ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 4617

เฟย เค็กซิน พูดอย่างเขินอาย: “คุณเย่… การตัดสินใจสอบสวนคุณเป็นการส่วนตัวเกิดขึ้นอย่างกะทันหันจริงๆ โชคดีที่ฉันหยุดตัวเองก่อน ดังนั้นฉันจึงไม่ได้สืบสวนอย่างลึกซึ้งเกินไป…”

เย่เฉิน ยิ้มและพูดว่า: “อย่าเข้าใจฉันผิด ฉันไม่ได้ตั้งใจจะตำหนิคุณ ฉันแค่คิดว่าคุณเป็นคนฉลาดอย่างเป็นกลาง เมื่อคุณอยู่ใน จินหลิง คุณควรตรวจสอบหลายสิ่งที่เกี่ยวข้องกับฉันแล้ว รวมทั้งเหตุการณ์ในจิงไห่”

เฟย เค็กซิน ส่ายหัวอย่างรวดเร็วและพูดว่า “เพื่อบอกความจริงกับคุณเย่ ฉันไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับ หยู จิงไห่ จริงๆ ถ้าสะดวก คุณช่วยบอกฉันได้ไหม”

เย่เฉิน พยักหน้าและพูดอย่างใจเย็น: “มันไม่ใช่เรื่องยาก แต่เรื่องนี้ง่ายมาก เมื่อ หยู จิงไห่ มาที่ จินหลิง เขามีข้อพิพาทเล็กน้อยกับฉันในการประมูล ดังนั้นเขาจึงโกรธฉัน และต่อมาเขาก็ต้องการ ใช้มัน ความสำเร็จเล็กน้อยของฉันใน อภิปรัชญาฮวงจุ้ย ได้รวมโลกอภิปรัชญาทั้งหมดเป็นหนึ่งเดียวและเขาก็พยายามจะฆ่าฉันในการประชุมอภิปรัชญา ดังนั้นฉันจึงแฮ็คเขาจนตาย “

เฟย เค็กซิน อุทาน: “มีวิธีลึกลับที่สามารถนำสายฟ้าไปฆ่าคนได้หรือไม่! นี่มันเหลือเชื่อเกินไปใช่ไหม!”

เย่เฉิน พ่นลมหายใจและกล่าวว่า “สิ่งนี้ไม่มีอะไรแปลกประหลาดหรือน่าเหลือเชื่อ อันที่จริง มันคือการใช้เครื่องมือวิเศษพิเศษบางอย่างเพื่อให้ได้มาซึ่งจุดประสงค์พิเศษ ซึ่งไม่มีอะไรมากไปกว่าการเปลี่ยนแปลงของพลังงานในระดับอภิปรัชญา”

หลังจากพูด เย่เฉิน พูดอย่างเป็นกันเองว่า “ถ้าคุณแสดงเครื่องบินในสมัยโบราณ พวกเขาจะคิดว่ามันเหลือเชื่ออย่างแน่นอน แต่ถ้าคุณถามนักเรียนมัธยมต้นในยุคปัจจุบัน เขาสามารถตอบหลักการของเครื่องบินได้ ซึ่งก็ไม่มีอะไร มากกว่าความร้อนในเชื้อเพลิง เปลี่ยนเป็นพลังไอพ่น แล้วใช้ปีกสร้างแรงยก เช่นเดียวกับวิธีอภิปรัชญา แต่การแปลงพลังงานของวิธีอภิปรัชญานั้นคนทั่วไปเข้าใจยาก”

เฟย เค็กซิน ตกใจและพูดอีกครั้ง: “ดังนั้น หยู จิงไห่ ก็มีทักษะที่แท้จริง หยู อี้เว่ยi ที่บอกว่าคุณมีภัยพิบัตินองเลือดตอนนี้น่าเชื่อถือแค่ไหน?”

เย่เฉิน กล่าวด้วยรอยยิ้ม: “ลัทธิเต๋าของเขายังไม่ค่อยดีนัก ฉันคิดว่าเป็นเขา ไม่ใช่ฉัน ที่ประสบภัยพิบัตินองเลือดในวันนี้”

ในเวลานี้ ณ ลานบ้านของวิลล่า

หยู อี้เว่ย ก้มศีรษะลงด้วยท่าทางที่น่ากลัวมาก และหยิบขวดกลมขนาดเท่านิ้วหัวแม่มือออกจากเสื้อคลุมลัทธิเต๋าของเขา

ขวดทรงกลมนี้ทั้งตัวไม่โปร่งใส และมองไม่เห็นว่ามีอะไรอยู่ข้างใน

หยู อี้เว่ย เปิดฝาขวดกลมอย่างระมัดระวังและมีกลิ่นเหม็นออกมาจากขวด

ปรากฎว่าขวดเต็มไปด้วยเลือดเน่าและเหม็น

ทันทีหลังจากนั้น หนอนตัวเล็กๆ นับไม่ถ้วนก็โผล่ออกมาจากเลือด เผยให้เห็นปากที่เหมือนเข็มซึ่งบางกว่าขน

หนอนชนิดนี้คือยุงเลือดที่ หยู อี้เว่ย เลี้ยงด้วยเลือดของคนตาย

เมื่อ หยู จิงไห่ อยู่ในการประชุมอภิปรัชญา เขายังปล่อยยุงสีดำที่เขาเลี้ยงไว้ แต่ที่ใดที่ยุงดังกล่าวกัดจะเน่าและเปื่อยเน่าอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ยุงหลายร้อยตัวจะโจมตีพร้อมกัน แม้แต่วัวก็ยังตายอย่างสุดซึ้ง ในเวลาอันสั้น และกลายเป็นกองซากศพ

อย่างไรก็ตาม ยุงเลือดของ หยู อี้เว่ย นั้นแตกต่างจากยุงสีดำของ หยู จิงไห่ พ่อของเขาเล็กน้อย

ยุงสีดำของ หยู จิงไห่ ได้รับการอบรมมาเป็นพิเศษเพื่อคร่าชีวิตผู้คน เช่นเดียวกับแมลง กู่ ที่เกิดของ ซวน เฟิงเหนียน พวกเขาทั้งคู่เป็นอาวุธในการฆ่าผู้คน

และยุงเลือดของ หยู อี้เว่ย ความตายค่อนข้างอ่อน

แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4616 อย่าโทษฉันที่หยาบคาย
บทที่ 4618 ภัยพิบัติโลหิต