ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2534

บทที่ 2534
หลังจากที่พูดจม เขาอกจะแตกตายไปอย่างสิ้นเชิง ทรุดตัวลงนอนกับพื้นในทันใด และร้องไห้เสียงดังขึ้นมา
เฮ่อหยว่นเจียงก็ตกตะลึงเช่นกัน
เขาคิดว่าเย่เฉินจงใจทำให้ชายชราคนนี้โกรธ แต่ว่าคาดไม่ถึงว่ากลับทำให้เย่เฉินทำนายดวงชะตาออกมาไม่ดี
เขารีบถามเย่เฉินว่า: “เย่เฉิน…นี่…นี่…นี่มันเกิดอะไรขึ้น”
เย่เฉินยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้: “เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละ ดูจากโหงวเงใบหน้าและสัญญาลักษณ์แห่งการทำนายของเขา เขาก็ไม่ควรที่
จะมีลูกชาย ปรากฏว่าดันมีสามคน งั้นก็แสดงให้เห็นว่าผิดปกติ แต่ตอนนี้ก็คลี่คลายแล้ว เขาไม่มีลูกชายจริงๆ”
เช่อหยว่นเจียงอดไม่ได้ที่จะถามว่า: “ดูดวงดูโหงวเช้งสามารถที่จะดูได้แม่นขนาดนี้จริงๆเหรอ? นี่กิมหัศจรรย์เกินไปแล้วนะ?”
เย่เฉินลุกขึ้นยืน ดึงเฮ่อหยว่นเจียงเดินไปไกลไปด้วย และพูดกระซิบไปด้วยว่า: “คุณอาเฮ่อ อันที่จริงเมื่อกี้นี้ผมตั้งใจล่อเขาเล่น คาดไม่
ถึงว่าปากเสียของผมจะพูดได้แม่น….”
“หา?!”เฮ่อหยว่นเจียงพูดด้วยความตกตะลิ่งอัปากค้างว่า: “นี่….นี้ก็พูดแม่นได้ด้วยเหรอ?!”
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม: “โซคเข้าข้างนะ! มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้บ้าง”
เฮ่อหยว่นเจียงก็ถามว่า: “งั้นเมื่อกี้นี้เขาบอกว่าเรื่องที่จือชิวมีความทุกข์จะว่ายังไง?”
เย่เฉินโบกมือ: “นั่นเป็นสิ่งที่เขาพูดจาเหลวไหล คุณอย่าได้เอาไปใส่ใจเลย”
เมื่อเฮ่อหยว่นเจียงได้ยินแบบนี้ ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
เขาก็พบว่า ชายชราที่ทำนายดวงซะตานั่น หลอกลวงเกินไปจริงๆ
ดังนั้น ความตึงเครียดในใจของเขานั่นก็บรรเทาลงอย่างมากในทันที
เย่เฉินนึกถึงคำทำนายดวงซะตามื่อกี้นี้ของเขา เอ่ยปากพูดกับเฮ่อหยว่นเจียงว่า: “ต๊อกเตอร์เฮ่อ ตอนบ่ายถ้าคุณมีเวลา ติดตามข่าว
สถานการณ์ในท้องถิ่นของซีเรียให้มากขึ้น จือซิวเข้าร่วมปฏิบัติการทางทหารกับกองกำลังรัฐบาล ดังนั้นผมเชื่อว่าความปลอดภัยของพวกเธอ
ได้รับการประกันด้วยเช่นกัน ถ้าหากไม่มีอะไรที่คาดไม่ถึงจริงๆ บนข่าวน่าจะสามารถเห็นเบาะแสที่เกี่ยวข้องได้บ้าง”
เฮ่อหยว่นเจียงพยักหน้าเห็นด้วย และพูดว่า: “นายพูดได้มีเหตุผล งั้นฉันก็จะติดตามข่าวในห้องถิ่นให้มากขึ้น ฉันมีเพื่อนนักข่าวที่สนิทกัน
อยู่บ้าง ยิ่งไปกว่านั้นสามารถพูดจากับในบริษัทสื่อมวลชนรายใหญ่ได้ สื่อขนาดใหญ่หลายคนนี้น่จะเป็นนักข่าวและเครือข่ายข่าวของสงคราม
ฉันจะขอให้พวกเขาช่วยติดตามข่าวสารเป็นอันดับแรก”
เย่เฉินรีบพูดว่า: “งั้นมีข่าวอะไร คุณก็บอกผมในทันทีด้วย”
“ได้!”
เย่เฉินมองดูเวลา และพูดว่า: “คุณอาเฮ่อ คุณกลับไปที่โรงเรียนก่อนเถอะ ผมก็จะกลับแล้วเหมือนกัน”
เฮ่อหยว่นเจียงชี้ไปที่ชายชราคนนั้นที่นอนกลิ้งร้องให้อยู่ไกลๆ และพูดอย่างค่อนข้างเห็นใจว่า: “ชายชราคนนี้จะทำยังไง?”
เย่ฉินพูดอย่างช่วยไม่ได้. “ผมก็ช่วยอะไรไม่ได้ ดวงของเขาไม่มีลูกชาย ผมก็ไม่สามารถที่จะเปลี่ยนให้เขาได้ และเรื่องนี้ก็ให้ตัวของเขา
ค่อยๆสลายไปเอง”
เฮ่อหยว่นเจียงถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ และพูดว่า: “งั้นก็ได้ งั้นฉันไปก่อนแล้ว วันนี้เราสองคนจะต้องติดต่อกัน ไม่ว่ายังไงทางใครนั้น
มีข่าวอะไร ก็แลกเปลี่ยนกันโดยเร็วที่สุด”
“ไม่มีปัญหาครับ”
เมื่อมองตามหลังของเฮ่อหยว่นเจียงที่ข้ามทางม้าลายแล้ว เย่เฉินถึงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ และพูดฟิมพำอย่างเศร้าโศกว่า: “ฉันรู้สึก
เสมอว่าเฮ่อจือซิวกำลังจะเกิดเรื่องขึ้นอยู่แล้ว เวลาที่เหลือให้เธอก็ไม่มากแล้ว แต่ว่าฉันจะช่วยเธอยังไง? อย่างแรกฉันไม่รู้รายละเอียดว่าเธออยู่
ที่ไหน อย่างที่สองไม่รู้ว่าจะไปซีเรียยังไง…
“ต้องรู้ว่า ตอนนี้ซีเรียเต็มไปด้วยสงคราม! สถานการณ์ปั่นป่วนเกินไป ทุกเมืองในประเทศ ก็ไม่มีเที่ยวบินตรงไปยังประเทศนี้”
“ถึงขนาดบนอินเทอร์เน็ตยังมีข่าวบอกว่า ระบบสายการบินของซีเรียถูกระงัมไปนานแล้ว ไม่แน่ถ้าบินไปประเทศเพื่อนบ้านก่อน ค่อยคิด
หาทางโดยผ่านการสัญจรทางบกเข้าประเทศ….
“แบบนั้น ใช้เวลาอย่างเต็มที่อยู่บนถน อย่างน้อยต้องยี่สิบสี่ชั่วโมงขึ้ไป ถ้หากมีอันตรายอะไรจริงๆ เวลานี้ก็ไม่ทันที่จะได้ตอบสนอง
ด้วยซ้ำ…”