ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 5227 ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน

ในเวลานี้ หลิน ว่านเอ๋อ เดินจากห้องโถงใหญ่ด้วยการเดินเบา ๆ
ในตอนที่ หลิว หม่านฉง เห็น หลิน ว่านเอ๋อ มีเพียงความคิดเดียวในใจของ หลิว หม่านฉง: “จะมีสาวสวยเช่นนี้ได้อย่างไร”

ไม่ใช่ว่า หลิว หม่านฉง นั้นแปลกหรือผิดปกติ หรือเอะอะใหญ่โต

ในความเป็นจริงเพราะพ่อที่โรแมนติกของเธอ เธอจึงสวยงามมากตั้งแต่อายุยังน้อย

เกาะฮ่องกงและแวดวงบันเทิงส่วนใหญ่ในเอเชีย คือแหล่งมั่วสุมของพ่อฉันในตอนนั้น แทนที่จะจับดาราหญิงที่มีข่าวลืออื้อฉาวมากมายตามรายงานของสื่อ คนไหนไม่ใช่ปลาจมกับห่านป่า พระจันทร์ดับ และดอกไม้อัปยศ?

ยิ่งไปกว่านั้น เกาะฮ่องกงยังเป็นศูนย์กลางแฟชั่น และการเงินของเอเชียมาโดยตลอดในช่วงสองสามทศวรรษที่ผ่านมา ในมุมเมืองที่แคบและคับแคบนั้น ฉันไม่รู้ว่ามีชายและหญิงที่หล่อเหลาจากทั่วทุกมุมโลกมารวมกันกี่คน ดังนั้นความงามของ หลิว หม่านฉง จึงมีมานานแล้ว เหนื่อยเล็กน้อย มึนงงเล็กน้อย

แต่ถึงอย่างนั้น เมื่อเธอเห็น หลิน ว่านเอ๋อ เป็นครั้งแรก เธอก็ยังตกใจ

ความงามของ หลิน ว่านเอ๋อ เป็นแบบที่เธอแทบไม่เคยเห็นมาก่อน

มันไม่สมบูรณ์แบบพอที่จะไร้ที่ติ มันสมบูรณ์แบบเหนือจินตนาการด้วยซ้ำ

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ให้ หลิว หม่านฉง จินตนาการถึงสิ่งที่เธอคิดว่าเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในความคิดของเธอ แล้วเปรียบเทียบผู้หญิงคนนั้นกับ หลิน ว่านเอ๋อ จะยังมีช่องว่างที่ผ่านไม่ได้กับ หลิน ว่านเอ๋อ

เมื่อ หลิน ว่านเอ๋อ มาหา หลิว หม่านฉง หลิว หม่านฉง ก็ยังตกตะลึงกับรูปร่างหน้าตาของเธอ

ซิว หยิงซาน ที่ด้านข้างกล่าวว่า “หม่านฉง ให้ฉันแนะนำคุณ นี่คือลูกพี่ลูกน้องของฉัน หลิน เสี่ยววาน เธอเพิ่งมาจากมาเลเซียและเป็นน้องใหม่วิชาเอกโบราณคดีที่ มหาวิทยาลัยจินหลิง”

หลิว หม่านฉง กลับมามีสติสัมปชัญญะแล้วถามด้วยความประหลาดใจ “คุณพูดว่าอะไรนะ? วิชาเอกโบราณคดี?”

“ใช่.” ซิว หยิงซาน พยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้ม:“ มันคือโบราณคดี ลูกพี่ลูกน้องของฉันชอบวัฒนธรรมจีนโบราณ และสนใจมรดกทางวัฒนธรรมเหล่านั้น ดังนั้นเขาจึงเลือกโบราณคดี”

หลังจากพูดจบ เขาก็แนะนำให้รู้จักกับ หลิน ว่านเอ๋อ: “เสี่ยววาน นี่คือหลานสาว หลิว หม่านฉง ที่ฉันเพิ่งเล่าให้ฟัง เธอจะไปที่โรงเรียนของคุณเพื่อสัมภาษณ์อาจารย์ในตอนบ่าย”

หลิน ว่านเอ๋อ ยิ้มเบา ๆ ยื่นมือออกมาอย่างสุภาพ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “พี่สาวหม่านฉง สวัสดี! เราจะอยู่โรงเรียนเดียวกับคุณในอนาคต ดังนั้นช่วยดูแลฉันด้วย!”

หลิว หม่านฉง เอื้อมมือไปจับมือเธออย่างรวดเร็วแล้วพูดอย่างจริงจัง:“ ไม่แน่ใจ 100% ว่าฉันจะสามารถเข้าเรียนในมหาวิทยาลัย จินหลิง ได้ แต่ไม่ต้องกังวล ตราบใดที่ฉันได้รับการยอมรับ ฉันจะดูแล และช่วยเหลือเท่าที่จะทำได้ในอนาคต! ”

หลิน ว่านเอ๋อ พยักหน้าและถามด้วยรอยยิ้ม “ฉันสงสัยว่า พี่สาวหม่านฉง กำลังเรียนวิชาเอกอะไรที่โรงเรียน”

หลิว หม่านฉง กล่าวว่า “ฉันเรียนวิชาเอกภาษาจีน โดยเน้นที่ภาษาและวรรณคดีจีน เช่นเดียวกับภาษาจีนโบราณ”

หลิน ว่านเอ๋อ ถามอย่างสงสัย “ฉันสงสัยว่าวิชาเอกโบราณคดีควรเรียนหลักสูตรภาษาจีนหรือไม่”

หลิว หม่านฉง ส่ายหัว: “ฉันไม่แน่ใจเกี่ยวกับเรื่องนี้จริงๆ เพราะโดยทั่วไปแล้ว โบราณคดีเป็นหมวดหนึ่งของประวัติศาสตร์ มีเหตุผลว่าควรมีหลักสูตรภาษาจีนจำนวนหนึ่ง แต่ความเฉพาะเจาะจงขึ้นอยู่กับการจัดการสอนเฉพาะของแต่ละโรงเรียน”

หลิน ว่านเอ๋อ ยิ้มและพูดว่า “มันจะดีที่สุดถ้ามี ถ้าฉัน ฉันจะเรียนหลักสูตรของ พี่สาวหม่านฉง”

แม้ว่า หลิว หม่านฉง จะไม่เข้ากับคนง่าย แต่เมื่อเผชิญกับรอยยิ้มของหญิงสาวที่สมบูรณ์แบบอย่าง หลิน ว่านเอ๋อ เธอก็ร่าเริงมากขึ้นและพูดด้วยรอยยิ้มที่ร่าเริง: “ตกลง! ถ้าฉันถูกจ้าง เธอต้องมาให้กำลังใจฉันเมื่อถึงเวลา” เข้าร่วมกับเรา!”

เมื่อเห็นว่าทั้งสองพบกันอย่างมีความสุข ซิว หยิงซาน ก็อดไม่ได้ที่จะพูดด้วยความโล่งใจ: “หายากมากที่คุณสองคนจะเก็งกำไรขนาดนี้ ทุกคนควรเข้าไปข้างในแล้วนั่งคุยกันช้าๆ”

ทั้งสองตกลงอย่างง่ายดายและกลุ่มก็ย้ายไปที่ห้องนั่งเล่นทันที

ในห้องนั่งเล่น หลังจากที่ หลิว หม่านฉง และ หลิน ว่านเอ๋อ นั่งลงแล้ว หลิน วานเอ๋อ ก็ถามเธอด้วยความสงสัย: “พี่สาว หม่านฉง ทำไมคุณถึงเลือกพัฒนาใน จินหลิง จากเกาะฮ่องกง ยังมีช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างเมืองระดับนานาชาติระดับหนึ่ง และเมืองระดับสองในแผ่นดินใหญ่” ”

Spread the love