จงเทียนหยู่หรือที่รู้จักในนาม”นักร้องชายหนุ่มระดับแนวหน้า” ยังไม่ทันได้กินอาหารกลางวัน ก็รีบไปสนามบินพร้อมกับผู้ช่วยและบอดี้การ์ดสองสามคน
เขาบินไปจินหลิงโดยเร็วที่สุด ห้ามล่าช้าแม้แต่น้อย
แต่สิ่งที่ทรมานยิ่งกว่าก็คือ จินหลิงในตอนนี้ ไม่มีคนที่ใช้ได้เลย
เพราะว่าครั้งนี้คนที่เขาส่งไปเตรียมทุกอย่างไว้ล่วงหน้าที่จินหลิง กลับไม่สามารถติดต่อได้ทั้งหมดโดยไม่มีข้อยกเว้น
จึงทำให้ตอนนี้ เขาจำเป็นต้องไปที่จินหลิงล่วงหน้า แต่ไม่มีคนในท้องถิ่นจินหลิงที่สามารถมารับที่สนามบินได้เลย
แม้ว่าธุรกิจของตระกูลจงจะค่อนข้างใหญ่ แต่ธุรกิจเกือบทั้งหมดของพวกเขารวมตัวอยู่ในจีนตอนเหนือทั้งหมด ไม่มีอะไรที่เกี่ยวกับจินหลิงเลย และไม่มีสาขาหรือสำนักงานที่นี่ ดังนั้นหลังจากมาถึงจินหลิง เขาก็จะเหมือนนักท่องเที่ยวต่างชาติที่มาจินหลิงเป็นครั้งแรก จะไม่รู้สถานการณ์รอบตัว
ระหว่างทาง ผู้ช่วยในเรื่องของชีวิตของจงเทียนหยู่ เด็กสาววัยยี่สิบอดไม่ได้ที่จะถามเขาว่า:”คุณชาย ครั้งนี้เราไปอย่างเร่งรีบ ฉากรับที่สนามบินที่เราจัดไว้ก่อนหน้านี้ก็คงไร้ประโยชน์……”
วงการบันเทิงในตอนนี้ ให้ความสำคัญกับกระแสทุกอย่าง
ถ้าดาราออกไปไหนแล้ว ไม่มีแฟนครับไปรับเครื่องบินถือว่าเป็นไอ้ยาจกที่ไม่ดังแล้ว
ดังนั้น ดาราที่มีความนิยมที่แท้จริงไม่สูงมากนัก และมีแฟน ๆ ไม่มากนัก หากต้องการสร้างภาพลวงตาว่าเป็นที่นิยมอย่างมาก ก็ต้องซื้อกลุ่มนักแสดงล่วงหน้า และให้พวกเขาไปที่แสดงเป็นแฟนคลับที่สนามบินล่วงหน้า
นอกจากนี้ ภาพถ่ายสนามบินยังเป็นช่องทางสำคัญ ให้คนดังปรากฏในคำค้นหายอดนิยมอีกด้วย
โดยทั่วไปแล้ว ดาราชายหญิงจะแต่งตัวสวยสง่างามล่วงหน้า แล้วจัดให้ช่างภาพที่มีทักษะสูงไปถ่ายรูปที่สนามบิน จากนั้นให้ผู้เชี่ยวชาญด้านการแต่งภาพชั้นนำ มาแต่งภาพให้สมบูรณ์แบบ แล้วโพสต์ภาพถ่ายบนออนไลน์ แล้วจ่ายค่าประชาสัมพันธ์ และค่าโฆษณา แป๊ปเดียวก็สามารถขึ้นการค้นหายอดนิยมของเวยป๋อได้ทันที
ทุกวันนี้ การค้นหายอดนิยมนี้ ก็เหมือนเป็นยาช่วยชีวิตของดารา
อยากเป็นดาราดัง คุณจึงต้องได้รับการค้นหายอดนิยม เป็นระยะๆ
ผู้ที่ขึ้นไม่ได้สักที ต้องตาย
ผู้ที่หนึ่งปีหรือครึ่งปีกว่าจะขึ้นได้สักครั้ง ตายไปครึ่งหนึ่ง
การค้นหาที่บ่อย ถี่ และยอดนิยมเท่านั้น ที่จะได้รับการยอมรับว่าเป็นการค้นหาอันดับต้นๆ ของวงการบินเทิง
เมื่อคุณได้ชื่อว่าเป็นสุดยอดแล้ว คุณจะได้ผลลัพธ์เป็นสองเท่าโดยใช้แรงเพียงครึ่งเดียว
ตัวอย่างเช่น ดาราระดับสูงสามารถสร้างรายได้มากกว่า 100 ล้านหยวนในละครโทรทัศน์ และดาราระดับสูงสามารถรับโฆษณาผลิตภัณฑ์ และค่าโฆษณาก็ต้องมีสักหลายสิบล้าน
นักร้องชายระดับท็อปอย่างจงเทียนหยู่ อันที่จริงก็ทำงานแบบนี้มาตลอดทาง
ทุกครั้งที่เขาไปนอกเมือง อย่างน้อยก็ต้องจ้างแฟนคลับปลอมๆ สองสามร้อยคนเพื่อไปรับที่สนามบิน และใช้เงินจ้างกลุ่มที่เรียกว่า”ซาแซงแฟน” เพื่อติดตามเขาอย่างบ้าคลั่ง และละครที่เขาชอบที่สุดคือ ก็คือโพสต์เว่ยป๋อมาประณามแฟนๆที่ดูเหมือนบ้าคลั่งมากๆพวกนี้ แล้วใช้เงินไปโปรโมทเว่ยป๋อของจน จากนั้นก็จะได้การค้นหายอดนิยม หัวข้อประมาณว่า:”จงเทียนหยู่ได้รับการก่อกวนจากซาแซงแฟนที่สถานที่แห่งหนึ่ง แล้วโพสต์ประนาม”
นอกจากนี้ เขายังจะใช้การค้นหายอมนิยมแบบนี้ เพื่อรวมชาวเน็ตที่ดูกันคึกคักเข้ามา จากนั้นใช้รูปถ่ายที่แต่งภาพจำนวนมาก เพลงที่ดัดไว้ รวมกับอัจฉริยะต่างๆ ของตัวเอง ขยันขันแข็ง ภาพลักษณ์ลูกคนรวย หลอกให้ชาวเน็ตมาเป็นแฟนคลับ
การละเล่นแบบนี้ กลายเป็นขั้นตอนการปฏิบัติงานมาตรฐานในวงการบันเทิงมาช้านาน
