ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 3676

เมื่อคิดถึงตรงนี้ อารมณ์ของเธอก็ผ่อนคลายมากขึ้น

ถึงขนาดว่า ภายในส่วนลึกหัวใจของเธอ เริ่มจินตนาการอย่างควบคุมไม่ได้แล้ว

จินตนาการถึงงานประมูล คุณปู่พลาดยาอายุวัฒนะ เมื่อเขาเสียดายเจ็บใจและไม่พอใจเป็นอย่างมาก ตัวเองกลับผ่านมิตรส่วนตัวกับเย่เฉิน ซื้อยาอายุวัฒนะในมือของเย่เฉินไว้โดยตรง

ถึงเวลานั้น ตัวเองก็เป็นผู้กอบกู้ช่วยเหลือในสายตาของคุณปู่

แม้ว่าเฟ่ยเข่อซินจะค่อนข้างรู้สึกอับอายกับละอายใจ ต่อความคิดแบบนี้ของตัวเอง แต่เมื่อคิดถึงทั้งครอบครัวของตัวเอง มีเพียงอาศัยโอกาสแบบนี้ ถึงสามารถพลิกสถานการณ์กลับมาให้ดีงามในตระกูลเฟ่ยได้ ดังนั้นความละอายในใจเหล่านั้นของเธอก็หายวับไปในทันที

ในใจของเธอรู้ดีมาก การต่อสู้เพื่ออำนาจในตระกูลเฟ่ย ก็เหมือนกับการต่อสู้เพื่อยึดครองอาณาจักรแผ่นดินในราชวงศ์ เพื่อบรรลุเป้าหมาย ใช้วิธีการอะไรก็ไม่ใช่เรื่องแปลก

ห้านาทีต่อมา

เสียงเคาะประตูดังขึ้นมา เสียงของลั่วเจียเฉิงดังมาจากนอกประตู: “คุณหนูครับ รถพร้อมแล้วครับ”

“โอเค ฉันไปเดี๋ยวนี้แหละ”

เฟ่ยเข่อซินหยิบกระเป๋า Hermes Himalayan Crocodile Birkinรุ่นลิมิเต็ด ไล่โทนสีดำและขาว ซึ่งเสริมเข้ากับชุดเดรสยาวบนเรือนร่างของเธอนี้

ยืนอยู่หน้ากระจกแต่งตัว เฟ่ยเข่อซินจ้องมองตัวเองในกระจก ส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้ และในใจแอบคิดว่า: “ถ้ารู้ก่อนก็ไม่ใส่ชุดนี้แล้ว ใส่แบบนี้ไปทานหม้อเหล็กตุ๋นห่านพื้นบ้าน รู้สึกว่าตัวเองเหมือนกับตัวตลก……”

ถอนหายใจ เฟ่ยเข่อซินเปิดประตู

ลั่วเจียเฉิงนักบู๊หกดาวรออยู่ข้างนอกประตูแล้ว

เมื่อเห็นเธอออกมา ก็พูดด้วยความเคารพในทันทีว่า: “คุณหนู ออกเดินทางได้แล้วครับ”

“โอเค”เฟ่ยเข่อซินพยักหน้า เดินไปที่ล็อบบี้โรงแรมพร้อมกับลั่วเจียเฉิง

รถยนต์คาดิลแลคกันกระสุนรุ่นเดียวกับประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกาจอดอยู่ที่หน้าล็อบบี้แล้ว ลูกน้องคนหนึ่งยื่นกุญแจรถให้ลั่วเจียเฉิง ต่อจากนั้นก็เปิดประตูหลังให้เฟ่ยเข่อซิน

หลังจากที่เฟ่ยเข่อซินนั่งเข้าในรถ ลั่วเจียเฉิงถึงได้มาที่นั่งคนขับรถ ปลดล็อกสวิตช์ควบคุมการล็อกของในรถไปด้วย และถามไปด้วยว่า: “คุณหนู พวกเราไปไหนกันครับ?”

เฟ่ยเข่อซินพูดว่า: “คุณค้นหาหมู่บ้านตระกูลหลิวบนกูเกิลแมพ เหมือนจะอยู่แถว104ถนนกั๋วต้าว”

ลั่วเจียเฉิงขมวดคิ้ว และเอ่ยปากพูดว่า: “หมู่บ้านตระกูลหลิว? ฟังเหมือนเป็นชานเมือง คุณหนูคุณจะไปสถานที่แบบนั้นทำไมครับ?”

เฟ่ยเข่อซินพูดว่า: “เย่เฉินบอกว่าจะเลี้ยงข้าวฉัน เลือกสถานที่อยู่ที่นั่น”

ลั่วเจียเฉิงเข้าสู่หมู่บ้านตระกูลหลิวในกูเกิลแมพ หลังจากที่ค้นพบตำแหน่งแล้ว พูดด้วยความประหลาดใจว่า: “สถานที่นี้อยู่ห่างจากตัวเมืองไปเกือบสามสิบกิโลเมตร อยู่ห่างไกลเกินไป เย่เฉินทำไมเลือกสถานที่อยู่ที่นี่? ข้างในนี้มีอะไรปิดบังอยู่หรือเปล่า?”

เฟ่ยเข่อซินเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วพูดด้วยเสียงต่ำ: “น่าจะไม่มีนะ ฉันเคยเจอกับเย่เฉินครั้งหนึ่ง คุณลั่วคิดว่าฉันเปิดเผยเบาะแสอะไรหรือเปล่า?”

ลั่วเจียเฉิงครุ่นคิด และพูดว่า: “เมื่อวานผมไม่ได้ตามคุณเข้าไปด้วย ดังนั้นยากที่จะบอกได้ว่าคุณเปิดเผยเบาะแสอะไรหรือเปล่า หรือว่ามีตรงไหนพูดหลุดปากไป”

เฟ่ยเข่อซินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเอ่ยปากพูดว่า: “เหมือนจะไม่มีตรงไหนที่จะพูดหลุดปากไป ฉันระมัดระวังตัวมากอยู่ตลอด”

ลั่วเจียเฉิงนึกถึงอะไรบางอย่าง และพูดอย่างจริงจังว่า: “คุณหนู อันที่จริงผมก็เบาะแสอย่างหนึ่ง”

เฟ่ยเข่อซินถามด้วยความสงสัยว่า: “คุณลั่วหมายความว่ายังไง?”

ลั่วเจียเฉิงพูดอย่างเคร่งขรึมว่า: “ถ้าหากความแข็งแกร่งของเย่เฉินเหนือกว่าผม เขาน่าจะมองออกว่าผมเป็นนักบู๊หกดาว แบบนั้น เขาจะต้องสงสัยตัวตนของคุณหนูอย่างแน่นอน เพราะว่าตัวตนภูมิหลังของจานเฟยเอ๋อร์คนนั้นของคุณ เป็นไปไม่ได้ที่จะมีนักบู๊หกดาวปกป้องอยู่ข้างกาย”

เฟ่ยเข่อซินถามอย่างค่อนข้างประหม่าว่า: “คุณลั่ว คุณคิดว่าความแข็งแกร่งของเย่เฉิน จะเหนือกว่าคุณมั้ย?”

ลั่วเจียเฉิงพูดอย่างจริงจังมาก: “นักบู๊หกดาวอายุยี่สิบกว่าปี ผมยังไม่เคยได้ยินมาก่อน แต่ผมไม่เคยได้ยินมาก่อน ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่มี!”