ผู้รักษาสุดแกร่ง – ตอนที่ 106 สนามประลองเสียง

ซ่งซวงเอ๋อรู้วิธีเกลี้ยกล่อมชายคนหนึ่ง โดยเอนตัวพิงกับคนที่อยู่ในอ้อมแขนของหนิงเฉียงโดยตรง ปล่อยให้เขาสัมผัส และพูดด้วยน้ำเสียงที่ไพเราะ

“พี่หนิง หลินเยว่เหยาต้องบอกฉันเรื่องนี้ แม่ของเยว่เหยาเก่งมาก และตอนนี้มีหลายอุตสาหกรรมภายใต้ชื่อแม่ของเธอ ฉันต้องไว้หน้าเธอสิ”

การแสดงออกของหนิงเฉียงผ่อนคลายลงเล็กน้อยในขณะนี้

พอทุกคนเข้ามาก็เริ่มสั่งเพลง ร้องเพลง ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้จะมีรถ แต่ไม่มีใครเสียเงินทีหลัง ทุกคนก็อารมณ์ดี

ซ่งซวงเอ๋อหยิบไมโครโฟนขึ้นมา และพูดว่า “พี่หนิง ฉันจะร้องเพลงให้ฟัง นี่คือเพลงใหม่ของซูเหวินฉี”

ซ่งซวงเอ๋อคลิกที่เพลง “Cold Wind of Green Plums” นี่เป็นเพลงใหม่ที่ออกโดยซูเหวินฉี ซึ่งเป็นที่นิยมทั่วทั้งอินเทอร์เน็ตและเป็นอันดับหนึ่งในแพลตฟอร์มหลักทั้งหมด

ซอฟต์แวร์วิดีโอขนาดสั้นก็เป็นที่นิยมเช่นกัน และบล็อกเกอร์รายใหญ่ต่างก็แย่งชิงการใช้เพลงประกอบ

ราชินีก็คือราชินี และถ้าคุณไม่ได้ยิน และซิงเกิ้ลสามารถสร้างความรู้สึกบนอินเทอร์เน็ตทั้งหมดได้

ทันทีที่ซ่งซวงเอ๋อหยิบไมโครโฟน ทุกคนก็เงียบ

พวกเขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นกันหมด พวกเขารู้ว่าซ่งซวงเอ๋อเก่งกาจมาก โดยเฉพาะด้านการร้องและเต้น เธอได้รับรางวัลมากมายในเทศกาลศิลปะ

แค่ซ่งซวงเอ๋อเรียนไม่เก่ง และไม่เข้าสถาบันศิลปะ ไม่อย่างนั้นเธออาจจะเดบิวต์ได้

ซ่งซวงเอ๋อหยิบไมโครโฟนขึ้นมา อาศัยความงามของเธอและดูภูมิใจ

“ก็ใช่ว่าทุกคนจะรวมตัวกันได้ไม่ง่าย ร้องเพลง เต้น คิดถึงตอนไปโรงเรียน ให้ฉันเปิดฟลอก่อนละกันนะ”

เสียงเพลงดังขึ้น และการร้องเพลงของซ่งซวงเอ๋อก็ดังมาจากสเตอริโอ

“ดวงอาทิตย์ฤดูใบไม้ผลิอบอุ่น และกลางคืนก็หัวเราะอย่างสนุกสนาน”

“คุณกับฉันพบกันใต้แสงดาว หัวใจของฉันอบอุ่นในสายลมหนาว”

สำหรับผู้ฟังแล้ว เสียงของซ่งซวงเอ๋ออยู่ในคุณภาพที่ดี นุ่มมาก เสียงดี และระดับเสียงที่ดี ใน KTV เธอต้องเป็นราชินีแน่นอน

เสียงเปิดนี้เรียกเสียงปรบมือจากทุกคนในทันที

หลังจากเนื้อเพลงสองบรรทัด ซ่งซวงเอ๋อยังคงบิดเบี้ยว

เสียงเพลงทำให้ท่าทางของเธอเฉิดฉาย ทำให้ทุกคนกรี๊ดซ้ำแล้วซ้ำเล่า

หลังจากร้องเพลงแรก ซ่งซวงเอ๋อก็พอใจกับปฏิกิริยาของทุกคนมาก

แต่ฉินจุนและซูเหวินฉีนั่งข้างกัน แต่ใบหน้าของพวกเขาไร้ซึ่งอารมณ์ และพวกเขาไม่ได้ปรบมือแม้แต่น้อย

ฮึ่ม ทั้งชายและหญิง

ทันใดนั้น ซ่งซวงเอ๋อได้ส่งไมโครโฟนให้ซูเหวินฉี และกล่าวว่า

“อาซูคนนี้สวยมาก เธอต้องร้องดีแน่ ๆ ใช่มั้ย หรือว่า จะร้องต่อจากฉันดี?”

ทุกคนหัวเราะ “ซวงเอ๋อ เธอเขินนะ เธอร้องเพลงไว้ดีแล้ว ใครจะกล้าร้องเพลงต่อล่ะ?”

“ถูกต้อง เธอไม่ให้ทางรอดกับพวกเราเลย ฉันไม่คิดว่าเราต้องร้องเพลง KTV นี้อีกต่อไป แค่ฟังคอนเสิร์ตของเธอ”

“ฉันคิดว่าสาวอาซูนั้นค่อนข้างดี มีความสามารถด้วยจะดี แต่เทียบกับซวงเอ๋อไม่ได้หรอก”

ทุกคน พูดไปมา และยกซ่งซวงเอ๋อขึ้นสู่ท้องฟ้า

ความจริงก็จริงเช่นกัน ซ่งซวงเอ๋อเกือบจะเป็นมืออาชีพ เมื่อเทียบกับคนธรรมดาเหล่านี้

แม้ว่าการเลียนแบบการร้องเพลงจะจริงจังมาก แต่ก็มีพลังมากกว่าคนธรรมดามาก เมื่อมองแวบแรก อาซูเป็นแจกัน จะสวยไปเพื่ออะไร เธอต้องไม่มีสมองแน่ ๆ

ซ่งซวงเอ๋อมอบไมโครโฟนให้กับเธอ แน่นอนว่าเธอไม่กล้าหยิบมันขึ้นมา มิฉะนั้นเสียงของเป็ดตัวผู้จะไม่สมบูรณ์ ซึ่งมันน่าละอาย

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทุกคนไม่คาดคิดก็คือ ซูเหวินฉีมีความสุขมาก

“ก็ได้ ฉันก็ชอบร้องเพลงเหมือนกัน”

หลังจากพูดแล้ว ซูเหวินฉีก็หยิบไมโครโฟน

ซ่งซวงเอ๋อตกตะลึง ไม่คิดว่าจะมีคนกล้าร้องเพลงของเธอต่อ?

เดิมทีซ่งซวงเอ๋อเก่งที่สุดในเพลงของซูเหวินฉี วันนี้เธอเล่นได้ดี และเพื่อนร่วมชั้นของเธอทั้งหมดก็ชื่นชม อาซูนี้ ช่างไม่เจียมตัวจริง ๆ ยังจะกล้ามาร้องเพลงต่อจากเธอ

โอเค ฉันอยากเห็นว่าคุณอายแค่ไหน!

ซูเหวินฉีหยิบไมโครโฟน และยืนอยู่กลางห้องส่วนตัว หลังจากจบบท เธอก็เริ่มร้องเพลง

“ดวงอาทิตย์ฤดูใบไม้ผลิอบอุ่น และกลางคืนก็หัวเราะอย่างสนุกสนาน”

“คุณกับฉันพบกันใต้แสงดาว หัวใจของฉันอบอุ่นในสายลมหนาว”

เนื้อเพลงเดียวกัน ทำนองเดียวกัน

แต่คราวนี้มันร้องจากปากของซูเหวินฉี

แค่เนื้อเพลงสองท่อนนี้ ก็ทำให้ห้องส่วนตัวทั้งห้องเงียบลง!

นี่ … นี่คือเสียงของธรรมชาติ!

เสียงของซูเหวินฉีไพเราะมาก เต็มไปด้วยพลังแม่เหล็ก และเสียงร้องเพลงของเธอก็ไม่มีตัวตน ราวกับผู้มาเยือนจากวังสวรรค์

ซ่งซวงเอ๋อตกตะลึง และขมวดคิ้ว

“ไม่ ปิดเพลงต้นฉบับ ทำไมเปิดเพลงต้นฉบับ!”

เพื่อนร่วมชั้นที่นั่งหน้าสถานีเพลงรีบเปิดเพลง แต่ทุกคนเห็นชัดเจนว่าเพลงต้นฉบับไม่ปรากฏบนทีวี

หลังจากเปลี่ยน ซูเหวินฉียังคงร้องเพลงต่อไป ยังคงสวยงามมาก

ซ่งซวงเอ๋อตกตะลึง ไม่ว่าจะเป็นทักษะการร้องเพลง สภาพเสียง หรือทักษะการร้องเพลง เธอกับซูเหวินฉีก็เทียบไม่ได้

มืออาชีพก็คือมืออาชีพ ไม่ใช่มือสมัครเล่น

ยิ่งไปกว่านั้น ซูเหวินฉียังคงเป็นมืออาชีพระดับสูงในสาขานี้

ซ่งซวงเอ๋อขมวดคิ้ว เธอเดินไปที่ตู้เพลง และหยุดเพลงชั่วคราว

เธอไม่เชื่อ ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงร้องได้เก่งขนาดนี้?

เพลงหยุดกะทันหัน

เป็นการไม่ให้เกียรติผู้อื่นที่จะร้องเพลง และหยุดเพลงชั่วคราว แต่ซูเหวินฉีไม่สนใจ หลังจากผ่านคอนเสิร์ตมามากมาย เหตุใดจึงยังไม่เกิดขึ้น

ซูเหวินฉียังคงร้องเพลงต่อไป

เสียงยังคงดังเดิม

ยิ่งกว่านั้น เมื่อไม่มีเสียงคลอ เสียงก็ดูไม่มีตัวตนมากยิ่งขึ้น

หลังจากนั้น ซูเหวินฉีก็เต้นเบา ๆ เขย่าแขนของเธอ และหันกลับมาอย่างช้า ๆ

เพลงนี้แต่เดิมเป็นสไตล์จีน จังหวะช้ามาก การเต้นก็ลำเอียงไปทางสไตล์โบราณด้วย

ซูเหวินฉีมีรูปร่างที่สวยสง่า และทักษะการเต้นที่ลึกล้ำ แม้จะใช้ไมโครโฟน ท่าเต้นของเธอก็ยังเคลื่อนไหวได้

ทันใดนั้น ไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ ในห้องส่วนตัว ยกเว้นเสียงของซูเหวินฉี

เทียบกับเพลงและการเต้นของซูเหวินฉี

เสียงร้องเพลงของซ่งซวงเอ๋อต่ำมาก และท่าเต้นของเธอก็ดูสง่างามราวกับดิสโก้

ตัวหนึ่งเหมือนหงส์ขาวผู้สูงศักดิ์ อีกตัวหนึ่งเหมือนไก่ฟ้าหลากสีในรังหญ้า

เปรียบเทียบให้เห็นได้ทันที

เดิมทีแม้ว่าอาซูจะร้องเพลงได้ดี ทุกคนก็ยกย่องซ่งซวงเอ๋อ ให้ดีขึ้น ท้ายที่สุด เธอเป็นเพื่อนร่วมชั้น ดังนั้นเขาจึงต้องมีอคติเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม ช่องว่างนี้ใหญ่เกินไปในตอนนี้ มันทำลายเกมโดยสิ้นเชิง

หลังจากที่ซูเหวินฉีร้องเพลง นักเรียนทุกคนต่างปรบมืออย่างอดไม่ได้ ทีละคนกระตือรือร้นมากขึ้น

ซ่งซวงเอ๋อไม่สามารถจับหน้าเธอได้อีกต่อไป และกล่าวว่า “พวกคุณเล่นกันไปก่อน ฉันจะไปห้องน้ำ”

หลังจากพูดจบ ซ่งซวงเอ๋อก็เดินออกจากห้องส่วนตัว

หลังจากซูเหวินฉีร้องเพลงเสร็จแล้ว เธอกลับไปหาฉินจุน และนั่งลง ไม่มีเจตนาที่จะพูดคุยกับคนอื่น ดังนั้น ทุกคนจึงต้องร้องเพลงของตัวเอง

ซ่งซวงเอ๋อไปเข้าห้องน้ำ แต่งหน้า ล้างมือ และโกรธจัด

เดินออกจากห้องน้ำ สะบัดมือเล็กน้อย หยดน้ำที่มือก็ตกลงมาบนชายสวมแจ็กเกตหนัง

“ยัยคนตาบอด!”

ผู้ชายคนนั้นตัวใหญ่ห้าตัวและกร่างมาก ปากของเขาสบถ และเมื่อเห็นแวบแรกก็มีอารมณ์ไม่ดี

ใบหน้าของซ่งซวงเอ๋อเปลี่ยนไปเล็กน้อย

“ฉันไม่ได้ตั้งใจ”