ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 635

บทที่635
ก่อนที่อู๋ตงไห่จะรู้ว่า คำพูดของเฉินจื๋อข่ายหมายถึงอะไร ลูกน้องของเฉินจื๋อข่ายก็เคลื่อนไหวแล้ว!
ลูกน้องของเขาก็เป็นยอดฝีมืออันดับต้น ๆ เช่นกัน แต่ถ้าพูดถึงความแข็งแกร่งจริงๆ ก็อาจไม่มีใครแข็งแกร่งไปกว่าจางจื่อโจว
แต่ว่าตอนนี้จางจื่อโจวกลายเป็นสุนัขที่ตายไปแล้วครึ่งหนึ่ง และจะจัดการกับคนธรรมดาอาจจะยังไหว แต่การจัดการกับคนเคยฝึกมา นั้นเป็นเพียงขยะคนหนึ่ง
ดังนั้น เมื่อเผชิญหน้ากับคนของเฉินจื๋อข่าย เขาจึงไม่มีโอกาสตอบโต้หรือต่อต้านเลย
เย่เฉินได้วางแผนชะตาชีวิตไว้ล่วงหน้าแล้ว!
หัวใจของจางจื่อโจวหมดหวัง และตายไปแล้ว
ไม่เคยคิดฝันมาก่อนว่าจะจบลงแบบนี้!
ถ้าขาหักไปด้วย งั้นชีวิตนี้ก็คงจะจบสิ้นแล้วจริงๆสินะ?
ตอนนั้น ตนก็เป็นแค่คนจนที่แขนขาหักคนหนึ่ง นอนอยู่บนเตียงขยับไม่ได้แม้แต่นิดเดียว และไม่มีความสามารถแม้แต่จะดูแลตัวเองได้เลย…..
ในเวลานี้ ลูกน้องของเฉินจื๋อข่ายได้ก้าวไปข้างหน้าของจางจื่อโจวและคนอื่น ๆ และเริ่มลงมือจากจางจื่อโจวเป็นคนแรก…..
ชายคนนั้นพูดกับลูกน้องอีกหลายคนอย่างเย็นชา:”จับขาของเขาไว้หน่อย!”
ชายหลายคนก้าวไปข้างหน้าทันที และหดขาของจางจื่อโจวลงกับพื้น
หลังจากนั้น ชายคนนั้นก็สนับมือที่ทำจากเหล็กบริสุทธิ์ออกมากระเป๋า สวมไว้ในมือ และทุบเข้าที่เข่าขวาของจางจื่อโจว ทั้งเข่าก็แตกเป็นตะกรัน
จางจื่อโจวรู้สึกเจ็บแปลบทันที และร่ำไห้ไม่หยุด
แต่นี่เป็นเพียงครึ่งทางเท่านั้น!
จากนั้นอีกฝ่ายก็ทุบเข่าอีกข้างของเขาอีกครั้ง เสียงแกร็ก เสียงเข่าแตกละเอียด
หลังจากนั้น ชายคนนี้ก็ไม่หยุดสักนิด หักขาสองข้างของบอดี้การ์ดทั้งห้าคนนี้!
ในห้องรับแขกของทั้งห้องชุดเพรส ซิเดนเชียล มีแต่เสียงร่ำไห้
สีหน้าของอู๋ตงไห่ไม่ได้เปลี่ยนไปแม้แต่น้อย ทั้งห้าคนนี้เขาแทบรอไม่ไหวที่จะฆ่าพวกเขาโดยตรง ดังนั้นเขาจึงไม่สนใจชะตากรรมในปัจจุบันของพวกเขา
ตนสนแค่ เฉินจื๋อข่ายพอใจหรือยัง?
ถ้าไม่พอใจ เขายังต้องการอะไรอีก? !
เขาจึงถามเฉินจื๋อข่ายว่า:”ประธานเฉิน ไม่รู้ว่าผลลัพธ์ตอนนี้ คุณพอใจหรือยัง?”
เฉินจื๋อข่ายพูดอย่างเย็นชา:”ไม่พอใจแน่นอน!”
อู๋ตงไห่สั่นสะท้านไปทั่วและรีบถามว่า:”อาจารย์เฉิน ต้องทำยังไงคุณถึงจะพอใจครับ?”
เฉินจื๋อข่ายมองเขา ด้วยสีหน้าเย็นชาในดวงตาของเขา:”มันง่ายมาก ฉันต้องการขาคนละข้างของนายและลูกชายนาย!”
“อะไรนะ!?”อู๋ตงไห่ดูตกใจและพูดออกมา:”ประธานเฉิน คุณล้อเล่นเกินไปหรือเปล่า?”
เฉินจื๋อข่ายหรี่ตา และถามกลับว่า:”นายใช้ตาข้างไหนมอง ว่าฉันกำลังล้อเล่นกับนาย?!”
อู๋ตงไห่ก้าวถอยหลังโดยไม่ตั้งใจด้วยความตกใจ และพูดออกมาด้วยความตื่นตระหนก:”ประธานเฉิน คนที่อยู่ภายใต้มีความขัดแย้งเล็กน้อย เนื่องจากความเข้าใจผิดเล็กน้อย ทำไมคุณต้องจริงจังกับเรื่องนี้ด้วย?”
ขณะที่พูด เขาได้ลดท่าทางลง และพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนน้อมถ่อมตน:”ถ้าผมทำอะไรไม่ดี โปรดขอให้ประธานเฉินพูดให้ชัดเจน ผมจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อทำการแก้ไข คุณไม่จำเป็นต้องที่จะต้องจับไม่ปล่อยต่อไป มันทำร้ายความสัมพันธ์ของเราสองตระกูล คุณว่าไหม?”
เฉินจื๋อข่ายพูดอย่างเย็นชา:”แค่ตระกูลนาย ก็สมควรมาคุยเรื่องความสัมพันธ์กับตระกูลเย่ด้วยเหรอ? พวกนายไม่ใช่อะไรเลย?”
ท้ายที่สุด เฉินจื๋อข่ายก็ตะโกนอย่างรุนแรง:”ถ้าอยากรอด ก็อยู่เฉยๆให้ฉันหักขาข้างหนึ่ง ไม่เช่นนั้น วันนี้เทพเซียนก็ช่วยพวกนายไม่ได้!”
อู๋ตงไห่กลับจนตัวสั่น!
เฉินจื๋อข่ายมันเอาจริง!
จะหักขาข้างหนึ่งของตน?!
ล้อเล่นอะไรเนี่ย!
ตนเป็นลูกชายคนโตของตระกูลอู๋ เป็นทายาทรุ่นที่สองของตระกูลอู๋นะ!
ในทั้งเจียงหนาน ตนพูดได้ว่าอยู่ใต้คนๆเดียวแต่อยู่เหนือคนนับหมื่น และมีเพียงคนเดียวที่อยู่เหนือเขา ก็คือพ่อของเขาเอง
ตระกูลอู๋แข็งแกร่งที่สุด ในทั้งเจียงหนาน และตระกูลอู๋จะรังแกผู้อื่นตลอดเวลา ไม่เคยถูกคนอื่นรังแกเลย !
เฉินจื๋อข่ายบุกเข้ามาทุบตีตนและลูกชายก็ช่าง แต่สำหรับหน้าของตระกูลเย่ เขาสามารถทนได้
แต่ว่า เขากลับต้องการหักขาของตัวเองและลูกชายจริงๆ แล้วตนจะยอมได้อย่างไร? !
หากมันแพร่กระจายออกไป ตระกูลอู๋จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?!
เมื่อคิดเช่นนี้ เขาก็แสดงความกล้าหาญ และตะโกนดังๆว่า:”เฉินจื๋อข่าย! นายอย่าทำเกินไป! นายคิดว่านายเป็นสมาชิกของตระกูลเย่เหรอ? นายเป็นเพียงลูกน้องของตระกูลเย่เท่านั้น! ใครให้ความกล้าแก่นาย ให้นายมาต่อต้านตระกูลอู๋ของฉัน?! แม้ว่าตระกูลอู๋ของฉันจะไม่แข็งแกร่งเท่าตระกูลเย่ แต่ก็ยังคงเป็นตระกูลอันดับหนึ่งของเจียงหนาน ฉันไม่เชื่อหรอกนะ ว่าตระกูลเย่จะตามใจนานขนาดนี้เลย?!”