต่ไม่ลงจากรถ และกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ปล่อยเธอ”
เมื่อเฉินเสี่ยวเฟยเห็นว่าเย่เฉินขับจักยานยนต์ไฟฟ้าอยู่ สีหน้าของเธอก็แสดงความเหยียดหยามทันที และกล่าวถากถางว่า “คิดว่าตนเอง
เป็นฮีโร่มาช่วยสาวงามหรือ? แม่งฉิบหาย ที่แท้เป็นแค่ยาจกคนหนึ่งเท่านั้น!”
หลังจากกล่าวจบ เธอมประโยคหนึ่ง แล้วกล่าวอย่างเย็นชาว่ “ไอ้ยาจกอย่าเข้ามายุ่งเรื่องนี้ มิฉะนั้น ฉันจะทำให้คุณไม่สามารถรับผลที่
จะตามมาได่!”
เมื่อเห็นเย่เฉินปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน ทำให้เซียวเวยเวยรู้สึกมีความปลอดภัยทันที ร้องให้และกล่าวว่า “พี่เขย พี่เขย ช่วยฉันด้วย พี่
เขย..
เมื่อเฉินเสี่ยวเฟยได้ยิน ก็อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยว่า “อ้อ ที่แท้เป็นพี่เขยของเธอเอง ทำไม? ต้องการจะไถ่ตัวเธอหรือไง?”
เย่เฉินยิ้มและถามเธอว่ “ไม่ทราบว่าต้องเรียกคุณผู้หญิงคนนี้ว่าอะไร? และไม่รู้ว่าน้องสาวผมได้ล่วงเกินคุณอย่างไร?”
เฉินเสี่ยวเฟยเบะปาก “คุณไม่คู่ควรที่จะรู้จักชื่อของฉัน สำหรับเรื่องที่น้องสาวคุณล่วงเกินฉันยังไง คุณก็ไม่จำเป็นต้องรู้ซัดเจน คุณเพียง
แค่รู้เรื่องเดียวเท่านั้น ตอนนี้น้องสาวคุณติดหนี้ฉันห้าแสนหยวน ถ้าคุณจ่ายเงินให้ฉัน ฉันจะปล่อยเธอไปทันที แต่ถ้าคุณไม่ยอมจ่าย ฉันจะพาตัว
เธอไป!”
เซียวเวยเวยรีบกล่าวอย่างคับข้องใจว่า “พี่เขย ฉ้นไม่ได้เป็นหนี้พวกเขาเลย พวกเขาหลอกให้ฉันเซ็นสัญญา สัญญานี้มีค่าละเมิดสัญญา
เป็นเงินห้าแสน พวกเขาเป็นพวกฉ้อโกง…..
เย่เฉินโบกมือ “เอาล่ะ เวยเวยไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ผมจะเป็นคนคุยกับผู้หญิงคนนี้เอง”
หลังจากกล่าจบ เขามองไปที่เฉินเสี่ยวเฟยด้วยรอยยิ้ม และกล่าวว่า “คนสวย มันก็แค่เงินห้าแสนหยวนเท่านั้นเอง? เรื่องนี้แก้ปัญหาได้
ง่ายมาก เอาอย่างนี้ ตอนนี้คุณแจ้งหมายเลขบัญชีธนาคาร หรือหมายเลขอาลีเพย์ของคุณให้ผม ผมจะโอนเงินห้าแสนหยวนให้คุณทันที”
เฉินเสี่ยวเฟยขมวดคิ้วแล้วมองเเฉิน และกล่าวอย่างเย็นชาว่า “เชอะ แม่งฉิบหาย คุณคิดว่าตนเองเก่งนักหรือ? าจกอย่างคุณ ไม่มี
ปัญญาขับรถจักรยานยนต์ไฟฟ้าดีกว่านี้ แล้วจะมีเงินห้าแสนหยวนได้อย่างไร?”
เย่เฉินไม่โกรธ แต่กลับหยิบโทรศัพท์มือถือของตนเองออกมา แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “เอาอย่างนี้ ตอนนี้คุณเปิดอาลีเพย์ของคุณ และ
ผมจะโอนเงินให้คุณทันที ถ้าเงินเข้าบัญชีแล้ว คุณก็ปล่อยคนทันที แต่ถ้าเงินไม่เข้าบัญชี จะฆ่าจะแกงก็แล้วแต่คุณ”
ขณะนี้เฉินเสี่ยวเฟยเริ่มลั่งเล
เธอคิดอยู่ในใจว่า “ดูจากหน้าตาโง่ ๆ แบบนี้แล้วก็ไม่เหมือนคนคุยโมโอ๊อวด ถ้าเขาสามารถจ่ายเงินห้าแสนหยวนได้จริง ๆ นี่ถือเป็นข้อ
แลกเปลี่ยนที่เยี่ยม แม้ว่าตนเองจะพาเซียวเวยเวยกลับไป แล้วบังคับให้เธอทำงานให้ตนเอง อย่างมากสุดหนึ่งเดือนก็สามารถหาเงินได้ไม่กี่หมื่น
หยวน หากให้เธอทำงานหาเงินได้ครบห้าแสนหยวน มันต้องใช้เวลาอย่างน้อยครึ่งปีหรือนานกว่านั้น…..”
“ตอนนี้ไอ้โง่คนนี้เต็มใจที่จะจ่ายเงินห้าแสนหยวนเพื่อให้เรื่องนี้จบ งั้นก็หมายความว่าครึ่งวันนี้ตนเองได้เงินมาเปล่า ๆ มาตั้งห้าแสน
หยวน?”
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เธอก็กล่าวกับเย่เฉินว่า “ในเมื่อคุณมีเจตนาจะจัดการเคลียร์เรื่องนี้ให้กับเธอจริง ๆ งั้นฉันจะให้โอกาสคุณ แต่อย่าโทษว่า
ฉันไม่เตือนคุณล่วงหน้า ถ้าหากคุณกล้ำเล่นตฺกติกกับฉัน วันนี้ฉันไม่เพียงแต่จะพาน้องสาวของคุณไป แม้แต่คุณก็จะมีจุดจบไม่ดีแน่นอน!”
เย่เฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “คุณวางใจเถอะ พวกคุณมีคนตั้งหลายคนอยู่ที่นี่ ผมจะกล้าเล่นตฺกติกกับคุณได้อย่างไร?”
เฉินเสี่ยวเฟยฮึ่มประโยคหนึ่ง แล้วหยิบทรศัพท์มือถือของตนเองออกมาทันที และเปิดอาลีเพย์
เย่เฉินสแกนรหัสคิวอาร์โค้ดการรับการชำระเงินของเธอ จากนั้นจึงกรอกจำนวนเงินห้าแสนในคอลัมน์การโอนเงินทันที
เนื่องจากจำนวนเงินค่อนข้างมาก อาลีเพย์จึงต้องมีการตรวจสอบชื่อเต้ม ดังนั้นเย่เฉินจึงยิ้มและกล่าวกับเฉินเสี่ยวเฟยว่า “คนสวย คราวนี้
คุณต้องบอกซื่อของคุณแล้ว เพราะว่าการโอนเงินจะต้องยืนยันตัวตน”
เฉินเสี่ยวเฟยเอามือกอดอกและกล่าวอย่างเย่อหยิ่ง “ฉันชื่อเฉินเสี่ยวเฟย “