ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2269

Walterที่สิ้นหวัง ถูกลูกน้องของเฉินจื๋อข่ายลากตัวออกไปจากโรงพยาบาล
หลังเขาจากไป ภาพกล้องวงจรปิดทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับเขา ล้วนถูกลูกน้องฝีมือดีของเฉินจื๋อข่ายลบออกไปได้อย่างหมดจด
เมื่อเป็นเช่นนี้ ไม่ว่าใครก็ไร้หนทางที่จะหาข้อมูลภาพถ่ายที่เมืองจินหลิงของเขาเจอ และยิ่งไม่มีทางค้นหาความเคลื่อนไหวของเขาออกมาได้
หลังรอจนครอบครัวของWalterพบว่าเขาหายตัวไป แล้วมาค้นหาที่จินหลิง ก็จะพบว่าคนผู้นี้ได้ระเหยเป็นอากาศไปแล้ว
ตอนที่กำลังจะไป เย่เฉินมอบหมายเฉินจื๋อข่าย ให้เขาจัดหาผู้เชี่ยวชาญนำสองเมอร์คิวริกคลอไรด์ที่Walterชอบใช้ให้Walterกินเข้าไปเล็กน้อย หลังเขาล้มป่วยเหมือนกับบิดาของหวังตงเสวี่ยนแล้ว ก็จะใช้เครื่องฟอกไตกับเขาทันที
นี่ก็คือสิ่งที่เรียกว่าหนามยอกเอาหนามบ่ง
สำหรับปีศาจร้ายบางจำพวกที่นิสัยเลวทรามขั้นสุดแล้ว วิธีเช่นนี้ถึงจะสามารถนำการลงโทษมาให้เขาได้อย่างแท้จริง
หวังตงเสวี่ยนที่อยู่ด้านข้าง เห็นวิธีการกำจัดคนชั่วของเย่เฉินกับตาตนเอง ตัดสินชะตาชีวิตของWalter ในใจก็รู้สึกตื้นตันสุดจะบรรยาย
ระยะนี้ เธอเห็นขั้นตอนทั้งหมดตั้งแต่พ่อป่วยอาการทรุดลง จนสลบไสลไม่ได้สติ
ความลำบากที่พ่อได้รับ เธอมองเห็นกับตา
ดังนั้น หลังจากที่ได้รู้เรื่องทุกอย่างว่าWalterคือคนที่อยู่เบื้องหลังการวางยาพิษ เธอก็เกลียดชังWalterเข้ากระดูกดำ
หากเพียงแค่จับกุมWalter ตัดสินโทษ แล้วติดคุก ในใจเธอก็รู้สึกเช่นกันว่าจะเป็นการทำให้Walterผู้นี้สุขสบายเกินไป
ซึ่งวิธีการลงโทษเช่นนี้ของเย่เฉิน หากเป็นตัวเธอเอง ย่อมไม่กล้าคิดโดยสิ้นเชิง และยิ่งไร้ความสามารถในการปฏิบัติจริง
ดังนั้นความซาบซึ้งในบุญคุณในใจเธอที่มีต่อเย่เฉิน จึงเพิ่มสูงขึ้นจนไม่มีใครตามทัน
ด้วยเหตุนี้ หลังเฉินจื๋อข่ายพาคนออกไปจากห้องคนไข้ หวังตงเสวี่ยนก็ปิดประตูห้อง พริบตาที่หันกลับมา เธอก็คุกเข่าลงตรงหน้าเย่เฉินทันที พูดสะอึกสะอื้นว่า “คุณชาย เรื่องนี้ฉันขอบคุณคุณจริงๆ ค่ะ…หากไม่ได้คุณ ฉัน อาจจะไม่รู้ว่าทุกอย่างนี้Walterคือคนบงการอยู่เบื้องหลัง หากไม่ได้คุณ ฉันอาจจะไร้หนทางในการช่วยทวงความยุติธรรมให้พ่อตลอดไป…”
เย่เฉินรีบยื่นมือไปพยุงเธอขึ้นมา พร้อมกับกล่าวอย่างจริงจังว่า “แค่เรื่องง่ายๆ เท่านั้น ไม่เห็นต้องเกรงใจขนาดนี้เลย เจ้าWalterผู้นี้ต่ำช้าเลวทราม ดังนั้นฉันไม่เพียงช่วยเธอ ยังถือว่ากำจัดภัยร้ายให้เพื่อนมนุษย์ด้วย”
หวังตงเสวี่ยนทอดถอนใจออกมาหนึ่งเสียง สะอึกสะอื้นกล่าวว่า “ฉันคิดไม่ถึงจริงๆ ค่ะ เป็นเพื่อนเรียนด้วยกันมาตั้งหลายปี Walterถึงกับยังจะทำเรื่องสกปรกเช่นนี้ออกมาอีก…”
กล่าวจบ เธอก็เช็ดน้ำตาจนแห้ง มองมารดาที่นอนสลบอยู่บนโซฟา จึงเอ่ยปากถามว่า “คุณชายคะ แม่ฉันเธอไม่เป็นไรใช่ไหมคะ?”
เย่เฉินยิ้มน้อยๆ กล่าวว่า “คุณน้าแค่สลบไปชั่วคราว ใช้ผ้าขนหนูเย็นๆ เช็ดหน้าให้เธอหน่อยก็น่าจะฟื้นแล้ว”
พูดเสร็จ เขาก็กล่าวกับหวังตงเสวี่ยนอีกว่า “เธอปลุกคุณน้าก่อน จากนั้นก็เอายาให้คุณลุงทาน หลังคุณลุงกินยาแล้วอีกไม่นานก็น่าจะหายป่วย แบบนี้เธอกับคุณน้าก็จะได้วางใจลงเสียที”
ภายในใจของหวังตงเสวี่ยนหวั่นไหวสุดจะบรรยาย รีบร้อนพูดว่า “ได้ค่ะ คุณชาย ฉันจะไปเดี๋ยวนี้…”
พูดจบ หวังตงเสวี่ยนก็รีบก้าวเข้าไปในห้องน้ำ
ภายในเวลาอันรวดเร็ว เธอก็หยิบผ้าขนหนูผืนหนึ่ง วิ่งออกมาจากในห้องน้ำ
เธอสาวเท้ายาวๆ วิ่งมายังหน้าโซฟา ใช้ผ้าขนหนูเช็ดใบหน้าของมารดาอย่างระมัดระวัง ชั่วครู่ให้หลัง ก็พบว่าขนตาของมารดาขยับไหวเล็กน้อย จากนั้นก็ลืมตาขึ้น
“ตงเสวี่ยน…” เรื่องแรกที่ซุนยู่ฟางลืมตาขึ้นมาก็คือการซักถามด้วยความโมโหสุดขีด “แล้วเจ้าWalterคนนั้นล่ะ? เขาทำร้ายพ่อแก ห้ามปล่อยเขาไปเด็ดขาดนะ!”
หวังตงเสวี่ยนมองเย่เฉินแวบหนึ่ง รีบร้อนกล่าวกับซุนยู่ฟางว่า “แม่คะ Walterถูกจับไปแล้วค่ะ คิดว่าน่าจะติดคุกตลอดชีวิต!”
ซุนยู่ฟางพูดด้วยความโกรธแค้นสุดจะกล่าว “เขาทำร้ายพ่อแกจนมีสภาพแบบนี้ แค่ให้เขาติดคุกมันจะสุขสบายเขาเกินไป หากช่วยชีวิตพ่อแกกลับมาไม่ได้ เขาควรจะชดใช้ด้วยชีวิตให้พ่อแก!”
พูดเสร็จ เธอก็คิดถึงความลำบากและความทุกข์ที่สามีตนได้รับ จึงควบคุมน้ำตาไว้ไม่อยู่อีก ปิดหน้าร้องไห้อย่างเจ็บปวดขึ้นมา
หวังตงเสวี่ยนรีบร้อนปลอบใจว่า “แม่คะ แม่ไม่ต้องกังวลใจเกินไปนัก เย่เฉินหายาวิเศษชนิดหนึ่งมาให้พ่อแล้ว พอกินลงไปก็สามารถรักษาไตของพ่อได้!”
“อะไรนะ?” ซุนยู่ฟางอุทานออกมา “กินยาก็รักษาไตของพ่อแกได้แล้ว? นี่…นี่จะเป็นไปได้อย่างไรกัน…ทางการแพทย์ไม่ใช่บอกว่าโรคไตวายแทบจะรักษาไม่ได้แล้วหรอกหรือ?”