เมื่อชายหนุ่มเห็น หลาง หงจุน เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกจากกระเป๋าอย่างระมัดระวัง เปิดภาพและตรวจสอบขึ้นและลง หลังจากยืนยันว่าเป็น หลาง หงจุน เขาก็ตระหนักว่ามีชายหนุ่มชาวจีนอยู่ข้างๆ เขาและ ชี้ไปที่เย่เฉิน ถามเขาอย่างระมัดระวัง: “คนนี้คือใคร เขาอยู่กับคุณหรือเปล่า”
หลาง หงจุน กล่าวด้วยรอยยิ้ม: “น้องชายคนนี้ชื่อ เย่เฉิน เขาเป็นเพื่อนร่วมชาติที่ฉันพบบนเครื่องบินเรานั่งติดกัน เขาเป็นหนี้เงินในจีน และไม่สามารถวิ่งหนีได้และเขาก็เป็น ในเม็กซิโกด้วย ฉันไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร เขาได้ยินมาว่าฉันจะเป็นทหารเรือ และเขาอยากจะลองดู แต่เขาไม่รู้ว่าเรายังรับสมัครคนที่นี่อยู่หรือเปล่า”
เย่เฉินที่อยู่ด้านข้างพูดอย่างรวดเร็ว: “ฉันสามารถทนต่อความยากลำบาก ทำงานหนักโดยไม่บ่น และฉันก็สามารถทำงานได้ไม่ว่าจะหนักหรือเหนื่อยแค่ไหนก็ตาม”
ชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว แล้วพูดว่า “เดี๋ยวผมโทรไปถามหัวหน้า”
พูดเสร็จก็หยิบมือถือเดินไปไกลๆ พอแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่ เขาก็หยิบมือถือออกมาโทรออก
ทันทีที่เชื่อมต่อโทรศัพท์ เสียงของผู้ชายก็ดังขึ้นจากอีกฝั่งหนึ่งและถามว่า “คุณได้รับใครไหม”
“ฉันได้รับแล้ว” ชายหนุ่มกล่าวด้วยความเคารพ “คนที่นามสกุลหลาง เพิ่งลงจากเครื่องบิน”
อีกฝ่ายถามอีกครั้ง: “คุณได้ตรวจสอบข้อมูลประจำตัวหรือไม่ ตรงกับข้อมูลที่ เหมย หยูเจิน ให้มาหรือไม่”
ชายหนุ่มรีบพูดว่า: “ฉันได้ตรวจสอบแล้ว และมันเป็นเขาจริงๆ”
“ครับ” อีกฝ่ายพูดอย่างเกียจคร้าน: “ในเมื่อได้รับคนแล้ว ให้นำมาที่นี่โดยเร็ว และระวังบนท้องถนน เขาจะไม่พบเบาะแสใดๆ”
ชายหนุ่มลดเสียงลงแล้วพูดว่า “ลุงหม่า ผมต้องบอกคุณเกี่ยวกับสถานการณ์ที่นี่ ว่า หลาง หงจุน ได้พบกับชายหนุ่มชาวจีนอีกคนที่เดินทางมา เม็กซิโก บนเครื่องบิน คาดเดาว่าเด็กคนนั้นไม่มีงานประจำ ดังนั้นเขาจึงต้องการเข้าร่วมกับ หลาง หงจุน เพื่อเป็นลูกเรือ และเขาถามว่าฉันยังรับสมัครคนอยู่ไหม คุณคิดอย่างไรเกี่ยวกับสถานการณ์นี้”
อีกฝ่ายเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วพูดอย่างเคร่งขรึม: “ชายหนุ่มรู้จัก หลาง หงจุน แล้ว และเขาก็เห็นคุณด้วย เผื่อกรณีที่ หลาง หงจุน หายตัวไปในอนาคต ตำรวจในสหรัฐฯ จะตามหาเขาตาม เบาะแสที่นั่งบนเครื่องบิน และเขาจะสารภาพถึงคุณอย่างแน่นอน ตราบใดที่เขาจำได้ว่าคุณหน้าตาเป็นอย่างไร ตำรวจจะสามารถวาดรูปคุณได้ แล้วคุณจะเดือดร้อน”
“ไอ้เวร…”
ชายหนุ่มสบถเสียงแผ่วเบาแล้วกัดฟันพูดว่า “บ้าเอ้ย พาเด็กคนนี้ไปที่นั่นดีกว่า แล้วตรวจดูว่าเขามีประโยชน์อะไรไหม ฉันคิดว่าเขายังเด็กและแข็งแรง เขาควร” ถ้าคุณสามารถขายได้ราคาดี คุณจะไม่ฆ่านกสองตัวด้วยหินก้อนเดียวเหรอ?”
ชายที่ปลายสายถามอย่างระมัดระวัง “คุณเห็นอะไรผิดปกติกับเด็กคนนั้นไหม มันเป็นเสื้อผ้าธรรมดาของ สายลับ หรือเปล่า”
“นี่…” ชายหนุ่มพูดอย่างลังเล “ไม่ควรจะเป็น… พูดตามหลักแล้ว สายลับไม่น่าจะตามเราได้เลย ไม่ต้องพูดถึงว่าเด็กคนนี้มาจากจีน เขาไม่ใช่คนอเมริกัน”
อีกฝ่ายพูดว่า: “อย่าเชื่อที่คนอื่นพูด สายลับจะไม่บอกคุณว่าเขาคือ สายลับ มีเจ้าหน้าที่ตำรวจจีนจำนวนมากในสหรัฐฯ แค่ส่งชายหนุ่มมาที่นี่ แสร้งทำเป็นมาจากประเทศจีน ยากมาก ถ้าไม่เช็คให้ดี บอกยาก”
“แล้วฉันควรทำอย่างไร” ชายหนุ่มพูด “อย่างที่คุณพูด เขาเห็นฉันแล้ว ไม่ว่าเขาจะเป็นคนลักลอบขนสินค้าหรือไม่ก็ตาม ฉันก็ปล่อยเขาไปไม่ได้…”
อีกฝ่ายครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ถ้าอย่างนั้น คุณก็หาเหตุผลดูพาสปอร์ตเขาดูว่ามาจากจีนหรือเปล่า ถ้าเขาเป็นพาสปอร์ตในประเทศจริงๆ เขาต้องไม่รับจดหมายจากอเมริกา” . .”
ชายหนุ่มพูดอย่างไม่รู้ตัวว่า: “เป็นความคิดที่ดีไม่ใช่เหรอที่จะปลอมพาสปอร์ต… เราไม่รู้หรอกว่าเราต้องได้พาสปอร์ตปลอมกี่เล่มตลอดทั้งวัน… ถ้าเขาเป็นบันทึกจริง หนังสือเดินทางประเภทไหน ออกไปไม่ได้หรือ”
อีกฝ่ายยิ้มแล้วพูดว่า “เธอมันโง่ ไม่ได้ดูบันทึกพิธีการศุลกากรของเขาเหรอ หนังสือเดินทางปลอมนั่นหลอกเราได้ แต่ไม่ใช่ศุลกากร ตรวจดูว่าวันนี้ตราประทับบนบันทึกการเข้าประเทศเม็กซิโกถูกประทับตราหรือไม่” แล้วลองดูว่าทริปก่อนหน้าของเขาจากจีนไปอเมริกาล่าสุดคือครั้งล่าสุดหรือไม่ ถ้าใช่ ก็พิสูจน์ว่าเขาไม่ใช่สายลับแน่นอน แล้วคุณก็พาเขามาที่นี่ด้วยความมั่นใจและกล้าหาญได้เลย หาคนมาตอบ ถ้ายังขังอยู่ นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่ที่ส่งไปที่ประตูเหรอ?”
“เฮ้!” ชายหนุ่มโล่งใจและพูดด้วยรอยยิ้ม “ลุงหม่า ถ้าเจียงยังแก่และร้อนอยู่ ต้องเป็นคุณ!”
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4760 แผนมีการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 4762 ฉันไม่กล้าบอกใครเมื่อฉันมาที่เม็กซิโก
