พ่อบ้านได้แต่อ้อนวอน:”คุณชาย ขอร้องล่ะใจเย็นก่อน กรุณารอสักครู่ แล้วผมจะเข้าไปรายงานหลังจากที่นายท่านพูดคุยกับท่านชายรองเกี่ยวกับธุรกิจเสร็จก่อนครับ!”
ซูจือเฟยตะโกน:”ไม่ได้! ผมรอไม่ไหวแล้ว! ผมจะเข้าไปตอนนี้ ถ้าคุณหยุดผมอีก ผมจะไม่เกรงใจคุณแล้วนะ!”
ในตอนที่พ่อบ้านไม่รู้จะทำอย่างไรดี คุณท่านใหญ่ซูจึงพูดกับซูโสว่เต๋อด้วยสีหน้าบึ้งว่า:”โสว่เต๋อ นายพาจือเฟยเข้ามาเถอะ”
“ครับ!”
ซูโสว่เต๋อรีบหันหลังออกจากห้องหนังสือ แล้วพูดกับพ่อบ้านว่า:”นายท่านสั่งให้จือเฟยเข้าไป”
พ่อบ้านจึงโล่งใจ และหลีกทางอย่างรวดเร็ว
ซูจือเฟยรีบก้าวเข้าไปในห้องหนังสือ ทันทีที่เขาเข้ามา เขาก็ถามซูเฉิงเฟิงด้วยความกระวนกระวายใจเล็กน้อย:”คุณปู่! แม่กับน้องสาวของผมอยู่ที่ไหนกันแน่!”
คุณท่านซูพูดอย่างจริงจัง:”จือเฟย ปู่ก็เพิ่งรู้เรื่องนี้เหมือนกัน เรื่องที่ตอนนี้แม่กับน้องสาวของนายอยู่ที่ไหน และเป็นอย่างไรบ้าง ตอนนี้ปู่ไม่รู้อะไรเลย”
“ก่อนที่นายจะเข้ามา ปู่เพิ่งบอกกับอารองนายว่า ให้เขาบอกรางวัลกับภายนอกเดี๋ยวนี้ เอาเงิน 50 ล้านเพื่อรวบรวมเบาะแสที่มีประโยชน์ ถ้าใครสามารถช่วยแม่หรือน้องสาวของนายได้ ปู่จะให้ 100 ล้านเลย.”
ซูจือเฟยกำหมัดแน่น และถามอย่างโกรธเคือง:”ตอนนี้มีหลายคนบนอินเทอร์เน็ตบอกว่า ปู่เป็นคนจะฆ่าแม่ผม จริงรึเปล่า?!”
ใบหน้าของคุณท่านใหญ่ซูเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน และเขาพูดอย่างเคร่งขรึม:”เจ้าบ้า! แกกำลังพูดถึงบ้าอะไรอยู่? ปู่เป็นผู้นำตระกูล ปู่จะทำเรื่องที่มีลับลมคมในได้เหรอ?”
ซูโสว่เต๋อที่อยู่ด้านข้างเห็นบิดาของเขาเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองและความยิ่งใหญ่ หัวใจของเขาก็ตกตะลึง!
“พ่อก็คือพ่อจริงๆ เขาสามารถกุกเรื่องขึ้นมาทั้งหมด และพูดออกมาอย่างมีเหตุผล! ถ้าฉันไม่รู้อะไรเลย ฉันคงคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะทำเรื่องแบบนั้นจริงๆ ……”
“เฮ้อ ดูเหมือนว่าช่องว่างระหว่างฉันกับพ่อจะไม่ใช่แค่นิดเดียวนะ!”
ตอนนี้ซูจือเฟยพูดอย่างก้าวร้าวว่า:”ถ้าเป็นเมื่อก่อน ผมจะไม่เชื่ออย่างแน่นอน! แต่เรื่องที่ซูรั่วหลีถูกทรยศก็เกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ แม้ว่าโลกภายนอกจะคิดว่าพ่อของผมเป็นคนทำ แต่ผมรู้จักพ่อเป็นอย่างดี เขาจะร้าย ก็ไม่ได้ร้ายถึงขนาด ที่คิดอยากจะฆ่าลูกสาวของตัวเอง! ดังนั้น เขาเป็นแพะรับบาปแทนปู่นะครับ!”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ซูจือเฟยกัดฟันพูดว่า:”ซูรั่วหลีเป็นหลานสาวของปู่ คุณลงมือได้ นับประสาอะไรกับแม่ผม? ! ”
เมื่อคุณท่านใหญ่ซูได้ยินสิ่งนี้ เขาก็โกรธจัด!
เขาหยิบหินหมึกพิมพ์มังกรนูนขึ้นมาบนโต๊ะด้วยความโกรธ ซึ่งมีมูลค่ากว่าสิบล้านเหรียญ และโยนมันลงกับพื้นอย่างรวดเร็ว แตกกระจายเป็นเศษผง
ในเวลาเดียวกัน เขาชี้ไปที่ซูจือเฟย และคำรามด้วยความโกรธ:”ไร้เหตุผลสิ้นดี! ไร้เหตุผลสิ้นดี! แกยังมีปู่อยู่ในสายตาของแกอีกไหม? ในสายตาของแก ยังมีหัวหน้าผู้นำตระกูลอย่างปู่อีกหรือเปล่า?”
ซูจือเฟยด่าอย่างไม่ยอมแพ้:”ถ้าแม่กับน้องสาวของผมถูกปู่ทำร้ายจริงๆ ไม่เพียงแต่ผมจะไม่ยอมรับปู่เท่านั้น ผมจะสู้กับปู่อย่างสุดกำลัง!”
คุณท่านใหญ่ซูโกรธมาก ชี้ไปที่ซูโสว่เต๋อ และตะโกนว่า:”โสว่เต๋อ! ตบปากมัน! ตบปากร้อยครั้ง!”
ซูโสว่เต๋อก้าวไปข้างหน้าทันที จับคอเสื้อซูจือเฟย กัดฟันและด่าว่า:”ไอ้ลูกอกตัญญูจองหอง! พ่อแกไม่อยู่ ฉันที่เป็นลุง ก็จะสอนบทเรียนแทนเขา!”
ซูจือเฟยกัดฟันผลักซูโสว่เต๋อออกไป จากนั้นเขาก็ก้าวถอยหลังไปสองสามก้าวแล้วเดินกลับไปที่ประตูห้องหนังสือ เขาชี้ไปที่คุณท่านใหญ่ซู และตะโกนทีละคำว่า:”ปู่จำที่ผมพูดไว้! ถ้าแม่ของผมกับน้องสาวของผมถูกปู่ ผมจะฆ่าปู่!”
พูดจบเขาก็หันหลังออกไปทันที!
ซูเฉิงเฟิงกุมหน้าอกด้วยความขุ่นเคือง พยายามจะพูด แต่เนื่องจากเขาหายใจไม่ออก จึงไออยู่หลายๆครั้ง:”แค่กๆ……แค่กๆๆๆ……ลูกอกตัญญู……ลูกอกตัญญูจริงๆ!!! ครอบครัวพี่ใหญ่ แม่งเกิดมาอกตัญญูทั้งหมดเลย!!!”
จากนั้น หลังจากไอรุนแรงอีกครั้ง เขาก็พูดกับซูโสว่เต๋อทันทีว่า:”ไป! รีบไป! ไปเอาไอ้สารเลวนั้นกลับมา!!!”
