“เม็กซิโก?”
หลังจากฟังการวิเคราะห์ของ หลี่ ย่าหลิน แล้ว 47 พ.ค. ก็รีบถาม “สารวัตรหลี่ คุณหมายถึงว่าเมื่อเราไปที่สหรัฐอเมริกาเพื่อทำภารกิจ เครื่องบินจะลงจอดที่เม็กซิโกก่อน แล้วจึงเข้าสู่สหรัฐอเมริกาโดยทางบก”
“ใช่” หลี่ ย่าลิน พยักหน้าและพูดว่า “นี่เป็นวิธีที่น่าเชื่อถือที่สุดสำหรับฉัน วิธีอื่นๆ นั้นยากเกินไป เนื่องจากพวกเขาใช้เครื่องบินส่งคนตายถึงคุณ พวกเขาจึงต้องมีที่ลงจอด สหรัฐฯ และแคนาดาไม่สามารถทำได้ อนุญาตให้พวกเขาเลี่ยงผ่านด่านศุลกากรและเข้าไปอย่างเงียบ ๆ และมีเพียงเม็กซิโกเท่านั้นที่มีเงื่อนไขนี้”
47 พ.ค. ถามด้วยความสงสัย “คุณไม่จำเป็นต้องผ่านด่านศุลกากรเมื่อเครื่องบินเข้าสู่เม็กซิโกหรือ”
หลี่ ย่าลิน อธิบายว่า: “มีสองช่องว่างสำหรับเครื่องบินที่จะเข้าประเทศ หนึ่งคือการควบคุมการจราจรทางอากาศ และอีกแห่งคือศุลกากร การควบคุมการจราจรทางอากาศคือการควบคุมเครื่องบินก่อนที่เครื่องบินจะลงจอด และศุลกากรคือการควบคุมผู้โดยสารและ สินค้าหลังจากเครื่องบินลงจอด ในโลกนี้ไม่มีใครควบคุมเครื่องบินได้ ซ่อนที่อยู่ของเครื่องบินได้อย่างสมบูรณ์ เว้นแต่เขาจะเสียชีวิต เพราะความหนาแน่นของสายการบินพลเรือนสูงเกินไป และเที่ยวบินจะต้องจัดส่งโดยการควบคุมการจราจรทางอากาศ มิฉะนั้น มีความเป็นไปได้สูงที่จะตก ดังนั้นฉันจึงคาดเดาว่าเครื่องบินที่ส่งคุณกลับมาในตอนนั้น จะต้องเป็นเครื่องบินที่จดทะเบียนตามปกติ และเส้นทางได้ถูกนำไปใช้ตามขั้นตอนแล้ว”
หลี่ ยาลิน กล่าวเสริมว่า “แต่ข้อดีที่พวกเขาเลือกเม็กซิโก ก็คือหลังจากที่เครื่องบินลงจอดแล้ว จะต้องง่ายกว่าสหรัฐอเมริกาและแคนาดามากในการผ่านด่านศุลกากรในเม็กซิโกและขนส่งทหารที่เสียชีวิตของคุณออกไป”
47 พ.ค. พยักหน้าเบา ๆ และถามหลี่ ย่าหลิน “สารวัตรหลี่ จะทำอย่างไรต่อไป คุณเพิ่งบอกไปว่าเครื่องบินไม่สามารถซ่อนที่อยู่ของมันได้ ดังนั้นเราควรจะเริ่มการสอบสวนจากเครื่องบินดีไหม”
“ใช่” หลี่ ย่าลินกล่าวว่า “ตั้งแต่วันที่คุณมาถึงนิวยอร์ก ให้เดินหน้าเป็นเวลาสามถึงห้าวัน และคัดแยกเครื่องบินทั้งหมดที่เข้าสู่เม็กซิโกในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เครื่องบินที่คุณรับควรอยู่ใน ที่เหลือคือวิธีการสกรีน ซึ่งน่าจะใช้การได้เยอะ”
วัน โพจุน ซึ่งไม่ได้พูดมาเป็นเวลานาน ได้เปิดปากของเขาและกล่าวว่า “สารวัตรหลี่ จากตำแหน่งของคุณบนสังเวียน บินไปยังที่ใดก็ได้ในเม็กซิโก อยู่ห่างออกไปอย่างน้อย 16,000 กิโลเมตร และเครื่องบินส่วนใหญ่กำลังบินอยู่ ไม่สามารถบินได้ไกลขนาดนั้น คุณคิดว่าพวกมันบินตรงไปยังเม็กซิโกหรือว่าพวกเขามีการหยุดพักระหว่างทางเพื่อซื้อเสบียง?”
หลี่ ย่าลิน พูดด้วยสีหน้าจริงจัง: “ฉันมักจะบินโดยไม่หยุดพัก สำหรับพวกเขา การหยุดพักระหว่างทางจำเป็นต้องมีการขึ้นและลงจอดเพิ่มเติม ซึ่งไม่เพียงเสียเวลาเท่านั้น แต่ยังมีความเสี่ยงสูง ลองคิดดู แม้ว่าคุณจะเป็น ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ผู้แข็งแกร่ง เมื่อพวกเขาทั้งหมดถูกนำขึ้นเครื่องบินแล้ว ก็มีความเสี่ยงที่จะถูกใครบางคนเอาไปด้วย ลองนึกภาพว่าถ้าเครื่องบินถูกยิงตกระหว่างที่เครื่องขึ้นและลง ปรมาจารย์ประเภทใดจะรอด ความผิดพลาด?”
วันโพจุน เพียงรู้สึกหนาวที่หลังของเขาและกล่าวว่า “ถ้าเครื่องบินตกจริงๆ ด้วยความเร็วหลายร้อยกิโลเมตรต่อชั่วโมง บวกกับน้ำหนักมากกว่า 100 ตันและเชื้อเพลิงหลายสิบตัน ฉันเกรงว่า ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดจะไม่สามารถทำได้ อาจอยู่รอดได้ “
หลังจากพูดแล้ว วันโปจุนกล่าวอีกครั้งว่า “เครื่องบินที่สามารถบินได้ในระยะทางไกลเช่นนี้โดยพื้นฐานแล้วเป็นเครื่องบินโดยสารระยะไกลพิเศษในหมู่เครื่องบินโดยสารขนาดใหญ่ ภายใต้สถานการณ์ปกติ เครื่องบินโดยสารที่บินได้ไกลกว่า 16,000 กิโลเมตร ได้แก่ โบอิ้ง 777 และแอร์บัส รุ่นระยะไกลพิเศษของผู้โดยสาร A350;”
“หากสารวัตรหลี่คิดว่ามีความเป็นไปได้สูงที่พวกเขาจะลงจอดในเม็กซิโกก่อน เราจะนำเครื่องบินที่เข้าสู่เม็กซิโกในช่วงเวลานั้นออก และเน้นที่การตรวจสอบเครื่องบินโดยสารระยะไกลพิเศษเหล่านี้ ซึ่งน่าจะทำได้ ละเว้นข้อมูลเที่ยวบินส่วนใหญ่”
“หากข้อมูลเที่ยวบินที่มีสิทธิ์ออกจากหรือใกล้บริเวณวงแหวนที่คุณเพิ่งวาด นั่นคือผู้ต้องสงสัยคนสำคัญ”
ดวงตาของ หลี่ ย่าลิน เป็นประกายและกล่าวว่า “เบาะแสนี้มีค่ามากและสามารถช่วยปัญหาได้มาก”
วัน โพจุน กล่าวว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันจะให้ใครตรวจสอบบันทึกการเข้าเครื่องบินเม็กซิกันในช่วงเวลานั้น!”
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4944 เม็กซิโกควรจะมีผู้นำที่ฉันต้องการ
บทที่ 4946 ผลิตภัณฑ์พิเศษของศรีลังกา
