ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 4988

ช่วงเวลานี้.

ในที่จอดรถนอกพื้นที่บรรทุกสินค้าของสนามบินโกเธนเบิร์ก.

หัวหน้าองค์กรด้านมนุษยธรรมกำลังนั่งรอคนขับรถบรรทุกอย่างใจจดใจจ่อ

ครั้งนี้ เสบียงรถบรรทุกทั้งหมดสามคันถูกส่งไปยังไนจีเรีย

ตามกำหนดการเดิม เสี่ยว ฉีเวย ควรขับรถขนส่งพิเศษไปยังสนามบิน จากนั้นพวกเขาก็พาพวกเขาเข้าไปในสนามบินด้วยกัน จากนั้นจึงเรียกร้องให้ศุลกากรปล่อยตัวบุคคลเป้าหมายขึ้นเครื่องบินโดยเร็ว

เพื่อให้แน่ใจว่าสามารถส่งบุคคลดังกล่าวผ่านด่านศุลกากรได้สำเร็จในครั้งนี้ ผู้รับผิดชอบขององค์กรด้านมนุษยธรรมจึงเรียกไพ่ประจำตัวของพวกเขาเป็นพิเศษ คือ เด็กหญิงผู้พิทักษ์สิ่งแวดล้อมที่ครั้งหนึ่งเคยมีชื่อเสียงระดับโลก และเตรียมพาเธอไปด้วยเพื่อให้แน่ใจว่า ภารกิจนี้ผ่านไปได้ด้วยดี

อย่างไรก็ตาม จนถึงขณะนี้ พวกเขายังไม่ได้รับข้อมูลใดๆ เกี่ยวกับ เสี่ยว ฉีเว่ย

หลังจากรออีกครึ่งชั่วโมงก็ยังไม่มีข่าวใด ๆ และข้อความข้างต้นขอให้พวกเขารอต่อไปเท่านั้น

ผู้รับผิดชอบไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากนั่งบนรถบรรทุกและมองดูเวลาผ่านไปทีละน้อย

ในขณะนี้ คนขับรถบรรทุกตามหลังกระโดดออกมา เคาะประตูนักบินร่วม และถามด้วยความเคารพว่า “ท่านบารอน ผมขอขึ้นไปคุยด้วยได้ไหม”

ผู้รับผิดชอบเปิดประตูแล้วนั่งบนเตียงเดี่ยวด้านหลังรถบรรทุก

คนขับด้านล่างรีบปีนขึ้นไปบนที่นั่งนักบิน และพูดกับผู้รับผิดชอบด้วยความเคารพ: “ท่านบารอน โลลิต้าบอกว่าเธอไม่ต้องการรออีกต่อไปแล้ว…”

“คุณหมายความว่าอย่างไร” ผู้รับผิดชอบขมวดคิ้วและถาม “คุณหมายความว่าอย่างไรที่เธอไม่ต้องการรออีกต่อไป?!”

คนขับพูดอย่างหมดหนทาง: “เธอขอให้ฉันบอกคุณว่าเธอมีนัดกับเพื่อนร่วมชั้นในบ่ายวันนี้เพื่อทำผมและทำสปา ถ้าไม่เสร็จภายใน 20 นาที เธอจะออกไปก่อน”

“บัดซบ!” ผู้รับผิดชอบโกรธจัดและสาปแช่ง “เธอมันสารเลว กล้าดียังไงมาพูดกับฉันแบบนั้น! เป็นไปได้ไหมว่าเธอไม่รู้นามสกุลของเธอหลังจากได้เป็นดาราคุ้มครองสิ่งแวดล้อม! “

คนขับรถพูดอย่างเขินอาย: “ท่านอาจารย์บารอน คุณรู้จักรูปแบบพฤติกรรมของเธอ เธอเป็นคนปกติของสิ่งที่เธอคิด และเธอไม่รู้สถานการณ์ที่แท้จริงขององค์กรด้านมนุษยธรรมของเรา และเธอคิดว่าเธอเป็นผู้นำทางจิตวิญญาณขององค์กรนี้ .. …”

ผู้รับผิดชอบกัดฟันและพูดว่า “ไปบอกเธอ ไม่ว่ายังไงก็ตาม เธอต้องรอที่นี่สามชั่วโมง และบอกเธอว่าครั้งนี้ฉันบริจาคสิ่งของให้ไนจีเรีย ฉันเชิญสื่อมากมาย เพียงเพื่อ ให้รายงานโดยละเอียดแก่เธอ”

คนขับรถพูดอย่างตกตะลึง: “ลอร์ดบารอน ฉันเคยบอกเรื่องนี้กับเธอแล้ว แต่เธอไม่ได้สนใจเรื่องนี้เลย เธอบอกว่าก่อนหน้านี้สื่อยุโรปที่เธอชอบคือ บีบีซี แต่ตั้งแต่ เบร็กซิต สื่อทั้งหมดที่นั่น ไม่มีสื่อไหนในยุโรปให้เธอได้ดู แถมยังบอกว่า เกือบได้รางวัลโนเบล ถ้า ซีเอ็นเอ็น กับ บีบีซี มาสัมภาษณ์ ก็แทบไม่ได้น้อยหน้า ที่เหลือ เมิน….. ”

“เธอคิดว่าตัวเองเป็นใคร ถ้าพวกเราไม่จ่ายเงินให้เธอ แพ็คเธอ และผ่าตัดเธอข้างหลัง เธอคงโดนตัดเรียนทุกวัน ไม่เข้าใจเรื่องไร้สาระ และไม่สามารถแม้แต่จะผ่านไปได้” สอบปลายภาคบ้าๆ” เด็ก ม.ต้น ที่ไร้ค่า! ตอนนี้เธอดังไปหน่อย เธอหลอกฉัน เธอไม่รู้จริงๆเหรอว่าเธอหนักเท่าไหร่?!”

คนขับรถพูดอย่างหมดหนทาง: “ท่านบารอน ภารกิจเร่งด่วนที่สุดตอนนี้คือปล่อยให้เธออยู่ ไม่เช่นนั้นถ้าเธอเดินออกไปจริงๆ เราก็ไม่มีอะไรทำ…”

ผู้รับผิดชอบครุ่นคิดเป็นเวลานานด้วยความโกรธ จากนั้นพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “บอกเธอ ตราบใดที่เธอให้ความร่วมมืออย่างดีในวันนี้ ฉันจะให้ เฮอร์เมส หิมาลายา กับเธอในภายหลัง”

“ตกลง!” คนขับพยักหน้า หันหลังกลับ ลงจากรถ และกลับไปที่รถของเขา

หญิงสาวที่มีท่าทางค่อนข้างดุร้ายกำลังถือโทรศัพท์มือถือและเล่นเกมในโหมดแบทเทิลรอยัล ในเวลานี้ เธอกำลังฆ่าในเกมอย่างแข็งขัน

เมื่อเห็นคนขับกำลังมาถึง เธอยกเปลือกตาขึ้น จ้องมองที่โทรศัพท์อีกครั้ง และดมกลิ่น: “เรียบร้อยดีไหม ฉันจะออกไปในอีกสิบห้านาที”

คนขับรถรีบพูดว่า: “ท่านประธานบอกว่างานวันนี้สำคัญและมีความหมายมาก…”

แนะแนวเรื่อง
บทที่ 4987 นี่มัน…เหมือนกับเหตุการณ์
บทที่ 4989 ได้เห็นภาพแบบเรียลไทม์!