ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2394

บทที่ 2394
walterwยายามจะลุกขึ้นมา แต่เพราะเหตุที่ร่างกายค่อนข้างอ่อนแอ หลังจากที่พยายามไปหลายครั้งก็ไม่สำเร็จ
ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงแค่นอนอยู่บนเตียงอย่างช่วยไม่ได้ น้ำตาไหลไปด้วย พลางใช้ภาษาจีนสื่อสารกับพ่อไปด้วย”พ่อครับ……ะ…..ผม
ถูกคนวางยา ตอนนี้เป็นโรคไตครับ…..ㆍ
พูดจบ เขาก็ไม่สามารถควบคุมอารณ์ของตัวเองได้อีกต่อไป ร้องห้เสียงดัง”พ่อครับ! พ่อต้องช่วยผมด้วยนะครับพ่อ! ที่นี่มันเหมือน
นรกเลย…… ..ถ้าพ่อยังไม่คิดหาวิธีช่วยผมออกไปอีก ผมอาจจะต้องตายอยู่ที่นี่”
เย่เฉินหัวเราะ”Walter พ่อคุณช่วยคุณออกไปไม่ได้หรอกนะ แต่มีข่าวดีอันหนึ่ง ผมคิดว่าจะให้พ่อของคุณดูแลคุณที่นี่ จากนี้ไปพวกคุณ
สองพ่อลูกจะได้อยู่ห้องเดียวกัน”
พูดจบ เย่เฉินก็พูดกับโคบายา ชิจิโรว่า”ชิจิโร่ จากนี้ไปคุณไม่ต้องป้อนข้าวป้อนน้ำWalterแล้วนะ ให้อาหารหมาต่อไปเถอะ”
โคบายา ชิจิโร่ที่ได้ยินอย่างนั้น ก็รู้สึกดีใจมาก โพล่งออกไปว่า”ดีจังเลยครับคุณชายเย! คุณไม่รู้อะไร นอกจากผมต้องป้อนข้าว
ให้WalIterทฺกวัน ยังต้องทิ้งขี้ทิ้งเยี่ยวให้เขาอีก น่ารังเกียจกว่าดูแลหมาอีกครับ”
เย่เฉินขำเบาๆ”จากนี้เรื่องนี้พ่อของเขาจะทำเอง หลายวันมานี้คุณทำงานมาไม่น้อย เดี๋ยวผมจะบอกให้หงห้าให้คุณพักหนึ่งวัน ขอแค่ไม่
ออกจากฟาร์มสุนัข คุณอยากทำอะไรก็ได้”
โคบายา ชิจิโร่โค้งเคารพอย่างตื้นต้นใจแล้วพูดว่า”ขอบคุณครับคุณชายเย ! ขอบคุณครับคุณชายเย่! ถ้าผมได้พักหนึ่งวันจริงๆ ผ……
ผมจะนอนพักผ่อนให้สบายเลยครับ หลังจากนั้น. ..หลังจากนั้นผมค่อยดื่มเบียร์อีกสองขวด…..”
พูดจบ เขาก็มองไปที่เย่เฉิน แล้วถามอย่างตื่นเต้นว่า”คุณชายเย่ครับ ผ……ผมขอดื่มเบียร์สักสองขวดได้ไหมครับ ? ”
เย่เฉินหัวเราะ แล้วโบกมือ พูดกับหงห้าไปว่า”หงห้า พรุ่งนี้คุณเตรียมเบียร์ให้เขาหนึ่งลังนะ ให้เขาพักผ่อนหน่อย! ”
หงห้ารีบตอบรับว่า”ได้ครับอาจารย์เ ให้เป็นหน้าที่ผมเถอะครับ! ”
โคบายา ชิจิโร่ได้ยินว่าเบียร์หนึ่งลัง ก็ตื้นต้นจนน้ำตาคลอเบ้า แล้วพูดอย่างสะอึกสะอื้นว่า”อาจารย์เย่……ขอบคุณนะครับ……ผ……ผมไม่
ได้ดื่มเบียร์มานานแล้ว…
เย่เฉินหัวเราะแล้วพูดกับเขาไปว่า”ขอแค่คุณทำตัวดีๆ อย่าว่าแต่ดื่มเบียร์เลย ถึงคุณจะขอเหล้าขาวหรือสาเกญี่ปุ่น ผมก็จัดการให้คุณได้”
โคบายา ชิจิโร่ราวกับได้ฉีดเลือดไก่ เขาพูดย่างดีใจ”คุณชายเย่ครับ ผมจะพยายาม ทำงานให้เต็มที่ครับ! ”
เบาเฉินพยักหน้า แล้วโบกมือไปมาพลางพูดขึ้นมาว่า”พอแล้วชิจิโร่ คุณไปพักผ่อนก่อนเถอะ ที่นี่คุณไม่ต้องทำอะไรแล้ว”
โคบายา ชิจิโร่รับพูดขึ้นมาว่า”ได้ครับคุณชายเย่ งั้นชิจิโร่ขอลาก่อนนะครับ! ”
ในเวลานี้เองหงห้าส่งสัญญาณให้ลูกน้องของตัวเอง จากนั้นก็มีลูกน้องคนหนึ่งด้านขึ้นมาข้างหน้า พาโคบายา ชิจิโร่จากไป
เวลานี้เองเย่เฉินถามหงห้าไปว่า”ผมให้คุณเตรียมพิธีต้อนรับล่ะ? ทำไมคนยังไม่มาอีก คุณยังไม่รีบเริ่มอีก? ”
หงห้ารีบพยักหน้าแล้วพูดว่า”จะเริ่มเดี๋ยวนี้แหละครับ เริ่มเดี๋ยวนี้แหละ!”
พูดจบ เขาก็รีบตะโกนพูดกับคนข้างๆว่า”เร็วเข้า เอาอุปกรณ์ขึ้นมา! ”
สิ้นเสียง ลูกน้องสองสามคนก็เอาพรมแดง อกมาจากกรงเหล็กว่างที่อยู่ข้างๆออกมา พวกเขานำพรมแดงปูจากคอกสุนัข เข้าไปในกรง
สุนัขของWalter จนไปถึงเตียงผู้ป่วยของWalter
ยังมีคนคนหนึ่งเอาสูทสีแดงตัวนอกมาให้หงห้าตัวหนึ่ง หงห้าจึงเปลี่ยนตัวเองเป็นพิธีกรทันที แล้วพูดด้วยสีหน้าจริงจัง”วันนี้คุณSteve
Horowitz เดินทางข้ามน้ำข้ามทะเล มาไกล และวันนี้ก็เป็นวันที่เขากับWalterลูกชายเลวๆจะได้พบกัน ในวันที่ฤกษ์งามยามดีเช่นนี้ ให้เราได้เป็น
สักขีพยานถึงช่วงเวลาประวัติศาสตร์ในการรวมตัวของพ่อและลูกชายด้วยกัน!”
พูดจบ ก็มีลูกน้องคนหนึ่งอุ้มช่อดอกไม้เข้ามาหนึ่งช่อ ยัดเข้าไปในอ้อมกอดของSteve แล้วพูดข่มขู่เสียงเบาว่า”จับให้แน่นล่ะ ถ้ากล้าตก
แม้แต่ดอกเดียวฉันหักขาแกแน่!