โครงกระดูกเฉือนเนื้อบอสมอนสเตอร์ทีละเล็กละน้อยเหมือนหมาป่าล่าสัตว์ใหญ่
อ๊ากกก!
บอสตัวใหญ่กรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง มันเหวี่ยงกระบองไปทุกทิศทาง
ฟึ่บ! ฉั่วะ!
“สวย!”
มีดฮันโฮปักไหล่ซ้ายของมัน แขนมันตกทันที ตอนนี้มันป้องกันตัวไม่ได้อีกแล้ว
‘ได้เวลาแล้ว ไปตายซะ!’
ซองอูสั่งโครงกระดูกในใจ โครงกระดูกแขนเดียววิ่งเข้าใส่บอส
‘ลาก่อน ขอบคุณที่เหนื่อยนะ’
แม้โครงกระดูกแขนเดียวจะอยู่กับเขามานานและต่อสู้ได้ดีในจังหวะสำคัญ มันก็ถึงเวลาที่มันจะต้องสละชีวิตเพื่อชัยชนะแล้ว
โฮกกกก!
บอสมอนสเตอร์ร้องคำราม ร่างกายภายนอกของมันเต็มไปด้วยบาดแผล มันซัดกระบองใส่กะโหลกโครงกระดูกแขนเดียว มันจะทำให้โครงกระดูกแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย แต่ซองอูกับจีซูจะได้โอกาสอันสมบูรณ์แบบในการฆ่ามัน ทั้งสองกระโดดใส่บอสพร้อมกัน
แต่แล้ว…
แกร๊ง!
“…หา?”
โครงกระดูกแขนเดียวใช้ดาบฟันใส่กระบองใหญ่ของบอสราวกับปรมาจารย์ศาสตร์การต่อสู้!
“ย๊าก!”
เป็นเวลาเดียวกับที่ <นักรบแขนเดียว> ทำงาน มันให้โอกาส 88% ในการป้องกันการโจมตีแรกของมอนสเตอร์! แต่ไม่หมดเพียงเท่านั้น
เมื่อมันโจมตีไปอีกครั้ง บอสตัวใหญ่เสียการทรงตัว…
ฉั่วะ!
“…หา?”
ดาบของโครงกระดูกแขนเดียวแทงลึกเข้าไปในคอของบอส
อั่ก อั่ก
ร่างกำยำของบอสตัวใหญ่ล้มลงอย่างหมดแรงต้าน
ปั้ง!
<คุณได้รับ 225 ทองจากการล่าบอสมอนสเตอร์ คุณเลเวลอัพ (เลเวล 3)>
“…”
ซองอูที่กำลังจะโจมตีด้วยดาบหยุดมือด้วยใบหน้าขมขื่น จีซูที่กำลังจะฟันดาบจากอีกด้านเองก็ลดดาบลง
“อะไรกัน? จบแล้วเหรอ?”
“ซองอู เจ้าโครงกระดูกนั่น…มันทำอะไรมาก่อนตายกัน?”
“ชั้นไม่รู้…ชั้นเคยฆ่ามันด้วยโต๊ะสำเร็จรูป โต๊ะสำเร็จรูปน่ะแข็งแกร่งที่สุดในโลกนี้แล้ว”
เขาพูดถูก โครงกระดูกรอดชีวิตจากลูกเตะของบอสและแขนที่ขาดไปข้างเดียวหลายครั้งหลายคราจนสุดท้ายมันฆ่าบอสได้ แต่เป็นโต๊ะสำเร็จรูปต่างหากที่ซองอูใช้ฆ่ามันมาก่อนในทีเดียว
แสงสีแดงส่องสว่างมาจากตัวโครงกระดูก
<‘กอบลินโครงกระดูก’ ถูกอัพเกรดจากการดูดซับพลังพิเศษของบอสมอนสเตอร์>
*พลังป้องกันเพิ่มขึ้นอย่างมาก
“ลักษณะ ‘ผู้นำ’ ถูกเพิ่ม (ขึ้นอยู่กับจำนวนสมาชิกในทีม คุณสามารถได้รับ ‘ผสานธรรมชาติ’)>
“อ๊ะ?”
ซองอูเหลือบมองและเห็นว่าร่างของโครงกระดูกแข็งแรงขึ้น มีลายสีแดงบนหน้าผากของมัน
“ลายนั่นมันคืออะไร? แกไปสักลายแปลก ๆ โดยที่ไม่ได้ขอชั้นเรอะ?”
แน่นนอว่าโครงกระดูกที่เคยตายไปแล้วตอบเขาไม่ได้ ซองอูเลยเปิด ‘รายการสมุน’ เพื่อดูรายละเอียด
<รายการสมุน (1/4)
กอบลินโครงกระดูกขั้นสูง (เลเวล 2)
อาวุธ : ดาบ
เผ่า : กอบลิน
แคลน : กอบลิน
ลักษณะ : อันเดด + ผู้นำ (ขั้นแรก)>
ครั้งนี้เขาเจอข้อมูลที่ต่างจากข้อมูลแรก สิ่งที่เพิ่มขึ้นมาคือ ‘ขั้นสูง’ ในชื่อและ ‘ผู้นำ’ ในลักษณะ ตามคำอธิบายที่อ่านมา มันได้สร้างการผสานแบบใหม่ขึ้นอีก
‘ผสานธรรมชาติในลักษณะของผู้นำ? แบบหน่วยทหารน่ะหรือ? ต้องใช้กี่คนล่ะถึงจะสร้างผสานธรรมชาติขึ้นมาได้?’
แต่จะอย่างไรเขาก็จะได้เข้าใจเมื่อสมุนของเขาเพิ่มขึ้นในอนาคตอยู่ดี
“โอ้! ซองอู ชั้นเลเวลอัพล่ะ!”
“ชั้นด้วย ตอนนี้เลเวล 3 แล้ว นายล่ะซองอู?”
ดูเหมือนว่าฮันโฮกับจีซูจะเลเวลอัพเหมือนกัน
“จีซูเลเวล 3 ใช่ไหม? ชั้นเพิ่งเลเวล 3 น่ะ”
“ใช่ เลเวลชั้นอัพตอนที่อยู่ชั้นสาม แต่คิดว่าเลือกรางวัลสุ่มไปเพราะไม่ได้สนใจมันมาก มันจะดีไหมนะ?”
“ยังไงส่วนมากก็สุ่มมาอยู่แล้ว หวังว่าเธอจะโชคดีแล้วกัน”
ฮันโฮขมวดคิ้วมองความว่างเปล่าตรงหน้า นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็น ‘เลเวลอัพการ์ด’
“ซองอู นายเห็นการ์ดนี้รึเปล่า?”
“ใช่ เลือกหนึ่งในห้ามาก็พอ”
ซองอูอ่านข้อความตรงหน้า เขาครุ่นคิด
<โปรดเลือกเลเวลอัพการ์ดของคุณ
สเตตัส (สุ่ม)
สกิล (สุ่ม)
ไอเทม (สุ่ม)
อื่น ๆ (สุ่ม)
เพิ่มระดับความคล่องแคล่ว (ยืนยัน)>
ตอนที่เขาเลือก ‘สกิล’ ในคราวที่แล้ว เขาเห็นว่าจำนวนสมุนของเขาเพิ่มขึ้นมาแบบสุ่ม และเขาควบคุมสมุนได้เพิ่มหนึ่งตัว
ดังนั้นซองอูจึงเลือกสกิลอีกครั้งในคราวนี้ ไม่ว่าเขาจะคิดหนักเท่าไหร่เขาก็รู้สึกว่ามันคือตัวเลือกที่ดีที่สุดแล้วในการอัญเชิญโครงกระดูกให้ได้มากที่สุด แต่ครั้งนี้เขาได้อย่างอื่นมาแทน
<คุณได้รับสกิล (สร้างอาวุธกระดูก, พื้นฐานฃ
ชื่อ : สร้างอาวุธกระดูก
เกรด : พื้นฐาน
ประเภท : ใช้งาน
ใช้มานา : 10
คุณสามารถสร้างอาวุธได้โดยใช้กระดูก ประเภทอาวุธที่สร้างได้มีดังนี้
(1) ดาบ (2) อาวุธทื่อ (3) หอก (4) ลูกธนู
อาวุธที่ได้จะแตกต่างกันตามชนิดและคุณภาพของวัตถุดิบ เมื่อเกรดสกิลเพิ่มขึ้น คุณสามารถสร้างอาวุธที่ซับซ้อนกว่าได้>
‘สร้างอาวุธด้วยกระดูกเหรอ?’
แต่ก่อนที่ซองอูจะได้ทดสอบด้วยโครงกระดูกของกอบลินที่นอนตายนั้นเอง เขาเห็นข้อความโผล่ขึ้นมา
<คุณพิชิตภารกิจพิเศษ <แก้แค้นให้คนตาย> ด้วยวิธีการ ‘ช่วยเหลือ’
คุณได้รับรางวัล (สกิลพิเศษ)
ชะตาของคุณเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย>
ซองอูทำภารกิจพิเศษล้างแค้นให้ศาสตราจารย์โดยล่าบอสมอนสเตอร์ ไม่ใช่ว่ายิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวอย่างนั้นเหรอ?
และสุดท้าย เขาได้รางวัลที่เขาต้องการ
<จำนวนสมุนสูงสุดของคุณเพิ่มขึ้น 1>
ซองอูในตอนนี้ควบคุมโครงกระดูกได้ห้าตัวแล้ว
‘แล้ว ‘ชะตาเปลี่ยนแปลง’ หมายความว่ายังไง?’
ซองอูตั้งใจอ่านประโยคสุดท้าย
‘หมายความว่ายังไงที่ ‘ชะตาเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย’ ? อนาคตของเราเปลี่ยนแปลงตามการกระทำของเรางั้นเหรอ?’
แต่เขาไม่มีข้อมูลที่จะเดาได้เท่าใดนัก
‘ต่อไปต้องเลือกให้ระวังหน่อยแล้ว’
ในขณะเดียวกัน ฮันโฮกับจีซูกำลังเลือกเลเวลอัพการ์ด
พวกเขาได้รับของหล่นมาจากฟ้าเมื่อเลือกไอเทม
“ผ้าคลุมของโจร?”
ฮันโฮได้รับผ้าคลุมหนึ่งชิ้น
“มันทำอะไรได้?”
“อืม มันบอกว่าโอกาสซ่อนตัวจากมอนสเตอร์เพิ่มขึ้น 50% อืม…”
“ดูเหมือนชุดกันฝนเลยนะ นี่ มันเป็นของดีสำหรับหนีเลยไม่ใช่รึไง? นายได้ของดีมาแล้ว”
“หึ ตอนนี้ไม่ต้องหนีแล้ว ชั้นสู้เป็นแล้ว”
“อะไรนะ? ปามีดอยู่ข้างหลังมอนสเตอร์น่ะเหรอ?”
ฮันโฮโมโหที่ซองอูถากถางเขาเพราะการปามีดคือพรสวรรค์ของเขา
“ขอบอกไว้ก่อนนะ นายเองก็ไม่ได้ทำอะไรเพราะมีโครงกระดูกเป็นโล่ห์ ใช่ไหม?!”
“อะไรของแก? ไม่เห็นเหรอว่าชั้นพุ่งใส่บอสด้วยโต๊ะสำเร็จรูปน่ะ? นั่นเสี่ยงชีวิตเลยนะ”
“อะไรกัน…อยากจะได้ความดีความชอบจากเรื่องนั้นเหรอ? โครงกระดูกแกต้องเหนื่อยเหมือนกับทหารในกองทัพแล้วแกได้หน้าไปเองใช่ไหม?”
ฮันโฮยิ้ม เขาเอามือปิดปากหัวเราะ ซองอูถอนหายใจสั้น ๆ และชี้หน้าเขาด้วยนิ้วชี้ ฮันโฮกระพริบตามองเขาด้วยสายตาว่างเปล่า
“อะไรเหรอ? เกิดอะไรขึ้น?”
“พวกแก ฆ่ามัน”
“…ว่าไงนะ?”
ทันทีที่ซองอูพูด โครงกระดูกห้าตัวเงยหน้ามองหน้าฮันโฮ ดวงตากลวงโบ๋ของโครงกระดูกนั้นน่าขนลุก
“อืม…ซองอู…เฮ้…เฮ้?”
กึก
“เราเป็นเพื่อนกันใช่ไหม?‘
ฮันโฮพูด
ในขณะเดียวกัน จีซูยืนยันไอเทมของตัวเอง เธอเปิดกล่องไม้อย่างระมัดระวัง
“ให้ตายเถอะ…ให้พวกมันมองอยู่แบบนี้มันขนลุกนะ…นั่นอะไรน่ะพี่สาว? ก้อนหินเหรอ?”
“หิน? นั่นหยาบคายนะฮันโฮ”
ซองอูพูด
“ทำไมล่ะ?”
ซองอูกับฮันโฮสนใจของของจีซู
“มันคือหินจุดระเบิดน่ะ”
“หืม จุดระเบิด? เหมือนชนวนติดไฟเหรอ?”
“ไม่ใช่แบบนั้น…ถ้าลับมีดด้วยหินนี่ มันอาจจะเกิดไฟตอนที่ฟันออกไปก็ได้”
“ว้าว สุดยอด!”
