ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2973

เซียวชูหรันที่อยู่ข้างๆ ก็ร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์คลอ เธอไม่ได้ร้องเสียงดัง แต่กลับเต็มไปด้วยความนุ่มนวลอ่อนโยน ดวงตากลมโตมองมาที่เย่เฉินพร้อมเปล่งเสียงใสออกมา “Happy birthday to you Happy birthday to you…..”

ในขณะที่เซียวชูหรันกำลังร้องเพลง เย่เฉินก็อธิษฐานขอพรในใจแล้วเป่าเทียน

จากนั้น เซียวชูหรันก็เอ่ยพูดว่า “ที่รัก หลับตาเร็ว ฉันมีของขวัญจะให้！”

เย่เฉินพยักหน้า แล้วหลับตาลงแผ่วเบา

เซียวชูหรันนำกล่องของขวัญออกมาจากข้างหลัง นำมาวางไว้บนมือของเย่เฉิน พูดกลั้วยิ้มว่า “เอาล่ะ ลืมตาได้！”

เย่เฉินก้มมอง ก็พบว่าของที่อยู่ในมือ คือกล่องนาฬิกาข้อมือ

บนกล่องมีตัวอักษรภาษาอังกฤษประดับเอาไว้อย่างเรียบง่าย เย่เฉินมองแค่แวบแรก ก็รู้แล้วว่าเป็นรุ่นปาเต็ก ฟิลิปป์

เขามองมาที่เธออย่างอึ้งๆ เอ่ยพูดว่า “ที่รัก ทำไมต้องซื้อของแพงขนาดนี้ให้ผมด้วยล่ะ?”

เซียวชูหรันตอบกลับอย่างขวยเขิน “ไม่แพงหรอกน่า รีบเปิดดูสิว่าชอบหรือเปล่า！”

เย่เฉินพยักหน้า พร้อมกับเปิดกล่องออก ในนั้นมีนาฬิกาข้อมือรุ่นปาเต็ก ฟิลิปป์ หน้าปัดลายหอยงวงช้างนอนนิ่งๆอยู่ในกล่อง

ในตอนนี้เอง เซียวชูหรันก็เอ่ยพูดเสียงนุ่มว่า “หน้าปัดลายนี้ยังถือว่าเป็นรุ่นเริ่มต้นในบรรดายี่ห้อปาเต็ก ฟิลิปป์ น่า รอให้ฉันจัดการโปรเจ็คของตี้เหากรุ๊ปให้เสร็จ และคำนวณเงินจากการสรรหาวัตถุดิบและการผลิตให้เรียบร้อยก่อนเถอะ แล้วเดี๋ยวฉันจะซื้อของแพงกว่านี้ให้คุณเลยคอยดู”

เย่เฺฉินรีบพูดว่า “ที่รัก แค่หน้าปัดลายหอยงวงช้างราคาอย่างต่ำก็ห้าแสนกว่าแล้วไม่ใช่เหรอ? ราคานาฬิากาข้อมือในปัจจุบันถูกอัพราคาจนเกินจริง ต่อไปนี้ไม่ต้องซื้อนาฬิกาแพงๆให้ผมแล้ว ต่อให้เป็นนาฬิกาที่มีโครงสร้างดีแค่ไหน ก็ไม่แม่นเท่าดูเวลาในโทรศัพท์หรอก”

เซียวชูหรันพูดยิ้มๆ “มันจะไปเหมือนกันได้ยังไง? ผู้ชายใส่นาฬิกาไม่ใช่เพราะเอาไว้ดูเวลาซะหน่อย หลักๆใส่เพื่อเสริมบุคลิกต่างหาก พวกผู้ชายที่พิถีพิถันหน่อยพากันมีนาฬิกาตั้งหลายเรือน เวลาออกงานต่างๆ จะได้เลือกใส่หลายๆแบบให้แมทช์กับสไตล์ชุดที่ใส่ ฉันไม่อยากให้สามีฉันไปออกงานแล้วถูกพูดจาเหน็บแนมใส่หรอกนะ โดยเฉพาะพวกลูกค้าของคุณมีแต่คนรวยทั้งนั้น ถ้าเห็นว่าแม้แต่นาฬิกาสักเรือนคุณยังไม่มีใส่ เดี๋ยวเขาจะคิดว่าภรรยาคุณขี้เหนียวไม่ยอมให้ซื้อเอาได้นะ！”

เมื่อเย่เฉินได้ยินแบบนี้ ในใจก็อดหวั่นไหวไม่ได้ จึงพูดยิ้มๆว่า “ขอบคุณนะที่รัก！คุณนี่รอบคอบจริงๆ”

หม่าหลันที่อยู่ข้างๆได้ยินแบบนี้ ก็อุทานว่า “นี่ลูก นาฬิกาหน้าตาธรรมดาแค่เรือนเดียว ราคาตั้งห้าแสนเลยเหรอ?！”

เซียวชูหรันเอ่ยพูดอย่างตั้งใจ “แม่ เป็นรุ่นคลาสสิคเลยนะ ไม่ได้ขายแพงแค่ในประเทศด้วย ทั้งโลกราคาเหมือนกันหมด”

หม่าหลันลูบอก เอ่ยพูดว่า “นี่มันราคารถยนต์ในคราบนาฬิกาชัดๆ！”

เซียวชูหรันพูดยิ้มๆ “ถ้าอย่างที่แม่พูด ยังมีราคาคฤหาสน์หรูในคราบนาฬิกาอีกนะ”

เย่เฉินเอ่ยอย่างจริงจังว่า “ที่รัก นาฬิกาซื้อแค่เรือนเดียวก็พอแล้ว ต่อไปนี้ห้ามซื้อมาอีกเด็ดขาดเลยนะ”

เซียวชูหรันพูดยิ้มๆ “จะซื้อหรือไม่ซื้อ หนึ่งขึ้นอยู่กับอารมณ์ฉัน สองขึ้นอยู่กับว่าฉันจะหาเงินได้หรือเปล่า ยังไงคุณก็ห้ามไม่ได้หรอก”

เย่เฉินพยักหน้ายิ้มๆ “ครับๆๆ ตามใจคุณเลย”

เซียวชูหรันเอ่ยพูดอย่างพึงพอใจ “ค่อยใช้ได้หน่อย！”

พูดจบ เธอก็หยิบนาฬิกาออกมา พูดกับเย่เฉินว่า “มาฉันใส่ให้ ต่อไปนี้คุณพยายามใส่ติดตัวทุกวันนะ อย่าใส่แค่ไม่กี่วันก็ถอดออกล่ะ”

เย่เฉินพูดยิ้มๆ “ที่รักซื้อให้ขนาดนี้ ผมใส่ทุกวันอยู่แล้ว！”

เซียวชูหรันพยักหน้า ยกข้อมือของเย่เฉินขึ้นมาดู พร้อมกับเอ่ยชม “สวยมาก！เรียบง่ายแต่ดูน่าค้นหา สวยกว่านาฬิกาสีทองที่พวกไฮโซชอบใส่อีก！ที่รักคุณห้ามถอดออกนะ ไปดูคอนเสิร์ตก็ต้องใส่ไปด้วย！

Related