รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 106 ผมขอแนะนำให้พวกคุณรู้จัก

บทที่ 106 ผมขอแนะนำให้พวกคุณรู้จัก
“เมิ่งเมิ่ง ลูกนี่นับวันยิ่งดื้อขึ้นทุกวัน” หานเยว่ขมวดคิ้วพูดกับเผิงเมิ่งประโยคหนึ่ง เผิงเมิ่งไม่โต้ตอบอะไร พวกเขาเพียงเห็นฉินหลั่งแต่งตัวไม่เรียบร้อย แถมเคยเห็นฉินหลั่งเกรี้ยวกราดไปทั่วบ้างไหม? เป็นครั้งแรกที่เผิงเมิ่งเลือกคู่ เธอไม่เคยคิดแต่งงานเพื่อหวังเงินทองมาเลี้ยงครอบครัว แต่อยากหาสามีที่เธอรักสักคนมากกว่า!
“ทำไมถึงฉีกหน้าย่าแบบนั้นล่ะ?”
“แต่งตัวแบบนี้เนี่ยนะจะไปเป็นลูกสะใภ้ตระกูลเผิง?”
“เมิ่งเมิ่ง คุณย่ารักเจ้ามาก แต่เจ้าก็ไม่ควรทำอะไรตามใจแบบนี้นะ”
ญาติพี่น้องที่อยู่รอบๆหลายคนต่างพากันรุมว่าเผิงเมิ่ง หลายปีมานี้ เผิงเมิ่งไม่เห็นหัวพวกเขาบ้างเลย พวกเขาต่างก็รู้สึกไม่ชอบใจ จึงอาศัยโอกาสนี้ได้ทีรุมเผิงเมิ่ง
“เราอย่ามองกันแค่เพียงภายนอกเลย บางทีเขาอาจจะไม่อาจอวดตัวก็ได้ ความจริงในบ้านเราก็เป็นคนลุยๆกัน ฉันเชื่อว่า เมิ่งเมิ่งรู้ตัวดีว่ากำลังทำอะไรอยู่” ญาติบางคนในนั้นกำลังไกล่เกลี่ย เขาเดินไปที่ข้างๆ ฉินหลั่ง : “ฉินหลั่งใช่ไหม? บ้านเธออยู่ที่ไหนล่ะ? ที่บ้านทำงานอะไรกัน?”
ตอนนี้ฉินหลั่งรู้สึกลังเล เห็นเผิงเมิ่งถูกใครต่อใครวิพากษ์วิจารณ์แบบนี้ เขารู้สึกไม่ค่อยสบายใจนัก เขากำลังคิดว่า เขาควรจะบอกไปตามความจริงว่าตัวเองมาจากตระกูลฉินเย็นจีน เพื่อปิดปากคนพวกนี้ ถ้าพูดถึงตระกูลฉินที่ซ่อนเร้น ไม่รู้ว่าความมั่งคั่งของตระกูลเผิง ควรค่าที่จะรู้หรือไม่
“เขาก็แค่นักศึกษาธรรมดาคนหนึ่งของมหาวิทยาลัยจีนหลิง ครอบครัวของเขาก็เป็นครอบครัวธรรมดา” เผิงเมิ่งชิงตัดหน้าฉินหลั่งพูดก่อน จากข้อมูลที่เธอรู้มา สภาพครอบครัวของฉินหลั่ง ครอบครัวทั่วๆไปเทียบกับเขาไม่ได้เลย เผิงเมิ่งกลัวว่าฉินหลั่งจะถูกคนอื่นหัวเราะเยาะ จึงได้เอ่ยปากแทนฉินหลั่ง
“อ้อ…….คิดซะว่าฉันไม่ได้พูดอะไรนะ” คนรอบข้างบางคนยังคิดว่าอาจจะมีอะไรพลิกผัน คิดไม่ถึงว่าฉินหลั่งจะเป็นแค่ผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่ง เขามีอะไรจะพูดอีกไหม?
หลิ่วเหวินฮัวสูดหายใจเข้าลึกและถอนหายใจออกมา เธอรู้สึกว่าวันนี้เผิงเมิ่งช่างหัวรั้นเหลือเกิน
“นี่ก็คือคฤหาสน์ของตระกูลเรา……….” ตอนนี้ มีเสียงใครคนหนึ่งดังออกมาจากประตู เพราะว่าที่ระเบียงบ้านตอนนี้มันเงียบสงัด ดังนั้นเสียงของคนๆนี้จึงฟังชัดเจนกว่าปกติ
เมื่อทุกคนมองไป เห็นเผิงหนานเข้ามา ข้างกายเขายังมีผู้หญิงสวยคนหนึ่งมาด้วย นั่นคือเส้เหวินจี้ง
“เฮ้ นี่มันเรื่องอะไรกัน?” เผิงหนานเดินเข้ามาด้วยความสงสัย น้องสาวของเขาเผิงหยู่รีบวิ่งเข้ามาหา กระซิบบอกเผิงหนานเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้
เผิงหนานตอนนี้จึงรูแล้ว สายตาของทุกคนจับจ้องอยู่ที่ร่างของเผิงเมิ่งและฉินหลั่ง เขาดึงสายตากลับมา ยิ้มชั่วร้ายที่มุมปาก
“คุณย่า เดิมทีพวกคุณไม่รู้เรื่องที่เขาคบผู้ชายคนนี้หรือครับ? ถ้างั้นให้ผมสัมภาษณ์เขาแทนพวกคุณหน่อยเป็นไง ผมรู้จักเขาดี!” เผิงหนานจงใจเดินเข้าไปหาฉินหลั่ง
“เผิงหนาน คุณช่วยหุบปากไว้จะดีกว่า!” เผิงเมิ่งถลึงตาใส่เผิงหนาน เธอรู้ว่า ไม่มีคำพูดที่ดีออกมาจากปากของเผิงหนานได้หรอก ตอนนี้ภาพลักษณ์ของฉินหลั่งที่มีต่อคุณย่าและทุกคนในบ้านมันก็แย่มากพอแล้ว เธอไม่อยากให้ภาพลักษณ์ของฉินหลั่งดูแย่ไปมากกว่านี้
“ช่างเถอะ ผมไม่พูดก็ได้ ขืนพูดไป เดี๋ยวหล่อนจะเล่นงานผมอีก!” เผิงหนานปิดปากตัวเองพลางพูดจาเกินจริง
“พูดสิ” หลิ่วเหวินฮัวมองไปทางเผิงหนาน เธอไม่ชอบใจการกระทำของเผิงเมิ่งในวันนี้เอามากๆ
“อืม” เผิงหนานตอบรับอย่างเชื่อฟัง เขามองไปทางเผิงเมิ่ง อย่างขี้ขลาด แต่ความจริงกล่าวยั่วยุว่า : “นี่หล่อน คุณย่าเป็นคนให้พี่พูดนะ ถ้าเธอจะโกรธ อย่ามาโทษพี่ ไม่พอใจอะไร ก็ไปบอกกับคุณย่าโน่น”
ในสายตาของเผิงเมิ่งส่อแววแห่งความเกลียดชัง โกรธแค้นจนแทบจะกลืนกินเผิงหนานเข้าไป! สิ่งนี้กลับทำให้ในใจของเผิงหนานดีใจเหลือเกิน
“ผมจะพูดแล้วนะ” เผิงหนานกระแอมไอ สายตาและรอยยิ้มที่ชั่วร้ายของเขามุ่งตรงไปที่ฉินหลั่ง กวาดสายตามองฉินหลั่ง พลางกล่าวว่า : “เขาน่ะ เป็นนักเรียนยากจนคนหนึ่งของมหาวิทยาลัยจีนหลิง ตลอดทั้งปีไม่เคยไปทานอาหารที่ร้านใดเลย ค่าเทอมก็อาศัยทุนการศึกษา เงินรางวัล ค่าครองชีพก็อาศัยตามโรงอาหาร ทำงานพิเศษร้านสะดวกซื้อ…..”
เผิงหนานได้รับข้อมูลด้านลบของฉินหลั่ง จากเส้เหวินจี้งมา
“…….อาหารเช้ากลางวันเย็นตลอดทั้งปีของเขาเหมือนกันหมด ตอนเช้าทานซาลาเปาไส้ผัก กลางวันทานบะหมี่น้ำ ตอนเย็นก็บะหมี่น้ำ…….”
“……ตลอดทั้งปีเขาใส่เสื้อผ้าแค่เพียงสองชุด บางครั้งไม่มีแม้กระทั่งเงินจะซื้อแชมพูสระผม จนต้องใช้แฟ้บซักผ้าสระผมแทน…..”
“…..โทรศัพท์ Xiaomi 5 ของเขาเริ่มใช้ตอนมัธยมต้น ใช้จนหน้าจอแตกเป็นลายแล้วก็ยังไม่ยอมเปลี่ยน…..”
“…..เวลาพาแฟนออกไปกินข้าวก็มักพาไปกินแต่ข้าวไข่เจียว นอกจากร้านข้างทางแล้ว เขาไปกินที่อื่นไม่ได้……”
…….
เผิงหนานพล่ามเรื่องไม่ดีของฉินหลั่งไม่หยุด สิ่งเหล่านี้ทำให้คนในตระกูลเผิงคาดไม่ถึง ทุกครั้งที่เผิงหนานพูดถึงฉินหลั่งในแง่ลบ พวกเขาจะร้องอุทานออกมา! นี่มันก็ปี 2019 แล้ว บนโลกนี้ยังมีคนยากจนเช่นนี้หลงเหลืออยู่อีก?
เส้เหวินจี้งที่อยู่ข้างๆมองดูเผิงหนานเล่าเรื่องไม่ดีของฉินหลั่งต่อหน้าคนในตระกูลเผิงได้ฟัง ในใจของเธอรู้สึกปิติเหลือเกิน! เดิมทีเขาคิดว่าประสบการณ์คราวก่อน เผิงเมิ่งจะต้องกำจัดฉินหลั่งทิ้งไป คิดไม่ถึงว่าฉินหลั่งสุนัขขี้เรื้อนตัวนี้ใช้กลอุบายอะไร จึงทำให้เผิงเมิ่งเปลี่ยนใจได้
แต่ว่าตอนนี้ถึงแม้เผิงเมิ่งจะหลงเสน่ห์ฉินหลั่งไปแล้ว ฉินหลั่งก็ไม่เหลือโอกาสใดๆอีก ตระกูลเผิงคงไม่ปล่อยให้ผียากจน “ที่น่าสมเพช” เข้ามาอยู่ในตระกูลเผิงได้หรอก
มองดูฉินหลั่งที่ยืนอยู่ท่ามกลางทุกคน เส้เหวินจี้งรู้สึกว่าเขาน่าสงสารเหลือเกิน และก็น่าตลกสิ้นดี เธอไร้ซึ่งความเมตตาต่อฉินหลั่ง และใครบางคนก็รู้สึกสะใจที่ได้แก้แค้นฉินหลั่ง
ฉินหลั่งเอ๋ย ฉินหลั่ง นายคิดว่าทำให้คุณหนูตระกูลเผิงหลงเสน่ห์แล้วทุกอย่างจะราบรื่นงั้นหรือ? คิดไม่ถึงละสิว่าตัวเองจะต้องตกอยู่ในที่นั่งลำบากเช่นนี้?
หลิ่วเหวินฮัวได้ยินเสียงหัวใจของเธอเริ่มเต้นแรง สีหน้าของเธอในเวลานี้ดูแล้วช่างหม่นหมองและน่ากลัว แรงกดดันที่เงียบสงบแผ่ซ่านออกมาจากร่างของเธอ
ถ้าคนที่เธอมองอยู่ไม่ใช่เผิงเมิ่งแต่เป็นคนอื่นละก็ น่ากลัวว่าเวลานี้คนๆนั้นคงจะคุกเข่าลง ร้องขอให้เธอยกโทษให้ไปแล้ว
“ฉันคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเขาจะยากจนถึงขนาดนี้”
“นี่มันเทียบไม่ได้กับคนธรรมดาเลย เขากล้าดีอย่างไรถึงได้กล้ามาเหยียบบ้านตระกูลเผิงของเรา?”
“เออนี่ เผิงหนาน ทำไมเจ้าถึงได้รู้จักเขามากขนาดนี้?” ญาติคนหนึ่งเอ่ยถามเผิงหนาน
“เพราะว่าแฟนเก่าของเขาก็คือแฟนปัจจุบันของผมไงครับ” เผิงหนานยิ้มอย่างจงใจ พูดไปพลางปรายตามองไปทางเส้เหวินจี้ง เส้เหวินจี้งทำทีเดินมาอยู่ข้างๆเขา เผิงหนานโอบไหล่เธอไว้
“คุณย่าครับ เธอชื่อว่าเส้เหวินจี้ง เป็นแฟนของผมเอง” เผิงหนานแนะนำให้หลิ่วเหวินฮัวรู้จัก
“สวัสดีค่ะ คุณย่า” เส้เหวินจี้งเอ่ยทักทายด้วยเสียงอ่อนหวาน
“เธอนี่หน้าตาสะสวยดีหนิ”
“ครับ เหมือนดาราเลย! มองแล้วถูกชะตา เผิงหนานตาแหลมไม่เบา”
บรรดาญาติมิตรที่อยู่ข้างๆต่างพากันชื่นชม
เวลานี้เส้เหวินจี้งยิ้มหน้าบาน ฉินหลั่งยืนอยู่ข้างๆเธอ เธอรู้สึกว่าเวลานี้ช่างสบายใจดีแท้ ฉินหลั่งกลายเป็นเป้าหมายที่ถูกอคติจากคนในตระกูลเผิง ส่วนเธอได้ยินการต้อนรับและชื่นชมจากคนในตระกูลเผิงแทน
นี่แสดงให้เห็นว่า มันเป็นทางเลือกที่ชาญฉลาดที่ตัวเธอคิดกำจัดฉินหลั่งตั้งแต่แรก ต่อไปตัวเธอจะมีแต่เรื่องดีๆ ส่วนเขาจะต้องเป็นไอ้หมาหัวเน่าตลอดไป! ก่อนหน้านี้ที่ฉินหลั่งทำกับเธอไว้มันน่าอัปยศอดสู เธอจึงต้องตอบแทนฉินหลั่งคืนให้อย่างสาสม!
“เธอบอกว่าหล่อนเป็นแฟนเก่าของนายคนนี้?” หลิ่วเหวินฮัวปรายตามองไปที่เส้เหวินจี้งครั้งหนึ่ง แล้วเอ่ยถามเผิงหนาน
“ใช่ครับ…..” เผิงหนานรู้สึกแปลกใจ แต่เส้เหวินจี้งกลับตกใจ คนอื่นๆรู้ว่าหลิ่วเหวินฮัวหมายถึงอะไร
“เธอเคยเป็นแฟนกับผู้ชายคนนี้มาก่อน ผู้ชายคนนี้เป็นคนดีมีคุณธรรม แล้วเธอ……”
“ครอบครัวเธอเป็นอย่างไร คงไม่เหมือนกับเขาหรอก ครอบครัวยากจนไม่มีอะไรเลย คิดแค่อยากจะแต่งงานเข้าตระกูลเผิงของพวกเรา อยากจะเป็นหนูตกถังข้าวสารละสิท่า?”
“ผู้หญิงหน้าตาสวยหาได้ง่ายๆ แต่ถ้านิสัยไม่ดี นั่นอาจจะทำให้ครอบครัวพังพินาศได้”
…….
เวลานี้ เผิงหนานเข้าใจแล้วว่าคุณย่าต้องการจะสื่ออะไร ความจริงเรื่องเส้เหวินจี้ง เขาไม่ได้คิดที่จะแต่งงานกับเธอหรอก ก็แค่คบเล่นๆสนุกๆเท่านั้น คิดไม่ถึงเลยว่าตอนนี้จะกลายเป็นเรื่องใหญ่โต
“คุณย่าครับ ความจริงแล้ว……” เผิงหนานยังคิดที่จะอธิบายกับหลิ่วเหวินฮัวต่อ แต่ตอนนี้ สายตาของหลิ่วเหวินฮัวกลายเป็นเฉียบแหลมที่สุด ราวกับว่าจะแทงทะลุถึงเขา เผิงหนานรู้สึกหวาดกลัว ตอนนี้เขาทำได้เพียงแสดงท่าทีขึงขัง ไม่เช่นนั้นแล้วเขาจะสูญเสียภาพลักษณ์ที่มีในใจคุณย่า
“ย่าครับ ผมไม่รอบคอบเอง ผู้หญิงแบบนี้ที่เคยคบกับผู้ชายประเภทนั้น นั่นแสดงว่าเธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีอะไรนัก ผมผิดเองที่รู้จักเธอไม่นานพอ ไม่รู้ตื้นลึกหนาบางของเธอเลย ย่าวางใจเถอะครับ ผมไม่เคยคิดที่จะเอาผู้หญิงแบบนี้เข้าตระกูลเผิงอยู่แล้ว….” น้ำเสียงของเผิงหนานเปลี่ยนไปกะทันหัน ราวกับต้องการอธิบายให้บรรดาญาติมิตรและหลิ่วเหวินฮัว ได้ฟังเพื่อกู้ภาพลักษณ์ตัวเองคืน
“คุณชายเผิง—“ เส้เหวินจี้งดูโง่ในทันที เธอมีลางสังหรณ์ไม่ค่อยดีนัก แต่คิดไม่ถึงว่า เผิงหนานจะหักหน้าเธอเช่นนี้ หลายวันที่ผ่านมา คำพูดอันอ่อนหวานของเผิงหนานเกือบจะทำให้เธอเชื่อสนิทใจ ว่าตัวเองจะได้เข้ามาอยู่ในตระกูลที่ร่ำรวย เวลานี้สิ่งที่เผิงหนานพูดราวกับมีดอันแหลมคม ที่กรีดความฝันของเธอให้ผังทลายลง เป็นชิ้นๆ
“เอาล่ะ ตอนนี้คุณกับผมเราจบกันแล้ว ต่อไปอย่าได้มาตอแยผมอีก ออกไปได้แล้ว” เผิงหนานตัดเยื่อใยกับเส้เหวินจี้งเรียบร้อย ความจริงในใจของเขายังอดเสียดายไม่ได้ เขายังลิ้มรสเส้เหวินจี้งไม่หนำใจเลย! แต่ว่าสถานการณ์ตอนนี้ ทำให้เขาจำเป็นต้องตัดความสัมพันธ์กับเส้เหวินจี้งให้เด็ดขาดก่อน
“คุณชายเผิง คุณทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ คุณเคยบอกว่าจะแต่งงานกับฉันนี่คะ……” เส้เหวินจี้งจับมือเผิงหนานไว้ พลางออดอ้อน เผิงหนานไม่สามารถสลัดเส้เหวินจี้งได้ ท่ามกลางสายตาของญาติมิตรมากมายที่นี่ ผู้หญิงคนเดียวเขายังจัดการไม่ได้ นี่ทำให้เขารู้สึกอับอายอย่างมาก
“เวรเอ๋ย!” เผิงหนานเตะเส้เหวินจี้งลงไปที่พื้น เขาตะโกนด่าอย่างเกรี้ยวกราด : “ผมให้โอกาสคุณแล้วนะ? ถ้าจะโทษก็โทษตัวเองเถอะที่เนื้อตัวแปดเปื้อน คบผู้ชายโสมมแบบนั้นเข้าไปได้ เห็นแก่ที่เรารู้จักกันมาหลายวัน ผมชดใช้ให้คุณหนึ่งแสน รหัส 124578 รับไปแล้วรีบไสหัวไปซะ!”
พูดจบ เผิงหนานก็หยิบบัตรของธนาคารใบหนึ่งออกจากในกระเป๋าสตางค์ แล้วโยนมันไว้ที่พื้น
เส้เหวินจี้งรู้ว่าเกมส์จบลงแล้ว มีเพียงการทนต่อความอัปยศอยู่ที่นี่ เส้เหวินจี้งลุกขึ้น หยิบบัตรที่พื้นใบนั้นขึ้นมา แล้วหันหลังวิ่งออกไปจากประตูรั้วของลานบ้าน
“คุณย่าครับ ผมผิดไปแล้ว! กรุณาลงโทษผมเถอะครับ” เผิงหนานก้มหน้าเดินเข้าไปหาหลิ่วเหวินฮัวตรงหน้า
“สำนึกผิดก็ดีแล้ว จบเรื่องสักที” หลิ่วเหวินฮัวพูดเบาๆ เผิงหนานพยักหน้า ยืนอยู่ข้างๆ ในใจรู้สึกโล่งอกทันที
“เผิงเมิ่ง เธอล่ะ?” สายตาของหลิ่วเหวินฮัวจ้องมองมาที่เผิงเมิ่งแทน เธอหวังว่าเผิงเมิ่งจะสำนึกผิดเช่นเดียวกับเผิงหนาน ขอเพียงหล่อนรู้สึกผิด หลิ่วเหวินฮัวก็จะยกโทษให้เธอ
“ขอโทษคะ คุณย่า” เผิงเมิ่งไม่กล้าสบตาคุณย่า ยังคงก้มหน้าพูดอยู่ เธอไม่คิดที่จะสละฉินหลั่งเพื่อใครทั้งนั้น
หลิ่วเหวินฮัวตัวสั่นเล็กน้อย เผิงเมิ่งทำผิดต่อเธอครั้งแล้วครั้งเล่า หลิ่วเหวินฮัวโกรธขึ้นมาจริงๆแล้ว บางคนรีบเข้าข้างเขา แต่ถูกเธอที่แข็งแกรงกว่าผลักออกไป
ตอนนี้ เผิงหนานเดินอาดๆเข้าไปตรงหน้าฉินหลั่งด้วยความไม่พอใจ ผลักฉินหลั่งออกไป : “ไสหัวไป แกทำให้คุณย่าของฉันโมโหยังมีหน้าอยู่ต่ออีก? ไอ้หน้าด้าน…..”
วันนี้ฉินหลั่งร่างกายอ่อนแอ เกือบถูกผลักลงไปอยู่ที่พื้น
“ทำบ้าอะไรน่ะ! ออกไป!” เผิงเมิ่งว่าเผิงหนาน แล้วรีบประคองฉินหลั่ง ถามด้วยความเป็นห่วงว่า : “คุณเป็นอย่างไรบ้างคะ?”
“ทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะ?”
“ไม่เห็นแก่คุณย่าบ้างเลยหรือ”
“นอกลู่นอกทาง ช่างดื้อรั้นเสียจริง”
…..
ญาติมิตรที่อยู่รอบๆชักไม่พอใจเผิงเมิ่งซะแล้ว
“ย่าคะ ดูเหมือนว่าท่านไม่ชอบเขาเอาเสียเลย ถ้าพวกเรายังอยู่ที่นี่ท่านคงไม่พอใจแน่ ถ้างั้นพวกเขาขอตัวก่อนนะคะ…..” เผิงเมิ่งรู้ว่า ขืนอยู่ต่อไป บรรดาญาติมิตรพวกนี้ก็คงไม่เห็นด้วย ถ้าเป็นอย่างนั้น เธอพาฉินหลั่งออกไปก่อนดีกว่า พูดไป เผิงเมิ่งก็ประคองฉินหลั่งเดินออกจากประตูเหล็กแฟนซี
“หยุดนะ!” หลิ่วเหวินฮัวตะคอกด้วยความโกรธ : “การนัดรวมตัวของตระกูลเธอคิดอยากจะไปก็ไป อยากจะมาก็มางั้นหรือ! วันนี้ถ้าเธอก้าวออกไปจากประตูนี้แล้ว เธอก็ไม่ต้องกลับมาให้เห็นหน้าอีกนะ!”
ถ้าเป็นคนอื่น หลิ่วเหวินฮัวคงไม่แคร์ขนาดนี้ แต่เธอรู้ว่า เผิงเมิ่งให้ความสำคัญกับตระกูลเผิง มากแค่ไหน เธอจำเป็นต้องทำให้เธอตะลึง