เฉิน เซ่ไค ยินดีที่จะขายความโปรดปรานนี้ให้เขาโดยธรรมชาติ ดังนั้นเขาจึงพูดว่า: “โทรหาฉันได้ตลอดเวลาเมื่อคุณทำงานเสร็จแล้ว ฉันจะรอคุณที่ บัคกิงแฮม พาเลซ”
“ตกลง!” ผู้อำนวยการหลิว กล่าวอย่างตื่นเต้น: “ขอบคุณมาก คุณเฉิน!”
“ยินดีต้อนรับ” เฉิน เซ่ไค ยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า “ในเมื่อคุณยังมีสิ่งที่ต้องทำ เราจะไม่รบกวนคุณ”
ผู้อำนวยการหลิว พยักหน้า: “ฉันจะส่งคุณลงไป”
เมื่อพวกเขาทั้งสี่มาถึงชั้นล่าง กลุ่มผู้นำโรงเรียนก็รออยู่ที่นี่แล้ว ผู้อำนวยการหลิว รีบไปต่อแถวหลังจากบอกลาพวกเขาทั้งสามคนแล้ว เฉิน เซ่ไค มองไปที่ เย่เฉิน และถามด้วยความเคารพว่า “อาจารย์ มีการเตรียมการอะไรอีกบ้าง คุณมีธุระไหม”
เย่เฉิน พูดว่า: “ฉันไม่มีอะไรทำ ฉันจะส่ง คลอเดีย กลับไปก่อน และทานอาหารที่บ้านใหม่ของป้าหลี่ ในตอนเที่ยง”
จากนั้น เย่เฉิน ก็พูดว่า: “ยังไงก็ตาม ฉันพา วัน โพจุน ยังมีทหารกลุ่มหนึ่งจากวังว่านหลง ที่ช่วยชีวิตหญิงชรา และลูกชายคนเดียวของเธอในเม็กซิโก คุณสามารถติดต่อ วัน โพจุน และขอที่อยู่ของหญิงชราได้ ฉันจะไปเยี่ยมเธอในอีกไม่กี่วันข้างหน้า “
เมื่อ เฉิน เซ่ไค ไปเม็กซิโกกับ หงหวู่, เย่เฉิน และ วังว่านหลง ได้กวาดล้าง ฮัวเรซบ้า ทั้งหมด เขาไม่รู้รายละเอียดมากนักแต่สไตล์การแสดงของเขาตรงไปตรงมา ดังนั้นเขาจึงไม่ถามอะไร เลยตกลงทันที และพูดว่า: “ตกลง นายน้อย ฉันจะติดต่ออาจารย์ วันเดียน ในภายหลัง”
เย่เฉิน พยักหน้าและพูดว่า: “งั้นฉันไปก่อน วันนี้คือก้นหม้อสำหรับป้าหลี่ และคนอื่นๆ ไปเตรียมของขวัญ “
เฉิน เซ่ไค พูดทันที: “เอาล่ะ นายน้อย ฉันจะรายงานคุณในตอนบ่ายหลังจากที่ฉันติดต่อกับ อาจารย์วันเดี๊ยน แล้ว”
“ตกลง” เย่เฉิน พยักหน้าอย่างเห็นด้วย จากนั้นหันไปหา คลอเดีย กล่าวว่า: “ไปกัน เถอะ ไป กันเถอะ”
คลอเดีย พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง และนั่งบนรถบีเอ็มดับเบิลยูของเย่เฉิน
เย่เฉินสตาร์ทรถและขับไปที่ประตูโรงเรียน
ในเวลาเดียวกัน รถยนต์โรลส์-รอยซ์ แฟนธ่อม สีดำ ซึ่งคุ้มกันโดยรถคาดิลแลคสามคัน ค่อยๆ ขับไปที่ทางเข้าหลักของมหาวิทยาลัยจินหลิง
ซิว หยิงซาน และภรรยาของเขานั่งอยู่แถวหลังของ แฟนธ่อม
คนขับรถคือผู้ใต้บังคับบัญชาที่ไว้วางใจมากที่สุดของ ซิว หยิงซาน ซึ่งอยู่กับ ซิว หยิงซาน มาสี่สิบปี
นักบินร่วมคือ หลิน ว่านเอ๋อ
ในเวลานี้ ซิว หยิงซาน เห็นป้ายแขวนอยู่นอกประตูโรงเรียน และอดไม่ได้ที่จะพูดด้วยความโกรธว่า “เจ้า เสี่ยว คนนี้! ฉันบอกเขาว่าอย่าเปิดเผยต่อสาธารณะ ทำไมเขาถึงแขวนป้าย!”
ขณะที่เขาพูดนั้น เขามองไปที่ หลิน ว่านเอ๋อ และถามว่า “คุณ ฉันเกรงว่านี่จะไม่ปลอดภัยสำหรับตัวตนของคุณ?”
หลิน ว่านเอ๋อ ยิ้มและพูดว่า “ไม่เป็นไร คนระดับเดียวกับคุณควรจะมา ถึงจินหลิง มาที่นี่อย่างไม่เห็นแก่ตัวถ้ามันเป็นการส่อเสียดจริง ๆ มันจะเป็นเรื่องยุ่งยากมากหากมีคนรู้ คนในวัยเก้าสิบของเขาจะซ่อนมันเมื่อเขามาโรงเรียนที่เขาบริจาคเงินจำนวนมาก ใครจะฟัง? คุณจะพบว่ามันแปลกถ้าคุณพูด แต่ฉันคิดว่ามันดีและเป็นธรรมชาติ”
หลิน ว่านเอ๋อ พูดอีกครั้ง: “แต่ฉันจะไม่ลงจากรถในภายหลัง คุณพบพวกเขาก่อน แล้วค่อยแจ้งให้ฉันทราบภายหลัง” พูดถึงการไปโรงเรียน ฉันจะขึ้นไปเองเมื่อถึงเวลา”
ซิ่ว หยิงซาน ตกลงโดยไม่ลังเล และพูดด้วยความเคารพ: “ผู้หญิงที่ดี!”
ในเวลานี้ ขบวนรถได้ขับเข้าสู่ประตูหลักของมหาวิทยาลัยจินหลิงแล้ว และ หลิน ว่านเอ๋อ ก็มีความสงสัยอย่างเห็นได้ชัดในขณะนี้ และเริ่มเดินไปรอบ ๆ มองไปที่โรงเรียนที่เขากำลังจะเข้าเรียน
ในเวลาเดียวกัน รถ BMW คันหนึ่งขับมาจากเลนตรงข้าม และเย่เฉิน และ คลอเดีย นั่งอยู่แถวหน้าของรถคันนี้!
Spread the love
