ยอดไทเฮาเขย่าวังหลัง – ตอนที่ 424 อนุ หืม?

“แน่นอนว่า ……ต้องเล่นให้หนักอยู่แล้ว” ว่าแล้วสายตาของนางก็ทอประกายโหดร้ายขึ้นมา  
 
 
ในชั่วแวบนั้น เยี่ยเฉินก็รู้สึกถึงไอสังหารที่พวยพุ่งขึ้นมาจากร่างของนาง และในชั่วพริบตานั้นทรวงอกของเขาก็เย็นวาบขึ้นมาในทันที  
 
 
เห็นกริชเล่มหนึ่งพุ่งออกมาจากในแขนเสื้อของนาง ปักเข้าใส่ทรวงอกของเขาอย่างไม่มีลังเล  
 
 
ตัวกริชที่แฝงพลังจิตจากร่างที่เปี่ยมไปด้วยไอสังหารของตู๋กูซิงหลัน ปักลงไปในผิวเนื้อของเขา…..  
 
 
ทรวงอกของเยี่ยเฉินรับมีดนั่นเข้าไปเต็ม แต่ว่าร่างกายของเขาแข็งแกร่งอย่างยิ่ง มีดนี้ของตู๋กูซิงหลันจึงเจาะได้เพียงผิวชั้นหนึ่งของเขาเท่านั้น  
 
 
เลือดสดไหลออกจากทรวงอก เยี่ยเฉินพลิกมือเป็นคว้าจับมือของนางเอาไว้  
 
 
แต่ตู๋กูซิงหลันใช้มือข้างหนึ่งยันเอาไว้แต่แรก คนลอยละลิ่วยืนห่างออกไปอีกหลายเมตร  
 
 
ดวงตาดอกท้อคู่นั้นมองดูเยี่ยเฉินด้วยสายตาเย็นชา “ไท่จื่อ ที่บ้านของพวกเรา นี่เรียกว่า ความสนุกสนานอย่างหนึ่ง ท่านไม่รู้จักสนุกบ้างหรืออย่างไร?”  
 
 
เยี่ยเฉินสีหน้ามืดครึ้มขึ้นมา เหลือบตาดูปากแผลแวบหนึ่ง เขายกมือขึ้นมา ในกลางฝ่ามือมีพลังขุมหนึ่ง เพียงชั่วแวบเดียวก็ทำให้ปากแผลปิดสนิทดังเดิม  
 
 
ไม่เหลือร่องรอยเลยแม้แต่น้อย  
 
 
จากนั้นก็จ้องไปยังสตรีที่ขวัญกล้าอย่างบังอาจผู้นั้น “งั้นให้ข้าแทงเจ้าดาบหนึ่ง ดูสิว่าเจ้ายังจะสนุกอยู่อีกหรือไม่?”  
 
 
ทันทีที่สิ้นเสียง เขาก็สะกิดร่างพุ่งมาถึงเบื้องหน้าตู๋กูซิงหลันในทันที มือข้างหนึ่งพุ่งเข้าหาลำคอของนาง  
 
 
ปลายนิ้วของเขามีกรงเล็บยาวงอกเงยขึ้นมา ทันทีที่กรงเล็บพุ่งเข้ามาเส้นผมของตู๋กูซิงหลันก็ถูกตัดขาดลงไปหลายเส้น  
 
 
ตู๋กูซิงหลันไม่ต่อสู้กับเขาตรงๆ เดิมนางคิดว่าจะทำให้เขาบาดเจ็บ ค่อยหาทางหลบหนี อาณาเขตของเผ่ามังกรทมิฬทั้งกว้างใหญ่และมืดมิด ย่อมต้องมีสักที่ที่ให้นางสามารถหลบซ่อนตัวได้  
 
 
พิษในร่างของนางยังไม่หมดสิ้นไป หากว่าสามารถขับพิษได้หมดสิ้น บางทีนางอาจจะทำให้เขาบาดเจ็บได้จริงๆ  
 
 
ไท่จื่อแห่งเผ่ามังกรทมิฬผู้นี้ยังแข็งแกร่งกว่าที่นางคาดคิดเอาไว้มากนัก  
 
 
สีหน้าของนางเย็นชา สะกิดปลายเท้าเพียงเล็กน้อย ก็ถอยหลังไปทางประตูบานใหญ่อีกหลายเมตร   
 
 
เยี่ยเฉินไหนเลยจะยอมปล่อยนางไป?  
 
 
เขาอยู่ในเผ่ามังกรมานาน กลับไม่เคยเจอะเจอสตรีเช่นนี้มาก่อน!  
 
 
ถูกเขาระบุตัวให้มาเป็นอนุ แล้วยังจะคิดฆ่าเขา?  
 
 
ตอนนี้เผ่ามังกรในสี่ทะเลกล้าเหิมเกริมถึงเพียงนี้เลยหรือ?  
 
 
หากจะฆ่าสตรีเช่นนี้ ก็ไม่จำเป็นที่เขาจะต้องใช้อาวุธด้วยซ้ำ แค่กรงเล็บก็สามารถดับชีวิตนางให้สิ้นไปได้แล้ว!  
 
 
นัยตาสีน้ำเงินเข้มของเขาเปล่งประกายสังหารขึ้นมา ตู๋กูซิงหลันเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว แต่ว่าเขายังเหนือกว่านางก้าวหนึ่ง  
 
 
กรงเล็บนี้พอพุ่งออกไป ก็มุ่งเป้าไปที่ช่องท้องของนาง!  
 
 
สตรีที่บังอาจถึงเพียงนี้ หากฆ่าตายในครั้งเดียวย่อมไม่มีความหมายอะไร  
 
 
ต้องเก็บเอาไว้ค่อยๆเล่นด้วย จึงจะสนุกสนานมิใช่หรือ?  
 
 
พลังอันแข็งแกร่งที่เปี่ยมไปด้วยแรงกดดันครอบคลุมออกไป ราวกับจะทำให้คนสิ้นไร้หนทางหลบหนี  
 
 
ดาบยักษ์ของตู๋กูซิงหลันไม่รู้ว่าหล่นไปอยู่ที่ใดแล้ว ตอนนี้จึงได้แต่อาศัยแรงกายเข้าต่อสู้  
 
 
นางถอยมาถึงประตูแล้ว ด้านนอกมีแต่ความมืดและเงียบเชียบ ราวกับปากของสัตว์อสูร ที่มองไม่เห็น  
 
 
นางเหลือบตาดูอย่างไม่ประมาท มือข้างหนึ่งก็ยังขับพิษที่คั่งค้างอยู่เล็กน้อยออกไป มืออีกข้างหนึ่งก็หยิบยันต์ขึ้นมา  
 
 
เพียงพริบตาเดียวก็ปะทะเข้ากับกรงเล็บของเยี่ยเฉิน  
 
 
ทันทีที่แผ่นยันต์กระทบถูกกรงเล็บของเยี่ยเฉินก็เกิดเสียงระเบิดกึกก้อง  
 
 
เสื้อผ้าและเส้นผมของตู๋กูซิงหลันฉีกขาดจนปลิวขึ้นมา กระดูกในร่างของนางส่งเสียงเลื่อนลั่น คนละลิ่วถอยไปด้านหลังอีกหลายต่อหลายก้าว  
 
 
บุรุษผู้นี้แข็งแกร่งจนน่าตระหนกแล้ว!  
 
 
นางกัดฟันเอาไว้ ยันต์ในมือถูกเยี่ยเฉินฉีกจนขาดวิ่น  
 
 
เขาหรี่ตาลง มองดูสตรีที่ฝืนต้านทานตรงหน้า  
 
 
ในเผ่ามังกรยังมีผู้ที่สามารถใช้ยันต์ได้ด้วยหรือ?  
 
 
องค์หญิงจากทะเลตะวันตกผู้นี้ยิ่งทีจะยิ่งสร้างความประหลาดใจเกินกว่าที่เขาคาดคิดเอาไว้……..  
 
 
ยันต์แผ่นนั้นถึงกับสามารถต้านทานพลังของเขาได้ชั่วแวบหนึ่ง  
 
 
เขาหรี่ตาลง วาดกรงเล็บออกไปอีกครั้ง  
 
 
ครั้งนี้ใช้กำลังถึงสิบส่วน  
 
 
เยี่ยเฉินกระทำเรื่องใดล้วนไม่ชอบความยืดเยื้อ หากจบเรื่องได้ในครั้งเดียว ย่อมต้องไม่ปล่อยให้มีฝ่ามือที่สองอีกเด็ดขาด  
 
 
ขณะที่ตู๋กูซิงหลันกำลังหยิบยันต์แผ่นที่สองขึ้นมา กรงเล็บนั้นก็พุ่งมาถึงแล้ว แม้แต่เสือหิมะที่สลักจากก้อนหินที่อยู่นอกประตูคู่นั้นก็ยังแตกสลายเป็นผุยผง   
 
 
ตู๋กูซิงหลันรับฝ่ามือนี้เข้าไปอย่างเต็มที่ คนแทบจะลอยละลิ่วออกไป  
 
 
ช่วงท้องเจ็บร้าว นางถอยไปด้านหลังอีกหลายก้าว ทันใดนั้นที่ด้านหลังก็ปรากฏมือข้างหนึ่ง เข้ามาประคองนางเอาไว้  
 
 
ทันใดนั้นเอง ไอหยินที่หนักแน่นและแข็งแกร่งขุมหนึ่งก็แผ่ออกมาจากด้านหลัง ไหลผ่านร่างกายและ พุ่งเข้าไปในแผ่นยันต์ของนาง  
 
 
“ปั้ง!” ทันทีที่ได้ยินเสียง ยันต์แผ่นนั้นก็บินออกไป พุ่งเข้าสู่ร่างของเยี่ยเฉิน และระเบิดเป็นประกายแสงสว่างและเย็นวาบอย่างรุนแรง  
 
 
ตำหนักของไท่จื่อทั้งหลังสั่นสะเทือน เหล่านางกำนัลต่างก็ยืนไม่อยู่ รู้แต่ว่ามีสิ่งที่รุนแรงระเบิดออกมา แทบจะกวาดล้างผู้คนออกไปราวฝุ่นผง  
 
 
“เกิดเรื่องอันใดกัน?”  
 
 
ผู้คนทั้งหมดต่างตกตะลึง รีบมองหาต้นเหตุอย่างเร่งด่วน  
 
 
คราวนี้ หัวไหล่ของเยี่ยเฉินถูกระเบิดจนเลือดไหลทะลัก  
 
 
พลังที่เย็นยะเยือกสายนั้นยังฝังลึกลงไปในปากแผลอีกด้วย  
 
 
เขาขมวดหัวคิ้ว มองไปทางตู๋กูซิงหลันที่ยืนอยู่นอกประตู  
 
 
ทันทีที่กวาดตามองออกไป ก็เห็นที่ด้านหลังของนางมีบุรุษชุดดำประกายทองยืนอยู่ผู้หนึ่ง  
 
 
ริมฝีปากของเขายังเป็นสีม่วงจางๆ ทั่วทั้งร่างมีแต่ละอองหมอกสีดำกำจายออกมาอย่างเข้มข้น แทบจะทำให้ตำหนักของไท่จื่อจมอยู่ในความมืดมิด  
 
 
เยี่ยเฉินไม่เคยได้เจอบุรุษผู้นี้มาก่อน  
 
 
และก็ไม่เคยเห็นบุรุษที่หล่อเหลางดงามถึงเพียงนี้  
 
 
เขาใช้มือข้างหนึ่งประคบปากแผลเอาไว้ อาศัยพลังจิตรักษาบาดแผล เพียงแต่ระดับความเร็วในการรักษาช้ากว่าตอนที่โดนกรีดบนทรวงอกอย่างมาก  
 
 
“ผู้ใดกัน?” เขามองดูบุรุษผู้นั้นอย่างเย็นชา  
 
 
พอเอ่ยปาก ก็เห็นอีกฝ่ายโอบกอดอนุคนที่สองร้อยห้าสิบเอาไว้ ดวงตาหงส์คู่นั้นกวาดมองมา  
 
 
แฝงด้วยไอสังหารที่เย็นยะเยือก ที่พร้อมจะทำลายเขาให้กลายเป็นผุยผง!  
 
 
เยี่ยเฉินเกิดความสนใจขึ้นมาแล้ว……  
 
 
บุรุษผู้นี้กำลังสะท้อนความโกรธเกรี้ยวในร่างออกมา พลังของเขาก็แข็งแกร่งอย่างยิ่ง  
 
 
ในมือของเขาปรากฏแสงสีดำกลุ่มหนึ่งขึ้นมา จากนั้นท่ามกลายแสงสีดำก็ปรากฏดาบยาวเล่มหนึ่ง  
 
 
เยี่ยเฉินขยับร่างเพียงวูบเดียวก็พุ่งเข้ามาถึงด้านหน้าของพวกเขา กระบี่เล่มนั้นชี้ออกไป ขณะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “แม้แต่อนุตัวน้อยของข้าก็ยังกล้ามายุ่งเกี่ยว เกรงว่าเจ้าคงจะมีชีวิตอยู่อย่างสบายเกินไปละมั้ง?”  
 
 
จีเฉวียนโอบกอดตู๋กูซิงหลันเอาไว้ ไม่ได้หลบหลีกแม้แต่น้อย พอดาบสีดำลายทองปรากฏขึ้นในมือ ก็พลิกมือต้านทานกระบี่ของเยี่ยเฉินเอาไว้  
 
 
“อนุตัวน้อย หืม?”  
 
 
น้ำเสียงของเขาเหมือนจะถูกย้อมด้วยเลือด ทั้งอหังการและโหดเ**้ยม  
 
 
เพราะก่อนหน้านี้โดนพิษ แถมยังถูกโยนทิ้งลงไปในความมืดมิดแห่งหนึ่ง  
 
 
ขณะที่ยังไม่ทันหล่นลงไป ก็แขวนอยู่บนต้นไม้ต้นหนึ่ง เขาอาศัยด้ายผูกชะตาตามหาตู๋กูซิงหลันจนเจอ ก็พบว่านางกำลังตกอยู่ในอันตรายพอดี  
 
 
ที่แท้ก็ถูกจับตัวมาเป็นอนุ?  
 
 
 
 
 
พอมองเห็นว่าบุรุษผู้นั้นเปลือยร่างท่อนบนอยู่ หมอกดำบนร่างของจีเฉวียนก็ยิ่งเข้มข้นยิ่งขึ้นไปอีก  
 
 
แม้แต่ดาบในมือก็ยังถูกย้อมด้วยหมอกสีดำ พอตวัดดาบนั้นออกไป ก็แทบจะผ่าเยี่ยเฉินออกเป็นสองส่วน!  
 
 
 
 
 
กระบวนท่าทั้งร้ายกาจและโหดเ**้ยม!  
 
 
 
 
 
ตู๋กูซิงหลันถูกเขาโอบเอาไว้ในอกด้วยมือข้างเดียวอย่างไม่ทันได้มีปฏิกริยาใดๆ  
 
 
ฝ่ามือที่มีไอหยินที่ลึกล้ำและแข็งแกร่งเมื่อครู่ เป็นพลังของฮ่องเต้สุนัข…..  
 
 
นางคิดไม่ถึงว่า เขาจะสามารถตามหาจนเจอด้วยเวลาสั้นๆเพียงเท่านี้  
 
 
ดูจากท่าทางแล้ว คล้ายมิได้รับผลใดๆจากพิษแมงกระพรุน  
 
 
……………………………….  
 
 
 
 
 
ตอนต่อไป “นางพบว่าจีเฉวียนนั้นมีปัญหา”