อย่างไรก็ตาม มี “หัวข้อทั่วไป” ระหว่างผู้หญิง และคำพูดของซ่งเสี่ยวฟางทำให้น้าเฟิงโกรธ
“พี่สาว หมายความว่ายังไง ถ้าเธอให้ไข่ตะกร้ากับญาญ่า เราต้องจ่ายคืนให้? คุณเป็นญาติของญาญ่าจริง ๆ เหรอ? คุณต้องการให้เราตอบแทนการให้ตะกร้าไข่เหรอ?”
ซ่งเสี่ยวฟางกล่าวว่า “นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันพูด ตอนนี้ญาญ่าได้พบพวกคุณแล้ว เมื่อเธอโตขึ้นเธอจะกตัญญูต่อพวกคุณ เกี่ยวอะไรกับเรา ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้ขอเงินคืนในตอนแรกที่ช่วยเหลือ ครอบครัวของพวกคุณไม่ได้ขาดแคลนเงิน ถ้าคุณรวยมาก ซื้อบ้านให้เราคงไม่เป็นไรหรอก นี่มันขี้เหนียวเกินไปรึเปล่า ถ้ามันแพร่ออกไปจะเป็นเรื่องตลกมั้ย?”
“เธอ …” น้าเฟิงโกรธมาก เธอไม่เคยเห็นคนไร้ยางอายเช่นนี้มาก่อน
ส่วนฉินจุนใจเย็นมาก คนประเภทนี้ธรรมดามาก เขาเยาะเย้ย และกล่าวว่า
“อยากได้บ้านใช่มั้ย อยากได้ยังไงล่ะ?”
น้าเฟิงขมวดคิ้ว “นายน้อย!”
ครอบครัวนี้ทั้งสามคนเป็นคนที่ขี้เกียจสันหลังยาว ไม่มีศีลธรรม มีเงินแล้วทำไมต้องให้พวกเขาด้วยล่ะ! นายน้อยก็ใจดีเกินไป หากเป็นน้าเฟิงเองจะไม่มีทางให้เด็ดขาด อยากมาก่อความวุ่นวายก็มา แล้วมันทำไม!
ซ่งเสี่ยวฟางยิ้ม เมื่อฉินจุนตอบแบบสบาย ๆ
“พี่ชายญาญ่าเป็นคนมีเหตุผล เราไม่ได้เรียกร้องอะไรมาก มีบ้านหลังเล็ก ๆ 300 ตารางเมตรในวงแหวนที่สามก็พอ”
น้าเฟิงจ้องเขม็ง “พวกเธอขอมากเกินไปแล้วมั้ง?”
ครอบครัวสามคนนี้ไร้ยางอายเกินไป เธอคิดว่าพวกเขาต้องการบ้านเพราะไม่มีบ้านอยู่อาศัย มันสมเหตุสมผลที่จะขอบ้านหลังเล็กขนาดหกสิบหรือเจ็ดสิบตารางเมตร
แต่ผลลัพธ์คือทั้งสามคนในครอบครัวนี้โลภมาก จนต้องการบ้านพักตากอากาศ!
เมื่อได้ยินสิ่งที่น้าเฟิงพูด ซ่งเสี่ยวฟางก็เปลี่ยนคำพูดของเธออย่างรวดเร็ว
“ไม่ต้องเป็นวิลล่าหลังใหญ่ก็ได้ ทาวน์เฮาส์ก็โอเค เรามักจะใช้ชีวิตในบังกะโลเป็นหลัก เราอยากปลูกดอกไม้และต้นไม้บ้าง เราจึงต้องการบ้านที่มีสนามหญ้า พี่ชายญาญ่า คำขอนี้คงไม่มากเกินไปใช่มั้ย?”
ฉินจุนยิ้มจาง ๆ “ไม่เยอะหรอก ก็แค่วิลล่า”
“บริษัทอสังหาริมทรัพย์เหอกรุปได้พัฒนาอสังหาริมทรัพย์ใหม่ใจกลางเมืองแห่งหนึ่ง ที่เรียกว่าสถาบันเทียนกวาง บ้านนั้นไม่เลว เป็นยังไง?”
ซ่งเสี่ยวฟางทั้งสามตกตะลึง
“สถาบันเทียนกวาง? จริงเหรอ!”
สถาบันเทียนกวางแห่งนี้เป็นอสังหาริมทรัพย์ขนาดใหญ่ ทำเลที่ตั้งดีเยี่ยม และหรูหรามาก วิลล่าแบบครอบครัวเดี่ยวมีระดับไฮเอนด์ในตงไห่ทั้งหมด
บ้านทุกหลังต้องมีพื้นที่มากกว่า 500 ตารางเมตร และราคาต่อหน่วยมากกว่าห้าหมื่นหยวน สรุปคือราคาบ้านมากกว่ายี่สิบล้านหยวน!
เกือบจะเป็นบ้านที่แพงที่สุดในตงไห่ และโลเคชั่นก็เยี่ยม เป็นที่ที่คนตงไห่ใฝ่ฝันที่จะอยู่อาศัยอย่างแน่นอน
ซ่งเสี่ยวฟางดีใจจนแทบทนไม่ไหว ไม่คิดว่าฉินจุนจะใจกว้างขนาดนี้ และต้องการซื้อบ้านที่สถาบันเทียนกวางให้พวกเขาเหรอ?
ฉินจุนเอ่ย “จริงแน่นอน ผมจะทักทายไว้ให้พวกคุณ พวกคุณก็ไปเอากุญแจโดยตรงได้เลย”
หลังจากพูดเสร็จ ฉินจุนก็โทรหาพวกเขา และขอให้เหอเนี่ยนอิงจัดวิลล่าครอบครัวเดี่ยวที่มีทำเลดีมาก
ซ่งเสี่ยวฟางทั้งสามคนดีใจแทบบ้า นี่มันขั้นบันไดขึ้นไปบนฟ้า บ้านกว่ายี่สิบล้านหลังนี่มันเยี่ยมจริง ๆ
ฉินจุนกล่าวว่า “เนื่องจากเป็นการชดเชยสำหรับคุณ ตกลงล่วงหน้าว่า บ้านหลังนี้ คุณสามารถอาศัยอยู่ได้เท่านั้น และคุณไม่สามารถขายต่อได้ภายในห้าปี”
เมื่อซ่งเสี่ยวฟางได้ยินว่ามันไม่มีอะไร เธอเห็นด้วย
พวกเธอยังไม่เคยได้อาศัยอยู่ในวิลล่าขนาดใหญ่เช่นนี้ แน่นอน พวกเธอจะไม่ขายมันในไม่ช้า ดังนั้นพวกเธอจะต้องดื่มด่ำกับมันก่อนถึงจะถูก
เมื่อฟานหยางเห็นว่าฉินจุนใจกว้าง เขารีบตีเหล็กในขณะที่มันร้อน
“พื้นที่วิลล่าหลังนี้ใหญ่มาก เข้าออกไม่สะดวก ขอรถอีกคัน ไม่จำเป็นต้องแพงเกินไป สามถึงสี่แสนหยวนก็พอ”
น้าเฟิงเกือบจะเป็นบ้า เธอกัดฟันและดูพูดไม่ออก
“พวกนายนี่มันช่างไร้ยางอายเกินไปรึเปล่า อยากได้บ้านก็พอแล้ว ยังต้องการรถด้วยเหรอ?”
ฟานหยางกล่าวว่า “คุณป้า คุณพูดแบบนั้นไม่ถูกนะ คุณเห็นมั้ย ฉันไม่ต้องการรถราคาแพงเกินไป สกู๊ตเตอร์สามถึงสี่แสนต่อคันคงไม่มีปัญหาหรอก? ไม่งั้น พื้นที่วิลล่าจะอยู่ห่างจากกวางหยวนหลายกิโลเมตร เราไม่สามารถเดินกลับบ้านได้ทุกวันใช่มั้ย?”
น้าเฟิงถอนหายใจ และเมินเฉยต่อพวกเขา ไร้ยางอายเกินไป
สามถึงสี่แสนต่อคัน? หน้าด้านจริงๆ ที่จะพูดคำนี้ออกมา
ใบหน้าของฉินจุนเต็มไปด้วยความขี้เล่น “ถ้าพวกคุณต้องการรถ ฉันจะให้”
หลังจากพูดจบ ฉินจุนโทรหาเถียนเจียอิ้นอีกครั้ง และขอให้เขาส่ง Mercedes-Benz C-class รถมูลค่าสี่แสนหยวน ให้ครอบครัวของฟานหยาง ทั้งสามคนพอใจมาก
พวกเขาขอบ้านและรถซึ่งเกือบจะเท่ากัน แต่เมื่อเห็นฉินจุนพูดอย่างมีความสุข พวกเขากลับโลภอีกครั้ง
เหล่าฟานบอกว่า “พี่ชายญาญ่าอ่า ดูสิ ตอนนี้เรามีบ้านมีรถ ของบริโภคไม่น้อยเลย เงินเดือนเราไม่พอ ยังไงนายก็รวย และเป็นคนดี” ให้เงินสดเราอีกสักหน่อยสิ”
น้าเฟิงยืนขึ้นอย่างโกรธเคือง “ฉันว่านะพวกเธอมันหน้าด้านเกินไปรึเปล่า? รถและบ้านให้พวกเธอแล้ว และตอนนี้ยังต้องการเงินอยู่อีกเหรอ? เงินของนายน้อยก็ไม่ลมพัดมาแล้วจะมีเงินนะ!”
แม้ว่าน้าเฟิงจะรู้ว่าฉินจุนไม่ได้แย่เรื่องเงิน แต่เธอก็ไม่ได้ไร้ยางอายเหมือนหลุมลึก
เหล่าฟานกล่าวว่า “ไม่ต้องห่วง หลังจากให้เงินเราแล้ว เราจะไม่รบกวนคุณอีกในอนาคต อย่างไรก็ตาม เราก็เป็นญาติกัน ครอบครัวของคุณรวยมาก ช่วยเราหน่อยไม่ได้เหรอ?”
สามคนนี้ขูดเลือดขูดเนื้อตัวไปอย่างไม่มีจรรยาบรรณจริง ๆ น้าเฟิงโกรธมากจนอยากจะเข้าไปตบบ้องหูของทั้งสามคนจริง ๆ แต่เพราะหน้าของญาญ่า? เพราะญาญ่ารู้จักพวกเขายังไงล่ะ!
เป็นป้าของญาญ่า ฉันไม่เคยเห็นพวกเขาสนใจญาญ่าเลย แม้กระทั่งสิ่งที่เป็นขั้นพื้นฐานมากที่สุดคือความอบอุ่นยังไม่มีเลย ไม่อย่างนั้นญาญ่าจะรู้สึกแปลกหน้าขนาดนี้ได้ยังไง
ฉินจุนยังคงดูขี้เล่น “ถ้าคุณต้องการเงิน ก็ย่อมได้”
หลังจากพูดเสร็จ ฉินจุนก็หยิบการ์ดออกมาหนึ่งใบ แล้วยื่นให้พวกเขา
“บัตรมีสิบล้าน และรหัสคือหกแปด”
เหล่าฟานทั้งสามคนยิ้มออกมาทันที “จริงเหรอ? เยี่ยม ขอบคุณนะ! ไว้ค่อยติดต่อกันทีหลัง ไปก่อนนะ!”
ครอบครัวสามคนนี้ขอวิลล่า รถหรู และเงินสด ในที่สุดพวกเขาก็พอใจ
ทันใดนั้นจากครอบครัวที่ยากจนไปสู่ครอบครัวที่ร่ำรวย ทั้งสามคนก็ลงจากเชิงเขาอย่างพึงพอใจ
น้าเฟิงโกรธมาก “นายน้อย คุณมีเงินก็ไม่ควรให้พวกเขาฟรี ๆ นะ ทั้งสามคนนี้น่ารำคาญเกินไป!”
ฉินจุนยิ้มอย่างแผ่วเบา “พวกเขามีโชคชะตาที่จะได้รับมัน แต่เขาไม่มีโชคชะตาที่จะได้ใช้มัน”
…
หลังจากที่ทั้งสามคนลงจากเชิงเขา ครั้งแรกที่พวกเขาไปที่สถาบันเทียนกวาง เนื่องจากบ้านและรถที่ฉินจุนสัญญาไว้ทั้งหมดถูกวางไว้ในบ้านพักที่สถาบันเทียนกวางแล้ว พวกเขาจำเป็นต้องมายืนยันโดยเร็วที่สุด
เมื่อพวกเขามาถึงสถาบันเทียนกวาง ผู้จัดการฝ่ายขายกำลังรอพวกเขาอยู่ที่ประตู
ซ่งเสี่ยวฟางตื่นเต้นมากจริง ๆ แต่เธอก็ยังถามอย่างประหม่า
“เราได้รับการแนะนำโดยฉินจุน เขาซื้อวิลล่าและรถยนต์ให้เรา!”
ผู้จัดการฝ่ายขายไม่แสดงอารมณ์ และพยักหน้า “เชิญด้านในครับ”
หลังจากพูดจบ เขาพาครอบครัวสามคนของซ่งเสี่ยวฟางเข้าไปในสำนักงานขาย
บนโมเดลโต๊ะทราย เขาชี้ไปที่วิลล่าเดี่ยวหลังหนึ่งแล้วพูดว่า “นี่คือบ้านที่ตกแต่งอย่างดี และสามารถเก็บกระเป๋าเข้ามาอยู่ได้เลย ถ้าไม่มีปัญหาเซ็นมันก็เสร็จแล้ว”
