ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2282

ในตอนนั้นเอง ความหวังอันสูงสุดของเธอ ก็คือสักวันหนึ่งพ่อกับแม่จะเข้าใจตนเอง
คิดไม่ถึง ณ ขณะนี้ ความปรารถนานี้จะเป็นจริงได้สักที！
พอคิดมาถึงตรงนี้ หวางตงเสวี่ยนรู้สึกตื้นตันจนดวงตาแดงก่ำ แสบจมูกไปหมด แทบจะร้องไห้หลั่งน้ำตาออกมา
เพื่อที่จะไม่ให้พ่อกับแม่เห็นว่าตัวเองร้องไห้ หวางตงเสวี่ยนรีบพูดกับทั้งสองไปว่า“พ่อคะ แม่คะ รอหนูแป๊บหนึ่งนะคะ หนูจะไปจัดการเรื่องออกจากโรงพยาบาล เดี๋ยวเรากลับบ้านกันนะคะ！”
……
ในตอนที่หวางตงเสวี่ยนกำลังจัดการเรื่องออกจากโรงพยาบาลให้หวางเฉิงหย่วนผู้ซึ่งเป็นพ่อ เฉินจื๋อข่ายและหงห้า ได้จับตัวเพื่อนของหวางตงเสวี่ยนที่เรียนที่สหรัฐอเมริกาด้วยกันมา Walter Horowitzผู้ซึ่งเป็นลูกชายคนโตของตระกูลHorowitzที่อยู่สหรัฐอเมริกา รวมถึงลูกน้องของWalterทั้งหมด ไปยังฟาร์มสุนัขของหงห้าเรียบร้อยแล้ว
ฟาร์มสุนัขของหงห้า ในเวลาปกติเขาไม่ได้เลี้ยงสุนัขเพื่อการต่อสู้เท่านั้น แต่ยังคอยจัดการเรื่องเทาๆให้เขาอีกด้วย ดังนั้นนับตั้งแต่ก่อตั้งขึ้นมา จึงใช้ความคิดไปเยอะมาก
ก่อนอื่น ฟาร์มสุนัขของหงห้าถูกสร้างขึ้นบริเวณชานเมืองในพื้นที่ห่างไกล ซึ่งเดิมทีที่นี่มีขนาดใหญ่และประชากรเบาบาง แต่หงห้าจดทะเบียนบริษัทเทคโนโลยีการเกษตร เพื่อขจัดปัญหาในอนาคตอีกด้วย พื้นที่เพาะปลูกบริเวณโดยรอบของโรงงานเซียงหยางถูกเช่าออกไปทั้งหมด
หงห้าเช่าพื้นที่เพาะปลูกเหล่านี้เพื่อปิดหูปิดตาของผู้คน เพราะฉะนั้นเพื่อไม่ให้คนอื่นสงสัย เขายังเลือกกลุ่มนักเลง มาเพาะปลูก พื้นที่บริเวณโดยรอบฟาร์มสุนัขขนาดใหญ่โดยเฉพาะ
ด้วยวิธีนี้ ฟาร์มสุนัขจึงมีความปลอดภัยขึ้น อีกทั้งยังไม่ดึงดูดความสนใจของผู้อื่น
ไม่เพียงแต่รอบนอกเท่านั้น แต่ยังใส่ใจเรื่องความปลอดภัย ภายในฟาร์มสุนัข มีอุปกรณ์รักษาความปลอดภัยครบครัน
ดูจากภายนอก กำแพงของฟาร์มสุนัขอาจจะไม่สูงมากนัก และไม่มีโครงข่ายไฟฟ้าแรงสูง ลวดหนามใดๆทั้งสิ้น มองดูไปแล้วเป็นที่ไม่ใช่สำคัญอะไร
แต่ทว่า ภายในกำแพง กลับมามีโครงข่ายไฟฟ้าแรงสูงกว้างหนึ่งเมตรครอบคลุมเก้าสิบองศา
สำหรับผู้ที่ถูกขังอยู่ในนั้น โครงข่ายไฟฟ้าจะอยู่บริเวณเหนือศีรษะของพวกเขาพอดี ไม่สามารถปีนป่ายออกไปได้ด้วยซ้ำ ดังนั้นจึงไม่มีทางหลบหนีได้เลย
ภายในฟาร์มสุนัข มีคอกสุนัขขนาดใหญ่เรียงเป็นแถว คอกสุนัขเหล่านี้ล้วนใช้เหล็กเส้นในการเชื่อมเป็นกรงเหล็ก ภายในกรงมีรั้วเหล็กที่เป็นประตูหนึ่งบานมีความแข็งแรงมาก
ตัวล็อกของประตูรั้วเหล็กแต่ละบาน ไม่ใช่กลไกตัวล็อกธรรมดา แต่เป็นกลไกตัวล็อกที่ใช้ลายนิ้วมือ ล็อกแม่เหล็กไฟฟ้าระยะไกลเข้าด้วยกันเป็นแนวป้องกันสามเส้น
ดังนั้น ไม่ว่าจะเป็นสุนัขที่มีพลังทำลายล้างขนาดไหน หรือจะเป็นยอดฝีมือที่มีความแข็งแกร่ง ถ้าถูกจับไปขังไว้ด้านใน แทบจะไม่มีโอกาสหนีรอดออกได้！
ลูกน้องของWalter ถูกขังอยู่ในกรงเหล็กหนึ่งในนั้นทั้งหมด และWalterกลับได้เพลิดเพลินได้รับการปฏิบัติที่ไม่เหมือนใคร โดยได้อยู่ในกรงเหล็กเพียงคนเดียว
แต่ข้างนอกของกรงเหล็กนี้ เชื่อมต่อกับอุปกรณ์ที่ใช้สำหรับการหอกเลือก เนื่องจากเป็นสาเหตุของกรงเหล็ก ดังนั้นท่อสายยางทุกชนิดจึงสามารถลอดผ่านได้ ไม่เป็นอุปสรรคต่อการฟอกไตของWalterในกรงเหล็ก
ตอนนี้Walter ถูกลูกน้องของหงห้าลากเข้าไปในกรงเหล็ก เหมือนหมาตายตัวหนึ่ง ปากของเขายังคงพร่ำตะโกนร้องอย่างสิ้นหวัง“พวกแกจะทำกับฉันอย่างนี้ไม่ได้นะ ฉันเป็นถึงลูกชายคนโตของตระกูลHorowitz เป็นญาติของตระกูลรอธส์ไชลด์นะโว้ย！”
ชายชุดดำคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆเขาทำเสียงหึอย่างเย็นชา แล้วด่ากราดไปว่า“ตระกูลรอธส์ไชลด์เหี้ยอะไร มาถึงหัวเซี่ย ไม่ว่าจะเป็นตระกูลจากเมืองนอกอะไรก็ตามก็ต้องทำตัวดีๆ！คิดว่าหัวเซี่ยเป็นสวนดอกไม้หลังบ้านของพวกแกรึไง ที่แกคิดจะมาก็มา คิดจะไปก็ไปน่ะห้ะ？แกคิดว่าตัวเองเป็นใครวะ？”
พูดจบ เขาก็กระชากคอเสื้อของWalterขึ้นมา แล้วใช้มือแยกปากของWalterออก แล้วเทของเหลวบางอย่างลงไปในปากของเขา หลังจากนั้นก็ไม่สนใจการดิ้นทุรนทุรายของWalter ทำการปิดปากของเขา รอจนเขากลืนยาที่เป็นของเหลวลงไปทั้งหมด ถึงปล่อยมือ
Walterไอไปหลายครั้ง แล้วถามอย่างสงสัย “กะ……แกเอาอะไรให้ฉันดื่มน่ะ？！”
เฉินจื๋อข่ายยืนอยู่ด้านนอกของกรง แล้วหัวเราะอย่างเย็นชา“แกชอบแอบวางยาพิษที่เป็นเมอร์คิวรีคลอไรด์กับคนอื่นไม่ใช่หรอ？ของที่แกชอบที่สุด ทำไมแกถึงชิมรสชาติของมันไม่ออกล่ะ？”