ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2252

พวกเขาได้พยานบุคคลไปแล้ว ต่อมาสิ่งที่ต้องทำ ก็คือหาเบาะแส ดังนั้นจึงไม่เสียเวลาที่คฤหาสน์ของบ้านหวังตงเสวี่ยนอีก
ก่อนจากไป ซุนเหวินปินพูดกับหวังตงเสวี่ยนว่า “คุณหวังครับ ผมแนะนำว่าให้คุณออกจากบ้านตอนนี้ แล้วไปที่โรงพยาบาลชุมชนนะครับ”
หวังตงเสวี่ยนพยักหน้า พูดอย่างจริงจังว่า “ขอบคุณหัวหน้าซุนนะคะ ฉันเก็บของแล้วจะขับรถออกไปเลยค่ะ”
ซุนเหวินปินจึงกล่าวว่า “ก็ได้ครับ ผมกลับกองทัพไปประชุมตั้งทีมงานดูแลคดีโดยเฉพาะก่อนนะครับ ขณะเดียวกันถ้าฝ่ายตรวจสอบมีอะไรคืบหน้า ผมจะแจ้งให้คุณทราบคนแรกเลยครับ แต่คุณกับแม่ของคุณก็ช่วยพวกเรานึกย้อนถึงรายละเอียดที่มีประโยชน์ให้หน่อยนะครับ ถ้ามีเบาะแสอะไรใหม่ แจ้งผมทันทีนะครับ”
“ไม่มีปัญหาค่ะ！รบกวนคุณหัวหน้าซุนด้วยนะคะ！” หลังจากที่หวังตงเสวี่ยนขอบคุณ ก็ได้ไปส่งเจ้าหน้าที่ตำรวจทุกคน
รถตำรวจหลายคันเปิดเสียงหวอแล้วจากไป
หวังตงเสวี่ยนยังไม่ทันได้ขยับตัว เย่เฉินก็ได้ขับรถบีเอ็มดับบลิวซีรี่ย์ห้าคันนั้นของพ่อตาเซียวฉางควน มาถึงตรงหน้าประตูบ้านของหวังตงเสวี่ยน
เย่เฉินเห็นหวังตงเสวี่ยนอยู่ที่ประตู ด้วยเหตุนี้จึงได้จอดรถที่ตรงหน้าของเธอ
รถเพิ่งจะจอดสนิท เย่เฉินได้เปิดประตูแล้วออกมา ถามด้วยเสียงหนักด้วยสีหน้าร้อนรนว่า “ตงเสวี่ยน เกิดอะไรขึ้นกันแน่？พ่อของคุณถูกคนวางยา？ทำไมไม่บอกผม？”
เห็นเย่เฉินท่าทีร้อนรนแบบนี้ ในใจของหวังตงเสวี่ยนก็ซาบซึ้งมากมาย
มองใบหน้าที่หล่อเหลาของเย่เฉิน ในใจของหวังตงเสวี่ยนก็มีความรู้สึกมั่นคงมากขึ้น แต่ขณะเดียวกันก็มีความรู้สึกน้อยใจของสาวน้อยเกิดขึ้นมา
ตั้งแต่ไหนแต่ไรมา ต่อหน้าคนอื่นเธอเป็นสาวแกร่ง ท่าทางก็แข็งแกร่งเช่นกัน แต่ในจิตใจลึกๆ ยังคงยากที่จะหนีจากธรรมชาติของสาววัยรุ่นไม่ได้
เมื่ออยู่ต่อหน้าความยากลำบากและความโชคร้ายที่หนักหนาขนาดนี้ เธอดึงดัน จนถึงสุดๆแล้ว
เธอก็หวังจะมีไหล่ที่ยิ่งใหญ่และมีพลัง ให้ตนได้พึ่งพา เพียงให้ตนได้ผ่อนคลายสักพัก ก็สามารถเป็นการปลอบที่มากมายให้ตัวเองได้แล้ว
ดังนั้น นาทีที่เห็นเย่เฉินปรากฏกายต่อหน้าตัวเอง หวังตงเสวี่ยนแค่อยากกอดเขาร้องไห้สักครั้ง
แต่ ในใจหวังตงเสวี่ยนมีความคิดที่ไม่หายไปบอกกับตัวเองไม่หยุดว่า “ไม่ได้…ไม่ได้จริงๆ เขาเป็นเถ้าแก่ของฉันนะ…แล้วยังเป็นคุณชายตระกูลเย่อีก แล้วฉันจะเข้าไปกอดเขาได้อย่างไรกัน…”
ในตอนที่สับสน หวังตงเสวี่ยนตงความคิดที่บ้าบอนี้ออก ตาแดงพูดเสียงเบาๆว่า “ตอบคุณชายค่ะ หลังจากวันตรุษจีนพ่อของฉันได้อยู่โรงพยาบาลชุมชนเพราะไตวายฉับพลัน เมื่อก่อนคิดมาตลอดว่าเป็นเพราะไตที่เขาปลุกถ่ายอวัยวะมีปัญหา วันนี้เพิ่งจะได้รู้ว่า ที่แท้โดนHgCI2 และก็มีคนจงใจวางยาเข้าด้วยค่ะ…”
เย่เฉินถามเธอ “แล้วตอนนี้พ่อคุณอาการเป็นอย่างไรบ้างครับ？”
หวังตงเสวี่ยนสะอึกไป “ตอนนี้อาการแย่มากค่ะ หมอบอกว่าเวลาที่จะปลุกถ่ายไตมากสุดก็สิบห้าวัน แต่เขาดันหมู่เลือดRH- หาคู่ยากมาก ในช่วงระยะเวลาสั้นๆแบบนี้ ความเป็นไปได้ที่จะหาไตเจอริบหรี่มากค่ะ…”
เย่เฉินพยักหน้า กล่าวอย่างไม่ลังเลว่า “ขึ้นรถ ผมไปโรงพยาบาลชุมชนกับคุณ！”
หวังตงเสวี่ยนรีบกล่าวว่า “คุณชายคะ…เรื่องนี้ฉันจะรบกวนคุณได้อย่างไรกันคะ…”
เย่เฉินกล่าวอย่างเคร่งขรึมมากว่า “ตงเสวี่ยน พ่อของคุณโดนวางยา ไม่ใช่ไตวายปกติ！”
“วันนี้หมอบอกคุณว่า มีเวลาสิบห้าวัน พรุ่งนี้เป็นไปได้มากว่าจะกลายเป็นสิบวัน จนถึงขั้นห้าวัน！”
“ภายในระยะเวลาอันสั้นนี้ ถ้าคุณพึ่งความหวังที่จะหาไตที่เหมาะสมเจอ ความเป็นไปได้ไม่ใช่ริบหรี่นะครับ แต่แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย！”