ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2836 วางใจแล้วลงมือทำ

ตอนนี้ ซูจือหยูได้เดินทางออกจากโรงแรมป๋ายจินฮ่านกง มาถึงบ้านหลังเก่าที่ตู้ไห่ชิงผู้เป็นแม่ประมูลได้
ตู้ไห่ชิงได้ติดต่อบริษัทรับต่อเติมในท้องถิ่นไว้บริษัทหนึ่ง และวางแผนที่จะปรับปรุงบ้านหลังเก่าหลังนี้ เธอจึงตั้งตารอคอยที่จะได้ย้ายเข้ามาอยู่หลังจากที่ปรับปรุงบ้านเสร็จโดยเร็วที่สุด ดังนั้นเธอจึงเอาใจใส่เรื่องนี้มาก
ในตอนที่ซูจือหยูมาถึงประตูสนามหน้าบ้าน ตู้ไห่ชิงก็กำลัง พูดคุยกับสถาปนิกเกี่ยวกับการออกแบบอย่างมีความสุข
ซูจือหยูมองเห็นใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุขของแม่ ผ่านช่องว่างระหว่างประตู เธอรู้สึกมีปลื้มใจมาก
เธอรู้ดี ตอนนี้ แม่ของเธอมีชีวิตอยู่เพื่อตัวเธอเอง
ไม่เพียงแค่แม่เท่านั้น
เธอยังคิดว่า จากนี้ไป เธอจะมีชีวิตเพื่อตัวเอง จะไม่ยอมทนทุกข์ทรมานจากโซ่ตรวนของตระกูลซูอีกต่อไป พยายามมีชีวิตอย่างที่ตัวเองหวังไว้
ตู้ไห่ชิงกำลังอธิบายทิศทางการออกแบบที่ตนเองต้องการ ทันใดนั้นเธอก็เห็นลูกสาวยืนอยู่ตรงประตูสนามหน้าบ้าน ด้วยความประหลาดใจ พลางกวักมือเรียกเธอ“จือหยู มาเร็วเข้า！”
ซูจือหยูผลักประตูแล้วเดินเข้าไปด้วยรอยยิ้ม แล้วถามกับตู้ไห่ชิงว่า“แม่คะ แม่อยากต่อเติมยังไงคะ？”
ตู้ไห่ชิงพยักหน้า แล้วชี้ไปที่สถาปนิกสาวที่อยู่ข้างๆ แล้วพูดอย่างมีความสุขว่า“แม่คุยกับเสี่ยวหวัง”แม่กับเสี่ยวหวังคุยกันเสร็จแล้วล่ะ แนวคิดการตกแต่งเป็นการคิดถึงอดีตเสียส่วนใหญ่ แม่ยังคงหวังว่าจะให้ความรู้สึกย้อนวัย
ซูจือหยูพูดอย่างยิ้มๆว่า“งั้นก็ใช้วัสดุและเทคนิคสมัยใหม่ ในการสร้างสไตล์เมื่อยี่สิบปีที่แล้ว วัสดุกับเทคนิคในตอนนี้ได้รับการยกระดับขึ้นมามาก แบบนี้เราก็สามารถมั่นใจในคุณภาพ และสิ่งแวดล้อมรวมถึงความสะดวกสบาย”
สถาปนิกสาวที่อยู่ข้างๆพยักหน้าแล้วกล่าวว่า“คุณพูดถูกค่ะ ตอนนี้แนวคิดส่วนใหญ่ของเราคือการใช้วัสดุและเทคนิคสมัยใหม่ เพื่อสร้างผลงานสไตล์ย้อนยุค หลังจากนั้นก็พยายามทำให้บ้านหลังเก่านี้น่าอยู่และสะดวกสบายค่ะ”
พูดจบ สถาปนิกสาวก็พูดขึ้นมาว่า“จริงสิน้าตู้คะ แผนการออกแบบของคุณน้า ต้องรอให้บอสของเราวาดออกแบบรายละเอียด โดยเฉพาะส่วนที่ใช้งานได้ ต้องให้บอสของเราคิดหาวิธีที่จะซ่อนโครงสร้าง คุณน้าต้องการสไตล์ย้อนยุค ดังนั้นระบบทำความร้อนในตัวเอง เครื่องปรับอากาศ ระบบอากาศภายนอกรวมถึงเครือข่ายไร้สายพวกนี้ เราจะพยายามเก็บซ่อนให้ดีที่สุด ไม่อย่างงั้นมันดูนูนออกมา”
ตู้ไห่ชิงพูดอย่างยิ้มๆว่า“จริงสิเสี่ยวหวัง บอสของพวกเธอพูดคร่าวๆกับฉันแล้วล่ะ บอกว่าสามารถเปลี่ยนโครงสร้างไม้ที่มีอยู่ให้เป็นเหล็ก หลังจากนั้นค่อยพ่นสีไม้ตามเข้าไป ด้วยวิธีนี้ มันจะดูไม่ต่างจากคานไม้เลย อีกทั้งโครงสร้างที่เป็นโลหะยังสามารถใช้เป็นช่องระบายอากาศได้ หลังจากนั้นก็ทำช่องระบายอากาศให้เป็นสีเดียวกับคาน สำหรับระบบอากาศภายนอก ให้ใช้การจ่ายอากาศภาคพื้นดิน เอาช่องระบายอากาศซ่อนไว้ใต้เท้า ฉันคิดว่าแผนนี้ค่อนข้างใช้ได้เลย รบกวนเธอช่วยบอกกับบอสของพวกเธอทีว่า ช่วยฉันปรับปรุงแผนงานให้ละเอียดหน่อยนะ ทางที่ดีสามารถทำผลลัพธ์ของแบบแปลนให้ฉันดูด้วย”
สถาปนิกสาวกล่าวอย่างไม่ลังเลว่า“ได้ค่ะคุณน้าตู้ กลับไปจะบอกกับบอสของเราให้นะคะ ถึงเวลานั้นจะพยายามทำงานพวกนี้ให้เป็นการซ่อนโครงสร้างทั้งหมด”
พูดจบ เธอก็ถามขึ้นมาอีกว่า“จริงด้วยสิคะน้าตู้ คุณน้าไม่คิดจะทำให้พื้นเป็นแบบแข็งแน่หรอคะ？เพราะพื้นดินโคลนแบบนี้ เวลาฝนตกจะทำความสะอาดยากมากเลยนะคะ”
ตู้ไห่ชิงโบกมือไปมา“นอกจากถนนทางเข้าออกแล้ว ที่อื่นๆยังไม่ต้องทำแบบแข็งหรอก รอถึงฤดูใบไม้ผลิ ฉันจะโรยพวกเมล็ดที่เป็นใบหญ้า รอจนพวกมันโตขึ้นจะต้องสวยมากแน่ๆ”
พูดจบ เธอก็พูดขึ้นมาอีกว่า“จริงด้วยสิคะเสี่ยวหวัง เธอเป็นคนท้องที่ในจินหลิงใช่ไหม？”
อีกฝ่ายพยักหน้ากล่าวว่า“ใช่ค่ะน้าตู้ บ้านของฉันห่างจากที่นี่ไม่กี่กิโลเมตรเองค่ะ”
ตู้ไห่ชิงชี้ไปที่กำแพงของบ้าน รวมถึงเถาคันที่ปีนป่ายอยู่บนกำแพงอย่างเหี่ยวเฉา พลางถามขึ้นว่า“เธอดูสิเถาคันพวกนี้ถึงฤดูใบไม้ผลิพวกมันจะโตขึ้นมาไหม？บ้านหลังนี้รกร้างมานาน ฉันไม่จริงๆว่าเถาคันพวกนี้เป็นหรือตาย”