ซวนเฟิงเหนียนที่วางสายไปแล้ว ใบหน้ามีความโหดเหี้ยมร้ายกาจปรากฏขึ้น
เขาคิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าไอ้แก่ไหม้เฉิงซินนี่จะยังกล้ามาทำข้อตกลงกับตัวเอง
ในขณะที่เขากำลังโมโหอยู่ จู่ๆในอ้อมอกก็มีบางอย่างพลิกตัว เขารีบยื่นมือเข้าไป แล้วล้วงเอาหนอนกู่ของตัวเองออกมา
แมลงใหญ่ขาวอ้วนนั่นเมื่อออกมาก็เอาแต่ขยับตัวอย่างรุนแรง ที่ปากก็ส่งเสียงจิ๊ๆไม่หยุด เหมือนว่ามีความไม่ค่อยพอใจ และกำลังทำการต่อต้าน
ซวนเฟิงเหนียนลูบตัวมันไปด้วยและพูดปลอบไปด้วยว่า “อย่าใจร้อน รู้ว่าครั้งก่อนแกกินไม่อิ่ม สบายใจได้ คืนนี้เตรียมอาหารไว้ให้แกสองมื้อ จะให้แกได้อิ่มเอมสุขใจเต็มมื้อแน่นอน！”
ที่น่าสนใจก็คือ แมลงใหญ่ตัวขาวอ้วนนั่น เหมือนว่าฟังคำพูดของซวนเฟิงเหนียนออก
เมื่อซวนเฟิงเหนียนพูดว่าจะให้เขาได้กินอิ่ม มันก็หยุดการต่อต้านอย่างไม่พอใจในทันที แล้วก็พลิกตัวในฝ่ามือของซวนเฟิงเหนียนอย่างเชื่อฟัง
ซวนเฟิงเหนียนในตอนนี้ยิ้มชั่วร้าย พูดอยู่คนเดียวว่า “ไหม้เฉิงซินนะไหม้เฉิงซิน ใในเมื่อไอ้แก่อย่างนายไม่รู้จักคิด งั้นก็อย่าได้โทษว่าซวนเฟิงเหนียนคนนี้ลงมืออย่างใจร้าย！วันนี้ในปีหน้า ก็จะกลายเป็นวันครบวันตายของนาย คืนนี้ ฉันก็จะใช้สมองนายและของเหลนนาย มาให้ลูกรักของฉันกิน！”
ในเวลานี้ ไหม้เฉิงซินวางสายไป มองดูเย่เฉินที่อยู่ข้างกาย พูดอย่างซื่อสัตย์ว่า “คุณชายเย่ครับ ที่คุณให้ผมทำ ผมทำเสร็จหมดแล้ว….”
เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย พูดอย่างนิ่งเฉยว่า “งั้นคืนนี้ก็ต้องลำบากนายไปที่สุสานเขาเฟิ่งหวงกับฉันสักรอบละ”
ไหม้เฉิงซินสีหน้าตกใจในทันที พูดออกไปว่า “คุณชายเย่ครับ คุณบอกว่าให้ผมช่วยคุณนัดซวนเฟิงเหนียนออกมาก็ได้แล้วไม่ใช่หรอครับ? ทำไมตอนนี้จะให้ผมไปกับคุณแล้วละ?”
เย่เฉินพูดว่า “สุสานเขาเฟิ่งหวงพื้นที่กว้างมาก ถ้าหากว่านายไม่ปรากฏตัว ซวนเฟิงเหนียนก็คงไม่ปรากฏตัวง่ายๆ ถ้าหากว่าถูกเขาสังเกตถึงความผิดปกติแล้วหนีไป งั้นเขาก็จะเดาได้ทันทีว่านายหักหลังเขา แล้วนายคิดว่าเขาจะปล่อยนายไปมั้ย?”
สีหน้าของไหม้เฉิงซินเปลี่ยนเป็นแย่มากขึ้นมาในทันที
แอบคิดในใจว่า “เย่เฉินพูดถูก ในเมื่อฉันนัดกับซวนเฟิงเหนียนไว้แล้วว่าเจอกันที่สุสานเขาเฟิ่งหวง แต่ถ้าหากเรื่องราวมีอะไรผิดปกติ ซวนเฟิงเหนียนก็จะสงสัยว่าเขาหักหลังในทันที ถ้าหากว่าเขาจะหาฉันเพื่อแก้แค้น ฉันก็จะทำอะไรกับเขาไม่ได้เลยสักนิด…”
คิดถึงนี่ เขาก็คิดในใจอีกว่า “แต่ว่า ถ้าหากว่าฉันไปด้วย ถ้าหากว่าเย่เฉินจัดการซวนเฟิงเหนียนไม่ได้ งั้นก็จะต้องตายไปกับเขาไม่ใช่รึไง?！วิธีการของซวนเฟิงเหนียนนั้นโหดร้ายอย่างมาก เพียงแค่หนอนกู่นั่นของเขาก็แข็งแกร่งมากแล้ว ถ้าหากว่าเย่เฉินแข็งแกร่งไม่มากพอ งั้นสุดท้ายฉันและเขาก็ต้องกลายเป็นอาหารของแมลงขาวตัวนั้น…..”
ไหม้เฉิงซินในตอนนี้ ในใจเอาแต่คิดถึงสถานการณ์ที่มีโอกาสเกิดขึ้นไม่หยุด รวมทั้งผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้นแต่ละอย่าง
คิดวิเคราะห์ไปมา เขาก็รู้สึกว่าตัวเองต้องเชื่อมั่นในตัวเย่เฉิน คาดหวังว่าเย่เฉินจะสามารถจัดการซวนเฟิงเหนียนทิ้งได้
ส่วนเหตุผลก็ง่ายมาก ถ้าหากว่าเย่เฉินจัดการซวนเฟิงเหนียนทิ้งแล้ว ตัวเองก็จะมีโอกาสที่จะมีชีวิตรอด แต่ถ้าหากเย่เฉินจัดการซวนเฟิงเหนียนไม่ได้ งั้นตัวเองก็จะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยเลย
ดังนั้น เขาก็ทำได้เพียงทำได้ตอบรับ พูดว่า “ได้ครับคุณชายเย่….กลางคืนผมไปที่เขาเฟิ่งหวงกับคุณ……”
