ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2409

บทที่ 2409
การเยาะเย้ยของเย่โจงฉวน ทำให้ซูเฉิงเฟิงโกรธในทันที
เขาคาดไม่ถึงจริงๆว่า ตัวเองลดทิฐิมาขอร้องเยโจงฉวน เย่โจงฉวนต้องสุขภาพอย่างผิวเผินไม่มากก็น้อยนะ?
ปรากฏว่าไอ้แก่สารเลวนี้ทันทีที่เอยปากก็บอกว่าตัวเองอย่ามัวแต่ฝันกลาง!
มีอย่างนี้ที่ไหนกันเนี่ย!
แต่ว่าเขายังกัดฟันเอ่ยปากพูดว่า: “พี่เย่! สองตระกูลระหว่างผมกับพี่ต่อสู้ทั้งต่อหน้าและลับหลังมานานหลายปีขนาดนี้ พี่ก็น่าจะรู้ว่าอะไร
เรียกว่าไม่มีสิ่งใดคงทนถาวรแม้กูผาจะไม่เคลื่อนแต่สายธารบนภูผายังไหลรินไม่มีสิ่งใดไม่เปลี่ยนแปลง วันนี้หากพี่จะแตกคอกับผมไปอย่าง
ราบคาบ งั้นรอในอนาคตผมซูเฉิงเฟิงกลับมาเป็นปกติ พี่อย่าได้โทษว่าผมลงมือได้โหดเหี้ยม!”
เย่โจงฉวนพูดเยาะเย้ยว่า: “ซูเฉิงเฟิง ฉันว่าคนอย่างแกก็แม่งเป็นโจรไม่มีความสนุก มีปัญญาจริงแกก็ไปคิดเอาเอง วิ่งมาแกล้งทำเป็นโหด
กับฉันจะมีความหมายอะไร?”
หลังจากที่พูดจบ เขาก็พูดเยาะเย้ยต่อไปว่า: “ในเวลานี้แกวิ่งมาให้ฉันลบวิดีโอ ใช้นิ้วเท้าของแกคิดดู ฉันก็ไม่มีทางที่จะรับปากแก!”
ซูเฉิงเฟิงได้รับความอับอายเป็นอย่างมาก และกัดฟันพูดว่า: “ได้! เย่โจงฉวน แกไม่ยอมลบ งั้นฉันก็จะไม่ฝืนขอร้อง ในเมื่อไม่มีข้างหน้า
งั้นพวกเราก็พูดคุยเรื่องธุรกิจกันโดยตรง ฉันได้ยินมาว่แพลตฟอร์มวิดีโอสั้นของแกคือใช้เงินมากกว่าแปดหมื่นล้านซื้อมา เอาอย่างนี้นะ ฉันให้
แกเลยหนึ่งแสนสองหมื่นล้าน แกขายมันให้กับฉัน ทำกำไรสุทธิได้สามหมื่นล้าน เป็นไง?”
“ไม่ขาย!”เย่โจงฉวนปฏิสธโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย: “แกไม่รู้ว่าฉันมองอุตสาหกรรมวิดีโอสั้นนี้จะมีแนวโน้มที่ดีมากแค่ไหน ตอนนั้นเหตุผล
ที่ซื้อแพลตฟอร์มนี้ไว้ ก็คือต้องการทำให้อุตสาหกรรมวิดีโอสั่นใหญ่โตและแข็งแกร่งขึ้น จะวางมือเร่วขนาดนี้ได้ยังไง?”
ซูเฉิงเฟิงพูดอย่างเย็นชาว่า: “พูดไปพูดมา ก็ทำเงินได้น้อยไม่ใช่เหรอ? เอาอย่างนี้นะ ฉันก็จะไม่เซ้าซี้กับแกแล้ว หนึ่งแสนห้าหมื่นล้าน! แก
พูดมาคำเดียว ตอนนี้ฉันก็จะจัดให้ฝ่ายการเงินโอนเงิน!”
“เป็นไปไม่ได้”เย่โจงฉวนยิ้มเล็กน้อย: “หลักการของคนอย่างฉันไม่เคยมีปัญหาเรื่องเงิน แต่เรื่องราวของในวันนี้ ไม่ใช่ปัญหาที่เงิน
สามารถแก้ไขได้ ฉันแนะนำให้แกล้มเลิกความตั้งใจซะเถอะ”
หลังจากที่พูดจบ เขาก็ไม่รอคำตอบของซูเฉิงเฟิง ก็วางสายอย่างรวดเร็วในทันที
ซูเฉิงเฟิงที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ โกรธจนหน้าอกขึ้นลงอย่างรุนแรง
พ่อบ้านของเขาถามไถ่อย่างรวดเร็วว่า: “คุณท่าน! เย่โจงฉวนคนนี้อยากจะดูเรื่องตลกของพวกเราอย่างเห็นได้ซัด คุณว่า เรื่องราวทาง
เมืองจินหลิงนั้น ก็เป็นเขาที่เป็นคนแอบบงการหรือเปล่า? ไม่แน่ ตอนนี้ท่านชายรองก็อยู่ในมือของเขา”
ซูเฉิงเฟิงโบกมือด้วยใบหน้าที่ไม่พอใจ และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า: “เป็นไปไม่ได้ ต่อให้เมืองจินหลิงเป็นถิ่นของตระกูลเย ตระกูลเย่ก็
ไม่มีทางจัดการกับเรื่องทั้งหมดนี้อยู่ลับหลั่ง”
จากนั้น ซูเฉิงเฟิงก็พูดว่า: “นายอย่าลืมนะ หลิวจ้านไม่เคยไปเมืองจินหลิงมาก่อน ตอนที่เขาเปิดเผยตัวเองในเมืองจินหลิง เขาเพิ่งจะไปถึง
เมืองจินหลิง”
“นายคิดดู เขาเพิ่งถึงเมืองจินหลิง ก็ถูกตำรวจค้นพบในทันที ต่อจากนั้นพุ่งเข้าไปหอเพชรนิลจินดาลักพาตัวตู้ไห่ชิงและจือหยู”
“ต่อจากนั้น ขณะที่เขาขับรถพาตัวของตู้ให่ชิงและจือหยูไปรวมตัวกับหม่าฉงซิง ก็เกิดเรื่องขึ้นอย่างกะท้นหัน ช่วงระหว่างกลางนั้นเหลือ
เวลาให้ตระกูลเย่เตรียมตัวไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง”
김3 c기v7 แขงว เบง เน
“ในช่วงเวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงนี้ พวกเขาไม่เพียงแต่จะต้องติดตามหลิวจ้าน ยังต้องมีความสามารถที่จะเอาหม่าจงซิงพวกเขาสี่คนอยู่ พลัง
ของหม่าฉงซิงแข็งแกร่งมาก เท่าที่ฉันรู้ ตระกูลเย่น่าจะไม่มีใครเหนือเขา”
พูดถึงตรงนี้ ซูเฉิงเฟิงยังคงวิเคราะห์ต่อไปว่า: “ยังมีการหายตัวไปของโสวเต๋อ! โสว่เต๋ออยู่ในโรงแรม มีการคุ้มครองของยอดฝืมือยี่สิบ
กว่าคนของตระกูลซู แต่ว่าอีกฝ่ายกลับสามารถอยู่ภายใต้สถานการณ์ที่ยอดฝีมือยี่สิบกว่าคนนี้ไม่รู้ตัวแแต่น้อย พาเขาออกไปอย่างง่ายดาย นี่
แสดงให้เห็นว่าความแข็งแกร่งของอีกฝ่าย อยู่เหนือกว่ายอดฝืมือยี่สิบกว่าคนของพวกเรา ตระกูลเย่มีคนที่เก่งกาจขนาดนี้ที่ไหน?”