ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2244

บทที่ 2244
พูดจบ เธอหยิบเสื้อคลุมที่แขวนไว้มา แล้วพูดกับซุนยู่ฟางว่า “แม่คะ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว หนูไปก่อนนะคะ”
ซุนยู่ฟางพยักหน้า กล่าว “ข้บรถดีๆจ่ะ”
“ค่ะแม่ ทราบแล้วค่ะ”
หวังตงเสวี่ยนบอกลาแม่ เดินออกมาจากห้องพักฟื้น มองดูเวลายังพอมีอยู่ จึงได้ไปห้องทำงานของหัวหน้าฝ่ายเฉินแผนกโรคไต
ตอนนี้ เวลาที่พaIterให้ไว้กับตัวเอง เหลืออีกเพียงสิบกว่าชั่วโมง ความหวังเดียวที่มีอยู่ของหวังตงเสวี่ยน ก็คือหัวหน้าฝ่ายเฉิน ไม่รู้ว่า
หัวหน้าฝ่ายเฉินใช้ความสัมพันธ์แล้ว จะสามารถช่วยเธอหาไตที่เหมาะสม ได้หันเวลาในช่วงสุดท้ายมั้ย
หวังตงเสวี่ยนมาถึงห้องทำงานแล้วเคาะประตู ได้ยินหัวหน้าฝ่ายเฉินที่อยู่ด้านในพูดว่า “เชิญครับ” จึงได้ผลักประตูเข้าไป
เมื่อเข้าไป เธอพูดอย่างค่อนข้างรู้สึกไม่ดีว่า “หัวหน้าฝ่ายเฉินคะ ขอโทษจริงๆนะคะ มารบกวนคุณอีกแล้ว”
หัวหน้าฝ่ายเฉินรีบกล่าว “ประธานหวังไม่ต้องเกรงใจนะครับ เชิญนั่งครับ”
หวังตงเเวี่ยนกล่าว “หัวหน้าฝ่ายเฉินคะ ฉันไม่นั่งแล้วค่ะ มีเรื่องต้องออกไปจัดการนิดหน่อยพอดี ที่มาคืออยากมาถามคุณ เรื่องไตว่ายั่งมี
โอกาสมั้ยคะ?”
หัวหน้าฝ้ายเฉินถอนหายใจ กล่าว “ผมได้สอบถามเพื่อนร่วมชั้นมากมายของผมไปแล้ว เพื่อนเก่ารวมชั้นกล่มนั้นของผม ตอนนี้ล้วนเป็น
หัวหนำแผนกของแผ่นกโรคไตโรงพยาบาลขั้นนำใหญ่ๆทั่วประเทศ มีทรัพยากรที่เกี่ยวข้องมากมาย วกเขาตอบตกลงจะช่วยแล้ว แต่จะหาได้
หรือไม่นั้น เรื่องนี้พวกเขาก็ไม่รับปาก ทำได้เพียงพึ่งโชคซะตาแล้วล่ะ”
หวังตงเวี่ยนพยักหน้า จากนั้นกดเสียงเขาลง แล้วกล่าวอย่างจริงจังว่า “งั้น…หัวหน้าฝ่ายเฉินคะ…ถ้าคุณหรือเพื่อนร่วมชั้นของคุณสามารถ
ช่วยเรื่องไตนี้ด้ ฉันยอมจ่ายเงินสามล้านเป็นการขอบคุณค่ะ ถ้าคุณสามารถจัดการเองได้ สามล้านเป็นของคุณทั้งหมดค่ะ ถ้าเพื่อนร่วมชั้นของ
คุณช่วยจัดการ นอกจากฉันจะให้เพื่อนร่วมชั้นของคุณสามสำานแล้ว จะให้นอกกับคุณอีกสองล้านเป็นค่าลำบากตรากตรำค่ะ…รบกวนด้วยนะ
คะ…”
เมื่อหัวหน้าฝ่ายเฉินได้ยินดังนี้ จึงรีบกล่าวว่า “ประธานหวังครับ ผมยอมรับว่ามีแพทย์บางส่วนรับฮั่งเปาของครอบครัวผู้ป่วย แต่ผมเป็น
แพทย์มาหลายปี ยังไม่เคยทำเรื่องแบบนี้มาก่อนเลยครับ คุปสบายใจได้ เรื่องของพ่อคุณ ผมจะช่วยอย่างเต็มที่ ส่วนเรื่องค่าลำบากตรากตรำ
คุณไม่ต้องพูดถึงมันอีกครับ”
หวังตงเสวี่ยนเพิ่งตระหนักได้ ว่าคำพูดของตนมื่อกี้ ได้ละเมิดจรรยาบรรณแพทย์ของห้วหน้ฝ่ายเฉินแล้าจริงๆ จึงรีบกล่าวอย่างขอโทษว่า
“หัวหน้าฝ่ายเฉินคะ ขอโทษจริงๆนะคะ… ฉันร้อนรนเกินไป ดังนั้นจึงได้ใช้วิธีที่ไม่ดี คุณอย่าถือสาเลยนะคะ…
หัวหน้าฝ่ายเฉินพยักหนำา กล่าว “ประธานหวังครับ อารมณ์ของคุณเข้าใจได้ครับ ปกติตอนที่พวกเราผ่าตัดให้กับผู้ป่วย ครอบครัวลัวนวิ่งมา
ให้ฮั่งเปา ถ้าไม่รับพวกเขาจะรู้สิกเหมือนเราจะไม่ใช้ใจผ่าตัตญาติซองพวกเขา…”
“ดังนั้น ปกติเมื่อเจอสถานการณ์นี้ พวกเราล้วนจะรับฮั่งเปาก่อนหน้าจะทำการผ่าตัด จากนั้นก็แอบให้พยาบาลเอาไปให้ปัญชีโรงพยาบาล
รอหลังจากผ่าตัดสร็จ ก็เติมงินข้าไปในบัญชีผู้ป่วยโดยตรง รอตอนที่ผู้ป่วยตำนินการออกจากโรงพยาบาล เงินจำนวนนี้จะคืนกลับไปให้
ครอบครัว แบบนี้ตอนฝาตัด ครอบครัวกัสบายใจ”
หวังตงเวี่ยนกล่าวอย่างละอายว่า “หัวหน้าฝ่ายเฉินคะ ขอโทษจริงๆนะคะ ฉันไม่มีมีไม่มีขลุ่ยไปค่ะ…
หัวหน้าฝ่ายเฉินยิ้มพลางโบกมือ “ไม่เป็นไรครับไม่เป็นไร ผมไม่เก็บไปใส่ใจหรอกครับ ส่วนเรื่องไต คุณสบายใจไต้นะครับ ผมจะทำให้สุด
ความสามารถครับ”
“ค่ะ” หวังตงเสวี่ยนพยักหน้า กล่าว “งั้นหัวหน้าฝ่ายเฉิน ฉันไม่รบกนการทำงานของคุณแล้วค่ะ มีอะไรบหน้า ติดต่อฉันได้ตลอดนะคะ”
หัวหน้าฝ่ายเฉินพยักหน้ากล่าว “ครับ มีข่าวแล้วผมจะโทรหาคุณครับ”
ในขณะเดียวกันนี้เอง จู่ๆมีคนผลักประตูเข้ามาอย่างตื่นตระหนก แล้วกล่าว “หัวหน้ฝ่ายเฉิน ฆ่าวใหญ่! การตรวจสอบของผู้ป่วยห้องพัก
หมายเลขหนึ่ง ได้ผลลัพธ์ที่แน่ชัดแล้ว!”